บทที่ 2 ข่มขู่
หลินหว่านหยู กะพริบตาเพื่อบีบน้ำตาออกมา “ซูเนี่ยน เธอพูด อะไรของเธอ เมื่อคืนเธอหลอกให้ฉันไปที่ห้องของเธอ แล้วก็ให้ ฉันดื่มน้ำหวานแก้วหนึ่ง จากนั้นฉันก็หมดสติไป ฉัน…..”
“ชูเนียน! ” คุณพ่อหลินโกรธมากจนตัวสั่น “ตอนนี้ แกควรจะ คุกเข่าขอโทษพี่สาวแก แล้วก็ไตร่ตรองเรื่องที่แกทำขึ้นทั้งหมดนี้ ให้ดี!!
“ทำไมต้องทำ!” เธอพูดขึ้นอย่างโมโห ตาก็เริ่มแดงขึ้น เธอ เองก็โดนใส่ร้าย! “พวกท่านพรวดเข้ามาแล้วไม่ถามต้นสาย ปลายเหตุอะไร ก็จะให้ฉันรับผิด คิดที่จะสืบหาเรื่องราวทั้งหมด ว่ามันเกิดอะไรขึ้นบ้างมั้ย!
“แกยังจะมาปากแข็ง!”
คุณพ่อหลินกัดฟันแน่น พลางฟาดลงไปที่หน้าเธออีกครั้ง ผู้ชายที่ดูอยู่อย่างเงียบๆ จึงพูดขึ้น “พอได้แล้ว”
เขานั่งพิงเตียงอยู่ แล้วก็เอาผ้าห่มปิด มีสีหน้าที่ไม่ได้สนใจ อะไรมาก แต่ถึงอย่างนั้น ความคุกรุ่นของรังสีความน่ากลัวก็ยัง ทำให้คนอื่นไม่กล้าเข้าใกล้ และก็เห็นแค่ใบหน้าที่เย็นชาของเขา จากนั้นเขาก็ยกหูโทรศัพท์ขึ้น “เอาชุดขึ้นมาให้ฉันชุดหนึ่ง”
สีหน้าของคุณพ่อหลินก็เลยดีขึ้นมาเล็กน้อย พลางรีบเข้าไป อธิบายกับเขา “ห้าวหนาน เรื่องทั้งหมดนี้เป็นความผิดของเนียน เป็นเพราะความไม่รู้จักโต…….
ห้าวหนานหันไปมองเธอ ก็เห็นเธอยืนตัวแข็งทื่อ อย่างไม่ เกรงกลัว และใบหน้าของเธอก็มีรอยฝ่ามือแดงขึ้นชัดเจน จนไม่ สามารถสัมผัสได้ถึงความสั่นและไม่ได้ต้องการจะขายเธอ
“ออกไป!” เขาพูดเสียงแข็ง คุณพ่อหลินกับหลินหวานหมูหัน มามองหน้ากัน แต่ไม่ได้ขยับ
ห้าวหนานแสดงสีหน้าจริงจัง “ฉันไม่ชอบพูดซ้ำอีกรอบ
คุณพ่อหลินที่เป็นคนหัวไว พอนึกขึ้นได้ว่า ต้องการให้เขามา ช่วยเรื่องบริษัทตัวเอง ก็รีบคว้าหลินหว่านหยู ออกมาทันที หลิน เนี่ยน ก็ได้แต่กัดปากแน่น แล้วก็เดินตามออกมา
ภายในห้องรับแขกที่เงียบกริบ คุณพ่อหลินก็จ้องมองเธอ เหมือนจะฉีกเธอออกเป็นชิ้นๆ หลินหว่านหยูก็นั่งร้องไห้อยู่ข้างๆ และ เจียงเจ๋อก็มองเธอด้วยสายตาที่ผิดหวัง!
ถ้าหากว่าเธอไม่รู้ว่าพวกเขาทั้งสองคนรวมหัวกันวางแผนทำ เรื่องนี้ขึ้น เธอเองก็คงจะเชื่อว่าเป็นความผิดของตัวเองแล้ว และ คงเป็นคนที่สมควรโดนลงโทษ!
