บทที่ 10 บัตรทอง

ฉาวเถียนมีเงินไม่มาก แต่ก็ตะลุยมาทั่วสารทิศ รู้เห็นมาก็มาก ถ้าหากจะมีบัตรทองนี้ ถ้าหากตระกูลของตนไม่มีเงินหลายพัน ล้านก็หยุดคิดไปได้เลย!

“คุณผู้ชายท่านนี้ กรุณาระมัดระวังท่าทีในการพูดด้วยนะคะ ท่านนี้คือลูกค้ากิตติมศักดิ์ของร้านของพวกเรา ถ้าหากท่านยัง พูดจาไม่เกรงใจกันอีกละก็ รปภ.ของห้างมาถึงที่นี่ได้ตลอดเวลา ฉันมีเหตุผลมากเพียงพอที่จะขับไล่คุณออกไปนะคะ”

เสี่ยวไม่ช้าไม่เร็ว เต็มไปด้วยท่าทีที่เป็นการเป็นงาน หาก ไม่ใช่เพราะบนใบหน้ายังมีรอยเลือดสีแดงอยู่ ก็คงเป็นพนักงาน ขายตัวอย่างที่แท้จริง อีกอย่างนะคะ บัตรทองของคุณผู้ชาย ท่านนี้ผ่านการยืนยันมาแล้วครั้งแล้วครั้งเล่า เป็นของแท้จริง ๆ ค่ะ ขอคุณอย่าทําเรื่องขายหน้าเพราะสายตาตื้นเขินของตัวเอง เลยค่ะ”

ฉาวเถียนไม่มีทางเชื่อเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นตรงหน้าได้อย่าง สิ้นเชิง ในใจของเขา จางผิงเป็นแค่เพียงไอ้สวะตกอับคนหนึ่ง เท่านั้น แม้แต่เงินค่ารักษาพยาบาลให้ลูกยังหามาไม่ได้ ทำไม เวลาเพียงชั่วพริบตาเดียวก็มีบัตรทองหนึ่งใบได้?

ไม่ถูก! จางผิงต้องเก็บมาได้แน่ ๆ ต้องเป็นแบบนี้ชัวร์! ฉาวเถียนดวงตาสว่างไสว คิดเอาเองว่าตนเองต้องคิดถูกแน่ๆ กำหนดไว้ในใจแล้วพูดด้วยท่าทางไม่จริงใจว่า “ในเมื่อบัตร ทองใบนี้เป็นของจริง นั่นก็ยิ่งน่าสงสัยเข้าไปอีก หรือคุณไม่คิดว่า เรื่องนี้มีลับลมคมใน?”

เสี่ยวที่กำลังจะหันกลับไปเตรียมโทรศัพท์มือถือหยุดชะงัก ทันใด เข้าใจความหมายของก้าวเขียนในทันที เพื่อความ ปลอดภัย เธอจึงหันกลับไปพูดกับจางยิ่งอย่างเกรงอกเกรงใจว่า “คุณผู้ชายท่านนี้ ไม่ทราบว่าท่านสามารถพิสูจน์ได้ไหมว่าบัตร ทองใบนี้เป็นของท่านเอง”

“พิสูจน์? อ๋อ ไม่ต้องลำบากขนาดนั้นหรอกครับ นี่เป็นของที่ เพื่อนคนหนึ่งให้ผมมา

“เหลวไหล!”

ไม่ต้องรอให้จางผิงพูดจนจบ เดี๋ยวก็ร้องขึ้นมาเสียงดังทันที พูดด้วยความเดือดดาลหาใดเปรียบ “เพื่อน บัตรทองที่มีมูลค่า สูงขนาดนี้ จะมีคนมอบให้คนอื่นตามใจได้ยังไง ดูเหมือนเป็น ของที่แกเก็บมาได้จริง ๆ แกมันพวกต้มตุ๋น แกรู้บ้างไหม!

ฉาวเถียนพูดถากถาง “ผมว่านะจางผิง คนจนยังมีปณิธาน ทำไมถึงได้เอาของที่เก็บมาได้มาซื้อของล่ะ ทั้งยังแสร้งทำตัว โดดเด่นขนาดนี้ ถือว่าผมได้เห็นธาตุแท้ของพี่แล้ว ขยะก็คือขยะ วันยังค่ำ!”

ต้าเหมียพูดเตือน “ถ้างั้นยังจะรออะไรอยู่อีกล่ะ? ยังไม่รีบแจ้ง ตำรวจอีก! ฉันอยากจะรู้นักว่าเขาจะมีจุดจบอย่างไร!

