ตอนที่ 2 ผู้ชายคนนี้น่าตบจริงๆ

ขณะนั้น ปยุตที่มีรูปร่างอ้วนท้วนเดินมาถึงตรงหน้าวัจ สา ใบหน้าเต็มไปด้วยจำใจ ในสายใจของวัลสารู้สึกว่าน่า เกลียดมาก ลูกสาวของเขาคือสิ่งของมีค่า ทำไมเขาถึงต้อง เหมือนสินค้าที่โดนพวกเขาโยนไปโยนมา?

“ วัจสา ช่วยอาด้วย เธอจมใจเห็นวงศ์ตระกูลเดิมขุนทดล้ม ละลายหรอ ลูกสาวของอาทั้งสามคนนี้ไม่ได้เรื่อง มีแค่เธอ ใจกว้าง เหมาะสมที่จะแต่งไป เธอวางใจ อาจะยุติธรรมต่อ เธอแน่”

“คนอยู่ชายคายังไงก็ต้องก้มหัว” ความหมายนี้ วัจสาได้ เข้าใจเร็วเกินไปแล้ว

“ ได้ค่ะอา ฉันยอมแต่งงานกับเขา ขอบคุณที่เลี้ยงฉันมา ยี่สิบ “บุญคุณที่เลี้ยงเธอมา

ยังไงก็ต้องคืน ถึงแม้ใจของวัจสาจะชาไปแล้วก็ตาม แต่ว่า เบ้าตาของเขาก็แดงขึ้น เขาหันหน้าแล้วเตรียมตัวจะออกไป คนของวงศ์ตระกูลศรีทองก็รอนานแล้ว

ปยุตเห็นเบ้าตาของวัจสาเริ่มแดงขึ้น ใจของเขาก็ไม่ดี เหมือนกัน ยังงั้นก็เป็นลูกสาวของน้องสาว ตอนนี้เขาจะต้อง ส่งเธอไปในขุมนนรกด้วยมือตัวเอง เขายื่นมือออกไปเพื่อที่ จะหยุดวัจสาไว้ แต่โดนวราลีตัดหน้าไว้

วัจสา ฉันว่าวรพลก็ดีนะ ตอนยังไม่เกิดอุบัติเหตุ เธอยังเคยเห็นรูปเขาเลย รูปร่างหน้าตาก็หล่อเหลา พรสวรรค์ก็ ดี ถือว่าเป็นบุพเพสันนิที่ดี” วัจสามองก็ไม่มองวราลี คำพูด ของวราลีนี้เหมือนฝังเข็มไว้ในข้างใน ก็หมายความว่าจสา เหมาะแค่แต่งงานกับคนพิการ

วัจสาไม่สนใจวราลี แต่เขายิ่งพูดยิ่งคึกคักขึ้นมา รอเธอ แต่งไปแล้ว ก็อย่าลืมพูดถึงวินีในตรงหน้าของธัชชัยด้วย อย่างวินีทั้งสวยงามทั้งมีศีลธรรม ต้องได้แต่งงานกับเขา แน่ๆ วงศ์ตระกูลเดิมขุนทดกับวงศ์ตระกูลศรีทองก็จะได้ สัมพันธ์กันยิ่งขึ้น

ขณะนี้วัจสาอยากยิ้มเยาะ คนบ้านนี้เห็นแก่ตัวจริงๆ ใช้ยา รักษาก็หายไม่ได้ คำพูดที่อยากห้ามวัจสาไว้ตอนนี้ก็ไม่มี แล้ว แค่พูดไปว่า”วังสาเธอไปแต่งตัวหน่อย พ่อบ้านของ วงศ์ตระกูลศรีทองยังรออยู่ข้างล่าง “คำพูดที่ปยุตอยากจะ หยุดเขาไหว้ตอนนี้ก็ไม่มี

ห้องรับแขกของตระกูลเดิมขุนทด

“ ให้พ่อบ้านภูษิตรอนานจริงๆ” เสียงหวานๆ

ขณะนี้ใบหน้าของวราลีเต็มไปด้วยรอยยิ้ม แตกต่างตอนที่ อยู่ในห้องอ่านหนังสือมากเหมือนไม่ใช่คนเดียวกัน พ่อบ้าน ภูษิตได้ยินเสียงก็เงยหน้าแล้วมองขึ้นไป เห็นแต่ข้างหลัง ของวราลีมีผู้หญิงคนหนึ่งที่ใส่ชุดแซกสีกากีอย่างงดงาม

