ตอนที่ 3 โชคชะตาชีวิต

ชญานันท์โยนกระเป๋าลงบนเตียงด้วยอารมณ์ที่ยังคุกรุ่น อยู่ ก่อนจะกระแทกตัวลงนั่งอย่างแรง

“เธอไม่น่าไปทำแบบนั้นเลยนะนั้น ไม่รู้ว่าพวกนั้นจะ โกรธมากแค่ไหน ดูท่าทางของพวกเขาไม่ใช่ธรรมดาเลย นะ เธอไม่กลัวเหรอ” สุนีย์หย่อนตัวลงนั่งข้างๆเพื่อนสาว

“ฉันไม่เคยกลัว บ้านเมืองเรามีกฎหมายนะนี มันไม่กล้า ทำอะไรหรอก แล้วที่ฉันทำลงไปก็ยังน้อยไปสำหรับการ ดูถูกผู้หญิงไทยอย่างเรา คิดว่าเงินซื้อทุกอย่างได้เหมือน กับประเทศของเขาหรือไง ไอ้พวกบ้านั้นคงไม่ใช่คนดีแน่”

“แล้วเราทิ้งเจสมาแบบนี้มันจะดีเหรอ ถ้าเกิดพวกนั้นทำ อะไรเจสละ” สุนีย์บอกอย่างเป็นห่วง

“เธอไม่ต้องเป็นห่วงหรอก แม่นั่นเอาตัวรอดได้สบาย เจนจัดขนาดนั้น” ชญานันท์บอกแล้วก็ลุกขึ้น เดินไปที่ตู้ เสื้อผ้าของตนเอง

“ฉันจะอาบน้ำนอนแล้ว บอกตรงๆ ว่าเหนื่อยมาก พรุ่งนี้ เช้ามีงานด่วนด้วย ลืมแล้วเหรอว่า บก. เรียกพบแต่เช้า

“อืม..” สุนีย์พยักหน้ารับ อีกคนจึงเดินหายเงียบไปทางห้องน้ำ เธอและชญานันท์เป็นคนต่างจังหวัดเหมือนกัน คุยกันถูกคอจึงชวนกันมาเช่าคอนโดอยู่และช่วยกันออก ค่าเช่าห้อง พ่อแม่ของเธอเสียไปหมดแล้ว ส่วนพ่อแม่ของ ชญานันท์แยกทางกันและผู้เป็นพ่อก็ได้เสียชีวิตไปเมื่อ 1 ปีที่แล้ว จึงเหลือแต่แม่ที่ติดการพนันเป็นอาจิณ

เช้าวันรุ่งขึ้น 2 สาวจึงรีบเข้าออฟฟิตแต่เช้า และก็มาเจอ เข้ากับกิตติมาที่หน้าทางเข้าออฟฟิต กิตติมาเท้าเอวมอง หน้าชญานันท์อย่างเอาเรื่อง

“ไงย่ะ ทำเรื่องแล้วหนีหายไปเลย ดีนะที่เขาไม่เอาเรื่อง อะไร”

“เหรอ ฉันนึกว่าเธอโดนรุมโทรมไปแล้วเสียอีก” ชญา นันท์ย้อนกลับทันทีเหมือนกันพร้อมกับตั้งท่ารับอยู่แล้ว

“นี่ นังชญานันท์!” กิตติมาเต้นผาง

“ทำไมนังกิตติมา!” ชญานันท์เท้าเอวบ้าง

“พอ พอได้แล้วทั้งคู่ เจอหน้ากันทีไรเป็นต้องกัดกันทุกที” เสียงที่ดังแทรกขึ้นทำให้หญิงสาวทั้ง 3 คนหันไปมอง พร้อมกัน

“บก.” เสียงเรียกดังขึ้นพร้อมกัน
“ใช่ ผมเอง เชิญด้านใน” ผู้เป็น บก. เปิดประตูแล้วเดิน นำหน้าเข้าไปด้านในออฟฟิตก่อนจะตรงไปยังห้องประ ชุมเล็กๆ โดยมี 3 สาวเดินตามเข้าไป และเมื่อทั้งหมดนั่ง ลงพร้อมแล้ว เขาก็เริ่มประชุมทันที

