ตอนที่ 12 ปรมจารย์แห่งการเล่นละคร
ตอนที่ 12 ปรมาจารย์แห่งการเล่นละคร
“แย่งชิงกันอย่างเป็นธรรมเยี่ยงไรหรือ?” ฮ่องเต้รีบถาม
“จางยโหรากับข้าเราผ่านพิธีแต่งงานกันแล้ว และเข้าเรือน หอแล้วด้วย นางเป็นภรรยาตามกฎหมายและตามประเพณีของ ข้า ไม่แน่ตอนนี้ในท้องนางอาจจะมีสายเลือดของข้าก็เป็นไปได้ ข้าจะทิ้งนางแบบนี้เลยหรือ?
ปัญหาที่เขาพูดอยู่นั้น ก็เป็นสิ่งที่ทุกคนไม่ได้คำนึงถึง ใช่สิ ใน เมื่อมีความสัมพันธ์กันด้านร่างกายแล้ว นี่ก็ใช่ว่าจะเป็นเรื่องที่ เป็นไปไม่ได้
เปลี่ยนคนกลับมานั้นเป็นเรื่องง่าย แต่ถ้าเกิดจางยวโหวท้อง ขึ้นมาล่ะ ลูกต้องเป็นของใคร สายเลือดของราชวงศ์นั้นไม่ สามารถเปรอะเปื้อนได้เลยแม้แต่นิด
จางยโหร่วไม่สามารถไม่ชื่นชมวิธีการที่ดีของหันฉีได้ แค่ ประโยคเดียวก็ทำให้ฝ่ายตนเองมีจุดแข็งขึ้นมา นางมองสีหน้าที่ โกรธแค้นและกัดริมฝีปากของลี่เฟยกับแววตาความโกรธของ เป่ยจื่อห้าวแล้ว ในใจของนางรู้สึกได้ใจมาก
“แต่ข้าเห็นแก่ความรักที่ลึกซึ้งขององค์ชายสาม และเพราะว่า เขากับยโหร่วมีการหมั้นหมายมาก่อน เพราะงั้นข้าเลยยอม ถอยหนึ่งก้าว ให้เวลาสามเดือน ให้ข้ากับองค์ชายสามได้แย่งชิงกันอย่างเป็นธรรม และให้ยโหราตัดสินใจเอง ถ้าถึงเวลานั้น
แล้ว นางยังอยากแต่งงานกับองค์ชายสาม ข้าจะไม่ยุ่งอีกแน่นอน
แต่ถ้าเกิดคนที่นางเลือกคือข้า งั้นหลังจากนั้นเป็นต้นไปองค์ชาย
สามห้ามมารบกวนชายาของข้าอีก วิธีนี้ได้ไหม?” “ได้ เอาตามนี้เลย!” ฮ่องเต้ยังไม่ทันพูด เป่ยจื่อห้าวก็รีบตอบ ตกลงเลย
เขาไม่ได้สังเกตเห็นความผิดปกติของจางยวโหวในตอนนี้ ยังมีความมั่นใจเต็มร้อยว่านางยังคงรักตนเองอยู่ เพียงแต่ว่า เสียความบริสุทธิ์ไปเลยรู้สึกผิดต่อตนเอง
วันนี้เขาพูดคำพูดจากใจไปขนาดนั้น ยังตั้งใจแสดงให้นาง เห็นว่าสามารถทิ้งชีวิตเพื่อนางได้ ความซึ้งในใจของนางน่าจะ ทวีคูณ ไม่แน่เดี๋ยวออกไปก็อาจจะพุ่งเข้ามาในอ้อมกอดเขาเลยก็ เป็นไปได้
จางยโหร่วแสดงเก่งมาก นางแสดงสีหน้าตามที่เขาอยาก เห็นจริงๆ เป่ยจื่อห้าวเลยไม่มีความสงสัยใดๆเลย
มีเพียงลี่เฟยที่กลัวลูกชายตนเองเสียเปรียบ เลยรีบพูดเพื่อ ประโยชน์ของตนเอง
“ในเมื่ออ๋องชิงผนพูดเช่นนี้ พวกข้าก็ต้องยอมรับอยู่แล้ว แต่
ว่าย โหร่วจะอยู่ที่ตำหนักอ๋องชิงดินไม่ได้ ต้องอยู่ที่ตำหนักไม่ซื้อ
ถ้าจื่อห้าวหรืออ๋องชิงผนอยากพบนาง ก็ไปหาได้เลย โดยตรง เพื่อป้องกันคนนินทากัน คําพูดของลี่เฟยตรง ใจของจางยวโหวพอดี ในใจของนางดีใจมาก ตอนแรกคิดว่าลูกสาวที่ออกเรือนแล้วก็เปรียบเสมือน นาทีสาดออกไป แต่งงานแล้วก็ไม่สามารถอยู่กับพ่อแม่ได้แล้ว การได้อยู่กับครอบครัวของตนเอง นางฝันก็ไม่เคยฝันว่าจะมี เรื่องดีแบบนี
