ตอนที่ 2 คำทำนาย

ชญานันท์เดินออกมาด้วยใบหน้าบึ้งตึงเธอจึงไม่ทันได้ มองเห็นหญิงชราคนหนึ่งที่เดินสวนเธอออกมา ร่างบางจึง ชนเข้าอย่างจังกับหญิงชราผู้นั้น ร่างของหญิงชราล้มลง ไปกองอยู่กับพื้นพร้อมกับดอกกุหลาบสีแดง

“อุ้ย!” หญิงสาวอุทานอย่างตกใจก่อนจะรีบเข้าไปพยุง ร่างที่ล้มลงไปนั่งกับพื้นขึ้นมา “ขอโทษนะคะคุณยาย หนู ไม่ทันได้มอง คุณยายเป็นอะไรหรือเปล่าคะ” เธอถาม อย่างห่วงใยพร้อมกับมองสำรวจไปรอบๆตัวของหญิงชรา อีกครั้ง

“ไม่จ้ะ ไม่เป็นไร ยายเองก็ไม่ได้มองเหมือนกัน” หญิง ชรายิ้มให้ ก่อนจะก้มลงเก็บตะกร้าสานใบเก่าๆกับดอก กุหลาบที่ตกกระจายตามพื้น

พอดีกับที่บริกรหนุ่มคนหนึ่งเดินเข้ามาเห็นพอดี “นี่ ยาย อีกแล้วเหรอ ผมบอกแล้วไงว่าที่นี่ไม่อนุญาตให้มาขาย ของ รีบออกไปซะก่อนที่เจ้านายของผมจะเข้ามาเห็นแล้ว จับยายโยนออกไป” เสียงของเขาบ่งบอกถึงความรำคาญ ใจ

“ยายกำลังจะออกไป” หญิงชราบอกอย่างร้อนรน มือก็ ยังสาละวนอยู่กับการเก็บดอกไม้

“เป็นผู้ชายประสาอะไร แทนที่จะช่วยเก็บกลับมายืนต่อว่าอยู่ได้ ไม่เป็นสุภาพบุรุษเอาเสียเลย ทุเรศ” คำต่อ ว่าแรงๆ ของหญิงสาวทำให้บริกรหนุ่มรีบก้มลงช่วยเก็บ อย่างเสียไม่ได้

“เสร็จแล้วก็รีบออกไปได้แล้ว” เสียงบริกรหนุ่มบอก เตือนเสียงแข็ง

“นี่ คุณยายเขาก็บอกแล้วไงว่าจะออกไปแล้ว นายนั้น แหละรีบไปทำงานจะดีกว่า เดี๋ยวเจ้านายมาเห็นเข้านาย จะต้องเดือดร้อน” หญิงสาวบอกอย่างอดหมั่นไส้ไม่ได้ บริ กรหนุ่มก้มหน้างุดก่อนจะเดินไป

“ขอบใจหนูมาก ยายไปล่ะ” หญิงชรายิ้มให้ก่อนจะเดิน จากไป ชญานันท์มองตามไปด้วยสายตาที่อนาทร ก่อน จะรีบสาวเท้าตามไป

“เดี๋ยวค่ะยาย” หญิงสาววิ่งมาดักหน้าหญิงชราเอาไว้

“ยายขายดอกละเท่าไรคะ”

“ดอกละ 5 บาทจ้ะ หนูสนใจหรือจ้ะ หรือจะซื้อไปให้ แฟน”

“เอ่อ หนูยังไม่มีแฟนหรอกค่ะ แต่หนูจะขอซื้อทั้งหมด เลย หนูชอบดอกไม้” เธอตอบแล้วคลี่ยิ้ม
“หนูเป็นคนใจดีจังเลย ขอบใจนะที่วันนี้ยายกับหลาน ของยายจะได้ไม่ต้องอดข้าวอีก” คำพูดของหญิงชรา สะเทือนใจของคนฟังยิ่งนัก

“ยายอยู่กับหลานหรือจ้ะ กี่ขวบแล้วจ้ะ” เธอย้อนถาม อย่างสนใจ

“3 ขวบแล้ว แม่มันเอามาทิ้งไว้ให้ตั้งแต่เกิด แล้วมันก็ หายหน้าไปเลย หนูจะเหมาของยายจริงๆ หรือ” หญิงชรา ถามซ้ำ

“ค่ะ ยายคิดเงินมาเลยค่ะ”

“งั้นรอเดี๋ยวนะ ยายจะห่อให้” หญิงชราบอกแล้วหยิบ ดอกกุหลาบทั้งหมดที่มีราวๆ 20 ดอกเห็นจะได้ มาห่อกับ กระดาษหนังสือพิมพ์แล้วส่งให้หญิงสาวสวยตรงหน้า

“เท่าไรคะ”