“ที่ผมเรียกพวกคุณมาเพราะมีงานที่จะให้ทำ และงานนี้ก็ สําคัญมากด้วย”

“งานอะไรคะ” สุนีย์ถามพร้อมกับเลิกคิ้วสูง

“งานสัมภาษณ์” เขาบอกสั้นๆ

*สัมภาษณ์ใครกันคะ แล้วต้องใช้เราถึง 3 คนเลยหรือ คะ” ชญานันท์ถามอย่างสงสัย

“ใช่ เขาเป็นหนุ่มโสด นักธุรกิจค้าน้ำมันรายใหญ่ของคูล ฮาร์นเชียวนะ เป็นที่หมายปองของสาวๆ ทุกคน ไม่เคยมี ใครที่จะเข้าใกล้เขาได้เลย นับเป็นโอกาสดีของเราที่เขา อนุญาตให้เราได้เข้าสัมภาษณ์คนระดับเขา งานนี้เป็น งานใหญ่เชียวนะทำอะไรต้องระวังให้มาก ไม่ใช่เรื่องง่าย ที่ผมจะขอเข้าพบเขาได้ ในซองข้างหน้าของพวกคุณจะมี รายละเอียดอยู่แล้ว ลองไปศึกษาดู”

“เขาอยู่ที่ไหนคะ” กิตติมาพรสนใจขึ้นมาทันทีเมื่อได้ยิน คำว่าหนุ่มโสด และเขาต้องหล่อมากด้วย
“ประเทศคูลฮาร์น”

“อ้อ ที่ออกข่าวหน้าหนึ่งไปทั่วโลก ทั้งในหนังสือพิมพ์ และนิตยาสารนั้นเหรอคะ ที่เขาว่าเจ้าชายของประเทศ นั้นอภิเษกสมรสกับหญิงสาวชาวไทยที่ชื่อชุติกาญจ์” สุ นีย์นึกถึงภาพของบุคคลทั้งคู่

“ใช่ แต่คนที่พวกคุณจะต้องไปสัมภาษณ์ก็คือ คกาเลน อิสมา บินล์รา จาราฟ 1 ในสิงห์ทะเลทรายที่เป็นที่กล่าว ขานไปทั่ว เขานํานาญทั้งด้านรักและด้านรบ ผมจึงส่ง พวกคุณไปไง เขาต้องยินดีต้อนรับพวกคุณแน่” บก. ยิ้ม กว้าง เขาภูมิใจที่มีลูกน้องทั้งสาวและสวย

“ฉันขอถอนตัวได้ไหมคะ บก. ให้ 2 สาวเขาไปกันก็ พอแล้ว งานแค่เนี่ยเอง” ชญานันท์ทำหน้าหงุดหงิด

“ดี ไม่ไปก็ดีจะได้ไม่ขวางหูขวางตา” กิตติมาแขวะใส่อีก

“ไม่ได้ งานนี้ผมวางใจพวกคุณ จะขาดใครไปก็ไม่ได้ เขายื่นคําขาด

“ฉันไม่อยากไปทะเลาะกับใครบ้างคนให้เสียงาน

“เธอกำลังหมายถึงใครไม่ทราบ” กิตติมาหันขวับมามอง อีกคนตาเขียว
“ใครอยากได้ก็รับไปสิ” ชญานันท์ยักไหล่ กิตติมาได้แต่ นั่งเน้นเคี้ยวเน้นฟันอยู่อย่างไม่พอใจเพราะอีกฝ่ายก็ไม่ ได้เอ่ยชื่อเธอออกมาตรงๆ

“บก. แน่ใจนะคะว่างานจะเสร็จก่อนที่จะพังเพราะ 2 คน

เนี่ย” สุนีย์มองหน้า บก.แล้วหันไปมองซ้ายทีขวาที “เรื่องนั้นผมไม่รู้ แต่ที่ผมต้องการก็คืองานต้องเสร็จ แล้ว

อย่าไปมีเรื่องกันให้ทางเราต้องเสียหายล่ะ ผมขอเตือน”