ถ้าลี่เฟยรู้ความคิดของจางยโหร่วแล้ว ก็ไม่รู้ว่าอารมณ์ของ นางจะแย่แค่ไหน ตอนนี้นางน่าจะคิดว่าตนเองกำลังได้เปรียบ ใหญ่เลย
“เอาตามนี้เลย!” ฮ่องเต้โบกมือขึ้นเบาๆ ตามใจพวกเขาเลย
หลังเดินออกจากห้องหนังสือ หันพูดเสียงต่ำ ใช้ระดับเสียง ที่ได้ยินกันแค่สองคนพูดเบาๆข้างใบหูของนาง “ตัวแสบ เจ้าติด ค้างข้าอีกแล้ว คิดดูดีๆว่าจะตอบแทนข้ายังไง”
พูดจบ เขาก็หันหลังแล้วเดินออกไปเลยเหมือนไม่มีอะไรเกิด ขึ้น จางยโหรวดูแผนหลังที่ยาวของเขา ในแววตามีความสับสน เล็กน้อย
เป่ยจื่อห้าวบาดเจ็บ เวลานี้หมอหลวงก็รีบตามมาทำแผลให้ เขา จางยโหร่วอยากจะไป แต่เขากลับจับมือของนางไว้อย่าง แน่น ยังพูดอีกว่าถ้านางไปแล้วเขาจะไม่ยอมทำแผล ยอมเลือด ไหลไม่หยุดจนตาย
จางยวี่โหร่วไม่อยากสนใจความเป็นตายของเขาอยู่แล้ว แต่ เฟยยืนมองอยู่ข้างๆ นางเลยต้องจำใจอยู่ต่อ
หมอหลวงดูแล้วบอกว่าแผลไม่ลึกมาก ไม่มีอันตรายถึงชีวิต แค่เปลี่ยนยาตรงเวลา ไม่ให้โดนน้ำ ก็จะไม่เป็นอะไรมาก
ก็รู้ว่าเขาก็แค่เล่นละคร ถ้าพูดถึงเรื่องกลัวตาย เป่ยจื่อหาว ถือว่าอยู่อันดับต้นๆเลย เป็นไปได้ยังไงที่เขาจะยอมให้ตนเองตก อยู่ในอันตราย
รู้ว่าเป่ยจื่อห้าวไม่เป็นไรแล้วฮ่องเต้ก็วางใจ จากนั้นก็ถูกลี่เฟย ชวนไปดื่มน้ำชาที่ห้องนอน แล้วออกจากที่นี่ด้วยความรวดเร็ว
ตอนนี้ห้องหนังสือที่กว้างใหญ่ เหลือเพียงพวกเขาสองคน จาง ยโหราใช้วิธีที่เร็วที่สุดจัดการกับอารมณ์ของตนเอง
ในเมื่อหันช่วยนางขวนขวายมาได้สามเดือน งั้นนางต้อง ห้ามพลาด ต้องใช้ให้คุ้ม
ชาติก่อน หลังจากที่เป่ยจื่อห้าวแต่งงานกับนาง แล้วได้ความ ช่วยเหลือจากตระกูลจาง ก็รวมพวกข้าราชการกันใหญ่ ฮ่องเต้ องก็มีโรคประจำตัวอยู่แล้ว หลังจากการกระทำของเขาก็เสีย ชีวิตเพราะความโมโห จากนั้นเป่ยจื่อห้าวก็เปลี่ยนราชวงศ์ หลัง จากขึ้นครองราชย์แล้วมีอำนาจใหญ่อยู่คนเดียว ฆ่าพี่น้องที่แย่ง ชิงกับเขาและข้าราชการที่ไม่ยอมเขาให้ตายหมด วิธีโหดเหี้ยม ที่สุด
นางต้องเปลี่ยนเหตุการณ์นี้ ไม่ให้แผนการของเป่ยจื่อห้าว สําเร็จ
“โหร่วเอ๋อ…..เป่ยจื่อห้าวยื่นมือออกไปหานาง จางยโหร่ว ลังเลเล็กน้อย จากนั้นก็ยื่นมือเข้าไปในมือของเขา
ไม่ว่าความเกลียด ในใจของเธอจะมากเพียงใด ก่อนที่นางยัง
ไม่มีโอกาสเต็มร้อยที่จะสับเขาให้ตายเป็นชิ้นๆ นางต้องจำไว้
เพียงคําเดียวคือ อดทน! ขณะที่เผชิญหน้ากับเป่ยจื่อห้าวต้องห้ามประมาท เพราะ
เล่ห์เหลี่ยมของเขา มีมากกว่าที่นางสามารถจินตนาการได้
เห็นสีหน้าที่ยอมของจางยวโหวแล้ว ในแววตาของเป่ยจื่อ ห้าวก็มีความดูถูกเล็กน้อย ในใจนางยิ่งโกรธเข้าไปใหญ่ ถ้า ไม่ใช่เพราะผู้หญิงที่สมควรตายคนนี้ เขาก็ไม่จำเป็นที่ต้องมา แสดงละควรทำร้ายตนเองเพื่อความเหมือนจริงหรอก
โอ๊ย แผลเจ็บเหลือเกิน!
