บทที่5 ล้านฉิงไร้เยื่อใยจริง

หนิงฮวนฮวนตัวแข็งทื่อไปเลยทันที, เธอทนไม่ได้ที่ ผู้ชายคนอื่นนอกจากจ้านฉิงแตะต้องตัวแบบนี้

เธอเงยหน้าขึ้น, ดวงตาที่มองไปยังจ้านฉิง, เต็มไป ด้วยการขอร้อง, “อาฉิง…….

มองเห็นมือใหญ่ของจ้าวยจับลงบนขาของหนิงฮวน ฮวน, สายตาของจ้านฉิง, แน่นิ่งไป, มือข้างนี้ของจ้าวยี่, ไม่ต้องเอาแล้วมั้ง

แต่เมื่อได้ยินเสียงหนิงฮวนฮวน, สายตาที่แน่นิ่งของ เขา, เปลี่ยนเป็นเยาะเย้ยอย่างพูดไม่ถูกในพริบตา

เขาโค้งริมฝีปากขึ้น, รอยยิ้มกลับไม่ลึกถึง นัยน์ตา “คุณจ้าว, สาวที่พามาคืนนี้, คุณพอใจ? พอใจก็ สนุกให้เต็มที่.

น้ำตาของหนิงฮวนฮวน, ไหลอาบลงมา, ตกลงบน นิ้วที่ขาดของเธอ, บาดแผลที่เพิ่งหายดีอย่างยากลำบาก, ก็เจ็บขึ้นอีก.

เธอนึกว่า, จ้านฉิงเอ่ยปาก, จะช่วยแก้ไขสถานการณ์ ให้เธอ, คิดไม่ถึง, ที่เขาเอ่ยปากนี้, คือทำให้เธอทุกทร มารแสนสาหัส
สาวบริการ…….

ฮ่า, เธอในสายตาเขา, ก็เป็นได้แค่ฐานะนี้

เธอมองริมฝีปากคู่นั้นของบ้านฉิงอย่างยิ่งๆ, ตอน ที่เธอคบกับจ้านฉิง, เพื่อนรักเธอเคยพูดว่า, ฮวนฮวน ผู้ชายที่ริมฝีปากบางจะไร้เยื่อใยที่สุด, เธออยากถลำลึก เข้าไปจริงๆละ.

ในตอนนั้น, เธอยิ้มอย่างสดใสมีความสุขเต็มใบหน้า, ไร้เยื่อใย, ก็ยังดีกว่ารักไปทั่ว

หลังจากนั้น, เธอเพิ่งรู้, ผู้ชายที่ไร้เยื่อใย, โหดร้าย มากแค่ไหน.

ได้รับอนุญาตจากจ้านฉิง, จ้าวยี่ยิ่งยิ้มหยาดเยิ้ม, เขา เต็มเฮนนีซี่ให้หนิงฮวนฮวนเต็มแก้ว, สาวสวย, คืนนี้ เรา ไม่เมาไม่กลับ.

ชนแก้ว, อัดแน่นอยู่ข้างปากหนึ่งสวนฮวน, หนิงฮวน ฮวนดื่มไปคำหนึ่ง, สำลักจนน้ำตาไหลหนักขึ้น แต่เพื่อ เงินหนึ่งแสนนั้น, เธอก็ทนกลั้นความคลื่นไส้ในท้อง, ดื่ม เหล้าที่เต็มแก้วๆใหญ่นี้, หมดจนเห็นกันแก้ว

“เยี่ยม! ”
ความแปรปรวนในกระเพาะ, ทนไม่ไหวอีกต่อไป, ทันใดนั้นหนิงฮวนฮวนลุกขึ้นยื่น แล้วก็อ้วกออกมาเป็น เลือด.

ร่างกายของเธอ, โซซักโซเซ, เธออยากจับอะไรไว้ เพื่อพยุงตัว, วินาทีต่อมา, โลกของเธอ, ก็ดับมืดลงไป ทันที.

“หนิงฮวนฮวน! ”

ก่อนที่จะหมดสติไป, หนิงฮวนฮวนได้ยินคนตะโกน เรียกชื่อเธอ, ทุกทรมาร

หนิงฮวนชวนยิ้มขมขื่นในใจ, ใช่จ้านฉิงไหม? จะเป็น จ้านฉิงได้ยังไง, เขาคงหวังให้ฉันรีบตายแล้วไปเกิดใหม่, แล้วจะ…ได้ไง, ใช้น้ำเสียงที่รักใคร่แบบนั้นเรียกเธอ

“ขุดอีกนิดก็สะอาดแล้ว

หนิงฮวนฮวนค่อยๆลืมตา, แสงไฟทำให้เธอรู้สึกแสบ

ความรู้สึก, ค่อยๆเปิดออก, เธอพบว่า ตอนนี้เธอ กำลังอ้าขาทั้งสองข้างอยู่, นอนอยู่บนเตียงผ่าตัด
อะไร, ขุดอีกนิดก็สะอาดแล้ว

“พวกคุณ, กำลังทำอะไรอยู่?!

เสียงหนิงฮวนฮวนแหบเหมือนโดนล้อรถเหยียบ, เธออยากหุบขาตัวเองเข้าหากัน

หมอใช้แรงกดขาเอาไว้ “อย่าขยับ, ขุดไม่สะอาด คนที่จะทรมารก็คือตัวคุณเอง.

หนิงฮวนฮวนนึกอะไรบ้างอย่างได้ขึ้นมา, ใบหน้า ขาวซีดราวกับกระดาษทันที จากนั้น, เธอรีบร้อนดิ้น ขัดขืน, “ฉันท้องใช่ไหม?!ไม่!ฉันจะไม่ให้พวกคุณทำร้าย ลูกของฉัน! ”

เธอหวังให้เธอตั้งท้องมาด้วยตลอด, แบบนั้น, ใช้ เลือดจากสายสะดือของลูกอีกคน ก็จะช่วยเตี๋ยวคิ้วได้, เด็กคนนี้ เป็นความหวังของเสี่ยวยั่ว, เธอยอมให้พวกเขา พลักความหวังในการต่อชีวิตของเสี่ยวยั่วไปไม่ได้

“พวกคุณปล่อยฉัน ฉันจะออกไป ฉันไม่ ทำแท้ง!พวกคุณปล่อยฉันออกไป! ”

ร่างกาย, โดนกดไว้อย่างแรง, ข้างหู, น้ำเสียงที่ เยือกเย็นลอยผ่านมา, “จ้านฉิงไม่เอาเด็กคนนี้, เธอนึกว่า,แค่เธอ, จะช่วยให้เด็กคนนี้รอดได้?!กลับไปดูแลพักฟื้น ร่างกายให้ดี, แต่ว่า, ร่างกายของเธอ, ต่อให้พักฟื้นอย่าง ดี, ต่อไปก็ไม่สามารถตั้งท้องได้อีกแล้ว”