บทที่7 ไม่รัก, โหดร้ายจริงๆ

กู้พ่านเอ๋อตัวขึ้นทื่อไปทันที, เธอพบว่า เมื่อกี้เธอ, ถึงกับถูกสายตาของหนิงยิ่วทำให้ตกใจ!

หน้าตาของหนิงยั่ว, เหมือนหนึ่งชวนฮวนมากกว่า แต่ว่าตอนที่โกรธจัด, ดวงตาคู่นั้น, เหมือนจ้านฉิงมาก, เยือกเย็นเหมือนกัน, น่ากลัวเหมือนกัน ทำให้คน, สั่น สะท้านอย่างควบคุมไม่ได้

เธอรู้สึกว่า, เด็กที่อยู่ตรงหน้า, อาจจะ, ฆ่าเธอก็เป็น

ไปได้!

กู้ผ่านเอ๋อปวดท้องอย่างรุนแรง, เธอกำลังคิดจะจับ กำแพง, ลุกขึ้นยื่นอย่างดิ้นรน ก็มองเห็นใบหน้าจ้านฉิงที่ กําลังเดินมาจากทางเดินเท้า

เธอร้องควรเขลางอย่างเจ็บปวด, “อ่า!เจ็บ!ช่วย ด้วย!หนิงฮวนฮวน, ฉันแค่อยากมาเยี่ยมดูเสี่ยวจิ๋ว, ฉันทำ ผิดอะไรไป, เธอถึงจะฆ่าฉันกับลูกในท้องของฉัน?!”

“ฉิง…..ช่วยฉันด้วย, ช่วยฉันด้วย……..หนิงฮวน ฮวนจะฆ่าฉัน…………

เลือดที่แดงสด, ไหลออกมาจากระหว่างขาสองข้า ของกู้พ่านเอ๋อ, จ้านฉิงได้ยินเสียงของกู้ผ่านเอ๋อ, เขาบุก เข้ามาอย่างรีบร้อน, อุ้มกู้ผ่านเอ๋อไว้ที่อกแน่น, “พ่ายเอ๋อ, ไม่ต้องกลัว, ผมไม่มีทางยอมให้คุณกับลูกของเราเป็น อะไรไป.”

ฟังเสียงของจ้านฉิง, น้ำตาของหนิงฮวนฮวน, ไหล ออกมาอย่างไร้ศักดิ์ศรี, เขาจะไม่ยอมให้ลูกในท้องของ กู้ผ่านเอ๋อเป็นอะไรไป แต่กลับฆ่าลูกของพวกเขาอย่าง โหดร้าย!

บางที, นี้ก็คือ, ความแตกต่างของการรักกับไม่รัก

หนิงฮวนฮวนยังไม่ทันได้เช็ดหยดน้ำตาที่ดวงตา, เสียงที่โกรธโมโหของจ้านฉิง, ก็ดังขึ้นข้างหูเธอ, “หนิง ฮวนฮวน, ทางที่ดีเธอควรจะภาวนาให้ลูกในท้องพ่านเอ๋อ ปลอดภัย, ไม่อย่างนั้น เธอจะต้องเสียใจไปตลอดชีวิต!

ในตอนนั้น, หนิงฮวนฮวนติดอยู่ในความเจ็บปวดใจ, ไม่ทนได้นึกคิดถึงความหมายในคำพูดของจ้านฉิง, เพราะ อะไร, ลูกในท้องของกู้พ่านเอ๋อเป็นอะไรไป, เธอถึงจะ ต้องเสียใจไปตลอดชีวิต.

