บทที่ 6 การกระทำที่เลวร้ายอย่างถึงที่สุด

เหล่าหวางมองดูจางยิ่งที่ยืนสีหน้าไม่มีความผิดอยู่ตรงมุมห้อง ถามว่า “นี่แกเป็นคนทําเหรอ?!”

จางผิงพูดยิ้ม ๆ ว่า “หัวหน้าจ้าวจัดฉากได้อย่างชำนาญมาก เอากําปั้นยัดเข้ามาในมือของผม ผมแค่บีบเบา ๆ เขาก็เสแสร้ง แบบนี้แล้ว”

จัดฉาก?

เหล่าหวางกับเสี่ยวจางมองกันอย่างตกตะลึง ไม่รู้จะทำ อย่างไรดี ในใจสอบค่าเสียงหนึ่ง มองดูมือข้างขวาของจ้าวเทียน เหลยที่ตอนนี้บิดเบี้ยวจนผิดรูปทรง นี่คือการบีบเบา ๆ เหรอ?

“จางผิง! ตอนนี้ฉันสงสัยว่าแกจู่โจมเจ้าพนักงาน แกตายแน่ นี่ เป็นคดีอาญา!” เหล่าหวาง เฮอะ เสียงเย็น ล้วงปืนออกมาเล็ง ไปที่จางผิง “หากพิสูจน์ความจริงได้ละก็ เหอะ ๆ แกก็เตรียมตัว ไปนอน ในคุกหลายปีได้เลย!”

จางผิงร้อง อ๋อ’ ออกมาคำหนึ่ง สีหน้าไม่ใส่ใจ เขาคำนวณ เวลาเงียบ ๆ ในใจ คาดว่าตอนนี้จ้าวหยวนซานน่าจะใกล้ถึงแล้ว

เหล่าหวางสบตากับเสี่ยวจางครั้งหนึ่ง ต่างฝ่ายต่างมองเห็น ความตึงเครียดในดวงตาของอีกฝ่าย

ตอนนี้ในสายตาของพวกเขา จางผิงไม่ใช่คนตัวเล็ก ๆ ที่พวก เขาจะกลั่นแกล้งได้ตามใจอีกต่อไปแล้ว สามารถทำให้ข้าวเทียนเหลยอยู่ในสภาพนี้ได้ เจ้าหมอนี่ต้องเป็นหมาป่าห่มหนังแกะ อย่างแน่นอน

เหล่าหว่างผู้มีประสบการณ์โชกโชนคิดทันทีว่าเรื่องนี้ควรจะ จัดการอย่างไร ล้วงโทรศัพท์ออกมา แต่ทว่าเขายังไม่ทันได้โทร ออกกลับมีสายหนึ่งโทรเข้ามา

เหล่าหวางรับสายโทรศัพท์ท่าทางเก๋ ๆ ทั้ง ๆ พูดด้วยน้ำเสียง ค่อนข้างหงุดหงิดว่า “ฮัลโหล! ใครน่ะ! มีอะไรก็รีบพูดมา!”

โทรศัพท์สายนั้นอึ้งไป จากนั้นก็ส่งเสียงด่าออกมาอย่างโหด เหี้ยม แม้แต่จางผิงที่อยู่ไกลออกไปยังสามารถได้ยินอย่างชัดเจน

“พวกแกกำลังทำเหี้ยอะไรกันอยู่! ไอ้ปัญญาอ่อนจ้าวเทียนเหล ยล่ะ! ทำไมฉันโทรไปตั้งหลายสายเขายังไม่รีบอีก! รีบลากหัวมัน มารับสายฉันเดี๋ยวนี้

เพียงครู่เดียวหน้าผากของเหล่าหวางก็มีเหงื่อเย็นผุดออกมา เสียงนี้มันผู้บัญชาการนี้ไม่ใช่หรือไง! ทำไมตอนนี้ถึงโทรหาพวก เขาได้นะ ทั้งยังเรียกหาหัวหน้าจ้าว หรือว่ารู้เรื่องที่เกิดขึ้นทางนี้ แล้ว?