หลินหว่านหยูเช็ดน้ำตาตัวเอง แล้วพูดขึ้นอย่างสะอึกสะอื้น “พ่อ อย่าโทษน้องเลยนะ ที่น้องทำแบบนี้ลงไปก็อาจจะเป็นเพราะ เสียใจที่โดนเจียงเจ๋อบอกเลิก หรือน้องอาจจะชอบห้าวหนาน ถ้า หากว่าน้องต้องการจะแต่งงานกับเขาจริงๆ ลูกก็ยอมยกให้น้อง”
พูดเสร็จ หล่อนก็มองมาที่คุณพ่อหลิน “ยังไงพวกเขาก็เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นแล้ว ห้าวหนานคงไม่ปฏิเสธหรอกมั้ง?
คุณพ่อหลิน หลินเทียนหันมามอง ใจของหลินซูเนี่ยนเหมือน โดนกระตุก จึงกัดฟันพูดขึ้น “ฉันไม่ยอมแต่งหรอก! เรื่องที่เกิด ขึ้น ไม่ใช่ฝีมือฉัน แต่เป็นหวานหยู…….
“พอแล้ว!” หลินหว่านหยูร้องขึ้นเพื่อขัดจังหวะ แล้วน้ำตาก็ ไหลรินออกมา “ซูเนี่ยน ฉันเป็นพี่ของแกนะ! แกทำให้ฉันสลบ แล้วยังทำแบบนี้กับห้าวหนานอีก ฉันพยายามไม่คิดอะไรแล้ว ทําไมแกยังจะพยายามใส่ร้ายฉันอีก!”
หล่อนเดินสาวเท้าเข้ามาหาเธอ และในระหว่างที่ทุกคนมองไม่ เห็น หล่อนก็กระซิบที่ข้างหูเธอ “ซูเนี่ยน เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว ไม่ ว่าแกจะปฏิเสธยังไง แกก็ต้องแต่งงานกับห้าวหนานอยู่ดี! ยังไง พวกแกคนหนึ่งก็หน้าไม่อาย อีกคนก็เป็นคนพิการ เหมาะสมกัน
“หลินหวานหยู! ” พอนึกถึงหล่อนกับเจียงเจ๋อที่มีจิตใจเลว ทราม และนึกถึงสิ่งที่พวกเขาสองคนทำกับตัวเอง เธอก็ยิ่งโกรธ แค้นอย่างมาก!
“โอ๊ยย!” เธอยังไม่ทันจะแตะต้องตัวหล่อน อยู่ดีๆ หล่อนก็ร้อง ออกมาเอง เหมือนกับว่าโดนเธอผลักลงไปที่พื้น
“หลินซูเนี่ยน เธอทำเกินไปแล้วนะ!” เจียงเจ๋อร้องออกมา และ อดไม่ได้ที่จะเข้าไปพยุงหล่อนขึ้น
พวกเขายังจะมีหน้าเล่นละครต่ออีก!
“ห้าวหนาน” หลินเทียนร้องขึ้นเมื่อมองเห็นเขาอยู่ไกลๆ และ เป็นน้ำเสียงที่ดูจะน่าเห็นใจ
พอหันไป หลินซูเนี่ยนก็จ้องมองเขา เขานั่งอยู่บนรถเข็น
ใบหน้าเคร่งขรึม พร้อมกับรังสีที่ทำให้คนไม่อยากเข้าใกล้ เขาคนนี้ ก็เป็นเหมือนเธอ ที่โดนวางแผนลอบทำร้าย เขามีทุก อย่าง แต่เพราะอุบัติเหตุครั้งเดียวจึงกลายมาเป็นแบบนี้……..