หน้าตาก็สวยงามมาก แต่งหน้าอย่างอ่อนทำให้เขายิ่งดู

สุกใส ลูกตาโตๆที่เหมือนลูกเหงเหมือนกับพูดได้ เขายืนอยู่อย่างเงียบๆ เปรียบเสมือนรูปภาพรูปหนึ่ง พ่อบ้านภูษิตอด คิดไม่ได้ว่า ผู้หญิงคนนี้หรอที่ท่านชายใหญ่เลือกให้ท่านชัย เป็นเจ้าสาว แต่ทำไมไม่เหมือนคุณหนูของวงศ์ตระกูลเดิม ขุนทด แววตาของพ่อบ้านภูษิตมองไปที่วัจสา ยิ้มแล้วพูดว่า “ไม่เป็นไร”

“ วัจสา เรียกสิ “วราลียิ้มแล้วพูด

วังสามกลับ “สวัสดีค่ะพ่อบ้านภูษิต”

พ่อบ้านภูษิต คนนี้แหละวัจสา หลานสาวของวงศ์ตระกูล เดิมขุนทด เขามีกิริยามารยาทเรียบร้อยและอ่อนโยนมาก

เหมาะที่จะเป็นสะใภ้ของวงศ์ตระกูลศรีทอง ถ้าเทียบกับ ลูกสาวที่ไม่รู้เรื่องอะไรของฉันนี่ถือว่าดีมากแล้ว วัจสาก็ว่า เป็นลูกสาวคนหนึ่งของฉัน

พ่อบ้านภูษิตพูดอย่างชวนผู้อื่นขบคิด “เอาที่ฉันเห็น คุณ หนูทั้งสามมีบุคลากรมาก คุณหญิงไม่ต้องถ่อมตัวครับ” คุณ หนูทั้งสามของวงศ์ตระกูลเดิมขุนทดไม่ใช่บุคลากร? เพื่อที่ จะไม่แต่งงานกับท่านวรพรที่โฉมหน้าเปลี่ยนไป กระทั่งต้อง น้องตัวเองส่งออกไป ท่านวรลคาดเดาได้ถูกจริงๆ เขามาที่นี้ ได้รับก็คือผู้หญิงคนนี้

วราลีเหมือนยังฟังไม่ออกอุปมาที่เขาพูด ยังยิ้มอย่างเบิก บาน: พ่อบ้านภูษิตชมเกินไปแล้ว เวลาก็ไม่ช้าแล้ว ใช่ไม่ใช่ ควรออกเดินทางแล้ว?” วังสายิ้มเยาะในใจ อดรอไม่ไหวที่ จะโยนเขาขนาดนี้เลยหรอ? ในเวลานี้พ่อบ้านภูษิตเริ่มห่อเหี่ยวใจแทนวังสา รอยยิ้มก็เริ่มอ่อนโยนขึ้นมา งั้นคุณวัจสา พวกเราไปกันเถอะ เธอเตรียมตัวเสร็จหรือยัง? วัจสาดูพ่อ บ้านภูษิตที่เมตตา แล้วนึกถึงย่าที่เสียไปแล้ว ในใจก็เศร้าขึ้น มา สุดท้ายก็พยักหน้า

ฉันเตรียมตัวเสร็จแล้ว ที่เธอตอบช้านี้ในสายตาของพ่อ บ้านภูษิตก็จำใจมาก เพราะฉะนั้นเลยรักเด็กผู้หญิงคนนี้ยิ่ง

ไปใหญ่

“งั้นเชิญคุณวัจสากลับไปกับผมเถอะ ” วัจสาขึ้นรถ แล้วดู บ้านที่อยู่มาได้ยี่สิบปี ในใจไม่มีความเสียดายอะไรเลย แค่ รู้สึกว่าเจ็บใจมาก

ชะตากรรมที่ต้องอยู่บ้านของคนอื่น ทำให้เธอไม่มีสิทธิ์ที่ จะเลือก แม้กระทั่งเรื่องสำคัญของชีวิตก็ต้องเอามาเป็นแต้ม การตอบบุญคุณ ความรักของเธอก็ไม่มีแล้ว ชีวิตก็ไม่มีแล้ว

น้ำตาย่นสุดท้ายก็ค่อยๆลื่นลงมาจากหน้าที่ขาวสะอาด รถขับไปอย่างและเร็วมาก ไม่ถึงชั่วโมงหนึ่งก็ถึงแล้ว

พ่อบ้านภูษิตพาจสามาถึงห้องรับแขก แล้วก็เดินออกไป คนรับใช้ริมชาใหงสาแล้วค่อยๆถอยออกไป

วัจสาดื่มไปหนึ่งคำ น่าอศจรรย์เล็กน้อย นี่มันชาตัวลั่งเพ้า

ของเขาอ้ยี เธอวางถ้วยชาลง แล้วมองไปที่การตกแต่งของ

ห้องนี้ คฤหาสน์ที่อยู่ในครึ่งเขานี้ไม่ได้ตกแต่งงดงาม แต่

เข้าไปถึงข้างในถึงจะรู้ว่า ของทุกชิ้นในที่นี้ผ่านการตกแต่งมาอย่างดี

วังสาเรียนการออกแบบ ตัวเขาเองก็สนใจและมีพรสวรรค์ ด้านนี้ ในสีสัน การตกแต่งของห้องนี้ถูกใจเธอมาก

