บทที่ 11 ใส่ร้ายป้ายสี

พวกเขาไม่ได้โง่ อยู่ใกล้กันมากขนาดนี้ ก็เพียงพอแล้วที่จะฟังบท สนทนาระหว่างทั้งสอง

สามารถทำให้คนใหญ่คนโตอย่างฉีเทียนเจิ้งเรียกเขาว่าคุณ จาง? จางผิงคนนี้คือใครกันแน่!

“เสี่ยวหมิ่น รีบพาคนของคุณกลับทันที อีกอย่าง จับคนที่แจ้ง ตำรวจกลับมาด้วย ฉันสงสัยว่าเขาจะใส่ร้ายป้ายสี คุณจางจะ คดโกงได้อย่างไร! เกรงว่าจะเป็นแผนของคนกลุ่มนี้!!

สนทนาไปครึ่งทาง ฉีเทียนเจิ้งเปลี่ยนเสียงของเขา และอธิบาย กับจางยิ่งว่า “คุณจาง โปรดวางใจ พวกเราจะจัดการกับมัน อย่างจริงจัง และให้คำอธิบายที่ทำให้คุณพอใจ

“ได้ครับ งั้นก็รบกวนผู้บัญชาการฉีแล้ว”

เมื่อจางผิงพูดจบ ก็กดวางสาย มองพวกเขาที่กำลังตกตะลึง แล้วถามว่า “ทำไม? พวกคุณยังมีปัญหาอะไรไหม?”

“ไม่……..ไม่มี………..

ตำรวจชายที่เคยซักถามจางฝั่งตอบสับสน พนักงานขายเสี่ยว ลี่ล้มลงบนพื้น สีหน้ามึนงง ในขณะที่ก้าวเถียนและต้าเหม่ยเมื่อ เห็นว่าสถานการณ์ไม่ดี จึงแอบหนีไป

“เอาล่ะ พาเธอไป คุณจาง ขอโทษที่ทำให้คุณเดือดร้อน!”
จ้าวหมิ่นมองไปที่จางผิงอย่างลึกซึ้งแวบหนึ่ง จากนั้นก็พาทุก คนหันหลังจากไป

ตำแหน่งของฉีเทียนเจิ้งสูง จางยิ่งที่ดูเรียบ ๆ ไม่มีอะไรน่า สนใจ แต่ทำไมผู้บัญชาการปฏิบัติต่อเขาเช่นนี้ เธออดไม่ได้ที่ อยากจะรู้ฐานะของจางยิ่ง

เนื่องจากมีพนักงานขายเพียงคนเดียวแต่ถูกจับไปแล้ว จางผิง ก็เลยไปซื้อโทรศัพท์ที่ร้านอื่น ซื้อไอโฟน 8+ สีดำ หลังจากใส่ มการ์ดโทรศัพท์เรียบร้อยแล้ว เขาก็เปิดโทรศัพท์

“ซู ๆ ไม่น่าแปลกใจเลยที่มันแพงขนาดนี้ หน้าจอตอนเปิด เครื่องคุณภาพสูงหรูหรากว่าของก็อปของผมมาก

เห็นสัญญาลักษณ์ไอโฟนที่เป็นรูปแอปเปิ้ลเล็ก ๆ ปรากฏออก

มา จางผิงกรอกข้อมูล ลงทะเบียนบัญชี จากนั้นก็เห็นหน้าจอเข้า

สู่ระบบปฏิบัติการ

“มันยากจริง ๆ”

หลังจากปรากฏระบบปฏิบัติการ เมื่อจางผิงกำลังจะดูวิธีการ ทำงานของโทรศัพท์มือถือเครื่องใหม่ จู่ ๆ ก็มีสายเข้ามา

เนื่องจากจางผิงเซฟหมายเลขไว้ในซิมการ์ด เขาจึงสามารถ

เห็นชื่อและฐานะของผู้โทรได้อย่างรวดเร็ว

“ไอ้จำดำหลี่? มันจะโทรหาผมตอนนี้ทำไม?”

ไอ้าหลี่ เป็นหัวหน้าของในบริษัทที่จางฝั่งทำงานอยู่ เขา ไม่มีความสามารถอะไรมากนัก แต่เขาเป็นคนประจบสอพลอ นั่นคือเหตุผลที่ทำให้เขาไต่เต้ามาถึงตำแหน่งนี้ได้ เขาจะเข้มงวดกับ ผู้ใต้บังคับ จนมันเกินไปด้วยซ้ำ ฉะนั้นพวกจางผิง จึงตั้งฉายาลับ ๆนี้ให้เขา

เมื่อรับสาย ยังไม่ทันที่จางผิงจะได้กล่าวอะไร มีเสียงด่าว่าใน โทรศัพท์ “จางผึ้ง แม่งฉิบหายคุณไม่อยากทำงานแล้วใช่ไหม? นี่ หลายวันแล้ว คุณยังไม่มาทำงานอีก!?”