“100 บาทจ้ะ”

ชญานันท์หยิบกระเป๋าสตางค์ขึ้นมาแล้วเปิดดูเพื่อหา แบงค์ 100 แต่ก็ไม่มีสักใบ เธอจึงหยิบแบงค์ 500 ให้แทน หญิงชราส่ายหน้า
“ยายไม่มีตังค์ทอนหนูหรอกจ้ะ” หญิงชราบอกน่าเศร้าๆ

“ก็ไม่ต้องทอนสิคะ ถือว่าเป็นค่าเสียหายที่หนูเดินชน คุณยาย” หญิงสาวยิ้มแล้วยัดเงินใส่มือหญิงชรา

“ยายรับไม่ได้มันมากเกินไป” หญิงชรารีบส่งเงินคืน

“แต่สำหรับบางคนมันยังน้อยเกินไปด้วยซ้ำนะคะ ยาย รับไว้นะคะ หลานของยายต้องการข้าวไม่ใช่เหรอคะ”

“โธ่ แม่คุณช่างประเสริฐดีแท้ๆ เอางี้แล้วกันยายจะดูดวง ให้เพื่อแลกเปลี่ยน อย่าปฏิเสธยายนะ”

“ก็ได้ค่ะ” ชญานันท์เห็นว่ามันไม่เสียหายอะไรจึงยื่นมือ ข้างซ้ายไปให้หญิงชรา หญิงชราทำท่าลูบๆ คลำๆ ไปมา ก่อนจะยิ้มออกมาแล้วเงยหน้าขึ้นมามองหญิงสาวที่แสน ใจดี

“หนูกำลังจะได้พบเนื้อคู่ แต่เขาอยู่ไกลมากและหนูจะได้ เดินทางไกลด้วย หนูจะได้อยู่อย่างสุขสบาย”

“ขอบคุณค่ะยาย แต่ใครเขาจะมาสนใจผู้หญิงอย่างหนู
“ตอนนี้หนูอาจไม่เชื่อ แต่ต่อไปหนูก็จะรู้เอง” หญิงชราบ อกแล้วเดินจากไป หญิงสาวเลิกคิ้วขึ้นสูง เธอไม่เชื่อเรื่อง พวกนี้อยู่แล้ว

สุนีย์มองเพื่อนสาวที่เดินถือดอกกุหลาบเข้ามาด้วย อาการสงสัย ไปเข้าห้องน้ำแล้วไปเอาดอกกุหลาบที่ไหน มา

“ใครให้มาเหรอนัน

“เปล่าหรอก ฉันซื้อมาจากยายแก่ๆ คนหนึ่งนะ สงสาร เขา” ชญานันท์บอกแล้วนั่งลงที่เดิมก่อนจะวางกุหลาบลง กับโต๊ะ

“นึกแล้วว่าคนอย่างเธอ ใครเขาจะให้ดอกกุหลาบ” กิตติ มาละความสนใจมาจากผู้ชายข้างๆ เพื่อหันมาแขวะใส่

“ฉันก็ไม่ต้องการให้ใครซื้อให้อยู่แล้ว ฉันซื้อเองได้” หญิงสาวบอกแล้วมองเลยไปที่ชายหนุ่มที่มองมายังเธอ เช่นกัน เธอค้อนให้เขาแล้วเสมองไปทางอื่นไม่สนใจด้วย ซ้ำว่าใครจะคุยอะไรกัน

“ดอกไม้สวยๆ ก็ควรคู่กับผู้หญิงสวยๆ จริงไหมครับ” กา เลนคิดอยากจะแหย่หญิงสาวเล่น แต่อีกฝ่ายก็หันขวับมา มองตาเขียวปัด แล้วหันกลับไปตามเดิม
“จริงค่ะ” กิตติมาฉีกยิ้มเต็มที่

“ผมขอซื้อต่อได้ไหมครับ เท่าไรก็ได้

ชญานันท์หันมามองตาขวางทันที พร้อมกับหรี่ตาม องอย่างไม่สบอารมณ์ เขาอยากจะอวดรวยหรือยังไง ได้…ในเมื่ออยากอวดรวยเธอก็จะสนองให้

“ถ้าคุณอยากได้ ฉันก็จะขายให้ 1 ล้านบาท” หญิงสาว ยิ้มเยาะ เพราะคิดว่าอีกฝ่ายคงไม่ลงทุนขนาดนั้น แต่ เหตุการณ์กลับพลิกผันเมื่อชายหนุ่มล้วงเขาไปในกระเป๋า กางเกงแล้วหยิบเช็คขึ้นมาเขียนก่อนจะดึงมันออกมาแล้ว ส่งให้กับชญานันท์ หญิงสาวเม้มริมฝีปากเข้าหากัน