“ใช่! ใช่! แจ้งตำรวจ!
เสี่ยว รีบร้อนล้วงโทรศัพท์ออกมา กดโทรเบอร์ตรวจออกไป ยืนยันเสียงแข็งว่าจางผิงเป็นอาชญากรต้มตุ๋น ให้ตำรวจรีบมา จับกุมตัวเขาไป

หลังจากนั้น เสี่ยวกับพวกฉ้าวเถียนสามคนถือโอกาสไม่ทำ อะไรทั้งนั้น โทรศัพท์ก็ไม่ขายแล้ว ต้องจางฝั่งเขม็ง กลัวว่าเขาจะ สบ โอกาสหลบหนีไป

จางผิงทั้งฉิวทั้งขัน การเปลี่ยนแปลงนี้รวดเร็วเกินไปบ้าง ตน ยังไม่ทันได้พูดอะไรก็ถูกคนอื่นสวมบทบาท นักต้มตุ๋น ให้ตัวเอง เสียแล้ว แต่ว่าเขาก็ยังไม่รู้จะอธิบายความเป็นมาของบัตร ทองใบนี้จริง ๆ

เป็นบัตรทองที่มีปริมาณจำกัดเพียงไม่กี่ร้อยใบในหัวเซีย เท่า ที่มีเจ้าของที่มีอยู่ในครอบครอง ทุกคนเป็นเศรษฐีมั่งคั่งมีชื่อ เสียงเลื่องลืออย่างไม่มีข้อยกเว้น หรือไม่ก็เป็นผู้ที่มีตำแหน่งสูง อย่าว่าแต่ทำหายเลย แม้แต่คนที่ใช้จริง ๆ ยังมีน้อยมาก อย่าง มากก็ใช้เป็นสัญลักษณ์แสดงฐานะเท่านั้น

ที่สำคัญก็คือเขาไม่รู้จริง ๆ ว่าบัตรใบนี้ลงทะเบียนชื่อใครเป็น เจ้าของไว้ จ้าวหยวนซานส่งมอบให้เขาโดยตรง เดาว่าทำไป เพื่อนใช้โอกาสเอาอกเอาใจ ไม่ได้พูดถึงที่มาของบัตรใบนี้เลย สักนิด เพื่อที่จะให้จางผึ้งจดจำใจนี้ไว้

“เอาเถอะ ในเมื่อพวกคุณไม่เชื่อ ถ้าอย่างนั้นก็รอให้ตำรวจ มากก่อนแล้วค่อยว่ากันแล้วกัน!”

จางผิงเหนื่อยใจ ทำไมแค่จะซื้อมือถือเครื่องเดียวต้องมาเจอเรื่องมากมายขนาดด้วย หรือว่าชีวิตลิขิตให้เขา ปัญญาอ่อน? เดินไปไหนก็พวกโง่เง่าเต่าตุ่น

เสแสร้งเสแสร้งอธิบายยังไง”

จ้าวเถียนด้วยน้ำเสียงเยียบเย็น ในใจกลับลอบดีใจ คิดว่า จะโอกาสผูกสัมพันธ์คุ้นหน้าคุ้นตา เช่นนี้ต่อไปงานของเขาจะต้องปรื คลื่นปรัดแน่นอน

เสี่ยว ก็ควักเอาแป้งออกตบ เครื่องสําอางใบอย่างละเอียดสักนิด อาจจะเป็นยืมโอกาสเพื่อเลื่อนตำแหน่งของตน รอตำรวจมาถึง บอกเป็นเพราะตนมองแผนการร้ายของต้มตุ๋นคนออก นั้นจึงอีกฝ่ายเปลี่ยนความอายเป็นความ โกรธจนตบหน้าเธอบาดเจ็บ

เธอไม่เชื่อหรอกมหาเศรษฐีคนนั้น

ต้าเหมียเว้นระยะห่างออกจากข้าวเขียนอย่างเงียบ ๆ ใน ดวงปรากฏแววพราวระยับทันที ท่าทางบอบบางมีเสน่ห์ ไม่ ต้องบอกก็รู้จุดประสงค์ของเธอ

เข้าที่ทำให้คนประหลาดใจก็คือคาดไม่ถึงคนที่เป็นหัวหน้าเป็นตำรวจสาวที่อายุน้อยและสวยงาม

ขาขาวกลมเหยียดตรง เอวรักบอบบางถูกชุดตำรวจที่รีดกลีบขับโดดเด่นขึ้น ยิ่งนุ่มนวลขึ้นไปอีก ใบงดงามโดยไม่ต้องปรุงแต่ง งดงามจนทำให้แทบ

ตอนฉาวเมียนเหม่อไปแล้ว เขาไล่ล่าผู้หญิงมามากมาย นับถ้วน แต่ผู้หญิงครั้งแรก

“เป็นคนแจ้งตำรวจ อาชญากรต้มตุ๋นอยู่ไหน?

