บทที่ 1 ละครตบตา

เดินผ่านประตูที่ปิดไม่สนิท ก็เห็นเสื้อผ้ากองอยู่เต็มพื้น มีทั้งชุด นอนของผู้ชายและของผู้หญิง หลินซูเนี่ยนเปิดประตูเบาๆ ทุก ก้าวเดินนั้นกำลังจะเข้าไปถึงจุดสำคัญและแสนจะทรมาน

ในห้องนั้น มีชายหญิงคู่หนึ่งกำลังนัวเนียกันอยู่ โดยที่ไม่รู้สึก ว่าเลยว่าเธอมาตอนไหน

“เจียงเจ๋อ ฉันไม่อยากแต่งงานกับคนพิการคนนั้น ฉันอยากอยู่

กับคุณเท่านั้น” เสียงออดอ้อนของหล่อนดังขึ้น

“ที่รักอย่ากังวลไปเลย ผมไม่ยอมให้คุณตกเป็นของคนอื่น แน่นอน!” เจียงเจ๋อยิ้มออกมาอย่างมีเลศนัย “อยู่กับผมยังจะ คิดถึงชายอื่นอีกเหรอ?”

เสียงที่คุ้นเคยของสองคนนั้นทำให้เธอเริ่มตาแดงขึ้น คนหนึ่ง

คือคู่หมั้นของเธอ และอีกคนคือพี่สาวแท้ๆ ของเธอ!

“เจียงเจ๋อ! นี่มันคืออะไรกัน!?” เสียงพูดที่สะอึกสะอื้นก็ดังขึ้น และแววตาที่แสนจะทรมาน “พวกพี่ไม่รู้สึกผิดต่อฉันเลยเหรอ!”

“ซูเนี่ยน! ” มีเสียงร้องขึ้น หลินหว่านหยูเงยหน้าขึ้นมองเธอ แล้วผลักเจียงเจ๋อออกทันที

เจียงเจ๋อก็อึ้งไปพักหนึ่ง พอได้สติก็รีบหยิบเสื้อขึ้นมาคลุมให้ หล่อน และเขาเองก็ไม่วายรีบใส่กางเกงทันที
“หลินหวานหยูพี่ทำอะไรลงไป? นั่นมันเฉียงเจ๋อ! คู่หมั้นของ ฉันนะ ทำไมถึง…….” เธอหลับตาลงอย่างรับไม่ได้กับเรื่องทุก อย่างที่เกิดขึ้น

หลังจากหลินหวานหยูแต่งตัวเสร็จ ก็ยื่นมือมากุมมือเธอไว้ พร้อมกับสายตาที่รู้สึกผิด พลันพูดขึ้น “ซูเนี่ยน พี่ขอโทษ เจียง เจ๋อกับพี่ เราสองคนรักกันจริงๆ”

เธอสะบัดมือหล่อนออกอย่างแรง พลันกัดปากพูดขึ้น “พี่รักกัน แล้วฉันเป็นอะไร?”

“หลินซูเนี่ยน ตั้งแต่แรกจนถึงตอนนี้หัวใจของฉันก็มีแค่ หว่าน หยู เธอไม่ต้องคิดไปเองอีกต่อไปแล้ว! ” เจียงเจ๋อพยุงหวานหยู ขึ้นมาเบาๆ พลางโอบหล่อนไว้ พอเขานึกถึงคนที่หวานหยูต้อง แต่งงานด้วย ก็พลันแสดงความโกรธเกลียดพลางหันไปจ้องเธอ “เธอก็เป็นคนของตระกูลหลิน ทำไมคนที่ยอมเสียสละถึงไม่เป็น เธอ แต่เป็นหวานหยูล่ะห้ะ!!

“แล้วไงล่ะ?” สายตาที่พร่ามัว เธอหันไปมองเขาแล้วพูดขึ้นมา ช้าๆ “เจียงเจ๋อ คุณเคยรักฉันมั้ย?”

ถึงจะแค่นิดหนึ่งก็ยังดี…….