เธอยื่นมือไปจับดอกปลอมในผนัง นี่คือจุดด้อยอย่างหนึ่ง

ธัชชัยแต่งตัวด้วยชุดดำทั้งตัว สายตาเพิ่งออกจากกล้อง วงจร ผู้หญิงในจอดูแล้วสวยและน่ารักมาก รูปร่างหน้าตาก็ดี เสียดาย ธัชชัยไม่ชอบ

“ท่านธัชชัย คนมาถึงแล้วครับ” พ่อบ้านภูษิตโค้งหลังไป อย่างเคารพ แต่แววตาอันดาของธัชชัยดูไม่ออกว่ามีอารมณ์ อย่างไร รู้แล้ว นายลงไปก่อน” แต่ว่า ท่านชัยไม่ลงไปดูเห รอครับ ท่านชายใหญ่

พูดว่า..…….. “นับภาษาอะไรเธอมาสั่งสอนฉัน?” เสียงของธัช ชัยออกมา อุณหภูมิบริเวณก็ลดลง

พ่อบ้านภูษิตตอบรับแล้ว เลยรีบบถอยหลังออกไป อธิษฐานให้คุณวัจสาอย่างเงียบๆดีกว่า

ธัชชัยยิ้มเยาะในใจ ผู้หญิงอย่างนี้ แต่งงานก็เพราะถูก บังคับหรือไม่ก็คืออยากได้เงิน ขอแค่พี่สบายใจ แสดงละคร กับเธอก็ไม่เห็นเป็นไร
“ชัย”เครื่องรับเสียงส่งเสียงไม่ชัดเจนของวรพลมาได้ยิน ว่าคุณวัจสา ทำไมเธอยังไม่ลงไป?ให้ผู้หญิงรอน ธัชชัยสาป แบ่งเบาๆ

ต้องเป็นพ่อบ้านภูษิตไปฟ้องแน่ๆเล

“รู้แล้ว ฉันจะลงตอนนี้เลย” “อย่าใส่ร้ายพ่อบ้านภูษิต ฉัน ดูในกล้องวงจรเอง อีกอย่าง เธอพาเขาขึ้นมาข้างบนให้ฉัน ดูหน่อย” วรพลรู้นิสัยน้องชายคนนี้ดี กลัวเขาจะกลั่นแกล้ง เด็กผู้หญิงคนนี้

วัจสากำลังตั้งใจดูรูปในผนังคือใคร ประตูของห้องก็เปิด มาเสียงแกร๊ก มีคนเปิดเข้ามาแล้ว

เขาหันตาแล้วมองไปเห็นแต่ผู้ชายคนหนึ่งที่รูปร่างสูงโต หน้าตางามพริ้งยืนอยู่ตรงประตู ขนคิ้วอันงามพริ้งนั้นบิดขึ้น มา“วัจสา?”น้ำเสียงเต็มไปด้วยความเย็นชาและความหยิ่ง ยโส

วัจสายับคิ้ว ท่าทีของผู้ชายคนนี้ ไม่ดีมาก “ใช่ค่ะ มิทราบ ว่าคุณเป็นใครค่ะ”

ธัชชัยมองใบหน้างดงามตรงหน้าเขา เยาะเย้ยในใจว่า แสดงตัวได้น่าเอ็ดดูมาก แต่ใครเขาจะรู้ว่าผู้หญิงคนนี้จะมี จุดประสงค์อย่างไรที่มาที่นี่?

“ฉันยืนอยู่ตรงนี้ ไม่ได้นอนที่เตียง เธอว่าฉันเป็นใคร?
แม้ว่าเสียงของเขาจะต่ำและน่าฟัง แต่ว่าคำที่เขาพูดออก มานี่ ไม่ดีมากเลย

“ถ้าเธอไม่ใช่ควรพล งั้นรบกวนพาฉันไปเจอเขาหน่อย ค่ะ ถึงยังไงวันนี้ตอนบ่ายที่มาที่นี้ก็เพื่อที่จะเจออีกฝ่าย”

ธัชชัยก้าวขาไปอย่างยาว เดินแค่นิดน้อยก็มาถึงตรงหน้า วังสา ก้มหัวแล้วมองเธอ แววตาเต็มไปด้วยความเย็นชา จด ประสงค์ก็เพื่อที่จะเจออีกฝ่าย ? แค่นี้เองหรอ