ไม่น่าใช่นะ!

ในอกอัดอั้นไปด้วยคำถาม หลังจากเหล่าหว่างพิจารณาอยู่ชั่ว ขณะก็เอ่ยปากถาม “เอ่อ ท่านผู้บัญชาการฉี ตอนนี้หัวหน้าจ้าวไม่ อยู่ครับ ทางท่านมีคำสั่งอะไรก็บอกผมมาเถอะ..

“เหลวไหล เย็ดแม่มึง! รอฉันอยู่ที่นั่น บอกจ้าวเทียนเหลยด้วยว่าห้ามไปไหนทั้งนั้น ห้ามทำอะไรทั้งนั้นด้วย!”

ผู้บัญชาการฉีดออกมาชุดใหญ่แล้วก็วางสายไปเลย ดู เหมือนว่าตอนนี้น่าจะกำลังรีบมาที่นี่

โดนด่ามาเป็นชุด มองจางสิ่งที่มีท่าทีไม่ใส่ใจใด ๆ เหล่าหวา งก็โมโหขึ้นมาจากหลายสาเหตุ ในทันที ชี้ไปที่จางผิงแล้วพูดว่า “แกจบแล้ว! ตอนนี้ผู้บัญชาการมาจัดการความผิดทางอาญาของ แกด้วยตัวเอง เตรียมกินข้าวในคุกเถอะ!”

จางผิงยักไหล่ ไม่ได้อธิบายใด ๆ ดูเหมือนจ้าวหยวนซานจะรีบ มาถึงแล้ว คำนวณเวลาดูแล้วใช้เวลาแค่ไม่ถึงเจ็ดนาที ตาลุงนั่น จัดการเรื่องได้ดีทีเดียว ต่อไปต้องสนับสนุนสักหน่อย…

ผ่านไปไม่นาน มีเสียงฝีเท้าดังอย่างรีบร้อนส่งมาจากระเบียง ทางเดินที่อยู่ไกล ๆ ทันที ฟังดูแล้วน่าจะมีคนประมาณสักสี่ห้าคน เหล่าหวางกับเสี่ยวจางรีบจัดระเบียบเสื้อแสงของตัวเองให้ เรียบร้อยทันที ใบหน้าแสดงความเคารพอย่างสุดซึ้ง ยืนตัวตรง แนวอยู่สองข้างประตู

ส่วนจ้าวเทียนเหลยนั้น สองคนนั้นแม้ขยับยังไม่ได้ขยับ ที่นี่คือ จุดเกิดเหตุที่สอง ต้องรอจนผู้บัญชาการมาดูด้วยตัวเองถึงจะได้

พอคิดมาถึงตรงนี้ เหล่าหวางมองดูจางผิง สายตาอดไม่ได้ที่ จะปรากฏแววเสียดสีออกมา ไอ้หนุ่มเอ๊ย โอหังไปเถอะ ดูว่าพอ ถึงเวลาแกจะร้องไห้ออกมาไหม!

ฉีเทียนเจิ้งมีสีหน้ากระสับกระส่ายร้อนรน เดิมทีวันนี้เขายังมี การประชุมสำคัญที่ยังรอให้ไปเข้าประชุมอยู่ แต่นึกไม่ถึงว่าไม่ต้องรอให้เขาเข้าไปถึงที่ประชุมก็โดนจ้าวหยวนซานโทรศัพท์เร่ง ให้กลับมา

นึกถึงเนื้อหาในโทรศัพท์ ฉีเทียนเจิ้งหนาวเหน็บขึ้นมาทั้งตัว โดยไม่ได้ตั้งใจ

ถึงแม้ว่าจ้าวหยวนซานจะไม่ได้พูดฐานะของจางฝั่งออกมา อย่างแจ่มแจ้ง แต่กลับชี้แนะให้ฉีเทียนเจิ้งเห็นได้อย่างคลุมเครือ ว่าคนคนนี้ต่อให้เป็นจ้าวหยวนซานก็ยังล่วงเกินไม่ได้ ถ้าหาก เกิดเหตุสุดวิสัยขึ้นมาละก็…

ฉีเทียนเจิ้งหนาวเหน็บจนถึงที่สุด

จ้าวหยวนซานก็แทบจะเป็นหนึ่งในบุคคลที่อยู่บนยอดบนสุด ของเมืองชิงไห่แล้ว แม้แต่เขายังพูดเช่นนี้ แล้วเขาฉีเทียนเจิ้งยัง นับเป็นอะไรได้?

