ตอนที่ 4 ทารุณ

เสี่ยงเสียอ๋องไปแล้ว ในใจขึ้นทันที มอง ไปอย่างองค์รัชทายาทอย่างไม่รู้ตัว โมโหอย่างยิ่ง คิดไม่ถึงว่าเขาจัดการเรื่องได้ไม่ดีเพียงนี้ แม้แต่ลูกสาวตนเองยัง ไม่มีให้เรียบร้อย จะยอมอยู่หน้าตรงนี้ได้ยังไง?

แล้วก็รีบขึ้นมาอย่างเย็นชา ขี่ม้าจากไป

เจ้าบ่าวและองค์รัชทายาทของขบวนรับเจ้าสาวไปกันหมดแล้ว ขบวนก็ไม่เหลืออยู่แล้ว พริบตาเดียว ความคึกคักที่เต็มสำนัก กลายเป็นความว่างเปล่า

เสียงและคุณนายหลินหลงแทบไม่รู้จะจัดการ สถานการณ์ต่อหน้าอย่างไร กลับเป็นคุณนายใหญ่ที่เดินออกมา จากกล่าวขอโทษต่อผู้คนอย่างเกรงขามและไม่เสีย มารยาท “เรื่องของวันนี้ รบกวนทุกท่านแล้ว ทุกท่านเชิญกลับ ก่อนเถอะ วันหน้าข้าจะไปแสดงความขอโทษถึงบ้าน

ผู้คนเห็นคุณนายใหญ่ลงคำสั่งกันแขกแล้ว ก็รู้กันว่าความ สนุกนี้คงดีต่อไม่ได้แล้ว แต่กับหลีนั้น ขึ้นเกี่ยว แต่งงานทำให้ท่านเลี้ยงเสียหน้าเสียก็คงจะไม่มีอะไรหรอก

แล้วก็ เป็นที่ปฏิเสธขึ้นเกี่ยวแต่งงาน ของเขาต้องก็ต้องถามนางอยู่แล้ว โดยวิธีการของแล้ว
หญิงสาวที่หน้าตาดีๆคนนึง คงจะชีวิตสั้นยามสาวแล้ว

ท่ามกลางแขกมีชายรูปหล่อวัยกลางคนผู้นั่งมองหลีโม่หลาย ครั้ง ถึงขึ้นรถม้าจากไป

บุคคลนี้คืออ่องอานน แต่ก่อนเคยรักใคร่หลี่ซื้อมาก่อน ถึง ตอนนี้ยังไม่แต่งงาน เล่ากันว่า เขาเคยสาบานเพื่อหลี่ซื่อจะไม่ แต่งงานตลอดชีวิต

ชายเย็นชาบนหอคอยตรงข้ามเก็บม้วนชุดคลุม “การแสดงด จบแล้ว เข้าราชวังเถอะ!”

องครักษ์รีบร้อนตามขึ้นไป กล่าว “คุณหนูใหญ่ตระกูลเสี้ยน คงต้องตายแน่เลยสินะ?”

ชายนั่นยิ้มขึ้นอย่างเย็นชา “ตามนิสัยของเสด็จแล้ว จะปล่อย นางง่ายๆได้อย่างไร?ไม่ถึงสองชั่วยาม นางก็คงจะเรียกหลีโม่ เข้าราชวัง ข้าอ๋องพนันกับเจ้าหนึ่งตำลึง เสี้ยหลีโม่จะตาย ระหว่างที่เดินทางกลับบ้าน

องครักษ์หัวเราะกล่าวได้ พนัน การแสดงในวันนี้ เสี้ยหลีโม่ เตรียมการได้ดี คาดว่าเป็นหญิงสาวที่มีมันสองข้าน้อยก็พนันว่า นางสามารถกระโดดโลดเต้นได้อีกสองวัน ”

แต่ว่า ท้ายสุดก็หนีความตายไม่พ้น

คุณนายใหญ่เห็นแขกไปกันหมดแล้ว สั่งการลงมา ทุกคน

กลับเข้าสำนัก ปิดประตูสำนัก หลีไม่โดนลากลับไป ทิ้งไว้กลางลานบ้าน ยังไม่รอคุณนายใหญ่สั่งการ เฉิงเสี่ยงเสียก็เข้าไปถีบนางไปหลายทีแรงๆ กล่าว ด้วยความโมโห ชั่ว เจ้าทำให้ขาขายหน้าหมด ข้าฆ่าเจ้าไปก็ ไม่พอหรอก ”

หลีไม่บาดเจ็บหนักอยู่แล้ว โดนเขาทึบไปหลายอีก จะทน ไหวได้อย่างไร? แทบจะเป็นลมไปกับที่นางจับกำไลอย่างรวดเร็ว คิดอยากจะฆ่าเฉิงเสียงเสีย แต่ก็พยายามอดทนสุดขีด

คุณนายใหญ่กล่าวเสียงดัง “ตอนนี้มีที่มีประโยชน์อะไร ตอน นอ๋องเหลียงคงเข้าไปในราชวังแล้ว เจ้าไปคิดดีดีว่าจะเผชิญหน้า กับความโมโหของฮองเฮาอย่างไรเถอะ

เฉิงเลี้ยงเสี้ยเครียดเรื่องนี้ และไม่รู้จะทำอย่างไร รีบกล่าวถาม “ท่านแม่คิดว่าควรท่าอย่างไรดี?”