ในตอนที่เธอกำลังคิดอยู่นั้น เขาก็หันมามองเธอ “มากับฉัน”
ที่เขาพูดแบบนี้ เพราะดูว่าเธอจะพูดอะไร แต่กลับถูกหลิน เทียนผลักเบาๆ จนมายืนตรงหน้าเขา แล้วก้ยังส่งสายตากดดัน เธออย่างหนัก
“ก็ได้!” เธอกัดฟันพูดขึ้น พลางสูดหายใจเข้า ถ้าเปรียบกับ เขาที่เหมือนสุนัขคอยจะกัด เธอก็รู้สึกไม่อยากที่จะอยู่กับกลุ่ม คนที่เอาแต่เสแสร้ง
เธอเข็นรถเข็นออกไป เดินไปด้านหน้าเรื่อยๆ และไม่มีใครเข้า มาขัดขวาง
พอออกมาจากตระกูลหลิน คนที่มารอรับเขานั้นก็ได้มารอที่ หน้าประตูแล้ว เธอก็เลยปล่อยมือจากรถเข็น ผู้ช่วยของเขาจึง คำนับเธอแล้วพูดขึ้น “คุณหลิน เชิญครับ”
ห้าวหนาน นั่งอยู่ด้านหลัง พอเห็นว่าเธอไม่ยอมขยับ เลยพูด ขึ้นอีกครั้ง “เรื่องของเรายังไม่ทันจัดการ
พอพูดจบ เธอก็รีบขึ้นรถทันที ภายในรถที่แคบๆ มันทำให้เธอรู้สึกอึดอัด เธอเลยหลับตาลง แต่แล้วภาพเมื่อคืนก็ปรากฏขึ้นมา ในหัวของเธอ เหมือนกับว่าความเร่าร้อนนั้นยังอยู่ที่ตัวเธอ
“คุณวางใจได้ สําหรับเรื่องเมื่อคืนถือซะว่าไม่เคยเกิดขึ้น พอ ถึงเวลานั้น หลินหวานหยูก็ยังคงเป็นเจ้าสาวคุณเหมือนเดิม” หลินหวานหยูคิดอยากจะสมหวังเหรอ เธอไม่มีทางให้มันเป็น แบบนั้นแน่นอน!
ห้าวหนานขมวดคิ้วเข้า “เธอคิดจะเบี้ยวหนี้งั้นเหรอ? ”
หลินซูเนี่ยนทั้งเป็นทั้งอาย เธอไม่โทษเขาเลย เพียงแต่คิดว่า เขาเองก็โดนใส่ความเหมือนกัน แต่ไม่คิดว่าเขาจะไม่มีเหตุผล แบบนี้!
เธอรู้สึกไม่พอใจ สีหน้าของเขาเองก็ยังไม่เปลี่ยน “ฉันไม่ใช่ คนไร้ความรับผิดชอบ ถึงมันจะเป็นเข้าใจผิดกัน ฉันเองก็ต้องรับ ผิดชอบในสิ่งที่ทำเหมือนกัน
“คุณจะบ้าเหรอ?” เธอหันไปมองเขาทันที “พวกเราสองคนไม่ ได้มีความสัมพันธ์อะไรกันเลยสักนิด คุณคงไม่คิดจะแต่งงานกับ ฉันหรอกนะ!”
“ไม่เลย เพียงแต่ถ้าเทียบกับหลินหว่านหยูแล้ว ฉันชอบเธอ มากกว่า” เขาหันไปมองเธอนิ่ง ด้วยสีหน้าที่ยังเหมือนเดิม อย่างน้อย เธอก็น่าสนใจมากกว่าที่เขาคิดไว้
เหมือนกับว่าเธอได้ยินเรื่องตลกอะไรเข้า “คุณลี่ ฉันไม่คิดว่าคนอย่างคุณจะมาชอบฉันได้ และฉันเองก็ไม่มีเหตุผลต้อง แต่งงานกับคุณ!”
“คนที่ได้เปรียบคือฉัน เธอไม่ถือสาก็ไม่เป็นไร” เขาพูดพลาง ยิ้มมุมปาก เขาไม่สามารถลืมตอนที่เอาผ้าห่ม ออก เหมือนกับว่า เห็นดอกเหมยกำลังผลิบาน
“คุณ……” เธอโมโหอย่างมาก “คุณมันคนไร้ยางอาย!
“คุณหลิน ฉันให้โอกาสเธอไปคิดทบทวนดูก่อน ว่าต้องการ แต่งงานกับฉันมั้ย ฉันให้เธอเป็นคนตัดสินใจ” เขาพูดพลางห ตา “เธอไม่ต้องด่วนตัดสินใจ ฉันจะให้เวลาเธอจนกว่าจะพอใจ
หลินซูเนี่ยนหันมามองเขา พลางกัดฟันพูดขึ้น “คุณฝันไป เถอะ! ฉันไม่มีทางแต่งงานกับคุณ!
