บทที่ 9 ทดลอง

ตอนแรกหลินหวานหยูอยากจะฉวยโอกาสให้เจียงเจอกับห้าว หนานสานสัมพันธ์กัน เพื่อให้เขาไต่เต้าขึ้นที่สูงได้ แต่นึกไม่ถึงว่า สุดท้ายต้องมาจบลงแบบนี้ ไม่เพียงแต่ไม่ได้อะไรเลย แถมยัง ทำให้หลินซูเนี่ยนได้ใจมากกว่าเดิมอีก

หลินซูเนียนขึ้นมาบนรถ ก็เห็นเขานั่งทำงานต่อ “ขอโทษด้วย นะ คุณทำงานยุ่งขนาดนี้ ฉันยังทำให้คุณมาเจอเรื่องแบบนี้อีก

“หลินซูเนี่ยน!” เขาขมวดคิ้ว “พวกเราเป็นสามีภรรยา ไม่ต้อง เกรงใจขนาดนั้น ฉันกลับบ้านกับเธอ ก็เป็นเรื่องที่สามีสมควร

ห้าวหนานพูดออกมาอย่างตรงไปตรงมาทำให้หัวใจเธอเต้น แรง เธอหลบสายตาทันที แล้วก็พูดออกมาสองคำ “ขอบใจ”

“พวะ!” มีเสียงดังขึ้น เขาปิด โน๊ตบุ๊คอย่างแรง บรรยากาศ เปลี่ยนไปทันที “ลงรถ!”

ห้ะ? หลินซูเนี่ยนยังไม่ทันจะเข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น สายตาของ เขาเย็นชามาก แล้วพูดขึ้นอีกครั้ง “ลงรถ! เธอหาทางกลับเอง!”

ไม่สิ! หลินซูเนี่ยนนั่งลงที่พื้น แล้วหันไปมองหน้าเขา สีหน้า ของเขาไม่มีทีท่าว่าล้อเล่น ในใจเธอก็พลางโมโหขึ้นมาเหมือน กัน พลันผลักประตูแล้วลงมาทันที พลางต่อว่าเขาในใจ ลงก็ลง เธอไม่ได้ก่อกวนเขาเลยสักนิด
เท้าเธอพึ่งจะถึงพื้น เสียงปิดประตูก็ดังขึ้น แล้วก็มีลมพัดผ่าน หน้าเธอ เหมือนกับความเย็นชาของเจ้าของรถแบบนั้น

รถค่อยๆ หายไปจากสายตาเธอ หลินซูเนี่ยนกัดฟันแน่น แล้ว พลางสบถชื่อเขาออกมา “ห้าวหนาน! ! ! ” เธอเองก็เป็นคนใจแข็ง พลางยื่นมือออกไปโบกรถกลับได้ บน ถนน เธอได้รับการตอบกลับจากบริษัทที่สมัครงาน “คุณหลิน ถ้า

พรุ่งนี้สะดวก ให้มาสัมภาษณ์งานที่บริษัทตอนสิบโมงนะ”

“ได้ค่ะ ขอบคุณมาก ฉันจะไปตรงตามเวลาเลย!!

สายตัดไป เธอรู้สึกดีใจมาก งานก่อนหน้านี้ของเธอนั้นอยู่ บริษัทเดียวกันกับหลินหวานหยู เธอต้องอดทนมาตลอด จน สุดท้ายทนไม่ไหวเลยเขียนใบลาออก พอคิดว่าตัวเองจะหลุดพ้น ความวุ่นวายของเธอแล้ว มันช่างวิเศษจริงๆ

ด้วยเหตุนี้ เรื่องที่ห้าวหนานทิ้งเธอนั้นก็ได้หายไปทันที พอก ลับถึงบ้านเธอก็ฮัมเพลงอย่างสบายใจ

ห้าวหนานนั่งอยู่ที่ห้องใต้หลังคา มองเห็นเธอกำลังเดินเข้า มาอย่างอารมณ์ดีก็เริ่มหงุดหงิด ก่อนหน้านี้เขาก็เคยบอกว่า เรา เป็นสามีภรรยากัน แต่เธอยังจะมาพูดขอบคุณเขาอีก ที่เขาให้ เธอลงจากรถก็เพื่อต้องการให้เธอได้ทบทวนตัวเอง แต่ดูจาก ตอนนี้ ผู้หญิงอย่างเธอกลับไม่ได้สนใจมันเลยสักนิด!

