บทที่ 17 การลงทุน

เมื่อมองขึ้นไปที่หน้าต่างชั้นบนเห็นศีรษะของคนยื่นออกมาหลาย คน รอยยิ้มเยาะปรากฏบนใบหน้าของจางฝั่ง และเขาก็ไม่ลืมที่ จะโบกมือให้พวกเขา จากนั้นก็ค่อยๆก้าวขึ้นไปนั่งในรถ

โจวเถกล่าวว่า “พวกคุณรู้สึกเจ็บที่คางนิดหน่อย ไหม..

“เมื่อคุณพูดแบบนี้ มันก็รู้สึกเจ็บขึ้นมานิดหน่อยจริง ๆ ……..

“เชี่ย! ขากรรไกรของฉันเคลื่อนแล้ว!”

คนที่สัญจรข้างถนนต่างก็ตกตะลึง ชายอึ้งหญิงเศร้า พวกเขา ไม่มีทางเดาได้เลยว่าคนที่ขึ้นรถโรลส์-รอยซ์จะเป็นคนที่แต่งตัว เหมือนยาจก มองไปที่เครื่องแต่งกายของชายคนนั้น ฉันเกรงว่า จะแพงไม่เท่ารองเท้าคู่หนึ่งของตัวเอง

ผู้หญิงหลายคนน้ำตาคลอเบ้า รู้สึกเสียใจที่ไม่ได้ประจบจาง ผิงก่อนที่เขาจะขึ้นรถ

จ้าวหยวนซานนั่งอยู่ด้านหน้าคู่กับคนขับ เมื่อเห็นว่าจางยิ่งขึ้น รถแล้ว รีบกล่าวทักทายว่า “คุณชาย ช่วงนี้อารมณ์ของคุณดีนะ ครับ?”

ดีห่าอะไร? ไอ้ตาเฒ่า คุณลืมไปแล้วหรือว่าเมื่อตอนเช้าได้ ข่มขู่อะไรผมไว้?
จางผิงยิ้มเย็นชาแล้วกล่าวว่า “อารมณ์ก็พอถูๆไถๆ ใครบาง คนน่าจะมีคำตอบอยู่ในใจแล้ว คุณยังจะให้ผมพูดมากกว่านี้อีก หรือ?”

จ้าวหยวนซานมีสีหน้าใจ และอธิบายว่า “คุณชาย คุณอย่า โทษผมเลย นี่คือคำสั่งของคุณท่าน ผมก็ไม่มีทางเลือก!

จ้าวหยวนซานซึ่งอยู่ในตำแหน่งที่สูงมาหลายปี ตอนนี้เขาได้รู้ ซึ้งถึงความลำบากใจที่ต้องอยู่ระหว่างกลางของคนทั้งสอง เขา ไม่สามารถที่จะทำให้ทั้งสองฝ่ายขุ่นเคืองใจได้ ถ้าเรื่องนี้ทำให้ จางผิงไม่พอใจ ความพยายามทั้งหมดที่เขาทำมาก่อนจะหมด มันเปล่าประโยชน์

“ฮ่ม พอแล้ว ไม่ต้องพูดเรื่องที่ไม่มีประโยชน์พวกนั้น คราวนี้ เป็นการประชุมเรื่องอะไร? ต้องสร้างแรงบันดาลใจขนาดนั้น เลย?”

จางฝั่งนั่งอยู่เบาะหลังที่ค่อนข้างใหญ่ รถโรลส์-รอยซ์คันนี้เป็น รถหรูระดับท็อป ให้ความรู้สึกที่แตกต่างจากรถทั่วไป

จ้าวหยวนซานอธิบายว่า “การประชุมครั้งนี้เน้นการร่วมมือกับ ผู้ประกอบการในอุตสาหกรรม ลงทุนเงินบางส่วน เพื่อเปิดตลาด ในต่างประเทศ”

“ลงทุน? เรื่องเล็กแค่นี้ก็ต้องให้ผมออกโรง?”

จางผิงไม่น่าเลย ไม่รู้ว่าเถิงหลงกรุ๊ปได้ลงทุนสาขา แค่เมือง ในชิงไห่ ธุรกิจประมาณ80% ก็มีส่วนเกี่ยวข้องกับเถิงหลงกรุ๊ป ไม่มากก็น้อย หาก หากอนาคตเมื่อมีการลงทุนใหม่แล้วเขาต้องเข้าไปเกี่ยวข้องทุกครั้ง เขาคงจะยุ่งตายแน่?