คุณนายใหญ่เหลือกตามองเขาที่นั่ง จะทำอย่างไรได้อีก เรื่องนี้ต้องมีใครคนนึงออกมาแบกรับผลกระทบนี้ ก็ใช้ข้อหา ทั้งหมดนี้โยนให้อีชั่วนี้ทั้งหมดก็พอ ฮองเฮากับฮ่องเหลียงเพียง แค่จะลงโทษใครคนนึงเพื่อกู้หน้าคืนเท่านั้นเอง ก็คงไม่โทษเจ้า อะไรมากเกินไปหรอก มีเพียงเจ้า ไม่ใช่ท่านแม่ว่าเจ้า เรื่องใหญ่ เช่นนี้ เจ้ากลับไม่ระวังเตรียมการไว้เลย มือไม่พายเอาเท้ารา

เฉิงเสียงเสี้ย โดนคุณนายใหญ่ว่าไปกี่คำ ความโมโหในใจ เพิ่มขึ้น ทับหลีโม่ไปทีนึง กล่าว “ใครจะคิดว่านางจะเป็นอย่างนี้ ละ? เมื่อคืนก็ตอบตกลงแล้ว ”

คุณนายหลินหลงกล่าวด้วยความกลุ้มใจ “ท่านแม่ ตอนนี้ ไม่ใช่เวลามาสืบสวน ส่งมอบนางออกไปก็สามารถยุติความโมโหของฮองเฮาแล้วหรือ?”

“เดินไปทีละขั้นละกัน ของเขาต้องเรียกนางไปสอบสวนใน ราชวังแน่นนอนอยู่แล้ว พวกเจ้าต้องแสดงท่าทีพิฆาตญาติเพื่อ คุณธรรม ออกมาให้ข้า “คุณนายใหญ่กล่าวด้วยเสียงโหด

“ใช่! “เฉิงเสี่ยงเสี้ยตอบกลับ

คุณนายหลินหลงก้มหัวไปดูหลีไม่ที่นอนอยู่บนพื้นที่นั่ง กล่าว ด้วยความรังเกียจ “คิดไม่ถึงจริงๆว่านางจะมีเล่ห์เหลี่ยมที่ลึกถึง เพียงนี้ กลับปิดบังพวกเราทุกคนเช่นนี้ ”

เพิ่งพูดจบ เสี้ยโล่เย่วก็รีบพุ่งออกมา ในฐานะหญิงสาวในบ้าน คนนึง นางไม่สามารถแสดงตัวต่อภายนอก หลังได้ยินคนรับใช้ กล่าว ว่าเสี้ยหลีโม่ปฏิเสธขึ้นเกี้ยวแต่งงาน แล้วยังวุ่นวายที่หน้า ประตูสำนักเสี้ย จนทำให้องค์รัชทายาทต้องเสียหน้า

นางโมโหรีบมากเลยพุ่งออกมา เห็นหลีโม่โดนที่อยู่บนพื้น นางคิดยังไม่คิด ด้วยความแค้นก็พุ่งเข้าไป อ้าขาทั้งสองข้างไป อยู่บนตัวหลีโม่ แล้วตบหน้าไปหลายที

แล้วยังไม่หายแค้น กำลังคิดจะตบอีก ทันใดนั้นหลีโม่ก็ลืมตา ขึ้นมา เธอใช้แรงทั้งหมดของร่างกาย ผลักเสี้ยโล่เวคว่ำไปด้าน ซ้าย แล้วกัดใบหูของนางไว้กัดจนทั้งตัวสั่นไปหมด แล้วยังไม่ ยอมปล่อยไป

เลือดไหลลงมาจากมุมปากของเธอ เลี้ยโล่เย่วเจ็บจนกรด เสียงดัง สองมือสองเท้าทุบตีหลีโม่ หลีโม่ก็ยังไม่ยอมปล่อยมือ
คุณนายหลินหลงเห็นสถานการณ์ โมโหจนสั่นไปทั้งตัว คน รับใช้กล่าวด้วยความโมโห “ยังไม่รีบไปตั้งนางออกไป

หลีไม่โดนคนรับใช้หลายคนลากออก คุณนายหลินหลงเข้าไป ตบหน้าเธอหลายที ตบจนมือของตนเองรู้สึกปวดขา ปากของหลี ไม่มีเลือดไหลออกมา เธอไม่สนใจอะไรทั้งนั้น กลับปล่อยเสียง หัวเราะ “ดี ตบเลย บีบจนขาทนไม่ไหว ทุกคนก็กอดกันตายไป พร้อมกัน ไม่ต้องมีใครอยู่เลยสักคน