จ้าวหมิ่นเบิกดวงตารูปอัลมอนด์ นำมาซึ่งความน่าเกรง ขาม ในเดียวเสน่ห์ ทําให้รู้สึกถึง ความหวาดกลัว โดยสิ้นเชิง

สาวงามก็คือสาวงาม ไม่ว่าท่าทีอย่างไรทำให้คนรู้สึกได้ ถึงแตกต่างออกไป

ในตอนที่จางผิงลอบอุทานอยู่ในเดี๋ยวมีปฏิกิริยาตอบ สนอง แสร้งแสดงออกตนและมาเขา เขา เป็นผู้ชายนั้นเอาบัตรทองมา

“ทองอยู่ไหน”

จ้าวหมิ่นเดินเข้าข้างกายของทันที ยื่นมือออก มาเอาบัตรทอง แสดง

นึกถึงจะเป็นบัตรทองจริงมันแย่แล้ว

ตำรวจหลายสำนึกได้ถึงความร้ายแรงของเรื่องรีบ ล้อมจางเอาไว้ สายตาเยือกผู้ชายคนหนึ่งเอ่ยนายอะไรอยากอธิบายไหม”
จางยิ่งยิ้มอย่างจนปัญญา ถามว่า “เอ่อ ขอยืมโทรศัพท์ของ พวกคุณหน่อยได้ไหม ใช่แล้ว จำไว้ว่าให้โทรไปเบอร์ฉีเทียนเจิ้ง”

“นายกำลังล้อเล่นกับฉันอย่างนั้นเหรอ! เบอร์ของผู้บัญชาการ ฉีเป็นเบอร์ที่นายอยากโทรก็โทรได้อย่างนั้นเหรอ!? พาตัวเขา ไป!”

ในน้ำเสียงของนายตำรวจอดไม่ได้ที่จะมีความโมโห ผู้ต้อง สงสัยที่อวดดีขนาดนี้เขาเพิ่งเคยเจอเป็นครั้งแรก ถ้าเป็นคน ทั่วไปตอนนี้เกรงว่าจะหวาดกลัวลุกลี้ลุกลนแล้ว มีอย่างนี้ที่ไหน ยังทำหน้าสบาย ๆ อยู่อีก

นี่มันไม่เห็นพวกเขาอยู่ในสายตาชัด ๆ

“รอเดี่ยว!”

จ้าวหมิ่นเดินเข้ามา จ้องมองจางยิ่งใกล้ ๆ แล้วพูดว่า “ฉันให้ คุณ โทรศัพท์ได้ แต่ถ้าคุณให้คำอธิบายที่สมเหตุสมผลหนึ่งข้อ กับฉันไม่ได้ ฉันจะถือว่าคุณขัดขวางการทำงานของเจ้าพนักงาน ความผิดเพิ่มขึ้นหนึ่งกระทง พูดกับคุณชัดเจนก่อนแล้ว คุณยัง อยากจะโทรไหม?”

“แน่นอน! ทำไมจะไม่โทรล่ะ” จางผิงตอบด้วยความเด็ดขาดเป็นอย่างยิ่ง “ดี จำคำพูดของคุณเอาไว้”

จ้าวหมิ่นพยักหน้า หยิบโทรศัพท์สีชมพูออกมาจากกระเป๋า เสื้อโดยตรง กดด้วยความรวดเร็วไม่กี่ที แล้วส่งให้จางผิงไปตรงกลิ่นหอมกรุ่นโจมตีเข้ามา จางฝั่งยังไม่ทันเคลิ้ม อีกฟากหนึ่ง ของโทรศัพท์ก็มีเสียงของเทียนเพิ่งส่งมา

“ฮัลโหล เสี่ยวหมิ่น เธอมีธุระอะไรไหม?”

เสี่ยวหมิ่น? ดูเหมือนฐานะของตำรวจสาวคนนี้จะไม่ธรรมดา จางผิงพูดอธิบาย “ฉีเทียนเจิ้ง ผมจางผิง

“จางผิง!?”

เสียงของฉีเทียนเจิ้งประหลาดใจขึ้นมาฉับพลัน น้ำเสียง เปลี่ยนในทันที ถามอย่างเต็มไปด้วยความเกรงใจ “คุณจาง ไม่ ทราบว่าท่านมีธุระอะไรไหมครับ?”

“ไม่ได้มีธุระอะไร เรื่องมันเป็นอย่างนี้ จางฝั่งค่อย ๆ เล่าเหตุการณ์ที่ผ่านมาหนึ่งรอบ

ในสายโทรศัพท์นั้น ฉีเทียนเจิ้งผ่อนลมหายใจออกมาครั้งหนึ่ง พูดเสียงเบาว่า “คุณจาง ไม่มีปัญหาครับ รบกวนท่านช่วยเปิด ลำโพง ผมจะพูดกับพวกเขา”

“ครับ”

จางผิงกดโหมดแฮนด์ฟรี หลังจากนั้นยกโทรศัพท์ขึ้นสูงเล็ก น้อย ยิ้มน้อย ๆ แล้วมองท่าทางตะลึงจนถึงที่สุดของทุกคน