ลูกของกู้ผ่านเอ๋อโชคดี, กู้พ่านเอ๋อเลือดออกเยอะ ขนานนั้น, เด็กคนนั้น, กลับรักษาไว้ได้

เธอเสียหายขนานนี้, กู้ผ่านเอ๋อจะอดกลั้นความโมโห นี้ได้ยังไง.
เธออ้อนกับจ้านฉิง, ให้เขาสั่งให้หนิงฮวนชวนมารับ ใช้เธอ, เพื่อชดเชยและไถ่โทษให้เธอ, ไม่อย่างนั้น เธอก็ จะอดอาหาร

จ้านฉิงเอามือกู้พ่านเอ๋อที่วางอยู่บนอกเขาออกอย่าง นิ่งๆ, เขาหรี่ตามองไปแวบหนึ่งที่ท้องที่ดูปกติดีของกู้ผ่าน เอ๋อ, นึกถึงเพื่อนที่เสียชีวิตในกองเพลิง, เพื่อช่วยชีวิต เขา, เขาพูดเสียงต่ำ, “ได้”

เห็นจ้านฉิงตอบรับคำขอของเธอ, กู้พ่านเอ๋อดีใจ มาก, เธอลูบฝ่ามือ, ราวกับจะถลกหนังหนังชวนชวน

ตอนที่ถูกจ้านฉิงบังคับโยนลงตรงหน้าของกู้พ่านเอ๋ อ, หนิงฮวนชวนปวดใจ, แต่ก็ไม่แปลกใจ, เพื่อกู้พ่านเอ๋อ แล้ว, แม้แต่ลูกของพวกเขา ก็สามารถฆ่าได้, ให้เธอถูก ทรมาร, ก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร!

มองดูบาดแผลนับสิบบนข้อมือตัวเอง, หนิงฮวนชวน ยิ้มอย่างรันทด, เธอไม่กลัวแม้ความตาย, แล้วจะกลัวกู้ พานเอ๋อ?

จ้านฉิงสั่งให้หนิงฮวนฮวนรับใช้กู้พ่านเอ๋อเดือนหนึ่ง หนิงฮวนฮวนไม่ได้พักฟื้นร่ากายเลย, ก็กลายเป็นคนใช้ ส่วนตัวของกูพ่ายเอ๋อ.
กู้ผ่านเอ๋อกลั่นแกล้งสารพัด, หาเรื่องทุกวิถีทาง หนิงฮวนชวนมองใบหน้าที่ดุร้ายนั้นของเธอ, โกรธที่ไม่ สามารถเอาน้ำแกงที่ร้อนราดบนหน้าเธอได้, แต่เธอกลัว ถ้าเธอทำกู้พ่นเอ๋อเจ็บ, จ้านฉิงจะฆ่าหนิงยั่ว, สุดท้ายเธอก็ อดกลั้นไว้.

“กู้ผ่านเอ๋อ, ซุปปลาของเธอ.หนิงฮวนฮวนเอาซุป วางไว้ที่โต๊ะด้านข้าง, พูดกับกู้พ่านเอ๋ออย่างเสียงเบา

กู้พ่านเอ๋อยกซุปปลาถ้วยนั้นขึ้น, มือส่ายไปมา, ซุป ปลาครึ่งถ้วยใหญ่, ก็ราดลงบนหลังมือของหนิงฮวนฮวน

แค่พริบตา, หลังมือที่ขาวของหนิงฮวนฮวน ก็บวม แดงขึ้นทั่ว, กู้ผ่านเอ๋อยิ้มอย่างสะใจ, “หนิงฮวนฮวน, รสชาติของการรับใช้ฉันเหมือนวัวเหมือนม้า, เป็นยังไง?”

“ดีมาก. “นึกถึงหนิงยั่ว, หนิงฮวนฮวนอดกลั้นความ ใจร้อนที่อยากบีบกู้พ่านเอ๋อให้ตายลง, กัดฟันพูดออกไป.

จ้องเข้ากับดวงตาที่แค้นของหนิงฮวนฮวน, กู้ผ่าน เอ๋อยิ่งหัวเราะได้ใจ, เธอเอาน้ำซุปปลาที่เหลือราดบนมือ เธอ, ร้องควรเขลาง, “ฉิง!ช่วยด้วย!หนิงฮวนชวนคิดจะ ลวกฉันให้ตาย!อ่า!เจ็บมากเลย!