“อ้อ คุณชาย คุณเข้าใจผิดแล้ว นี่ไม่ใช่การลงทุนธรรมดา แม้ว่าจำนวนเงินลงทุนในครั้งนี้จะไม่มาก เพียง 500 ล้าน แต่ เนื่องจากธุรกิจนี้ตั้งอยู่ในเมือง โหมดที่อยู่ไม่ไกลจากเมืองชิงไห่ เพียงเพื่อให้คุณชายได้ฝึกฝน ในอนาคตเปิดตลาดจะสะดวกกว่า

500 ล้าน? หัวใจของจางผิงสั่นไหว เขาทำงานข้างนอกมา หลายปี ในช่วงเวลาที่จุดสูงสุดของชีวิต มูลค่าทั้งหมดของเขา เพียงไม่กี่ล้าน ตอนนี้ แค่พริบตาอำนาจการลงทุน 500 ล้านอยู่ ในมือของเขาเอง

โรงแรมหยูนตวน ถึงแม้ว่าจะไม่ใช่โรงแรมที่หรูหราที่สุดใน เมืองชิงไห่ แต่ว่าเป็นโรงแรมที่มีสไตล์ที่สุด การตกแต่งเป็นแบบ คลาสสิค รู้สึกค่อนข้างมีเสน่ห์ เป็นบรรยากาศที่คนชั้นสูงชอบ เป็นพิเศษ

ในเวลานี้ทีมบอดี้การ์ดในชุดสูทยืนอยู่อย่างเรียบร้อยที่ทาง เข้าโรงแรม ทุกคนร่างกายที่แข็งแรง ร่างกายพวกเขาเหมือนแผ่ รังสีแห่งความเก่งกล้าออกมา ผู้คนที่เห็นจะรู้ได้ทันทีว่าคนเหล่านี้ ผ่านการฝึกมาอย่างดี

อู๋เต้า บุคคลมีชื่อเสียงที่สะสมของเก่าโบราณที่มีชื่อเสียงของ โลก กำลังยืนอยู่ที่ประตูอย่างใจจดใจจ่อ มองไปที่รอบ ๆถนน ข้างกายเขา มีสาวรูปร่างผอมบางคนหนึ่ง ผิวขาวเรียบเนียน เนื่องจากอยู่ในแวดวงของเก่าโบราณมาตั้งแต่เด็ก ทำให้เธอมีบุคลิกลักษณะโดดเด่น

แต่ว่า ตอนนี้อู๋เสี่ยวเสี่ยวอารมณ์ไม่ค่อยดี เพราะวันนี้เธอได้ นัดเพื่อนสนิทจะไปเดินช้อปปิ้ง แต่เธอถูกพ่อบังคับให้มาพบคน ใหญ่คนโตคนหนึ่ง

คนใหญ่คนโตแล้วยังไงล่ะ? ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับเธอสัก

หน่อย

“พ่อ พวกเรารอตั้งนานแล้ว ทำไมยังไม่เห็นคนนั้นมาเลย หรือ ว่าพ่อจะต้องรอเก้อ!”

อู๋เสี่ยวเสี่ยวมุ่ยปาก รู้สึกโกรธ และบ่นกับพ่อของตนเอง

“เสี่ยวเสี่ยว อย่าพูดพล่อยๆ! คนใหญ่คนโตคนนี้มีความ สำคัญต่อตระกูลของเรามาก ลูกต้องประพฤติตัวให้ดี อย่าทำให้ พ่อต้องอับอาย!”

อู๋เต้ารู้สึกประหม่า เขาไม่ได้สังเกตน้ำเสียงตนเอง ว่าได้ใช้น้ำ เสียงตำหนิเล็กน้อย ซึ่งทำให้เสียวเสี่ยวรู้สึกหงุดหงิดไม่สบ อารมณ์ในใจ

แม้ว่าเธอจะสุภาพ แต่ความเป็นจริงก็ดื้อรั้น เดิมเธอก็รู้สึก น้อยใจอยู่แล้ว เมื่อถูกตำหนิเช่นนี้ ยิ่งทำให้เธอรู้สึกโกรธมากขึ้น

ฮม คนใหญ่คนโต ฉันอยากเห็นว่าเขามีอะไรดี อย่างมากที่สุด เขาก็คงเป็นคุณลุงวัยกลางคน

ขณะนี้ รถโรลส์-รอยซ์ขับอย่างช้า ๆ จางฝั่งมองคนที่ยืนเป็น สองแถวในชุดดำที่ทางเข้าโรงแรม เขาขมวดคิ้วแล้วกล่าวว่า“จ้าวหยวนซาน คุณไม่ได้บอกพวกเขาเหรอว่าผมไม่ชอบ โอ้อวด?”

