บทที่3 สุดท้ายก็ทําผิดต่อเธอ
หนิงฮวนฮวนร่างโซซัดโซเซ, น้ำตา, เกือบไหลอาบ ลงจากดวงตา, เธอสูทหายใจเข้าเชือกหนึ่ง, ในที่สุดก็ ถามพึมพัมออกมาด้วยคำพูดโง่มากที่สุดในโลกประโยค หนึ่ง.
“พวกคุณกำลังทำอะไรอยู่?! ”
ถามเสร็จ, เธอก็หัวเราะเองเสียงแหบ, ชายหญิงสอง คน, เสื้อผ้าหลุดลุ่ย, ยังจะทำอะไรได้อีก!
หนิงฮวนฮวน, เธอนี้โง่จเกินเยี่ยวยา!
จ้านฉิงเอาสูทของเขาพาดบนตัวกู้พ่านเอ๋อ, เขา ลืมตาขึ้น, ขยับริมฝีปากอย่างหงุดหงิดใส่หนิงฮวนฮวน, บนใบหน้าที่ราวกับงานแกะสลักชั้นดีนั้น, เต็มไปด้วยความ เยาะเย้ย, “ทำไม, เงินขาดอีกแล้วเหรอ?”
หนิงฮวนฮวนกัดริมฝีปากแน่น, จ้องมองผ่านเอ๋อที่ กอดคอจ้านฉิงไว้อย่างยั่วยวน, คำพูดที่ว่าจะขอเงิน, ยัง ไงเธอก็พูดไม่ออก
ไม่รอให้หนิงฮวนฮวนได้พูด, จ้านฉิงก็ออกคำสั่งด้วย น้ำเสียงเย็นชา, “อยากได้เงินก็ถอด! ”
หนิงฮวนฮวนลืมตากว้างมองเขาอย่างไม่อยากเชื่อเขาถึงกับ, ให้เธอถอดเสื้อผ้าต่อหน้ากู้พ่านเอ๋อ!
ชายคนนั้น, ที่เคยรักเธอดังแก้วตาดวงใจ, ทำไมถึง เหยียบย้ำเธอแบบนี้!
“ฉิง, คุณนี้ร้ายจัง, คุณเคยบอกว่าจะดีกับฉันคน เดียวนี่, ฉันไม่ให้คุณแตะต้องคนอื่นหรอกน่ะ!
กู้พ่านเอ๋อทำปากจะจูบ, ริมฝีปากที่ยั่วยวน, ก็ค่อยๆ จูบลงบนริมฝีปากของจ้านฉิง.
เห็นภาพเร้าร้อนนี้, หนิงฮวนฮวนในอีกไม่ไหว, เธอ กระโจนเข้าไป, ใช้แรงดึงกู้พ่านเอ๋อออกจากอ้อมกอดจ้าน ฉิง.
“กู้พ่านเอ๋อ, เธอส่ายหัวออกไปให้พ้น!ใครให้เธอมา ยั่วยวนผัวฉัน! ”
นึกถึงการตายที่อนาภของพ่อ, ความแค้นทั้งหมด ปะทุขึ้น, หนิงฮวนฮวนอยากฉีดหน้ากู้พ่านเอ๋อเป็น ชิ้นๆ, “กู้พ่านเอ๋อ, เธอฆ่าพ่อฉัน, ฉันจะฆ่าเธอ, แก้แค้นให้ กับพ่อฉัน! ”
“เพียะ! »
ฝ่ามือตบเข้าที่หน้าหนึ่งชวนฮวนอย่างแรง, จ้านฉิง แรงเยอะเกิน, หนิงฮวนฮวนล้มลงกับพื้นอย่างอนาภทันที.
จ้านฉิงโอบกู้ผ่านเอ๋อไว้ในอ้อมกอดอย่างระมัก ระวัง, “พ่านเอ๋อ, คุณเป็นไรไหม? โดนหญิงแพศยา ทำร้ายหรือเปล่า?”
ตอนที่เขามองกู้พ่านเอ๋อ, อบอุ่นอ่อนโยน, ตอน ที่มองมาที่หนิงฮวนฮวน, เหลือเพียงแค่เยือกเย็นเข้า กระดูก, “หนิงฮวนฮวน, ถ้าเธอกล้าทำร้ายพ่านเอ๋ออีกแม้ ปลายเล็บ, ฉันจะทำให้เธอตายทั้งเป็น!
หนิงฮวนฮวนใช้มือกุมปากไว้, น้ำเสียงที่เธอตะโกน ออกมา, แหบเจ็บปวด, “อาฉิง, กู้ผ่านเอ๋อหลอกคุณมา ตลอด!ห้าปีก่อนที่ฉันต้องเลิกกับคุณ, ก็เพราะโดนเธอ บังคับ!เธอใช้ชีวิตของพ่อฉันมาข่มขู่ฉัน, เธอยังฆ่าพ่อฉัน อีกด้วย!อาฉิง……
“หนิงฮวนฮวน, คำพูดของเธอ, ฉันไม่เชื่อเลยสัก คำ! »
ไม่รอหนิงฮวนฮวนพูดจบ, จ้านฉิงก็ขัดขึ้นด้วยน้ำ เสียงเย็นชา, “ฉันรู้แค่ว่า, ที่พ่ายเอ๋อต้องแต่งงานกับพ่อ เธอ, เป็นเพราะพ่อเธอข่มขืนเขา, ห้าปีมานี้ เป็นพ่านเอ๋อ ที่ค่อยอยู่เคียงข้างฉันอย่างไม่ทิ้งขว้างเธอล่ะ? หนิงฮวนฮวน, ห้าปีมานี้, เธออยู่ที่ไหน?!
“ฮ่า! “น้ำเสียงของจ้านฉิง, โหดร้ายถึงขีดสุด, “เธอ อยู่บนเตียงของชายชู้สินะ?”
“ฉันไม่ได้! “หนิงฮวนฮวนอยากพูด, ห้าปีมานี้เธอ, ติดคุกอยู่, แต่ว่า, จ้านฉิงไม่มีทางเชื่อ
แค่เพียง, เขายอมไปสืบ, ก็จะสืบได้, ว่าห้าปีมานี้เธอ อยู่อย่างอนาภขนานไหน, แต่เขาไม่มีทางที่จะไปสืบ. เขา ไม่เชื่อความจริง, เขาเชื่อแต่พ่านเอ๋อของเขา
“ฉิง, ฉันอยากจะ……
กู้พ่านเอ๋อเกาะติดบนตัวจ้านฉิงอย่างเขินอาย, ยั่วยวนมากมาย.
มองเห็นภาพที่บาดตานี้, หนิงฮวนฮวนไม่มีแรงที่ จะอยู่ในห้องนี้ต่ออีก, เธอหันหลัง, วิ่งออกไปจากห้อง ราวกับบ้าคลั่ง.
เมื่อก่อน, เขาบอกว่า, สวนฮวน, ชีวิตนี้ชาตินี้มีเพียง เราสอง, ชาตินี้, ผมต้องการเพียงคุณ
ตอนนี้, เขากลับโอบกอดกู้พ่านเอ๋อไว้ในอ้อมกอด,หน้ามือเป็นหลังมือ
อาฉิง, สุดท้าย, คุณก็ทรยศต่อคำสาบานของตัวเอง, ทําผิดต่อฉัน
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