ผู้ชายคนนี้กดขี่มาก แต่วัจสาไม่หวาดกลัว แล้วมองไป ตรงๆที่ตาของเขา “ก็แค่นี้เอง”

“เฮ้ย ธัชชัยโค้งตัวลง ไปชิดที่ข้างหูวัจสา“ผู้หญิงอย่าง เธอ ฉันเจอมาเยอะแล้ว ไม่ว่าวันนี้เธอจะมีจุดประสงค์ อย่างไร แต่วันหน้าที่อยู่วงศ์ตระกูลศรีทอง เธอต้องปฏิบัติ ตามที่ฉันบอกให้หมด

วังสาอยากถอยหลัง แต่เห็นไม่มีทางแล้ว ลมหายใจสะ ผ่าวของเขาเปาโดนหูของเธอ ทำให้ ทำไมฉันถือต้องเชื่อ ฟังนายด้วย?คนที่ฉันจะแต่งงานด้วยคือวรพล ไม่ใช่นาย

ธัชชัยถอยไปก้าวหนึ่ง “ไม่เสแสร้งต่อแล้วหรอ? ยอมรับ แล้วหรอที่แต่งนี่ก็เพราะมีจุดประสงค์อย่างอื่น? ”

คุณผู้ชายท่านนี้ค่ะ ฉันว่าคุณควรไปหาหมอทางแผนกหู แล้วล่ะ? หูข้างไหนได้ยินว่าฉันมีจุดประสงค์อย่างอื่น? ” วัจ สาดเธอไปอย่างเฉยชา
มือทั้งสองข้างของธัชชัยรอบอกไว้ มองเธออย่างเยือก เย็น ยังกล้ามาลากเสียงยาวกับเขา?

ตาที่เหมือนดอกพืชของเขาค่อยๆหรี่ตา ปล่อยเธอไว้ ชั่วคราวก่อน พี่เรียกเขาขึ้นไปข้างบนแล้ว สำหรับวัจสาแล้ว เธอรู้สึกไม่ชอบผู้ชายคนนี้ที่ตามใจชอบเลย ไม่นึกเลยว่าจะ พูดอะไรแค่นี้ก็ไม่พูดแล้ว

แล้วก็เดินออกไปเลย

ในห้องวรพร

“พี่ก็เห็นแล้ว ผู้หญิงคนนี้คงโดนบังคับมาหรือไม่ก็โลภ เงินทองบ้านเรา พี่ยังบอกว่าเธอใสสะอาด” ธัชชัยขึ้นไป แล้วก็พูด ที่จริงเรื่องที่เกิดขึ้นในห้องนอนนั้นก็ผ่านกล้อง วงจรมาถึงตรงหน้าของวรพลแล้ว

“ธัชชัย นายอย่ามีอคติตอนอยู่รวมกับเธอ แล้วติดป้ายห้อย ให้เธอ ความคิดแบบนี้มันไม่ดีต่อตัวนายวรพลเคยเห็นภาพ ที่วังสา อยู่รวมกับธัชชัย

แล้วยิ่งแน่ใจว่าวัจสาเหมาะสมที่จะอยู่กับธัชชัย

ธัชชัยแค่ยิ้มอย่างเหยียดหยาม แล้วไม่พูดอะไรเลย

วรพรถอดหัวใจอย่างเบาๆ “วันนี้นายก็ต้องไปจบทะเบียน สมรสกับวัจสาแล้ว เรื่องนี้ถ้าเวลานานไปจะไม่ดี” เขารู้ว่า ร่างกายของใครทนอยู่ไม่ได้นานแล้ว
วันก่อนหมอภาคินก็พูดกับเขาแล้วว่าสภาพร่างกายของ เขาในตอนนี้ทนไม่ได้นานแล้ว ตอนนี้พูดอะไรก็ยิ่งอยู่ยิ่งไม่ ชัดเจน ถ้าเขาไปแล้ว ธัชชัยน่าจะไม่มีอะไรที่ต้องห่วงแล้ว จะอยู่แต่ในความแค้นที่เป็นเหวลึกยิ่งอยู่ยิ่งจมลงไป

“ธัชชัยไม่ใช่คนที่จะยอมใครง่ายๆ “วันหลังแล้วกัน ตอนนี้ ไปอำเภอก็ไม่เปิด ไปแล้วก็ไร้ประโยชน”วรพลรู้อยู่แล้วว่า เขากำลังลวกๆ แต่เขาจะไม่ให้มันผ่านไปง่ายอย่างนี้ พูดไป ว่า“ฉันให้คนในอำเภอมาแล้ว อันนี้นายไม่ต้องเป็นห่วง นาย แค่เซ็นชื่อก็ได้แล้ว”

ตาดอกพีชของธัชชัยจองมอง พี่ชายคนนี้ของเขา ให้