“อวดรวยจริงนะ” เธอเค้นเสียงออกมาจากไรฟันแล้วเงย หน้าขึ้นมองจ้องหน้าชายหนุ่ม ซึ่งอีกฝ่ายก็นั่งทําหน้าเรียบ เฉยอยู่ ฮิสมาและโซฮันหันมามองสบตากัน

“คนมีเงินก็แบบนี้แหละครับ อยากได้อะไรก็ย่อมได้ โดย ไม่เกี่ยงราคา” กาเลนบอกเสียงเรียบแล้วยกแก้วบรั่นดีขึ้น จิบ

“เป็นที่เมืองของคุณอาจจะใช้ แต่คงไม่ใช่ที่เมืองไทย” หญิงสาวยังคงเชิดหน้าขึ้น
“นัน พอเถอะ ฉันไม่อยากมีเรื่อง” สุนีย์มองหน้าเพื่อน สาวอย่างขอร้อง

“ฉันต้องขอโทษแทนเธอด้วยนะคะที่ไร้มารยาท ว่าแต่ คุณทำธุรกิจอะไรเหรอคะถึงได้มีเงินมากขนาดนี้” กิตติ มาถือวิสาสะถามเรื่องส่วนตัว

“เจ้านายของเรารวยกว่าที่คุณคิดมากครับ แต่คงตอบ ไม่ได้ว่าธุรกิจอะไรเพราะมันเป็นเรื่องส่วนตัว” คนที่ตอบ ก็คือโซน แต่ถึงอย่างนั้นดวงตาคมเข้มของกิตติมาก็ยัง วาววับอยู่ดี เธอชอบผู้ชายรวยๆ เพราะเวลาขออะไรเขาก็ จะซื้อให้เธอทุกอย่าง

“ฮึ ต่อให้รวยล้นฟ้าก็ตายเป็นเหมือนกันล่ะน่า แล้วก็เอา เงินของคุณคืนไป เก็บเอาไว้ซื้อที่ฝังศะ…” ชญานันท์ยัง พูดไม่ทันจบ

“นัน” สุนีย์ก็พูดขัดขึ้นก่อนพร้อมกับมองเพื่อนสาวด้วย สายตาห้ามปราม ทําให้ชญานันท์ต้องนั่งนิ่งอย่างขัดใจ ก่อนจะลุกขึ้น

“ฉันจะกลับแล้ว เธอจะกลับพร้อมกับฉันหรือเปล่า” หญิง สาวหันมาถามทางเพื่อนรัก

“แต่ฉันยังไม่อยากกลับเลยนะนัน” สุนีย์บอกเสียงอ่อยๆ แล้วหันไปมองทางกิตติมา
“จะกลับแล้วหรือครับ” โซฮันหันมาถามพร้อมกับยิ้มให้

“ค่ะ ฉันไม่มีเวลามากพอที่จะมานั่งทำเรื่องไร้สาระแบบนี้ เวลาของฉันมีค่าเสมอ” เธอบอกเสียงห้วนๆ

“งั้น ถ้าผมจะจ่ายค่าเสียเวลาให้คุณเป็นการแลกกับการ นั่งคุยกับเพื่อนของผม คุณจะเรียกสักเท่าไร” กาเลนยิ้มที่ มุมปาก

“ฉันไม่ใช่ผู้หญิงขายตัว เก็บเงินของคุณเอาไว้เถอะ แล้ว ถ้าอยากจะอวดรวยก็ไปอวดกับคนอื่น”

“ผมให้ 2 หมื่น แลกกับการนั่งคุยอีกไม่ถึงชั่วโมง” ชาย หนุ่มยังไม่ยอมหยุดเพราะกำลังสนุกที่ได้แกล้งหญิงสาว แต่สุนีย์กลับหน้าเสียเพราะเพื่อนของเธอเกลียดมากพวก ที่ชอบใช้เงินฟาดหัวคนอื่น

“รับไปเถอะนัน นั่งแป๊บเดียวได้ตั้ง 2 หมื่นแน่ะ” กิตติมา อมยิ้มแล้วมองอย่างดูหมิ่น

“เธออยากได้ก็รับไปสิ ชอบไม่ใช่เหรอเงินน่ะ” ชญานันท์ สะบัดหน้าใส่แล้วก้าวเดินออกไป

“1 ล้านบาท ถ้าอยู่ต่อ” เสียงที่ดังขึ้นทำให้เท้าที่กำลัง ก้าวเดินของหญิงสาวหยุดชะงัก กรามขบแน่นก่อนจะหัน มาช้าๆ พร้อมกับรอยยิ้มแล้วเดินกลับมาที่เดิม กาเลนหัวเราะในลำคออย่างพอใจ

“1 ล้านเชียวเหรอคะ น่าสนใจมาก” หญิงสาวยิ้มหวาน ก่อนจะเปลี่ยนเป็นบึ้งตึงแล้วสิ่งที่ทุกคนไม่คาดคิดก็เกิด ขึ้นเมื่อแก้วบรั่นดีในมือของโซฮันถูกแย่งไป

ซ่า!