“ก็ใครกันล่ะคะที่หาเรื่องก่อน” ชญานันท์มองค้อนไปที่ กิตติมา

“พอกันทั้งคู่นั้นแหละ ถ้าใช้สมองให้เหมือนกับที่ใช้ปาก ก็คงจะดี เอาล่ะพวกคุณไปสะสางงานที่เหลือกันได้แล้ว อีก 2 วันพวกคุณจะต้องเดินทางแล้ว พอไปถึงที่นั่นคน ของช็คกาเลนจะมารอรับที่สนามบิน

“ค่ะ” 3 สาวรับคำพร้อมกันก่อนจะลุกขึ้นแล้วเดินออกไป

หลังจากออกมาห้องประชุม กิตติมาก็ทำท่าเพ้อฝันแล้ว เดินหมุนตัวมายืนขวางหน้าของสุนีย์และชญานันท์เอาไว้
“ฉันอยากให้เขาหล่อเหมือนกับผู้ชายในผับเมื่อคืนก็ พอแล้ว ผู้ชายอะไรน่ากินไปทั้งตัว”

“บ้าผู้ชาย” ชญานันท์พูดขึ้นเบาๆแล้วเดินเลี่ยงไปอีก ทาง

“แกว่าใคร เดี่ยว อย่าเดินหนีล” กิตติมาจะเดินตามหญิง สาวอีกคนไป แต่ก็ถูกสุนีย์ดึงแขนเอาไว้

“พอเถอะเจส เข้าห้องทำงานต่อเถอะ” หญิงสาวบอก แล้วดันให้กิตติมาเดินเข้าห้องทำงานของตัวเองไป ก่อน ที่ตัวเธอจะเดินเข้าไปอีกห้องที่อยู่ตรงข้ามกัน ที่นี่ห้อง ทำงานของแต่ละคนจะแบ่งเป็นสัดส่วน เพื่อให้ทุกคนมี สมาธิในการทำงาน แต่มีพื้นที่ไม่มากเหมือนกับห้องทั่วไป

ชญานันท์หยิบเอกสารที่อยู่ในซองสีน้ำตาลขึ้นมาเปิด อ่าน สายตาไล้ไปตามตัวหนังสือก่อนจะวางมันลงกับโต๊ะ ทํางาน นี่ก็เป็นอีกครั้งที่เธอจะต้องเดินทางไปต่างประเทศ และไปยังดินแดนที่ตัวเองไม่รู้จัก ในเอกสารบอกว่าคูล ฮาร์นอยู่ทางแถบตะวันออก เป็นดินแดนแห่งทะเลทราย ที่สวยงามและมีนักท่องเที่ยวอยู่หลายประเทศที่อยาก จะเข้าไปเยี่ยมชม โอกาสนี้น่าจะเป็นโอกาสทองของเธอ ก็ได้ที่จะได้ไปเที่ยวและทำงานพร้อมกัน
สนามบินกลาง ประเทศคูลฮาร์น

พอลงจากเครื่อง 3 สาวต่างก็สอดส่องสายตาเพื่อหาคน ที่จะมารับพวกเธอ กิตติมาหยิบหมวกปีกกว้างพร้อมกับ แว่นกันแดดขึ้นมาสวม พร้อมกับใช้มือพัดไปมา

“ไม่คิดเลยว่าที่นี่จะร้อนมากขนาดนี้ ดีนะที่ทาครีม กันแดดมาด้วย

“ก็ที่นี่มันทะเลทรายนี่นา จะให้เย็นสบายเหมือนกับเมือง ที่มีต้นไม้ได้ยังไง” สุนีย์ส่ายหน้าพร้อมกับมองมองเพื่อน สาว ก่อนจะหันมามองอีกคนที่กำลังยื่นมองออกไปด้าน นอกด้วยท่าทางที่ชื่นชอบ