เขาหันไปส่งสายตาบอกคนขับรถให้หยุดรถ แล้วก็ลงมาเปิด
ประตูให้เธอ จากนั้นก็นับ
พลันยัดนามบัตร ใส่มือเธอ เธอก้มดูแวบหนึ่ง เห็นคำว่า ห้าว หนานสามคำ ราวกับว่ามันสลักไว้ที่ใจของเธอทันที
“ฉันสามารถรอเธอได้ แต่สำหรับตระกูลหลิน ไม่รู้ว่าจะรอได้ มั้ย นั่นก็อีกเรื่อง” เขายิ้มเบาที่มุมปาก คนดูแลก็พลันพูดขึ้น “คุณหลิน เชิญ”
เขากำลังข่มขู่เธออยู่
หลินซูเนี่ยนโมโหอย่างมาก พอลงจากรถแล้ว ก็หันไปมองรถ ที่ขับออกไป
และความรู้สึกเธอก็บอกตัวเองว่า ผู้ชายคนนี้ไม่ควรเข้าใกล้
ทันใดนั้นก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นขัดจังหวะพอดี เธอก้มลงมอง เห็นว่าคนที่โทรมาคือ หลินหวานหยู
ทันใดนั้นนางก็กดตัดสายไปโดยอัตโนมัติ หล่อนก็เลยเปลี่ยน ส่งข้อความมาแทน
“หลินซูเนี่ยน ถ้าเธอไม่อยากให้ทุกคนทั้งโลกรู้เรื่องเมื่อคืน ก็ ให้กลับมาตอนนี้!”
เสียงหัวใจดังตึกตึก แล้วเสียงโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้นอีกครั้ง “หลินหวานหยู เธอจะทำอะไร!?” เธอบีบโทรศัพท์แน่น พลาง กัดฟันพูด
แล้วเสียงหัวเราะของหล่อนก็ดังขึ้นมาในโทรศัพท์ และพูดขึ้น อย่างเย้ยหยัน “หลินเนี่ยน ฉันบอกเธอแล้วว่าไม่อยากแต่ง ต้องได้แต่ง! เรื่องของเมื่อนคืนฉันอัดคลิปไว้หมดแล้ว ถ้าเธอไม่ อยากให้คนอื่นเห็นคลิปก็เชื่อฟังฉันซะ!”
เธอกัดฟันแน่น พร้อมกับพูดชื่อหล่อนออกมาอย่างโกรธแค้น “หลินหวานหยู!
“ถึงเธอจะโกรธไปก็ไม่มีประโยชน์ ไม่ว่ายังไง ชีวิตนี้ของเธอก็ เป็นของไอ้พิการแล้ว แต่ที่ฉันทำไปก็เพราะหวังดีกับเธอ
หลินหว่านหยูจ้องมองเล็บที่สวยๆ ของตัวเอง พลางพูดขึ้น อย่างไม่ใส่ใจ “เธอจะไม่แต่งก็ได้นะ ยังไงพ่อก็ติดต่อไปที่หัวหน้า จาง ธนาคารหยวนตงแล้ว เธอเลือกเอาว่าจะยอมสละความสุขตัวเองกับไอ้พิการ หรือจะให้คนแก่อายุห้าสิบกว่าเป็นคนรับไว้ เอง เธอก็ลองคิดทบทวนดู!”
หลินเนี่ยนชะงักไปทันที ตอนแรกที่ดูร้อนๆ แต่ตอนนี้ทั้งตัว
ของเธอเหมือนเย็นเป็นน้ำแข็ง “เหอะ…….” เธอหัวเราะออกมาเหมือนคนบ้า “ที่แท้ คนที่เสีย สละตั้งแต่แรกจนถึงตอนนี้ ก็มีแค่ฉันเท่านั้น!” เธอเงยหน้าขึ้น
พร้อมกับน้ำตาที่ไหลรินออกมา
มีเสียงสะอื้นดังขึ้น เธอเลยรีบตัดสายหล่อนไปทันที ความ อ่อนแอของเธอนั้น เธอไม่เคยแสดงออกมาให้ใครเห็นมาก่อน!
มือของเธอยังถือนามบัตรนั้นไว้อยู่ และตอนนี้ไม่มีอะไรร้อน เท่ามือของเธอแล้ว ทุกตัวเลขที่เธอกดลงไปนั้น เหมือนกับว่ามี มัดทิ่มแทงเข้าไปในทุกครั้งที่กด
“ตู้ดด”
“ฮัลโหล ห้าวหนาน
เธอพยายามผ่อนลมหายใจ สักพักเธอก็พูดขึ้น “คุณลี่ ฉันยอม แต่งงานกับคุณ…….
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