บทที่ 15 ร่วมมือประสบความสำเร็จ

ความงามของหลี่เสว่ ห่าวชื่นชอบมาเป็นเวลานาน แต่เพราะ

ความสามารถในการทำงานที่ยอดเยี่ยมของหลี่เสว่ เธอสุขุม

รอบคอบ และระมัดระวังตลอดเวลา ฉะนั้นจึงไม่มีโอกาสลงมือ

แต่นี่ก็ดีเหมือนกัน อย่างน้อยแลกกลับมาให้ตัวเองด้วยเงิน 4 ล้าน

เป็นผู้หญิง เมื่อมีความสวยก็ถือเป็นรูปสมบัติ แต่สุดท้ายก็เพื่อ บริการผู้ชายก็เท่านั้น

ขณะนี้ โทรศัพท์มือถือของห่าวก็ดังขึ้นมา เสียงเรียกเข้าที่ ไม่ทันสมัย ห่าวถูกดรับสายแล้วกล่าวว่า “ฮาโหล นั่นใคร ตึก ขนาดนี้แล้วยังโทรศัพท์มา ถ้าจะลางาน พรุ่งนี้เวลางานค่อยว่า กันอีกที!”

“คุณคือห่าวใช่ไหม? ผมคือจ้าวหยวนซาน!”

ห่าวตกตะลึง ทำไมประธานใหญ่ของบริษัทถึงได้โทรหา ตนเองตอนนี้

จ้าวหยวนซานคือใคร? เขาเป็นถึงมหาเศรษฐีอันดับต้น ๆ ของ เมืองชิงไห่ เป็นคนใหญ่คนโตที่มีชื่อเสียงโด่งดัง ตนเองเมื่ออยู่ ต่อหน้าเขาเหมือนมดอยู่ต่อหน้าสิงโต

“ประธาน…….ประธานจ้าว คุณมีธุระอะไรหรือครับ?”

จ้าวหยวนซานขี้เกียจสนใจเขา จึงกล่าวเขาประเด็น “ผมได้ยินมาว่า ช่วงนี้บริษัทของคุณมีโครงการมูลค่า 4 ล้าน? ไม่ทราบว่า ร่วมมือกับบริษัทใด?”

“โอ้ เรื่องนี้นี่เอง เป็นโครงการที่ทำงานร่วมกับบริษัท อสังหาริมทรัพย์เชิงต้า ประธานจ้าว คุณมีอะไรหรือเปล่า………..

ห่าวคิดว่าโครงการนี้ดึงดูดความสนใจของจ้าวหยวนซาน เขากำลังคิดจะเรียกร้องเครดิตให้ตนเอง แต่พบว่าโทรศัพท์ถูก วางสายไปแล้ว

ไม่กี่นาทีต่อมา จางผิงได้รับโทรศัพท์จากจ้าวหยวนซาน “คุณชาย ผมตรวจสอบชัดเจนแล้ว โครงการนี้บริษัท อสังหาริมทรัพย์ห่าวเจียร่วมมือกับบริษัทอสังหาริมทรัพย์เพิ่งต้า เป็นธุรกิจเล็ก ๆของตระกูลเรา อยู่ในเมืองชิงไห่ถือว่าเป็นบริษัท มีชื่อเสียง คุณดูว่าทางคุณ…….

“ดูอะไร! คุณเก็บหลุมพรางของคุณเอาไว้รีบติดต่อผู้รับผิด ชอบโครงการนี้ให้อนุมัติความร่วมมือโครงการนี้ทันที ถ้ายังชัก ซ้ายึกยัก ก็ให้พวกเขาไสหัวออกไปทั้งหมด”

เยี่ยมมาก แม้ว่าจางผิงจะรู้มาตลอดว่าตระกูลของตนเองมี อำนาจไม่น้อย แต่เขาไม่คาดคิดว่าเมืองชิงไห่เล็ก ๆ นี้จะมีบริษัท ในเครือมากมายขนาดนี้ นี่เป็นเพียงส่วนหนึ่งที่เขารู้เท่านั้น ถ้า หากจะตรวจเช็ดว่าบริษัทที่เกี่ยวข้องกับเถิงหลงกรุ๊ปทั้งหมดแล้ว เกรงว่ามันจะเป็นตัวเลขที่น่ากลัว

เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ จางผิงก็รู้สึกปวดหัวขึ้นมาทันที ถ้าเขารับช่วง ดูแลธุรกิจของตระกูลแล้ว ไม่รู้ว่าต้องทำงานยุ่งขนาดไหน?
เมื่อคำสั่งของจางผิง จ้าวหยวนซานติดต่อไปยังบุคคลที่รับผิด ชอบของบริษัทอสังหาริมทรัพย์เพิ่งต้าทันที เขาเป็นผู้ใหญ่ ล้มลุก คลุกคลานอยู่ในโลกธุรกิจมาหลายปี ตลอดครึ่งวันนี้จางสิ่งมี พฤติกรรมที่แปลก ๆ ทำให้จ้าวหยวนซานรับรู้ได้ว่าจางยิ่งรู้สึกไม่ พอใจ