กี่วัน? เพราะลูกป่วย ตนเองลาแค่สองวันเอง

เมื่อถูกด่า โดยไม่มีเหตุผลเช่นนี้ จางผังกล่าวอย่างเย็นชาว่า “ฉันลาหยุดสองวัน ทำไมถึงบอกว่าหลายวันแล้ว?

ไอ้จํานําหลีผงะ คาดไม่ถึงว่าจางผิงจะกล้าตอบโต้เขา เขา โกรธขึ้นมาทันที “ดี! คุณเก่งแล้วนี่ กล้าตอบโต้ผู้บังคับบัญชา ฉันจะบอกคุณตอนนี้ว่า คุณถูกเลิกจ้างแล้ว!”

“เลิกจ้าง? ดี กูไม่อยากทำอยู่พอดี

จากนั้นก็วางสายทันที แต่ความโกรธ ในใจของเขายังมิได้จาง หาย

ตั้งแต่กิจการของเขาล้มเหลว เขาทำงานในบริษัทนี้มาโดย ตลอด ด้วยประสบการณ์และความสามารถของตนเอง เขาได้ สร้างผลงานมากมายให้กับบริษัทแห่งนี้ ซึ่งถือเป็นหัวเรี่ยว หัวแรงของบริษัท

อย่างไรก็ตาม ไอ้จำดำหลีแอบเอาเครดิตทั้งหมดนี้เข้าตัวเอง ส่วนจางผิง เป็นเพียงเครื่องมือที่เขาใช้ในการสร้างผลงานของตนเองเท่านั้น

ไม่ต้องพูดถึงเขาแย่งผลงานของตัวเอง ไอ้ด่าหยังขัดขวาง การเลื่อนตำแหน่งของตนเอง ทำให้หลายปีที่ผ่านมานี้เขามีอะไร คืบหน้าเลย

“ดูเหมือนว่า คงเป็นเพราะไอ้จหลี่กำลังจะได้เลื่อน ตำแหน่งเป็นหัวหน้า ไม่จำเป็นต้องใช้ผมสร้างผลงานอีกต่อไป เพื่อไม่ให้ถูกเปิดเผย ถึงเสร็จศึกฆ่าขุนพล!”

จางยิ่งครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เพื่อเข้าใจความคิดของไอ้จำหล อย่างชัดเจน เขายิ้มเยือกเย็นในใจ ในอดีตเพื่อที่จะมีชีวิตอยู่ เขาต้องกล้ำกลืนฝืนทน เดิมคิดว่าเรื่องนี้ช่างมันเถอะ แต่ เนื่องจากไอ้จําาหลีไว้หน้าแกแล้วแต่แกยังไม่สนใจ แล้วอย่ามา โทษผมน่ะ!

จางผิงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา โทรออกไปที่เบอร์หนึ่ง

“จ้าวหยวนซาน คุณซื้อบริษัทการค้าเย่ตอนนี้เลย จำไว้ ตอน นี้เลย!”

“ได้ครับ คุณชาย คุณรอสักครู่

เมืองชิงไห่ ในอาคารสำนักงานระดับไฮเอนด์ที่ค่อนข้าง สวยงาม บริษัทการค้าจีเย่ตั้งอยู่บนชั้น 5 ของอาคารนี้

หลี่จินนั่งอยู่บนเก้าอี้ในสำนักงาน และจิบชาอย่างมีความสุข ขาสองข้างวางอยู่บนโต๊ะ เขารู้สึกผ่อนคลายและอารมณ์ดี
“ไอ้หนูจางผึ้ง แกขัดหูขัดตาฉันมานานแล้ว คิดว่ามีความ สามารถแล้วอวดเก่งเหรอ? อิ่ม! ยังไงก็เป็นแค่ขยะที่ปูทางให้ก เท่านั้น! เพียงแค่ประโยคเดียว สามารถทำให้แกม้วนเสื่อกลับ บ้าน!”

เมื่อมองไปที่สำนักงานใหม่ มีตัวอักษรสีทองขนาดใหญ่ติดอยู่ ที่ประตู ห้องทํางานของหัวหน้าหลี่ หลี่จีนไม่อยากจะพูดว่าสวย แค่ไหน ขณะที่เขากำลังคิดว่าจะตอบแทนผู้บังคับบัญชาอย่างไร ก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมา

เมื่อมองไปที่หมายเลขโทรศัพท์ หลี่จินก็ยืนขึ้นและกล่าวอย่าง ประจบว่า “สวัสดีครับ ประธานซุน คุณมีธุระอะไรหรือเปล่า ครับ?”