“โหร่วเอ๋อ ขอโทษนะ ข้าไม่ดีเอง ให้เจ้าได้รับความเสียหาย ใหญ่หลวงเช่นนี้ ข้ารู้ว่าเป็นเพราะอ๋องชิงผนนั้นบังคับเจ้า เรื่อง เมื่อคืนก็ถือว่าเป็นความฝันละกันนะ เรื่องผ่านไปแล้ว หลังจากนี้ พวกข้าเริ่มต้นใหม่กันนะ ดีไหม?”
เชอะ……หน้าชื่อใจคด! เอาเข้าจริงๆ เขาก็แค่อยากใช้อำนาจ ของตระกูลจางเพื่อบรรลุเป้าหมายของเขา นางไม่ยอมให้เขา สําเร็จลุล่วงแน่นอน
เป่ยจื่อห้าว เจ้าทำร้ายผู้อื่นนับไม่ถ้วน ตอนนี้ข้าจะให้เจ้าได้ลิ้ม รสชาติของการโดนทําร้ายบ้าง
สีหน้าที่เสียใจที่สุดของจางโหรว นางใช้ผ้าเช็ดหน้าเช็ด น้ำตา “ข้าก็หวังว่าทุกอย่างจะผ่านไปได้ แต่ตอนนี้ข้าไม่บริสุทธิ์ แล้ว ข้าจะคู่ควรกับเจ้าได้ยังไง?”
“ข้าพูดแล้วว่าข้าไม่สนใจ ไม่ว่าเจ้าจะกลายเป็นยังไงข้าก็ไม่ สนใจ เจ้าเป็นหญิงสาวที่ดีงามที่สุดในใจของข้าตลอดไป
“จื่อห้าว ข้าขอบเจ้ามากจริงๆ ข้าใฝ่ฝันอยู่ตลอด วันแต่งงาน ของพวกข้าจะสวยงามเพียงใด หลังแต่งงานกับเจ้าแล้วข้าต้อง เป็นผู้หญิงที่มีความสุขที่สุดในโลก แต่ว่า…… ฟ้าไม่ได้ตามใจคน ทำไมโชคชะตาถึงกลั่นแกล้งข้าเช่นนี้
ทั้งสองต่างก็แสดงละคร แยกไม่ออกจริงๆว่าใครฝีมือดีกว่า แต่เวลานี้คนที่จากเหยื่อกลายเป็นผู้ล่านั้นเป็นจางยวโหว เป่ยจื่อห้าวต้องคิดไม่ถึงแนว่านางล่วงรู้แผนการของเขาตั้งแต่ แรกแล้ว นางยังต้องแสดงเป็นหญิงสาวที่หลงใหลรักใคร่เป่ยจื่อ ห้าวไปเรื่อยๆ ให้เขาปล่อยวางความระวังที่มีต่อนางอย่างสิ้นเชิง
“โหราเอ๋อ ข้าบอกแล้วว่าไม่เป็นไร ตอนนี้ฟ้าก็ให้โอกาสใหม่ กับพวกข้าแล้วไม่ใช่หรือ? อ๋องชิงผนนั่นบอกว่าให้เวลาสาม เดือน แค่หลังจากนี้สามเดือนเจ้าปฏิเสธต่อเสด็จพ่อ หลังจากนั้น เขาจะไม่มายุ่งกับเจ้าอีกแน่นอน”
“แต่ว่า….” นางยื่นมือออกมาจับที่ท้องเล็กของตนเอง “ถ้าเกิด ว่าข้าท้องลูกของเขาขึ้นมาจริงๆล่ะ?”
เป่ยจื่อห้าวโมโหจนเกือบจะควบคุมความโกรธ ในแววตาไม่ อยู่ สีหน้าที่พยายามควบคุมและกดดันนั้น ดูแล้วน่าตลกนัก”
“ไม่เป็นไร ถ้าเป็นลูกของเจ้า ข้าชอบหมด อีกทั้งจะเห็นเป็นลูก ของตนเองอีกด้วย”
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