“เธอมีอะไรเทียบหว่านหยุได้บ้าง? แล้วมีดีตรงไหนถึงกล้าไป เปรียบกับหว่านหยู” ใบหน้าที่อ่อนโยนของเขาได้หายไปจน หมด และตอนนี้มีเพียงใบหน้าที่เกลียดชัง

เหมือนมีเล็บยาวๆ จิกลงไปที่หัวใจ มันเจ็บ แต่ก็ยังไม่เท่ากับ ความเจ็บปวดที่โดนแทงข้างหลังเหมือนกับว่าเลือดค่อยๆ ในไหลออกจากหัวใจ

“ซูเนี่ยน ถือว่าพี่ขอร้องเถอะนะ เธอช่วยพี่เถอะนะ คืนนี้ชายคน นั้นก็อยู่ห้องข้างๆ นี่เอง แค่เธอกับเขาอยู่ด้วยกัน พี่กับเจียงเจ๋อก จะได้มีสมหวังซักที! ” ทันใดนั้นหลินหวานหยูก็พูดขึ้นมาทันที เหมือนกับว่ากำลังพูดสิ่งที่ถูกที่ควรอย่างนั้น

หลินซูเนี่ยนก็พอจะเข้าใจสิ่งที่หล่อนต้องการจะสื่อ เลยทำให้ ทนไม่ไหว ยกมือขึ้นมาแล้วฟาดลงบนใบหน้าของหวานหยูทันที “จะให้ฉันยอมให้พวกแกสมหวังเหรอ ฝันไปเถอะ! ฉันไม่มีวัน ยอมให้กับความรักของพวกแกอย่างแน่นอน!

ใบหน้าของเจียงเจ๋อเต็มไปด้วยความโกรธแค้น พลางจับมือ ของเธอเอาไว้ “หลินซูเนี่ยน เธอไม่มีทางเลือก ถ้าเธอไม่ยอมแต่ง หว่านหยูก็ต้องแต่ง ฉันไม่มีวันยอมให้หวานหยไปอยู่กับคนอื่น และไม่มีวันยอมให้หวานหยูต้องทุกข์ทรมาน! ”

“อะ….” เธอหันไป ยังไม่ทันจะขยับตัว ก็สูดกลิ่นยาเข้าเต็มๆ ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกมึนๆ ร่างกายก็รู้สึกอ่อนระทวย พลันล้มลงไป ที่พื้นทันที

ในระหว่างที่เธอสะลึมสะลืออยู่นั้น เธอก็ได้ยินเสียงของเจียง เจ๋อพูดขึ้น “หลินซูเนี่ยน อย่าโทษพวกเราเลยนะ ถ้าจะโทษก็โทษ ที่เธอโชคไม่ดีเอง”

คำพูดที่ไม่มีเยื่อใย ทำให้เส้นใยบางๆ ในใจของเธอถูก ทําลายลงไปอย่างย่อยยับ………

ปวดหัวมาก ปวดหัวจนแทบจะระเบิดออก
เธอลูบหัวตัวเองพลางตื่นขึ้น รอบๆ เต็มไปด้วยความมืด และ มือของเธอก็สัมผัสได้ถึงเตียงที่นุ่มๆ จนทำให้นางตกใจอย่าง มาก ที่นี่ที่ไหน?

และเหมือนกับว่าข้างๆ เธอมีใครบางคนนอนอยู่ แล้วก็พลัน ค่อยๆ ขึ้นมาค่อมเธอไว้ แล้วกดเธอลง และในความมืดนั้น เธอก็ สัมผัสได้ถึงดวงตาสีดำใสราวกับสีของหิน

“แกเป็นใคร!” เธอพูดขึ้นอย่างตกใจ แต่กลับถูกเขากดตัวเอา ไว้ พลางพูดขึ้นด้วยเสียงในลำคอ “เป้าหมายของเธอก็ไม่ใช่เพื่อ สิ่งนี้เหรอ? แล้วทำไมจะไม่ได้ล่ะ?”

เสียงนี้ เธอจำได้ขึ้นใจ! เป็นเสียงของคนที่หลินหวานหยูต้อง แต่งงานด้วย เขาก็คือ ห้าวหนาน

“เดี๋ยวก่อน ฉันไม่ใช่…” เธอพยายามจะอธิบาย แต่เขากลับ

กดเธอแล้วก็ลงมือ……..