ด้านหลังของฉีเทียนเจิ้ง จ้าวหยวนซานเองก็มีสีหน้าตึงเครียด จากที่เขาสืบข่าวมา จ้าวเทียนเหลยที่มีหน้าที่รับผิดชอบติดตามดู คุณชายมีความสัมพันธ์ที่ไม่ธรรมดากับซูนั้น อาจจะเกิดอะไรขึ้น ก็ได้ ทุกคนล้วนระแวดระวัง ถ้าหากว่าเกิดอะไรขึ้นกับคุณชายละ ก็เขาก็หลีกหนีค่าตำหนิไม่พ้น!

จนถึงตอนนั้นไม่เพียงแค่ตัวเขา แม้แต่เมืองชิงไห่ทั้งเมืองจะ ต้องแผ่นดินไหวแน่ อำนาจทั้งหมดจะต้องถูกชำระล้างกันจนหมด สิ้นแน่!

ศักดิ์ศรีของเถิงเหลิงกรุ๊ป ไม่อนุญาตให้ใครมาดูหมิ่น
ในที่สุดคนหลายคนที่จิตใจเต็มไปด้วยความกระวนกระวาย รีบเดินทางมาถึงหน้าประตูห้องพิจารณาคดี ล้วนแต่โดนทุก อย่างที่อยู่ตรงหน้าทำให้องชะงักงัน

เหล่าหว่างที่ยืนอยู่ด้านหนึ่งเห็นว่าโอกาสมาถึงแล้ว เดินหน้า ไปไม่กี่ก้าว ทำตามระเบียบอย่างเอาผิดไม่ได้ “รายงาน! คน ที่นอนอยู่ที่นั่นคือจ้าวเทียนเหลยในหน่วยของพวกเราครับ หัวหน้าจ้าว โดนนักโทษจางผิงจู่โจม การกระทำที่เลวร้ายอย่าง ถึงที่สุดเช่นนี้ พวกเราจับกุมตัวเขาไว้ได้แล้ว เชิญท่านผู้นำ ลงโทษครับ!”

จางผิง? นี่ไม่ใช่บุคคลยิ่งใหญ่ที่จ้าวหยวนซานพูดถึงหรอก หรือ? ตอนนี้ตนกระวนกระวายใจว่าจะจัดการเรื่องนี้อย่างไรดี แกยังจะให้ฉันจัดการอย่างเข้มงวดอีกเหรอ?

เพียงครู่เดียวสีหน้าของฉีเทียนเจ๋งก็มืดครึ้ม หน้าเหล่าหวา งด่าเปิง “ไอ้ชั่ว!! ใครมันมอบอำนาจให้พวกแก ยังกล้าลงมือกับ คุณชายจาง?! ฉันจะบอกพวกแกให้นะ จ้าวเทียนเหลยนับเป็น อะไรได้ ถ้าคุณชายจางเป็นอะไรไปแม้แต่ปลายก้อยฉันจะให้ไอ้ เศษเดนอย่างพวกแกสองคนไปกินซะ!”

บึ้ม!

เหมือนมีระเบิดปรมาณูระเบิดอยู่ในสมอง ในหัวของเหล่าหวา งกับเสี่ยวจางมีเสียงดังวิ่ง ๆ ช็อกจนไม่สามารถช็อกไปได้ มากกว่านี้อีก

จู่โจมเจ้าพนักงาน… นับเป็นอะไรได้?
จางผิงยังกลายเป็นคุณชายจาง?? ทั้งสองคนสูดลมหายใจหนาวเย็นเข้าไปพร้อมกัน