เมื่อตนเองรู้สึกโกรธ ปกติก็ต้องระบายกับผู้ใต้บังคับบัญชา อย่าคิดว่าจ้าวหยวนซานที่อยู่ต่อหน้าจางยิ่งเป็นคนซื่อสัตย์ และ ทำงานหนักแต่อย่าลืมว่าจริง ๆ แล้ว เขายังคงเป็นบุคคลใหญ่โต สำคัญในเมืองชิงไห่

ตอนนี้หยางซื่อบุคคลที่รับผิดชอบของบริษัทอสังหาริมทรัพย์ เพิ่งต้ารู้สึกน้อยใจ เมื่อจู่ ๆถูกจ้าวหยวนซานพูดจาตำหนิ ในใจ เขาจะรู้สึกดีได้อย่างไร? สิ่งที่ทำให้เขางงงวยยิ่งกว่านั้น สาเหตุ เป็นเพียงโครงการเล็ก ๆ ที่มีมูลค่า 4 ล้านกว่าเท่านั้น

ลําบากใจมากแค่ไหน!

เมื่อผู้บังคับบัญชาโกรธ ผู้ใต้บังคับบัญชาก็ตกเป็นที่รองรับ อารมณ์ตามระเบียบ หยางซื่อรีบโทรศัพท์หาผู้รับผิดชอบ โครงการนี้ทันที

ขณะนี้ เหวินจางดื่มไวน์ไปสามแก้วแล้ว กำลังมึนเมา ตอนนี้ไม่ เหลือคราบของสุภาพบุรุษที่เสแสร้ง ในตอนแรก เขาพยายามจับ มือเล็ก ๆ ของหลี่เสว่ครั้งแล้วครั้งเล่า แต่อีกฝ่ายหลีกเลี่ยง เขา อดไม่ได้ที่จะโกรธเล็กน้อย แล้วข่มขู่ว่า “หลี่เสว คุณไม่ดื่มไวน์ ก็ได้ ตอนนี้คุณยังแสร้งทำเป็นว่ามีจิตใจสูงส่ง ผมจะบอกคุณ ถ้าคืนนี้คุณไม่เปิดห้องกับกู ก็ใสหัวออกไปให้พ้น โครงการนี้ไม่รู้มี บริษัทเข้าแถวรอคิวขอร้องผม ขาดคุณคนเดียวไม่เป็นไรหรอก!!

หลีเสาโกรธจนหน้าแดง เดิมทีเธอคิดว่าเขาเป็นคนสุภาพ อ่อนโยน น่าจะไม่ทำอะไรเกินเลย ไม่คาดคิดว่า จะเป็นสุภาพ บุรุษจอมปลอม

ถึงแม้ว่าเธอจะไม่มีเงิน ถึงจนแต่ก็มีศักดิ์ศรี ไม่ขายร่างกาย ตนเองเพื่อเงินไม่กี่หมื่นแน่นอน!

เธอยกแก้วไวน์ สาดไปที่ใบหน้าของเหวินจาง จากนั้นหลีเสวก็ หันหลังแล้วเดินจากไป

เหวินจางที่กำลังเมาเมื่อถูกไวน์ที่เย็นสาดหน้า ทำให้มีสติขึ้น มาหน่อย กำลังจะลุกขึ้นเพื่อไปตามเธอ ทันใดนั้นเสียงโทรศัพท์ ดังขึ้นมา

ประธานหยาง? ดึกขนาดนี้แล้วโทรศัพท์หาตนเองทำไม?

“สวัสดีครับ ประธานหยาง โทรมาดึกขนาดนี้มีธุระอะไรหรือ เปล่า? ผมกำลังคุยเรื่องธุรกิจ ถ้าหากคุณมีธุระ รับรองว่าผมจะ ไปทันที!!