“คุณ…คุณผู้ชาย…” อันถูรีบเดินเข้ามาบอกเขา “ก่อนกลับมา คุณผู้หญิงได้รับโทรศัพท์ ว่ามีชื่อให้ไปสัมภาษณ์งาน เลยจะไป ตามที่บริษัทนิตยสารติดต่อมา
“มีชื่อ?”

อันถูพยักหน้า “ต้องการให้ผมไปคุยให้มั้ย?”

“ไม่ต้อง เธอจัดการเองได้” ห้าวหนานพูดเสียงแข็ง เขารู้ดีว่า ผู้หญิงอย่างเธอ บางเรื่องก็ไม่ควรเข้าไปยุ่ง เพราะอาจจะทำให้ ไม่พอใจได้

“ครับ”

เช้าวันถัดมา หลินซูเนี่ยนตื่นตั้งแต่เช้าตรู่ และเธอก็ไม่เห็นเขา แล้ว ไม่เห็นเขา ก็ยิ่งทำให้เธอรู้สึกดีมาก พอกินข้าวที่ป้าจาง เตรียมไว้ให้เสร็จ เธอก็รีบไปที่บริษัทนิตยสารทันที

คนสัมภาษณ์นั้นเป็นผู้ชายที่แต่งตัวดีมาก ดูสมาร์ทและมี ภูมิฐาน แถมยังมีใบหน้าที่หล่อเหลาด้วย ดูรวมๆ แล้วช่างดูดี มากๆ!

“สวัสดีค่ะ ฉันคือ หลินซูเนี่ยน” เธอพูดขึ้นพลางบีบมืออย่าง

ตื่นเต้น สักพักก็ยิ่งกดแน่น สีหน้าของเธอดูกดดันมาก

เขายิ้มออกมา “ฉันหล่อมั้ย?”

“เอ๊ะ!” อีกนิดหนึ่งเธอก็จะกลืนน้ำลายแล้ว ทำไมคำถามสอบ สัมภาษณ์แปลกประหลาดจัง? หรือว่า เขาจะเป็นคนลุ่มหลงตัว เองเหรอ? “เอ่อ……..หล่อค่ะ!”

เธอตอบเขาด้วยท่าทีงุนงง แต่ว่า กลับเป็นคำตอบที่เขาพอใจ มาก พลันยิ้มกว้าง “เอาเธอนี่แหละ!
หลินซูเนี่ยน ทำหน้างง

“ขอโทษนะ คุณ……คุณฟู” เธอกัดปากพูด เพราะเห็นชื่อเขา

วางที่โต๊ะ “คำถามของคุณมันใช้ได้เหรอคะ?” หนิงจื้อเอามือประสานกัน “เรซูเม่ของเธอมีประสบการณ์ มาก และฉันก็ถูกใจ ดังนั้น คำถามนี้เป็นเพียงแค่คำถามทดสอบ

เฉยๆ”

ทดสอบว่าเขาหล่อมั้ยงั้นเหรอ? เธอรู้สึกว่า เขาต้องเป็นประสา ทแน่ๆ และยังเป็นหนักอีกด้วย!

“สรุปเลยนะ วันนี้เริ่มทำงานเลย!” หนิงจื้อไม่ให้โอกาสเธอ ได้ตัดสินใจเลย

หลินซูเนี่ยนนั่งลงอย่างมึนงง และก็ยังไม่ทันเข้าใจเหตุการณ์ที่ เกิดขึ้น และก็เพราะว่าคนที่ถามว่าหล่อหรือไม่หล่อนั่งอยู่ที่นี่ เขา น่าจะมีปัญหาอย่างแน่นอน!

