บทที่9ผู้ชายเหี้ยๆ

ตอนที่9ผู้ชายเหี้ยๆ

ในยุคนี้คนที่มีจักรยานก็ถือว่าเป็นครอบครัวที่มีฐานะพอ สมควรแล้ว รถสามล้อมีค่ามากกว่าจักรยานอีกนะ

ถ้าน้องชายของเย้ายู่หลานเอ่ยปากถามเรื่องความเป็น

อยู่จะดีมากเลย

เย้ายู่หลานรู้ว่าหยูบ้านเหลียนหมายความว่าอะไร ถ้า เป็นเมื่อก่อนเธอคงไม่ถามต่อ แต่เมื่อคิดอีกมุมหนึ่ง ตอนนี้ เจียฉีสอบเข้ามหาวิทยาลัยเยนจิงได้ ถ้ามีคนรู้เรื่องความ สัมพันธ์ของตัวเองกับหลินเจี้ยนจุนแล้วละก็ จะต้องดูถูก เจียฉีแน่ๆ

โดยเฉพาะฉินจูน ได้ข่าวว่าพ่อแม่ของเขายังเป็นคนใน สถาบันอีกด้วย…..

ตอนนี้เรื่องทางการสำคัญกว่า ตอนนี้ต้องจดทะเบียน สมรสกับหลินเจี้ยนจุนให้เร็วที่สุด

คิดอยู่สักพักเธอได้พูดออกมาว่า “เงินห้าร้อยนั้นเป็น ค่าเทอมของเจียฉี ตามความเป็นจริงจะต้องเป็นฉันและ เจี้ยนจุนเป็นคนชดใช้ แต่ท่านก็รู้ว่าสถานการณ์ของเรา ตอนนี้เป็นอย่างไง แต่น้องชายฉันเป็นคนที่มีฐานะหน่อย แต่เขาก็ต้องเก็บเงินไว้แต่งงาน อย่างมากฉันก็สามารถยืมมาได้สามร้อย…..

แค่สามร้อย

ได้ยินแบบนี้ สีหน้าของหยูบ้านเหลียนดูไม่ค่อยดี

เธอกำลังที่จะแสดงออกถึงความไม่พอใจ แต่ได้ยินเย้า ยู่หลานพูดต่อว่า “ตอนนี้เจียฉีเป็นความหวังของตระกูล หลี่นะ บ้านของพวกเราจะรวยหรือจนก็อยู่ที่เจียฉีแล้วนะ เจีย บอกว่าต่อไปถ้าเธอเรียนจบและได้งานแล้ว เธอจะ พาคุณแม่ไปอยู่ที่เยนจิงเป็นคนแรกเลย……

ทันใดนั้นหยูป้านเหลียนรู้สึกเบิกบานและมีความสุข เธอไม่ได้เลี้ยงเจียฉีมาเสียเปล่าเลยจริงๆ

แต่เยนจิงเป็นที่ที่ผู้คนมากมายใฝ่ฝันที่จะไปอยู่

ถ้าได้ไปอยู่ที่เยนจิงจริงๆ คนในหมู่บ้านที่ชอบนินทาลับ หลังเธอ คงต้องอิจฉาอย่างแน่นอน!

“เจียฉีคนนี้กัญตญจริงๆ ไปอยู่ไหนก็ยังไม่ลืมยาย”

พูดถึงตอนนี้เธอหันไปมองลูกสะใภ้ของชายรอง “เจ้า กุ้ยจือพวกเราเป็นครอบครัวเดียวกันนะ ครอบครัวเดียวกันก็ต้องช่วยเหลือกัน ก่อนหน้านี้ที่เจี้ยนโก๋กลับ มาได้ยินว่าเธอมีเงินเก็บอยู่ร้อยห้าสิบ เป็นสินสอดไว้ให้ หลินเหล่ยเอาไว้แต่งงาน ตอนนี้หลินเหล่ยยังเด็กไม่ต้อง ใช้ เธอเอาออกมาใช้ก่อน และบวกเราที่ฉันมีอีกห้าสิบ รวมกันแล้วเอาไปคืนให้ตระกูลหลี่”

เจ้ากุ้ยจือโกรธจนเกือบกระอักเลือด!

หลินเจี้ยนโก๋คนนี้ทำไมโง่จัง ที่บ้านมีเงินเท่าไหร่ก็บอก แม่หมด!

ตอนนี้เป็นไงละ แม่จำไม่ลืมเลยสิ?

เจ้ากุ้ยจือไม่สบายใจ แต่ตอนนี้ไม่กล้าที่จะเถียงคำพูด ของยาย ตอนนี้ใจเธอเลือดไหลทีละหยดๆและฝืนยิ้ม “มันแน่นอนอยู่แล้ว เรื่องที่การเรียนมหาวิทยาลัยของ เจียฉีเป็นเรื่องสำคัญที่สุดต่อไปหลินเหล่ยอาจจะต้อง พึ่งพาเธอก็ได้นะ!”

“กุ้ยจือพูดถูก ต่อไปเจียฉีก็เป็นคนเยนจิงไปแล้วแน่ๆ ถ้า มีเจียฉีหลินเหล่ยก็ไม่ต้องกลัวหาเมียไม่ได้แล้ว ถึงตอน นั้นกลัวว่าจะมีผู้หญิงมาให้หลินเหล่ยเลือกมากมายนะสิ”

พูดถึงตอนนี้ หยูบ้านเหลียนหันไปมองเย้ายู่หลาน “เธอ ว่าใช่มั้ย ยู่หลาน? ”
ได้ยินคำพูดแบบนี้ของยาย ภรรยาของชายรองเจ้า กุ้ยจือถึงปรากฏรอยยิ้มออกมา

ตอนนี้ ถึงคราวที่เย้ายู่หลานไม่พอใจแล้ว

ลูกสาวเธอสามารถสอบเข้ามหาวิทยาลัยได้ก็ด้วยความ สามารถของตัวเอง เห็นเจียฉีได้ดิบได้ดีแล้วจะมาพึ่งพา หรือ ยังต้องรับผิดชอบเรื่องการหาเมียให้หลินเหล่ยอีก?

แต่เย้ายู่หลานแสดงเก่งมาก ถึงเธอจะไม่พอใจแต่เธอจะ ไม่แสดงออกทางใบหน้า และกลับพูดออกมาพร้อมความ เป็นห่วงว่า “ความสัมพันธ์ของฉันและเจี้ยนจุนเป็นแบบนี้ ไม่รู้ว่าคนอื่นจะดูถูกเจียฉีหรือเปล่า ต่อไปการจะมีผลกระ ทบต่อการหางานและตำแหน่งงานที่จะได้หรือเปล่า…….

หยูบ้านเหลียนได้ยินแบบนี้แล้วทนไหวที่ไหน เธอทุบไป ที่โต๊ะทันที “รอให้ตระกูลหลินชดใช้เงินเสร็จแล้ว เธอและ หลินเจี้ยนจุนไปจดทะเบียนสมรสกันเลย”

แววตาเย้ายู่หลานเปลี่ยนไปเล็กน้อย “ถ้าพี่ซูอิงเกิด อยากกลับจะทำอย่างไร? หวังต้าถิ่งคนนั้นเป็นคนที่น่า กลัวมากด้วย…..

“ถ้าเธอกล้ากลับมา ฉันจะตีขาเธอหักแน่นอน!”