นํ้าบรั่นดี นเลิศชาดกระเซ็นไปทั่วใบหน้าหล่อคมของ กาเลน ทุกคนอยู่ในอาการตกตะลึงยกเว้นคนโดนซาด กาเลนลุกพรวดขึ้น ความสูงของเขาทำให้ร่างเพรียวบาง ของชญานันท์เล็กลงไป ใบหน้าคมเข้มแดงก่ำขึ้นมองจ้อง หญิงสาวอย่างเอาเรื่อง

“คุณกล้ามาก ทำแบบนี้กับผม”

“ฉันทำได้มากกว่านี้อีก ถ้าคุณยังไม่หยุดดูถูกฉัน” เธอเชิดหน้าขึ้นสู้กับเขา กาเลนกัดกรามแน่นเพื่อระงับ อารมณ์โกรธของตนเอง ถ้าเขาโกรธจริงๆ ลำพังร่างบาง ตรงหน้าก็ไม่พอมือของเขาหรอก

“จำเอาไว้ว่าอย่ามาดูถูกผู้หญิงไทย เก็บเงินของคุณเอา ไว้ซื้อโลงศพของคุณเถอะ ไอ้ทุเรศ” พูดจบเธอก็หมุนตัว เดินออกไปอย่างรวดเร็ว

“นัน รอด้วย” สุนีย์รีบวิ่งตามเพื่อนสาวออกไป คงเหลือแต่ก็ตตมาที่ยังไม่หายจากอาการตกตะลึง ฮิสมาและโช นรีบเอาผ้าเช็ดหน้ามาซับน้ำบรั่นดีให้ แต่ชายหนุ่มปัด มืออก

“ไม่ต้อง”

กิตติมาสะดุ้งแล้วรีบลุกขึ้นเดินเข้ามาหาชายหนุ่มก่อน จะหันไปมองรอบๆ ตัวที่มีสายตาหลายคู่จับจ้องอยู่

“ขอโทษนะคะไม่คิดว่าเพื่อนฉันจะทำให้คุณเป็นแบบนี้” หญิงสาวกล่าวขอโทษ ใจคอเธอก็ไม่สู้ดีนัก

“ไม่เป็นไร ผมขอตัวก่อน” กาเลนบอกแล้วเดินออกไป เขาทั้งอายและเสียหน้า เกิดมาไม่เคยเป็นแบบนี้เลย เพิ่ง มีครั้งนี้ครั้งแรกที่รู้สึกอับอายได้มากขนาดนี้ ฮิสมาและโซ ฮันรีบเดินตามเจ้านายออกไปแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรเพราะรู้ ดีว่าเจ้านายกำลังโมโหและโกรธอย่างมาก โซฮันรีบเดิน นำหน้าไปเปิดประตูรถให้ก่อนจะรีบเดินมานั่งด้านหน้า ฮิ สมานั่งประจําหน้าที่คนขับก่อนจะรีบเคลื่อนรถออกไป

“เจ้านาย..” โซฮันหันมามอง

“หุบปากไปเลย!” เขาเน้นเสียงลอดไรฟันก่อนจะหยิบ ผ้าเช็ดหน้าผืนเล็กขึ้นมาเช็ดหยดน้ำที่ยังค้างอยู่
“จะแวะทานอะไรลองท้องก่อนกลับหรือเปล่าครับ” ฮิ

สมาถามแล้วมองจากทางกระจกส่องหลัง

“ไม่ กลับโรงแรมแล้วเตรียมตัวกลับคูลฮาร์น” ผู้เป็น นายสั่งเสียงห้วนแล้วนั่งกอดอกมองออกไปนอกหน้าต่าง ความจริงเขาก็ผิดที่ไปยั่วกวนประสาทผู้หญิงคนนั้นก่อน แต่ไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงอยากแกล้งยั่วผู้หญิงคนนั้น หรือ เพราะเป็นผู้หญิงคนแรกที่ไม่สนใจในตัวของเขา

“จะให้พวกผมไปจัดการเธอก่อนไหมครับ” โซฮันพูด ออกมาเปรยๆ

“ไม่ต้อง ไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้น ฉันจะถือว่านี่คือของฝาก จากเมืองไทย” ชายหนุ่มหรี่ตามองตรงไปเบื้องหน้า และ นั่งเงียบไปตลอดทาง จนลูกน้องทั้งสองต้องหันมาสบตา กันแต่ก็ไม่พูดอะไรอีกจนกระทั่งมาถึงโรงแรมที่พัก