ตอนที่ 13 ไม่คู่ควรที่จะมีบารมีเท่าคุณหนูอย่างช้า

ไม่ง่ายเลยว่าจางยวโหวจะหลุดพ้นจากความกวนใจจากเป่ยจื่อ ห้าว พอกลับมาถึงบ้านตระกูลจาง พ่อและแม่ของนาง พี่ชาย สะใภ้ ลุงป้าน้าอาต่างก็รอนางอยู่แล้ว

พอเห็นนางกลับมาก็รีบดึงนางมาถามไถ่สารทุกข์สุขดิบ สีหน้า ของแต่ละคนล้วนกังวลไปหมด

“โหราเอ๋อ เจ้ากลับมาสักที เมื่อวานพึ่งส่งเจ้าขึ้นเกี้ยว มองเจ้า ออกเรือน แต่กลับคิดไม่ถึงว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ พวกข้าเป็นห่วง เหลือเกิน”

เห็นสีหน้ากังวลของพวกเขาแล้ว ดูก็รู้ว่าเป็นห่วงนาง ไม่ได้ หลับทั้งคืน จางยโหรวรู้สึกซึ้งใจมาก จนตาเริ่มแดง

ครอบครัวของนาง เป็นที่กันภัยกันฝนให้นางเสมอ ไม่ว่าจะ เกิดอะไรขึ้นพวกเขาก็จะยืนข้างนางโดยไม่สนใจใดๆ รุ่งโรจน์ ด้วยกันและล่มจมก็ไม่ทอดทิ้งกัน นึกถึงชาติก่อนที่พวกเขาถูกมัด ไว้รอประหาร และกลับมาคิดตอนนี้พวกเขาต่างอยู่ด้วยกันอย่าง มีความุข น้ำตาของจางยวโหวก็ทะลักออกมาไม่หยุด

“ท่านพ่อ ท่านแม่ ท่านพี่ ท่านพี่สะใภ้ เมื่อก่อนยวโหวไม่รู้ เรื่อง ยโหราทำผิดต่อทุกท่านเลย

ทั้งครอบครัวต่างมองหน้ากัน คิดว่าเป็นเพราะว่าขึ้นเกี้ยวผิด ทำให้เกิดเรื่องมากมายนางถึงพูดเช่นนี้ และร้องไห้ขนาดนี้
พี่สะใภ้ของจางโหรวรีบมาพูดปลอบใจ “โหร่วเอ๋อ เจ้าพูด อะไรกัน เรื่องนั้นมันเป็นอุบัติเหตุ ไม่ใช่เจ้าตั้งใจสักหน่อย พวก ข้าจะโทษเจ้าได้ไง? เจ้าวางใจได้ ถึงอ๋องชิงผนจะมีอำนาจทาง ทหารมากแค่ไหน บ้านเราก็ไม่กลัวเขา ถ้าเขากล้าต่อรองกับเจ้า พวกข้าไม่ปล่อยเขาไว้แน่

จางยวโหวเป็นสิ่งที่มีค่าที่สุดของคนในบ้าน พวกเขาไม่ยอม ให้นางได้รับการทําร้ายเลยแม้แต่นิดเดียว

แต่กลับคิดไม่ถึงว่า การขึ้นเกี่ยวผิด’ เป็นสิ่งที่นางสร้างขึ้นมา และแสดงเอง อ๋องซิงผินโดนดึงเข้ามาในเรื่องนี้โดยไม่รู้เรื่อง ใดๆ และยังรับผิดแทนนางด้วย

ตอนนี้ทุกคนน่าจะคิดกันว่า อ๋องชิงผนถือตัวที่ตนเองศึกไม่เคย แพ้ไม่เห็นราชวงศ์อยู่ในสายตา อีกทั้งยังแย่งผู้หญิงขององค์ ชายสามด้วย

จางยวี่โหรวรู้สึกว่าตนเองติดค้างผู้ชายคนนั้น พอนึกถึงเรื่องที่ เขาพูดก่อนไป ให้นางคิดดีๆว่าจะตอบแทนยังไง

นางเกิดใหม่ในชาตินี้ นอกจากแก้แค้นแล้ว ไม่มีความหวัง อะไรอีก เขาอยากได้อะไรแค่เอ่ยปากพูด นางก็จะพยายามที่สุด เพื่อทำให้เขา