“เฮ้! เธอสอบสัมภาษณ์ผ่านแล้วเหรอ?” คนที่นั่งข้างๆ เธอ ถามขึ้นมาอยากแปลกใจ

“เอ่อ….อว่าผ่านมั้ง” เธอพยักหน้ารับ

“ฉันชื่อ เสี่ยวเหยียนนะ หลังจากนี้ก็เป็นเพื่อนร่วมงานของเธอ นะ เออใช่ คำตอบของคำถามนั้นเธอตอบว่ายังไง?” หล่อนถาม หลินซูเนี่ยนอย่างสงสัย

หลินซูเนี่ยนเม้มปากไปมา หรือว่าพวกเธอก็ได้ตอบเหมือน กัน?”
“ก็ไม่ใช่ทั้งหมดนะ” หล่อนพูดพลางหันไปมองคนที่ไม่ค่อยคุ้น หน้าด้านโน้น

“คนพวกนั้นเป็นกลุ่มแรก ล้วนแต่เป็นคนเก่าของบริษัท ฉันเอง

ก็พึ่งจะผ่านทดลองงาน และเป็นพนักงานเต็มตัวแล้ว!

คําตอบของคําถามนั้นมีประโยชน์เหรอ?”

“เอ่อ!” หล่อนนึกขึ้นได้ก็หัวเราะออกมาทันที เพราะว่าคนใน บริษัทต่างก็หลงเขา เขาเลยต้องการจะหาคนที่ไม่หลงเขา แต่ว่า ดูเธอแล้วก็คงไม่ตกหลุมพรางเขาใช่มั้ย?

เธอพยายามคิดดูอีกครั้ง ฟู่เฉิงหลินเป็นคนหลงตัวเอง! ถ้าไม่ หลงตัวเองจะคิดว่าคนอื่นเอาแต่มองตัวเองได้ยังไง?

“แล้วเธอล่ะ?” เธอถามหล่อนกลับ

เหมือนกับว่าเสี่ยวเหยียนก็รอคำถามนี้เหมือนกัน แล้วก็พูดขึ้น “ถึงแม้ว่าเขาจะหล่อจริงๆ แต่ว่าฉันก็มีเทพบุตรของฉันแล้ว ดัง นั้นฉันเลยไม่มีทางมีใจให้เขา

“คนที่มาใหม่ อ้อะไรตรงนั้นมาเอาเอกสารไปถ่ายให้หน่อย สิ!” คนที่ใส่รองเท้าส้นสูงดูเหมือนเป็นหัวหน้าเดินเข้ามา เสี่ยวเห ยียนก็หายไปทันที แล้วหันมายิ้มให้เธอ

หลินซูเนี่ยนพอจะเข้าใจสถานการณ์ พอได้สติแล้ว ก็รีบ

ทํางานทันที การทำงานหนึ่งวันของเธอนั้น เธอมีความสุขมาก ที่สำคัญคือ

ไม่มีหลินหว่านหยูมาคอยก่อกวน ก็เลยทำให้สบายใจไม่น้อยเลย

เธอพึ่งจะเดินออกมาจากบริษัท เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น เป็นสี่ ห้าวหนาน หัวใจเธอเต้นตึก ตึกตักทันที “ฮัลโหล?”

“ฉันอยู่ด้านล่างบริษัทเธอ” เสียงที่สดใสของเขา ทำให้เธอ

เกร็งทันที!

“คุณอยู่ที่ไหน!”

เสียงรถขับมา เธอจึงหันไปมอง ก็เห็นรถเบนซ์ขับมาจอดข้างๆ ประตูรถเปิดออก ก็เห็นใบหน้าของห้าวหนานทันที “ขึ้นรถ!!