“ชอบละสิ” เธอพูดขึ้นเบาๆ

“ชอบสิ ฉันรู้สึกว่าที่นี่มีบางอย่างที่ฉันต้องการ ชญา นันท์บอกพร้อมกับยิ้มน้อยๆ

“แน่ละสิ พวกบ้านนอกก็ต้องชอบแบบนอกๆ แบบนี้ แหละ” กิตติมากระตุกยิ้มเหลือบหางตามามองทางชญา นันท์ หญิงสาวมองตอบด้วยแววตาขึงขัง ก่อนมาที่นี่สุนีย์ ได้ขอร้องเธอเอาไว้ว่าอย่าให้ต่อปากต่อคำกับกิตติมา เพราะเธอกลัวว่างานจะเสียหาย และเธอก็รับปากเอาไว้ แล้ว เธอจะทนจนกว่าจะถึงที่สุดเท่านั้น ในระหว่างที่ 3 สาวกำลังทำสงครามกันด้วยแววตาอยู่นั้น ก็มีชายหนุ่มแต่งกายด้วยชุดดำยาวกรอมเท้า โพกผ้าสีดำทั้งหน้า มีเพียงดวงตาเท่านั้นที่โผล่พ้นออกมา

“ขอโทษครับ คุณ 3 คนมาจากเมืองไทยใช่ไหมครับ” เขาเอ่ยถามขึ้นเป็นภาษอังกฤษ

“ค่ะ” สุนีย์ตอบแทนอีก 2 สาวที่ยืนนิ่งอยู่

“ช็คให้ผมมารับคุณทั้ง 3 คนครับ รถอยู่ทางด้านนี้ครับ” เขาบอกแล้วเดินนำหน้าไปที่รถ หญิงสาวทั้ง 3 คนลาก สัมภาระของตนเองเดินตามไป

ภาพบ้านหลังใหญ่หรืออาจะเรียกได้ว่าเป็นคฤหาสน์สี ส้มอ่อนตั้งตระหง่านอยู่ท่ามกลางต้นไม้นานาพรรณ หรือ เรียกว่าเป็นโอเอซิสกลางเมืองก็น่าจะได้ 3 สาวเบิกตาก ว้างแต่ต่างความรู้สึกนึกคิดกัน

“ไม่ธรรมดาจริงๆ” ชญานันท์บอกพร้อมกับมองออกไป นอกหน้าต่างขณะที่รถกำลังเคลื่อนผ่านไปตามทางที่ปู ด้วยหินอย่างดี จนกระทั่งจอดลงที่หน้าคฤหาสน์หลังนั้น

“เชิญครับ” คนที่ทําหน้าที่ขับรถหันมาบอกแล้วก้าวลง ไปก่อน และหญิงสาวทั้ง 3 จึงก้าวตามลงมา กิตติมาเงย หน้าขึ้นมองความสูงของตัวคฤหาสน์ที่ตกแต่งเอาไว้อย่าง สวยงาม
“ขอต้อนรับสู่คูลฮาร์นครับ” เสียงที่ดังขึ้นทางหน้าประตู ทําให้สาวไทยทั้งหมดหันไปมอง แล้วสายตาทั้ง 3 คู่ ก็ เบิกกว้างขึ้นอย่างตกใจ โดยเฉพาะชญานันท์ที่เย็นวาบ ไปทั่งตัว อ้าปากมองอีกฝ่ายตาค้าง เธออยากให้ภาพ ผู้ชายตรงหน้าเป็นเพียงภาพลวงตา แต่พอเธอกระพริบ ตาภาพนั้นก็ยังคงอยู่

“คุณเองเหรอคะ” กิตติมาดูท่าทางจะได้สติก่อนใคร เพื่อน เธอรีบเดินขึ้นไปทักทายเขาเหมือนกับคนที่คุ้นเคย

“นัน” สุนีย์แตะแขนเพื่อนรักเบาๆพร้อมกับกระซิบเบาๆ “ฉันฝันไปหรือเปล่า”

“เปล่า ทุกอย่างเป็นเรื่องจริง” ชญานันท์บอกพร้อมกับ ลอบกลืนน้ำลาย เธอเหมือนกับหนูที่เข้ามาติดกับดักของ เจ้าแมววายร้าย เธอเดินมาให้เขาแก้แค้นถึงที่ ถ้ารู้ว่าเป็น แบบนี้เธอคงจะไม่มา แต่ในเมื่อมาแล้วและยืนอยู่ตรงหน้า เขา เธอก็ห้ามกลัวหรือแสดงอาการใดๆ ให้เขาเห็น