นึกถึงเรื่องนี้ จางยโหร่วเลยไม่มีอารมณ์ที่จะมาถามไถ่กับ คนในครอบครัว เลยหาข้ออ้างกลับห้องไปก่อน เวลาสามเดือน บอกสั้นก็ไม่สั้น บอกยาวก็ไม่ยาว นางต้องคิดวางแผนดีๆว่าต่อ จากนี้ไปจะทำยังไง
หลังจากที่นอนพักหนึ่งแล้วตื่นขึ้นมา จางยโหรวรู้สึกสดชื่นมี แรง ในห้องจุดเทียนหอมชื่นใจที่พี่สะใภ้สามทำให้โดยเฉพาะ นางไม่ได้ดมกลิ่นที่อบอุ่นเช่นนี้เป็นเวลานานมากแล้ว

เมื่อก่อนเพราะคำพูดเดียวของเป่ยจื่อห้าว เปลี่ยนเทียนหอม ทั้งหมดในตำหนักคนหนึ่งของนางให้เป็นเทียนหอมกลิ่นที่เขา ชอบ หลังจากนั้นจ้าวซินซินก็บอกนางว่าเป่ยจื่อห้าวไม่เคยคิดที่ จะให้นางท้อง เลยแอบสั่งให้คนเติมเซอเซียงลงในเทียนหอม ของนําหนักคูนหนิง

ดีที่ตระกูลของพี่สะใภ้สามเป็นตระกูลหมอ ได้ทำยาที่บำรุง ร่างกายให้กับนาง โดยเฉพาะ เลยทำให้สารถท้องได้ แต่ลูกยัง ไม่ทันได้คลอด ก็ถูกเบี้ยจื่อห้าวและจ้าวซินซินทำร้ายจนแท้ง

พอนึกถึงเรื่องในอดีตแต่ละเรื่อง จางยโหรวก็ขนลุกไปทั้งตัว เป่ยจื่อห้าวและจ้าวซินซินยังมีชีวิตอยู่หนึ่งวัน นางก็ไม่สามารถ วางใจได้

เวลานี้ กลับมีคนมาเปิดประตูห้องกะทันหัน ที่แท้ก็คือเสี่ยวเชิง เดินเข้ามานี่เอง

เห็นนางตื่นแล้ว เลยรีบลุกขึ้นมาทำความเคารพ “คุณหนู วันนี้ ตื่นเช้าจังเลยค่ะ คุณหนูจ้าวมาเยี่ยมท่าน ข้าน้อยคิดว่าท่านยังไม่ ตื่นเลยให้นางนั่งรออยู่ข้างนอกค่ะ”

ได้ยินประโยคหน้าแล้ว จางยวโหวก็แอบยิ้มให้กับความ เกียจของตนเองในอดีต นางตื่นเวลาเกือบเที่ยงทุกวันเลย แต่พอได้ยินประโยคหลัง นางกลับยิ้มอ่อน…คนสารเลวอย่างจ้าว ชินชินมาแล้วหรือ

ตอนแรกนางเตรียมที่จะออกไปเดินเล่น ไปเยี่ยมท่านและ ท่านพ่อกับท่านแม่ แต่เห็นสถานการณ์เช่นนี้แล้ว นางเลยเปลี่ยน ความคิด

นางตั้งใจหาวไปหนึ่งที แล้วห่มผ้าห่ม “ข้าว่าขาขอนอนต่ออีก สักพักแล้วกัน”

เสี่ยวเฟิงมองด้วยความแปลกใจ “คุณหนูคะ เมื่อก่อนทุกครั้ง ที่คุณหนูจ้าวมาหาท่านดีใจตลอดเลยนะคะ ทำไมวันนี้กลับมีท่าที ไม่อยากไปเจอล่ะ?”

จางยโหร่วมองนางแล้วพูดเบาๆ “เมื่อวานนางได้มาเยี่ยมข้า หรือเปล่า?”

“ไม่ค่ะ!” เสี่ยวเฟิงส่ายหน้า

“แล้วบ้านจ้าวได้ส่งข่าวอะไรมาไหม?”

“ไม่มีค่ะ!”

จางโหรวยิ้มอย่างเยือกเย็น “เหอะ….เมื่อยามลำบากจะรู้ว่า ใครจริงใจ ประโยคนี้พูดไม่ผิดเลยจริงๆ เกิดเรื่องใหญ่เช่นนี้ นางกลับหายตัวไปเลย วันนี้เห็นไม่มีอะไรเกิดขึ้นนางถึงวิ่งมาดูได้ บอกว่าช่วยเหลือในยามลำบาก มีความสุขก็มีด้วยกัน ลำบากก็ ผ่านไปด้วยกัน เจ้าคิดว่าข้ายังมีอารมณ์อยากพบนางไหม? น่า ตลกที่สุด”
เสี่ยวเฟิงมองนางด้วยความตกใจ เหมือนพึ่งรู้จักนางครั้งแรก

