บทที่1 หนิงฮวนฮวน, เธอทําให้ฉันคลื่นไส้จริง

“เอี๊ยด”

รถหรูแบกจอดอย่างกะทันหัน, น้ำกระเด็นเป็นวง กว้าง, หนิงฮวนฮวนไม่มีกระจิตกระใจเหลือที่จะเช็ดโคลน ที่กระเด็นเปื้อนกระโปร่งเธอ, เธอเกาะที่รถ, ใช้แรงทุบตี กระจกรถของจ้านฉิง

“อาฉิง, คุณไม่กลับบ้านมาอาทิตย์หนึ่งแล้ว

“ฮ่า! ”

กระจกรถค่อยๆเลื่อนลง, เผยให้เห็นใบหน้าที่เย็นชา, ริมฝีปากบาง, โค้งงอขึ้นอย่างประชดประชัน, รอยยิ้มที่มุม ปากดูเยือกเย็นก่อนกระดูก “หนิงฮวนฮวน อยากได้เงินก็ บอกมาตรงๆ จะพูดมากให้ดูดีไปทำไม!

หนิงฮวนฮวนหน้าซีดไป, ในเมื่อจ้านฉิงพูดถึงขั้นนี้ แล้ว, เธอก็จะไม่พูดอ้อมอีก.

“อาฉิง, ต้องจ่ายค่าโรงพยาบาลอีกแล้ว, ฉัน ต้องการ…….

ประตูรถผลักออก, จ้านฉิงกดหนิงฮวนฮวนลงบน บ่อรถด้านหลัง, ไม่มีการปลุกอารมณ์ใดๆ, สอดเข้าอย่าง รุนแรง.
หลังเสร็จกิจ, จ้านฉิงเอาเงินแบงค์ร้อยหยวนปีกหนึ่ง โยนใส่หน้าเธออย่างแรง “หนึ่งหมื่นหยวน, นับให้ดี!

หนังชวนชวนทนความเจ็บปวดบนร่างกายไว้, ล้มลง, เก็บเงินที่กระจายอยู่บนพื้นขึ้นมาทีละใบ, นับอย่างจริงจัง, หนึ่งหมื่นหยวน, ไม่ขาดไม่เกิน

เธอกับจ้านฉิงเป็นสามีภรรยากัน แต่ความสัมพันธ์ ของพวกเขา, กลับเหมือนแขกผู้มีพระคุณกับสาวบริการ มากกว่า, พวกเขามีอะไรกัน, ด้วยราคาชัดเจน, ครั้งละ หนึ่งหมื่น.

หลังจากเสร็จกิจ, จ่ายเงิน, ไม่ติดค้างกัน

จ้านฉิงไม่เคยให้เช็คหรือบัตรเครดิตเธอ, บนตัวเขา, พบเงินเป็นปึกไว้เสมอ, ไว้ใช้ซื้อบริการเธอ

จ้านฉิงพูดว่ายังไงนะ?

อ๋อใช่, หลังเสร็จกิจเอาเงินเขวี้ยงใส่หน้าเธอ, ถึงจะ ยิ่งรู้สึกถึงความสนุกหลัการใช้บริการ

แต่ว่า, ครั้งนี้, ค่าโรงพยาบาลของหนิงนิ้ว, ต้องใช้ สองหมิ่นหยวน.
เธอเก็บเงินใส่ในกระเป๋าอย่างระมักระวัง, หนิงฮวน ฮวนกัดริมฝีปากกอดคอจ้านฉิงไว้, “อาฉิง, ยังขาดอีกหมื่น หนึ่ง”

จ้านฉิงยิ้มเย็นชา, ดวงตาคู่นั้นที่หยิ่งผยอง, เยือก เย็นอย่างไม่มีความอบอุ่นแม้แต่น้อย, เขากดหนึ่งชวนชวน ลงข้างเท้า, “หนิงฮวนฮวน, เพื่อมารหัวขนนั้น เธอนี้หน้า ไม่อายจริงๆ! ”

“อาฉิง, เสี่ยวยั่วไม่ใช่มารหัวขน, เขาเป็นเลือดเนื้อ เชื้อไขของคุณ!ห้าปีก่อน, ลูกของเราไม่ได้ตาย, เสี่ยวยิ่ วก็คือเด็กคนนั้น! “หนิงฮวนฮวนกลั้นน้ำตาที่คลออยู่ใน ดวงตา, เจ็บปวดรวดร้าว

“ฮ่า!หนิงฮวนฮวน, เรื่องบ้าแบบนี้เธอก็แต่งมาได้, เธอคิดว่าฉันโง่?!