“สวัสดีครับ และยินดีที่ได้พบกันอีกครั้ง” เขาตอบพร้อม กับเบนสายตามาทางชญานันท์ ซึ่งหญิงสาวก็เชิดหน้าขึ้น สู้ แล้วมองสบตากับเขาอย่างไม่เกรงกลัว ชายหนุ่มยิ้มที่ มุมปากนิดหนึ่ง
“เชิญด้านในครับ ของเอาวางไว้ตรงนั้นเถอะครับเดี่ยว ผมจะให้คนมาเก็บไปไว้ที่ห้อง”

“ไหนทาง บก.บอกพวกเราว่าได้เตรียมโรงแรมเอาไว้ให้ แล้ว” ชญานันท์ค้านขึ้น และเห็นว่าชายหนุ่มหันมายิ้มให้ ก่อนจะตอบ

“ผมสั่งยกเลิกไปแล้ว ผมอยากให้พวกคุณพักอยู่ที่นี่ ที บ้านของผมดีกว่าที่โรงแรม ผู้คนก็ไม่พลุกพล่านด้วย อีก อย่างคุณจะมาสัมภาษณ์ผมไม่ใช่เหรอ น่าจะเป็นการดี กว่าถ้าจะพักอยู่ด้วยกันที่นี่” กาเลนบอกยิ้มๆ เขาเองก็ไม่ คิดว่าโลกมันจะกลมขนาดนี้ จนกระทั่งเมื่อเช้าวาน ฮิสมา เอารายละเอียดของคนที่จะขอสัมภาษณ์เขามาให้ดู เขา เองก็ตกใจที่เป็นหญิงสาวทั้ง 3 คนที่เขาเจอที่ผับ และนั้น ก็เป็นสาเหตุที่ทำให้เขาโทรไปยกเลิกการจองโรงแรม ของพวกเจ้าหล่อน แม้แต่คนสนิทของเขาทั้งสองคนก็ไม่รู้ ว่านายของตนเองกำลังจะทำอะไร แต่ที่พวกเขารู้ก็คือผู้ หญิงผิวสีน้ำผึ้งคนนั้นต้องมีส่วนด้วยแน่ๆ

“ดีค่ะ เจสจะได้สัมภาษณ์คุณได้สะดวกสบายยิ่งขึ้นและ เป็นกันเองมากมากขึ้นด้วย” หญิงสาวบอกพร้อมกับส่ง สายตาหวานไปให้กับชายหนุ่ม ชญานันท์เห็นแล้วก็ต้อง เบะปากอย่างหมั่นไส้

“น่าทุเรศมากกว่า”
“นัน” สุนีย์สะกิดเตือนเพื่อนสาว ชญานันท์หันมามอง แล้วเบือนหน้าไปมองทางอื่น ก่อนจะมาหยุดอยู่ที่ต้น ปาล์มใหญ่ที่เธอคิดว่าเห็นเงาของใครบางคนอยู่แว่บๆ แต่ พอมองดูดีๆ ก็ไม่เห็นสิ่งอะไรผิดปรกติ

“เชิญเข้าด้านในกันดีกว่าครับ ด้านนอกแดดร้อนแล้ว” กาเลนผายมือเชิญหญิงสาวทั้งหมด ก่อนจะเดินนำหน้า เข้าไปที่ห้องรับแขกแล้วนั่งลง

“เชิญครับ” เมื่อหญิงสาวเดินเข้ามาเขาก็ผายมือเชิญให้

นั่ง

“ขอบคุณค่ะ” กิตติมานั่งลงแล้วคลี่ยิ้มกว้างให้กับ เจ้าของบ้านหนุ่ม

“ที่นี่น่าอยู่นะคะ สงบเงียบ เจส ช๊อบ ชอบ”

