บทที่7 ความอ่อนโยนของชายหนุ่มเลือดเย็น

บทที่7 ความอ่อนโยนของชายหนุ่มเลือดเย็น

หยางเฉินกำลังจะอธิบาย ฉินซีก็ดว่า “นายหุบปากเดี่ยว

“แม่จ๋า หนูหิวแล้ว!”

เสียงของฉินเสี้ยวเสี้ยวดังขึ้นถูกจังหวะพอดี

ได้ยินว่าลูกสาวหิวแล้ว ฉินซีก็มองไปยังคุณพ่อฉิน “พ่อ คะ กินข้าวกันเถอะ!”

คุณพ่อฉินชื่อว่า ฉินค้าหย่ง เนื่องจากไม่มีความสามารถ อะไร จึงมีตำแหน่งที่ต่ำต้อยในตระกูลฉิน แต่ว่าฉินซีมี ความสามารถโดดเด่น จึงได้รับความสำคัญจากผู้นำ ตระกูลฉิน

พูดได้ว่าสภาพฐานะทางบ้านตอนนี้มิได้ก็เพราะพึ่งพา ฉินซี ดังนั้น ในบ้านนี้ ตำแหน่งในบ้านของฉินซีสูงมาก มี เพียงแค่เรื่องแต่งงานเท่านั้นที่คุณพ่อคุณแม่ฉินแข็งกร้าว

เพราะรถของซูเฉิงอู่ที่รวยอันดับหนึ่งของเจียงโจวมา ปรากฏ แล้วยังให้ของขวัญเยอะแยะ หวังเจี้ยนก็ไม่กล้าอวดเบ่งอีก จึงหาเรื่องขอตัวกลับทั้งที่ยังไม่ได้กินข้าวด้วย

ห้าโมงเย็น ญาติพี่น้องกลับหมดแล้ว คุณแม่ฉินโจวยู่ฮุ่ย มองไปที่ฉินยีแล้วพูดว่า “ยียี แกพาเสี้ยวเสี้ยวกลับห้อง ก่อน”

ฉินยีรู้ว่าโจวยู่ชุ่ยจะพูดคุยกับพี่เขยไร้ประโยชน์ของตัว เองแล้ว มองไปที่หยางเฉินอย่างสมน้ำหน้า จากนั้นก็พา ฉินเสี้ยวเสี้ยวออกมา “เสี้ยวเสี้ยว ไปเล่นกับน้า กัน”

ถึงแม้ว่าฉันเสี้ยวเสี้ยวจะอยากอยู่กับพ่อ แต่เมื่อได้ยิน น้าบอกว่าจะเล่นกับตัวเอง ก็จับมือน้าแล้วเดินออกไป

ในห้องนั่งเล่นเหลือแค่ ฉินต้าหย่ง โจวยู่ชุ่ย ฉินซีและ หยางเฉิน

“หยางเฉิน ในเมื่อนายกลับมาแล้ว เรื่องบางเรื่อง พวก เราก็ควรจะต้องคุยกันให้เข้าใจ”โจวยู่ฮุ่ยพูดขึ้น และไม่ ได้พูดด้วยน้ำเสียงจิกกัดเหมือนตอนที่เพิ่งเจอหยางเฉิน แล้ว

หยางเฉินพยักหน้า พูดอย่างเคารพว่า “แม่ครับ มีเรื่อง อะไรก็พูดได้เลยครับ”
โจวยซุ่ยถึงได้พูดต่อว่า “นายก็รู้ ห้าปีก่อน นายและ เสี่ยว ถูกลอบทําร้าย ถึงได้มีเรื่องแต่งงานขึ้น ระหว่าง พวกนายไม่ได้มีความรู้สึกต่อกันมาก่อน เพิ่งแต่งงาน นาย ก็ไปไม่ลา หลายปีมานี้ เสี่ยวซีเป็นทั้งพ่อและแม่ ลำบาก มากแค่ไหนและต้องแบกรับคำนินทามากมายแค่ไหน นายก็ไม่รู้ รวมทั้งซานเหอกรุ๊ปที่เธอก่อตั้งมาเองกับมือ ก็ ถูกตระกูลมาแย่งชิงไป และทั้งหมดนี้ก็เป็นเพราะนายทั้ง นั้น”