จ้าวหยวนซานพูดไม่ออกชั่วขณะ เขามองไม่ออกจริง ๆว่าจาง ผิงเป็นคนที่ถ่อมตนยังไง จึงรีบกล่าวว่า “คุณชาย ผมจะบอก เต้า ให้พวกเขาสลายตัวไปทันที?”

“ไม่ต้องแล้ว ให้เขาบอกตำแหน่งของห้อง พวกเราจะไปจากที่ จอดรถเลย”

อู่เต้ารับโทรศัพท์ ถอนหายใจอย่างโล่งอก แล้วกล่าวว่า “ทุก คน สลายตัวไปก่อน ไป เสียวเสี่ยว พวกเรากลับเข้าไปในห้อง

มาแล้ว? พวกเรารออยู่ที่นี่ตั้งนานมันเสียเวลาเปล่า?

สีหน้า เสียวเสียวรู้สึกไม่พอใจ เป็นคนประเภทไหนกันแน่ ภาพพจน์ใหญ่โต ไม่ได้แจ้งให้ทราบด้วย รู้หรือไม่ว่าอะไรคือ มารยาท?

ใช่แล้ว! ต้องเป็นลุงประหลาดที่ไม่มีมารยาทและเป็นคนจริง จังแน่ ๆเลย !

เมื่อพ่อลูกกลับไปถึงห้อง พวกเขาเห็นว่ามีคนสองคนยืนเงียบ ๆอยู่ที่ประตู ดวงตาของอู่เต้าสว่างขึ้น เขารีบก้าวไปข้างหน้าและ กล่าวอย่างมีไมตรีว่า “ประธานจ้าว ผมรอคุณเสียนาน!”
ตอนนี้สายตาของอู๋เสี่ยวเสียวมองไปที่จางผิง กำลังสงสัยว่า ยาจกนี้มาจากไหน ได้ยินจ้าวหยวนซานกล่าวแนะนำว่า “นี่คือ คุณชายจางผิง และการลงทุนในครั้งนี้อำนาจตัดสินใจทั้งหมด ขึ้นอยู่กับเขา”

อู๋เต้าตกตะลึง เขารีบปรับสีหน้าให้เป็นปกติอย่างรวดเร็ว แล้วกล่าวกับจางยิ่งว่า “คุณชายจาง สวัสดีครับ หวังว่าคราวนี้ คุณจะดูแลช่วยเหลือ!!

พูดจบ เต้าหันหน้าไปจ้องเสี่ยวเสียวที่ยืนมึนงงอยู่ แล้ว

กล่าวว่า “ยืนมึนงงอยู่ทำไม ยังไม่รีบกล่าวทักทายคุณชายอีก?”

อู๋เสี่ยวเสี่ยวจึงได้สติขึ้นมา อืมเธอขานรับ แล้วก้าวไปข้างหน้า “คุณ…..คุณชายจาง สวัสดีค่ะ ยินดีที่ได้รู้จัก!

อย่างไรก็ตาม ตอนนี้ในใจของเสียวเสียวรู้สึกพังทลาย มัน

เกิดอะไรขึ้นกับโลกนี้ คนที่มองยังไงก็เหมือนยาจก กลับกลาย

เป็นคุณชายของตระกูลที่ร่ำรวย

ผ้าขี้ริ้วห่อทอง หรือว่าช่วงนี้กำลังนิยมแบบนี้?

ใบหน้าของอู่เต้าเต็มไปด้วยเหงื่อเย็น หากไม่ใช่เพราะจ้าว หยวนซานเริ่มแนะนำก่อน เขาคงจะเรียกคนไล่จางผิงออกไป ถ้า เป็นเช่นนั้น ก็จะเกิดปัญหาใหญ่

คนที่สามารถทำให้จ้าวหยวนซานเรียกว่าคุณชาย มันต้องมี ฐานะภูมิหลังใหญ่ขนาดไหน! เป็นคนที่ตนเองไม่สามารถล่วงเกิน ได้แน่นอน!