พอตื่นขึ้น ราวกับว่าตัวเองฝันไป เพียงแค่ สิ่งที่คิดว่าฝันไปนั้น กลับกลายเป็นเรื่องจริง ร่างกายของเธอเจ็บปวดอย่างมาก และ ผู้ชายที่นอนหลับอยู่ข้างๆ ก็ยังไม่รู้สึกตัว

สิ่งที่เกิดขึ้น กำลังบอกเธอว่า มันไม่ใช่ความฝัน

ทันใดนั้นเธอก็เริ่มกระวนกระวายใจ แล้วก็พยายามควานหา เสื้อผ้าของตัวเองที่เมื่อคืนไม่รู้ว่าตกไปอยู่ตรงไหน เธอพึ่งจะใส่ เสื้อผ้า เสียงฝีเท้าข้างนอกก็ดังขึ้นเรื่อยๆ และใกล้เข้ามาเรื่อยๆ และสุดท้ายห้องที่ปิดอยู่ก็ถูกเปิดออกมาทันที
“หลินซูเนี่ยน แกมันลูกไม่รักดี ! ” คุณพ่อหลินพลวดเข้ามา พลางพูดขึ้นด้วยความโมโห

หลินซูเนี่ยนยืนอึ้งอยู่ข้างๆ เตียง และยังทำให้ชายที่นอนอยู่ก็

พลันค่อยลืมตาขึ้นมา

ภายในคืนเดียว หลินซูเนี่ยนตกอยู่ในสถานการณ์ที่หมดหวัง ที่ถูกคู่หมั้นของเธอกับพี่สาวแทงข้างหลัง แล้วยังร่วมมือกันส่งตัว เธอไปให้คนที่เธอไม่ได้รัก มิหนำซ้ำยังวางแผนใส่ร้ายเธออีก

และทั้งหมดนี้คือสิ่งที่พวกเขาต้องการ ก็คือการที่ทำให้เธอ ต้องแต่งงานกับคนพิการคนนี้

ห้าวหนาน เป็นผู้ชายที่คนทั้งไม่เฉิงคลั่งอย่างมาก แต่ว่าก็ เป็นเพียงความรู้สึกที่หวั่นไหว แต่สำหรับคนที่ต้องแต่งงานกับ เขานั้น กลับรู้สึกไม่ดีใจเลย เป็นเพราะว่าเมื่อสองปีก่อน เขาได้ ประสบอุบัติเหตุ ทำให้ร่างของเขาเป็นอัมพาต และเขาก็นั่งได้แค่ บนรถเข็นเท่านั้น

แต่เพราะว่าพ่อของเธอ เพื่อบริษัทที่กำลังจะไม่ไหว เลยต้อง ให้หลินหว่านหยูแต่งงานกับเขา เพื่อให้บริษัทนั้นสามารถอยู่ต่อ ไปได้!

เธอไม่เคยคิดเลยว่า เรื่องทั้งหมดจะกลายมาเป็นแบบนี้…

คุณพ่อหลินพูดอะไรไม่ออก พลางยกมือขึ้นมาฟาดลงบนหน้า ของเธออย่างแรง “ตระกูลหลิน ไม่เคยมีลูกแบบนี้อย่างแก! เขา เป็นคนที่พี่สาวแกต้องแต่งงานด้วย ทําไมแกถึง……
เธอกลอกตาไปมาไม่พูดอะไร พลางยิ้มออกมาที่มุมปาก

“ซูเนี่ยน หรือเป็นเพราะเรื่องที่เจียงเจ๋อบอกว่าจะขอถอนหมั้น กับเธอ เธอเลยต้องการจะแก้แค้นเขาเหรอ?” หลินหวานหยู ทําท่าทางน่าสงสารแล้วเดินเข้ามา พอพูดจบ ก็ไม่วายหันไปมอง หน้าห้าวหนาน

และท่าทางของหล่อน ก็เหมือนจะบอกว่าเธอหน้าไม่อาย แต่

ว่าเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นนั้นเธอเป็นคนบริสุทธิ์

“หลินหว่านหยู แกยังจะกล้าพูดเรื่องเมื่อคืนอีกรอบงั้นเหรอ?” ใบหน้าของเธอตอนนี้นั้นบวมแดงอย่างมาก แต่ว่าเธอก็ยังยิ้ม ออกมา พร้อมทั้งหันไปมองหน้าหลินหว่านหยูอย่างเย็นชาและ น่ากลัว จนทำให้หลินหว่านหยูชะงักไปทันที ราวกับว่าไม่เคยเห็น สีหน้าแบบนี้มาก่อน