ในใจหยางเฉินเจ็บปวด เขารู้ ว่าเรื่องพวกนี้ ไม่ใช่เรื่องที่ โจวยู่ฮุ่ยแต่งขึ้น แต่มันคือความจริง

เขาจากไปห้าปี โดยเฉพาะในระหว่างที่ฉินซีตั้งท้อง ก็รับ รู้ได้ว่ามีคำแย่ๆพูดลือเกี่ยวกับเธอเยอะมากแค่ไหน

แดง า ฟัน ขาวสะอาดกัดริมฝีปากแน่น ดวงตาฉิน

“แม่ครับ สิ่งที่แม่พูดมาทั้งหมด ผมเข้าใจทั้งนั้น แต่ว่าแม่ สบายใจได้ กลับมาครั้งนี้ ก็เพื่อมาชดเชยให้กับเสี่ยวซี และเสี้ยวเสี้ยว หลังจากวันนี้ผมจะไม่ทำให้พวกท่านผิด หวังอีก”

หยางเฉินใบหน้าจริงจัง คำพูดเต็มไปด้วยความจริงใจ เขาไม่รู้ว่าสามารถพูดอะไรได้ ทำได้แค่แสดงออกถึง ความจริงใจของเขา
“นายยังกล้าพูดถึงอนาคตกับพวกฉันอีก?”

ในตอนนี้ฉินต้าหย่งเด้งตัวลุกขึ้น ใบหน้าเต็มไปด้วย ความโมโห “แกคิดว่าลูกสาวฉันเป็นสินค้าหรอ? อยากได้ ก็เอา ไม่อยากได้ก็ทิ้ง?”

ฉินต้าหย่งพูดแล้วก็ชี้ไปที่ทรัพย์สินที่วางอยู่บนโต๊ะ “นายดูสิ เพื่อที่จะได้แต่งงานกับลูกสาวฉัน ให้อะไรมา บ้าง? นายก็แค่ขยะที่ไม่มีอะไรเลย คิดว่าตัวเองไปเป็น ทหารมาห้าปีก็จะทำให้ลูกสาวฉันมีความสุขได้? ลูกสาว ฉันถูกนายทำให้เสียเวลามาห้าปีแล้ว พรุ่งนี้เช้า พวกนาย ไปหาเรื่องหย่าซะ”

ใบหน้าหยางเฉินมีแต่ความเศร้า ไม่ว่าพ่อตาแม่ยายจะ ด่าว่าเขายังไง ก็สมควรทั้งนั้น คิดถึงสิ่งที่ฉินซีต้องแบกรับ ไว้เองมาหลายปี ในใจก็ยิ่งเจ็บปวดกว่าเดิม

ห้าปีก่อนที่เขาต้องจากไป ก็เพราะว่าไม่เหมาะสมกับฉิน ซี มีเพียงแค่เกณฑ์ทหารเท่านั้น เขาถึงจะสามารถพุ่งออก ไปเจอสิ่งที่เหมาะสมกับเขา และเขาจะได้เหมาะสมกับฉิน ซี แต่เขากลับไม่รู้ว่าเพียงแค่ครั้งเดียว ฉินซีก็ตั้งท้องแล้ว

ใบหน้าฉินซีเต็มไปด้วยน้ำตา หลายปีมานี้ที่แบกรับไว้ เอง ทําให้เธอกลายเป็นคนที่เข้มแข็งมาก ถึงแม้น้ำตาจะ ไหลอาบแก้ม แต่ก็ไม่ยอมให้ตัวเองมีเสียงเล็ดลอดออกไป

เห็นท่าทางที่เจ็บปวดขนาดนี้ของฉินซี ในใจหยางเฉินก็ ยิ่งรู้สึกแย่

วันนี้ ถ้าฉิน อยากได้ดาวบนท้องฟ้า เขาก็จะหาวิธีเอา มาให้ได้ แต่ว่า ฉินซีจะยอมรับมั้ย?