ซุนอวี่ เป็นนิติบุคคลตามกฎหมายของบริษัทการค้าเย่ และ เป็นประธานของบริษัทที่มีอำนาจสูง

“หลี่จิน เมื่อสักครู่ บริษัทของเราถูกประธานใหญ่คนหนึ่งซื้อ กิจการไปแล้วด้วยเงิน30 ล้าน เขาจะมาตรวจบริษัททันที ทาง คุณเตรียมตัวให้พร้อม อีกสักครู่ผมก็จะไปถึงบริษัท

“โอ้? ได้! ได้! ผมจะเตรียมตัวเดี๋ยวนี้!”

หลี่จินรีบตอบ แต่เขาก็รู้สึกฉงนในใจเล็กน้อย แม้ว่าบริษัท การค้าจีเย่ จะมีการพัฒนาที่ดีในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา แต่ยอดขาย ต่อปีไม่กี่ล้านเท่านั้น ทำไมจู่ ๆ ก็มีคนโง่ ใช้เงิน 30 ล้านซื้อ กิจการ?

หลังจากถอนหายใจกับที่คนโง่ที่มีเงินมากมายแล้ว หลี่จีนเดินออกจากห้องทํางาน และเรียกพนักงานทั้งหมดไปที่ห้องประชุม เขากล่าวอย่างจริงจังว่า “อีกสักครู่ จะมีบุคคลที่สำคัญมากจะมา ที่บริษัทของเรา ทุกคนต้องประพฤติตัวดี ๆ ฉันขอเตือนพวกคุณ หากใครเล่นลูกไม้กับฉัน อย่าโทษว่าฉันไม่ไว้หน้า

ทุกคนรีบพยักหน้าแล้วตอบ ไอ้ดำหลีคนนี้เป็นคนร้ายกา จมาก พนักงานของบริษัทเกือบทั้งหมดเคยถูกเขาเล่นงานมา แล้ว ตอนนี้เขาได้รับการเลื่อนตำแหน่งเป็นหัวหน้าแล้ว ยิ่งมี อำนาจมากกว่าเดิม แม้ว่าจะเกลียดเขามากขนาดไหน เพื่อความ อยู่รอดของตนเอง ก็จำต้องทนต่อไป

หลังจากเบ่งอำนาจแล้ว หลี่จินรู้สึกว่าสบายตัวขึ้น เป็นหัวหน้า มันดีแบบนี้เอง ตราบใดที่ผู้บริหารระดับสูงไม่อยู่ในบริษัท เขา คือเทพเจ้าของบริษัทการค้าเย

จะดูสิว่าจะมีใครกล้ามาล่วงเกินฉัน

เพื่อสร้างความประทับใจให้กับเจ้านายคนใหม่ หลี่จินให้คน ไปซื้อพรมสีแดงใหม่ ปูไว้ที่ชั้นล่างของบริษัท ขณะเดียวกัน พนักงานทุกคนก็วางมือจากงาน แล้วก็ยืนอยู่ข้างพรมแดงทั้งสอง ฝั่ง เขาได้คัดเลือกพนักงานสาวสวยงามน่ารักถือดอกไม้ไว้ ซึ่ง ฉากนี้เขาทําได้ดีทีเดียว

“เจ้านายคนใหม่จะต้องรู้สึกความประทับใจในตัวผมแน่นอน ในอนาคตผมต้องมีโอกาสก้าวขึ้นไปในตำแหน่งที่สูงแน่นอน!

หลี่จีนมองการเตรียมการของตนเอง ด้วยความพอใจอย่างยิ่ง แม้ว่าเขาจะไม่มีความสามารถในการทำงานต่าง ๆ แต่ว่าเรื่องประจบสอพลอ! ถ้าเขาบอกว่าตนเองเป็นอันดับสองแล้ว ใน บริษัทการค้าจีเย่ไม่มีใครกล้าบอกว่าเป็นอันดับหนึ่ง !

ขณะนี้รถแท็กซี่คันหนึ่งจอดที่หน้าอาคารสำนักงานอย่างช้า ๆ มีคนหนึ่งเดินลงจากรถ

หลี่จีนกำลังคิดว่าจะพูดอะไรกับเจ้านายคนใหม่ เพื่อเจ้านาย จะได้ประทับใจในตัวเขามากขึ้น เมื่อเขาเงยหน้าขึ้น เขาก็อุทาน ว่า “จางผิง! คุณกลับมาทำไม! ฉันได้บอกคุณไปแล้วว่าบริษัท เลิกจ้างคุณแล้ว!”