เหวินจางถอยเพื่อรุก ตอนที่ประจบประธานหยาง ยังไม่ลืม เหลือทางสุดท้ายให้ตนเอง เพราะเขารู้สไตล์ของหยางซื่อ

แต่เขาไม่คาดคิดว่า หยางซื่อไม่ได้ทำตามที่เคยคุยกันไว้ก่อน หน้านั้น ตรงกันข้ามกลับด่าเขาอย่างรุนแรง

“เหวินจาง! แม่งฉิบหายแกเก่งนัก แกดองโครงการของบริษัทอสังหาริมทรัพย์ห่าวเจียใช่ไหม เจตนาทำให้คนอื่นลำบากใจ!? ฉันจะบอกแก ฉันต้องการเห็นเซ็นสัญญาโครงการนี้ ภายในสิบ นาที มิเช่นนั้นแกก็ใสหัวออกไปจากบริษัท

“อีกอย่าง ฉันเตือนแกด้วยความหวังดี เมื่อสักครู่ ประธานจ้าว โทรศัพท์มาหาฉัน ฐานะของผู้หญิงคนนั้นไม่ธรรมดา แก พิจารณาเองว่าจะทำยังไง มิเช่นนั้น บางวันหนึ่งแกตื่นขึ้นมา แก อาจอยู่ในแม่น้ำกลายเป็นอาหารของปลาไปแล้ว!”

หลังจากโทรศัพท์ถูกวางสาย เหวินจางได้ยินเสียงดังวนอยู่ใน สมอง เหงื่อผุดขึ้นทั่วร่างกาย ความเมาหายเป็นปลิดทิ้ง เขารีบ ออกจากโรงแรมอย่างเร่งรีบ ในที่สุดก็พบหลี่เสาที่กำลังรอรถ แท็กซี่อยู่

“ประธาน………ประธานหลี่ รอสักครู่!”

เหวินจางรีบก้าวไปข้างหน้า แล้วยืนข้างหลี่เสว ไม่กล้าแม้แต่ จะหายใจแรง เขาโค้งตัวแล้วกล่าวว่า “ผมขอโทษ เพราะผมเป็น สุนัขแก่ที่มีตาแต่หามีแววไม่ โปรดยกโทษให้ผมด้วย สัญญา ของพวกเรา คุณโปรดเซ็นด้วยเถอะ!”

หลี่เสบู่ขมวดคิ้ว สายตาเต็มไปด้วยความรังเกียจและความ สงสัย “คุณเหวิน โปรดอย่าล้อเล่นกับฉัน ฉันไม่ใช่ผู้หญิงเช่น นั้น!”

เมื่อเหวินจางเห็นว่าหลี่เสาหันหลังและกำลังจะจากไป เขา แทบจะร้องไห้ เขาดิ้นรนต่อสู้มาหลายปีถึงจะปีนขึ้นไปอยู่ใน ตำแหน่งนี้ ถ้าเขาสูญเสียมันไปจริง ๆ ชั่วชีวิตของเขาก็จะจบลง
ต้องรู้ว่าจ้าวหยวนซานเป็นคนออกคำสั่ง ถ้าหากหลีเสาไม่ อภัยให้เขา เกรงว่าทั่วเมืองชิงไห่จะไม่มีที่ให้เขายืนอีกต่อไป

“ไม่! ไม่ใช่ครับ! ประธานหลี่ นี่เป็นเพียงเรื่องเข้าใจผิดเท่านั้น ถ้าคุณไม่เชื่อ ผมนำสัญญามาด้วย คุณสามารถอ่านให้ชัดเจน แล้วค่อยเซ็นก็ได้ !” เหวินจางสั่นสะท้านไปทั่วร่างกาย รีบขอร้อง อ้อนวอน

หลีเสน่ชะงักไปสักครู่ หันหลังกลับมาถามว่า “สิ่งที่คุณพูดเป็น เรื่องจริง?”

“ใช่! ใช่! เป็นเรื่องจริงแน่นอนครับ เซ็นตอนนี้เลย! เซ็นตอนนี้ เลย!”

เหวินจางรีบพยักหน้าเหมือนคนขี้ประจบ เหมือนกลัวว่าหลี่เส จะกลับค่า หยิบแฟ้มเอกสารที่เตรียมไว้ตั้งแต่แรก เซ็นชื่อตนเอง

ลงในสัญญาฝ่ายเอทันที จากนั้นก็ใช้สองมือยื่นให้กับหลีเส

ทำตาปริบๆ ดูเหมือนจะกลัวว่าหลี่เสาจะไม่เซ็น

เมื่อขึ้นไปนั่งบนรถแท็กซี่ หลี่เสวมองดูสัญญาในมือ ยืนยัน ครั้งแล้วครั้งเล่า พบว่าไม่มีอะไรผิดปกติ เธอรู้สึกสับสนเล็กน้อย ตนเองกำลังฝันอยู่ หรือว่าไอ้เหวินจางมันดื่มเหล้าเมาจนโง่ไป แล้ว ถึงได้ทำเรื่องแบบนี้ได้

หลี่เสวรู้สึกปีติ จากนั้นเธอก็ถอนหายใจด้วยความเศร้า เฮ้ย ถ้าหากสามีของตนจางยิ่งมีความสามารถสักนิด ตนเองก็คงไม่ต้องออกไปรับมือกับคนอย่างเหวินจาง