จนถึงตอนนี้ เขาถึงจะรู้ว่า ตั้งแต่ต้นจนถึงตอนนี้ เป็น แค่เขาที่คิดไปเอง จริงๆแล้วเขาชอบเธอตั้งแต่ก่อนห้าปี ที่แล้ว เพียงแต่ฉินซีไม่เคยมองดูเขา แม้ว่าจะถูกคนลอบ ทําร้าย ทําให้มีการแต่งงานกับเขา ถึงแม้ว่าจะแต่งงาน เพื่อชื่อเสียงของตระกูล แต่ก็อย่างที่ฉินต้าหย่งพูด ระหว่างพวกเขานั้นไม่มีความรู้สึกต่อกันมาก่อน

หยางเฉินกลับคิดไปเองว่า ขอแค่เพียงเขาเหมาะสมกับ ฉินซี ก็จะทำให้เธอมีความสุขได้

ในตอนนี้ เขาถึงจะรู้ว่า เขาคิดผิดไปแล้ว!

ผิดมาห้าปีเต็มๆ!

อยู่ๆหยางเฉินก็ลุกขึ้น หันไปทางฉินต้าหย่งและโจวยู่ชุ่ยแล้วคุกเข่าลง เสียงกระทบพื้นดังมาก เหมือนกับว่าทั้ง ห้องสั่นสะเทือนตามไปด้วย

“พ่อตาแม่ยายครับ ได้โปรดรับการเคารพของหยางเฉิน ด้วยครับ!”สีหน้าของหยางเฉินแสดงออกถึงความจริงจัง

พริบ!!

หน้าผากเขาก้มลงไปชนกับพื้นกระเบื้องหินอ่อนอย่าง

หนัก

“หยางเฉิน นายกำลังทำอะไร?”

เห็นเลือดที่ออกบนหน้าผากของหยางเฉิน โจวยู่ชุ่ยก็ ตกใจพูดขึ้น

“นายอย่าหวังว่าจะใช้การทำร้ายตัวเองมายื้อให้ฉินซียก โทษให้นะ”

ฉินต้าหย่งเองก็ตกใจ แล้วก็มองไปยังฉินซีที่น้ำตาอาบ แก้ม “เสี่ยวซี แกอย่าถูกแผนทำร้ายร่างกายของมันหลอก เด็ดขาดนะ ขยะแบบนี้ ไม่ต้องยกโทษให้มันทั้งชีวิต”
พริบ!

หยางเฉินทําเหมือนกับไม่ได้ยินอะไรทั้งนั้น แล้วก็ ทําความเคารพหนักๆอีกหนึ่งที

“หยางเฉินขอเคารพอีกครั้ง ขอบคุณที่หลายปีมานี้ ทั้ง สองท่านดูแลฉินซีและเสี้ยวเสี้ยวครับ”

แล้วก็ทำความเคารพอีกครั้ง!

“ห้าปีมานี้ หยางเฉินไม่สามารถทำหน้าที่สามีและพ่อที่ ดี ทำให้เสี่ยวซีต้องเจอกับค่านินทามากมาย ทำให้เสี้ยว เสี้ยวไม่มีพ่อตั้งแต่เด็ก ผมผิดต่อพ่อตาแม่ยาย และยิ่งผิด ต่อเสี่ยวซีกับเสี้ยวเสี้ยว!”

พริบ! พริบ! พริบ!

ทุกครั้งที่เขาก้มหัวเคารพนั้นใช้แรงหนักเสมอ เหมือนกับ ว่ามีแต่แบบนี้ถึงจะช่วยลดความเจ็บปวดในใจเขาได้

เคารพสิบครั้งในรวดเดียว หน้าผากของหยางเฉินเลือด ไหลไม่หยุด

ฉินซีที่อยู่ข้างๆก็น้ำตาไหลอาบแก้ม
ในที่สุดหยางเฉินก็ยืนขึ้น ในตอนนี้ เขากลับรู้สึกโล่งขึ้น เยอะ เดินไปยังตรงหน้าของฉินซีที่หลบหน้าร้องไห้ แล้วก็ พูดขึ้นว่า “เสี่ยวซี เราหย่ากันเถอะ!”