เฉิงเสียงเสี้ยเห็นท่าทีนางยังอวดดีเช่นนี้ โมโหจนสั่นไปทั้งตัว “ไปคุกเข่าตรงหน้าป้ายวิญญาณบรรพบุรุษเดี๋ยวนี้ ไม่มีคำสั่งเจ้า ห้ามลุกขึ้นมา จนถึงกว่าคำสั่งของฮองเฮานั้นมาถึง ”

หลีโม่เงยหน้ามอง ในสายตามีแสงที่ดื้อแกร่งและเยือกเย็น เลือดบนหน้าผากยังคงไหลลงมา เป็นหยด เห็นแล้วรู้สึกตะลึงนัก ป้าหลายคนจะลากเธอ เธอกล่าวอย่างเยือกเย็น ใครกล้า

แตะต้องข่า?” ป้าทั้งหลายต่างตกอกตกใจกับท่าทอันโหดเหี้ยมน่ากลัวของ เธอไม่กล้าเข้าไปทันที

หลีโม่เปิดปาก จองเฉิงเสียงเสียอย่างน่ากลัว “วันนึง เจ้าต้อง ได้รับผลที่เจ้าได้กระทำลงไปทั้งหมด!

พูดจบ ลากร่างที่เต็มไปด้วยบาดแผล ไปยังหอวิญญาณ

เลือดบนร่างกายของเธอที่ไหลลงพื้นบานออกเป็นดอกให้ถัง ตามทาง เราหลังที่อ่อนแรงนั้นยึดได้ตรงมาก เธอกำมือไว้ ทนความเจ็บปวดเบาๆในใจ นี่ไม่ใช่ความรู้สึกของเธอ เป็นความ รู้สึกที่หลงเหลือในสมองของเจ้าของเดิม เจ้าของเดิมคาดหวัง ความรักจากพ่อเสมอมา

แต่น่าเสียดาย นางถึงตายก็ไม่เคยได้รับ

ความแค้นนี้ เธอต้องช่วยเจ้าของเดิมเอาคืน

เฉิงเสียงเสียตะลึงไปชั่วครู่ สายตาของหลีไม่นั้นทำให้เขา

ตกใจและหวั่นใจเล็กน้อย เสี้ยโล่เย่วถูกคนรับใช้ประคองกลับไป ถ้าหลีโม่ใช้แรงอีกนิด

คงจะกัดหูของนางให้ขาดลงมาแน่ นางเกลียดหลีโมยิ่งนัก

เกลียดจนอยากหันนางเป็นชิ้นๆ

คุณนายใหญ่ยกหนังตาที่ค่อนขึ้น ในสายตาเผยประกาย ความโหดเหี้ยมออกมา “พวกเจ้าฟังไว้ ฮองเฮาต้องสอบสวน ถามโทษกับนางแน่นอน ถ้านางมีชีวิตออกจากราชวัง หลังสาม วัน เจ้าก็เข้าราชวังทูลต่อฮองเฮาว่าคนชั่วนั้นเป็นโรคสิ้นไปแล้ว เช่นนี้ฮองเฮาก็จะเข้าใจความประสงค์ของเจ้าเอง ”

“ครับ ลูกเข้าใจแล้ว ” ถูกแล้ว ในราชวังเพียงแค่ต้องการคน คนนึงมารับผิดชอบ เมื่อคนคนนั้นตาย ฮองเฮาก็จะหายโกรธ

หลีโม่คุกเข่าอยู่หน้าป้ายวิญญาณบรรพบุรุษตระกูลเสี้ย มองที่ ป้ายวิญญาณทุกๆป้าย ป้ายวิญญาณพวกนั้นมองเธอจากบนลง

มา

เธอพูดเป็นค่าว่า “พวกท่านจงดูไว้ ดูไว้ว่าข้าจะทำให้ตระกูลเสีย วุ่นวัยจนพลิกฟ้าพลิกแผ่นดิน เพื่อแก้แค้นให้กับเสี่ยหลีไม่ ที่ตายไป

น้ำเสียง โหดเหี้ยม เด็ดขาด ไม่เหลือเยื่อใยแม้แต่นิด

เธอหมุน าไลสะกดจิตบนนิ้วมือ

เธอคือจิตรวิญญาณข้ามภพมา แล้วทำไมกำไลสะกดจิตถึงได้ ข้ามตามมาด้วย จุดนี้เธอคิดไม่ออกเลย

วันนี้ไม่ใช่ว่าโต้กลับไม่ได้ แต่คือไม่สามารถโต้กลับ เพราะ ด้วยความสามารถของเธอ ยังไม่พอที่จะโต้แย้งกับสำนักเสี่ยงทั้ง สํานัก

วันนี้ยังมีหนึ่งด้าน ต้องอึดสู้ผ่านไป ที่สำคัญก็คือใช้กำไล สะกดจิตและฝีมือทางการแพทย์ของเธอแล้ว