“ดีครับที่คุณชอบ เพราะผู้หญิงส่วนใหญ่จะชอบความ หรูหราและสะดวกสบายมากกว่า ไม่มีใครชอบที่ร้อนๆ เผาผิวขาวๆนวลๆของพวกเธอหมด”

“เรามาคุยเรื่องงานกันเลยไหมคะ” ชญานันท์เบื่อคำพูด ยอกันไปยอกันมาเต็มทนแล้ว

“ใจเย็นๆสิครับ ไม่ต้องรีบ รับรองว่าผมไม่ผิดสัญญากับ บริษัทของคุณแน่ พวกคุณเพิ่งมากันเหนื่อยๆ พักผ่อนให้หายเหนื่อยกันก่อนจะดีกว่า”

“เสียมารยาทจริงๆ เลยเธอเนี่ย เราเพิ่งมาถึงกันนะ ฉัน เหนื่อยนะอยากพักผ่อนก่อน อยากให้คุณกาเลนพาเที่ยว ชมเมืองด้วยค่ะ จะได้หรือเปล่า” ท้ายเสียงอ่อยลงและหัน มามองทางชายหนุ่ม

“ยินดีครับ ถึงคุณกิตติมาไม่บอกผมก็จะพาไปอยู่แล้ว” เขาพูดกับอีกคน แต่สายตากลับมองมาที่หญิงสาวอีกคน ที่นั่งหน้าบึ้งตึงอยู่

“คงจะไม่มีเวลามากขนาดนั้นหรอกค่ะ พวกเราต้องรีบ ทำงานให้เสร็จตามกำหนดไม่งั้นทางบริษัทจะเสียหาย ได้” สุนีย์รีบพูดขึ้นก่อนเมื่อเห็นว่าชญานันท์กำลังจะอ้า ปากพูด

“ไม่เป็นไรครับ ผมโทรไปคุยกับทางบริษัทของพวกคุณ ให้แล้วว่าทุกอย่างผมจะออกค่าใช้จ่ายให้เอง พวกคุณไม่ ต้องเป็นห่วง”

“แต่พวกเราก็ยังมีงานที่รออยู่ จะมัวมาเที่ยวเล่นไม่ได้ หรอกค่ะ พวกเราไม่ใช่พวกคนรวยที่ไม่ต้องทำอะไรก็มี กินนี่คะ” ชญานันท์มองสบตากับอีกฝ่ายโดยตรงเพื่อให้ เขารู้ว่าเธอหมายถึงใคร

“หึ หึ คำพูดของคุณน่าคิดนะครับ ไม่แน่นะครับคุณอาจจะได้มีโอกาสเป็นคนรวยก็ได้ใครจะไปรู้” เขาอมยิ้ม อย่างมีนัย

“อย่าไปสนใจยัยนั้นเลยค่ะ รายนั้นพูดอะไรไม่รู้จักคิด บางทีก็พูดแต่เรื่องไร้สาระ สนใจเจสดีกว่า เจสอยาก เที่ยวชมรอบๆบ้านจะได้ไหมคะ” กิตติมารู้สึกหมั่นไส้ เพื่อนร่วมงานที่แย่งความสนใจของชายหนุ่มไปจากเธอ

“ได้สิครับ จะไปกันหมดเลยหรือเปล่าครับ” กาเลนเลิก คิ้วเป็นเชิงถาม

“ฉันขอตัว ฉันอยากพักผ่อนมากกว่า ช่วยให้ใครพาฉัน ไปที่ห้องพักจะดีกว่า” ชญานันท์ลุกขึ้นยืน กาเลนอมยิ้ม ก่อนจะหันไปพยักหน้ากับสาวใช้ที่ยืนอยู่ด้านหน้าห้อง

“ช่วยพาคุณผู้หญิงไปพักที่ห้องด้วย”

“ค่ะ นายท่าน” สาวใช้ย่อตัวลงแล้วเดินนำหน้าไป หญิง สาวรีบสาวเท้าตามออกไป กาเลนมองตามหลังหญิงสาว ไปก่อนจะลอบอมยิ้มที่มุมปากเหมือนกับกำลังพอใจอะไร บางอย่าง

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