“คุณหนูคะ ทำไมข้าน้อยรู้สึกว่าท่านเปลี่ยนไป?” “ข้าทำไม ข้าเปลี่ยนตรงไหน?” จางยว โหราตั้งใจทําเป็นไม่

เข้าใจสิ่งที่นางถาม

“คุณหนู ในอดีตชอบคุณหนูจ้าวมากเลยนะคะ ราวกับว่านาง เป็นน้องสาวแท้ๆของท่านเลย หลายปีมานี้เรื่องใหญ่เรื่องเล็ก ของบ้านจ้าว นางมาของให้ท่านช่วยนับไม่ถ้วน ไม่ว่าจะเป็นเงิน ทองเครื่องประดับหรืออะไรก็ตามที่นางอยากได้คุณหนูก็ให้นาง หมดเลย เหมือนนางเห็นตระกูลจางเป็นบ่อเงินบ่อทองของนาง เลย วันเกิดท่านเมื่อปีที่แล้วคุณไปซื้อนำไข่มุกกลางคืนแห่งมหา สมุทรที่ฮ่องเต้ประทานให้มอบให้กับคุณหนูเป็นของขวัญวันเกิด นางก็มาขอไป คุณท่านกับคุณผู้หญิงรักท่านไม่มีใครกล้าพูด อะไร คนที่คุณหนูชอบพวกท่านก็ชอบด้วย แต่บ่าวอย่างพวกข้า แล้วรู้สึกไม่ยุติธรรมแทนคุณหนู คุณหนูชอบนางก็จริง แต่นางก็ ควรจะรู้ตนเองซะบ้าง ไม่ควรโลภเช่นนั้น

จางยวโหร่วถอนหายใจในใจ ชาติก่อนนางมีชีวิตอยู่อย่างโง่ แค่ไหนเนี่ย?

นางไม่เพียงแต่แบ่งปันสิ่งของที่ตนเองรักให้กับจ้าวซินซิน อีก ทั้งสามี….นางก็ยอมแบ่งให้นางอย่างเต็มใจ

จ้าวซินซินไม่ใช่แค่โลภมาก แต่นางใจโหดเหี้ยมอำมหิต เป็น บ้า นางดีกับจ้าวซินซินขนาดนั้น แต่ในใจของจ้าวซินซินเคย สำนึกในบุญคุณสักนิดไหม?
มือที่อยู่ภายใต้แขนเสื้อของจางยวโหวไว้แน่นจนข้อต่อ กระดูกเห็นเป็นสีขาว ในแววตาเผยให้เห็นถึงความเกลียดเล็ก น้อย

นางกลับลุกขึ้นแล้วพูด “เสี่ยวเฟิง เปลี่ยนเสื้อผ้าทำผมให้ข้า เอาเสื้อตัวโปรดของข้าที่เป็นชุดแดงปักลายดอกด้วยด้ายทอง ส่วนเครื่องประดับ ใช้ปั่นปักผมเพชรที่ร้อยด้วยไข่มุกทอง

เสี่ยวเฟิงจ้องนางตาโต มองนางด้วยความไม่น่าเชื่อ “คุณหนู เมื่อก่อนท่านไม่เคยชอบเครื่องประดับที่หรูแพงแบบนี้เลยนะคะ โดยเฉพาะตอนที่ไปพบคุณหนูจ้าว ท่านบอกว่าสงสารที่บ้านของ นางยากจน กลัวนางจะละอาย ในเมื่อเห็นนางเป็นพี่น้องจริง ก็ ต้องลดศักดิ์เพื่ออยู่กับนาง แต่ทำไม………….

“ข้าเป็นหลานสาวคนเดียวของไทซื้อแห่งราชวงศ์นี้ บิดา มารดาต่างมียศสูง ข้าจะใส่อะไรก็เกี่ยวข้องกับหน้าตาของ ตระกูลจาง หงส์ก็ต้องเป็นหงส์ตลอดไป อยู่บนที่สูงส่ง หรือจะให้ นกกระจอกมาเทียบบารมีกับข้าหรือ?”

“คุณหนูพูดถูกแล้วค่ะ ข้าน้อยจะไปเตรียมตอนนี้เลย” เสี่ยว เฟิงรู้สึกถูกใจสิ่งนี้มาก จ้าวซินซินคนนั้นเป็นแค่ลูกสาวของนาย หมู่บ้าน จะเทียบบารมีกับคุณหนูได้ยังไง การเปลี่ยนแปลงของ คุณหนูในครั้งนี้กลับทำให้นางทั้งตกใจและแปลกใจ