นึกถึงสิ่งที่หนิงฮวนฮวนทำทั้งหมดเมื่อห้าปีก่อน จ้านฉิงแค้นจนดวงตาแดงก่ำ, “หนิงฮวนฮวน, ลูกของฉัน, ตายไปแล้ว, แม่แท้ๆของเขา, ฆ่าเขาตาย, เพียงเพื่อเงิน ทองและความสุขสบาย!

มือบีบแรงขึ้น, จ้านฉิงราวกับจะบีบคอหนิงฮวนชวน ให้หัก, ห้าปีก่อน, เขาเกิดอุบัติเหตุทางรถอาการสาหัส โรงพยาบาลแจ้งว่า, ต่อไปเขาจะเดินไม่ได้
หนิงฮวบฮวนเพื่อหาที่เกาะใหม่, ไม่ถูกเขาที่พิการ ถ่วงไว้, เธอเอาลูกของพวกเขาออกอย่างโหดร้าย!

เธอโยนขวดแก้วที่มีร่างของลูกของพวกเขาลงบน หน้าเขา, เธอพูดว่า, บ้านฉิง, ชีวิตนี้, เรื่องที่ฉันรังเกียจ ที่สุด ก็คือการที่เคยมีอะไรกับคุณ!

เขาไม่มีวันลืม, ขวดแก้วแตกกระจาย, เลือดที่แดง สด, บดบังตาของเขา เขาแยกไม่ออก, นั้นเป็นเลือดของ เขา, หรือเลือดของลูก

ความแค้นที่เหมือนมีดคม, ทิ่มแทงใจเขาจนเลือด อาบ, ร้านนิ่งถอยตัวออกจากร่างเธออย่างเบื่อหน่าย, เขา ติดกระดุมเข็มขัด, ใส่ชุดสูทที่เรียบหรู มองอย่างหนึ่ง ผยอง

แบงค์สีแดงปีกหนึ่งแขวงจากบนลงล่าง, แขวงบน หน้าเธออย่างแรง, “หนิงฮวนฮวน, เธอทำให้รู้สึกคลื่นไส้ จริง!ส่ายหัวไป! ”

มีแบงค์หนึ่งถูกลมพัดไปนอกหน้าต่าง, หนิงฮวนชวน ไม่ทันติดกระดุมเสื้อ, ก็กระโดดลงรถ, เก็บเงินที่ตกอยู่บน ฟื้นขึ้นมา, ทีละใบ,

นี้เป็น, เงินช่วยชีวิตของเสี่ยวยั่ว, จะขาดไม่ได้แม้แต่แบงค์เดียว.

มองดูผู้หญิงที่ถูกฝนตกหนักจนเปียกไปทั้งตัวใน พริบตา, นัยต์ตาจ้านฉิงเยือกเย็นราวกับน้ำแข็ง, เพื่อมาร หัวขนนั้นเธอ, ไม่สนใจอะไร แต่ลูกของพวกเขา ใน สายตาเธอ, กลับไม่มีค่าเลยสักนิด!

ปิดประตูรถอย่างแรง, รถหรูลัมโบกีนี่สีเงิน, ซึ่งออก ไปดังสายลม.

มองดูรถหรูที่ขับจากไปอย่างไร้เยื่อใย, น้ำตาของ หนิงฮวนฮวน, กลั้นไม่ไหวอีกต่อไป, ไหลอาบลงมาทันที

ครั้งหนึ่งพวกเขา, มีความรักที่สวยงามที่สุดในโลก, หลังจากนั้น, ทำไมถึงกลายเป็นแบบนี้ไปได้?