บทที่2 ใบมรณบัตร

บทที่2 ใบมรณบัตร

ในตอนนี้ รถ Rolls-Royce สีดำป้ายทะเบียน เจียงA88888 คันหนึ่งก็ค่อยๆจอดลงที่หน้าประตูสนาม บิน

ชายวัยกลางคนที่ใส่สูทสีดำคนหนึ่งรีบขยับเข้าไปเปิด ประตูรถให้อย่างนอบน้อม

ถ้าภาพนี้ถูกบุคคลชนชั้นสูงของเจียงโจวเห็นเข้าคงจะ ตะลึง เพราะชายวัยกลางคนคนนี้คือซูเฉิงอู่บุคคลที่รวย อันดับหนึ่งของเมืองเจียงโจว แต่ตอนนี้ กลับต้องมาเปิด ประตูให้กับผู้อื่น

จากนั้นก็เห็นคนแก่ผมขาวคนหนึ่งเดินลงมา ใส่เสื้อคอ จีนสีกรมท่า ในมือมีไม้เท้าที่สวยหรูอันหนึ่ง ด้านบนของ ไม้เท้าเหลี่ยมด้วยพลอยสีน้ำเงินที่มีขนาดใหญ่เกือบเท่า ไข่ไก่ มองดูแล้วคล้ายจะอ่อนแอ แต่ร่างกายกลับแข็งแรง ดีมาก และมีออร่าของความมีอำนาจอยู่ทั่วตัว

“นายน้อยน่าจะใกล้ออกมาแล้วสินะ?”

อยู่ๆคนแก่ก็พูดขึ้น สายตาจ้องมองไปที่ทางออกของ

สนามบิน
และในตอนนี้เองก็มีร่างของสองคนเดินออกมาตามๆกัน

สายตาคนแก่จ้องมองไปที่ร่างของชายหนุ่มที่เดินอยู่ ข้างหน้า ในขณะที่ซูเฉิงอู่กำลังประหลาดใจ คนแก่ก็รีบ เดินเข้าไป ทำความเคารพ ก้มหัว ท่าทางเสร็จในรวด เดียว และพูดอย่างเคารพว่า “ตระกูลอวี่เหวินแห่งเยนตู พ่อบ้านหานเทียนเฉิง มารับนายน้อยกลับเย็นตู เพื่อดูแล ตระกูลอวี่เหวินครับ

ได้ยินคนแก่บอกที่มาของตัวเอง หยางเฉินก็รู้แล้วว่าคน แก่นเป็นใคร

แต่ว่า เมื่อได้ยินคำว่า “ตระกูลอวี่เหวิน” ความรู้สึกดีใจ ที่ได้กลับมาก็หายไปในทันที แล้วมีความโมโหพุ่งขึ้นมา แทนที่

หยางเฉินมองหานเทียนเฉิงอย่างดูถูก “ช่างน่าขันเสีย จริงๆ เมื่อสิบปีก่อน ฉันและคุณแม่ ถูกไล่ออกจากตระกูล และถูกข่มขู่ว่าทั้งชีวิตนี่ห้ามเข้าไปเหยียบแยนตูอีก เพียง เพราะว่าฉันเป็นลูกนอกสมรส ไม่มีสิทธิ์ที่จะได้ส่วนหนึ่ง ของตระกูลอวี่เหวิน แต่ตอนนี้กลับต้องการให้ฉันไปดูแล ตระกูลอวี่เหวิน?”

“สิบแปดปีก่อน ฉันที่อายุเพียงเก้าขวบคุกเข่ากับคุณแม่ ที่หน้าบ้านตระกูลอวี่เหวินในคืนฝนตกหนักทั้งคืนพวกนายเคยมีความเห็นใจกันสักนิดมั้ย?”

“ห้าปีก่อน แม่ของฉันป่วยหนัก ฉันที่ไม่มีทางเลือกอะไร แล้ว ไปขอร้องให้ตระกูลอวี่เหวินช่วยเหลือในการรักษา แล้วพวกนายทํายังไง?

“วันนี้รู้ว่าฉันกลับมาจากชายแดนเหนือด้วยความ รุ่งโรจน์ มีอำนาจในมือ ก็เลยอยากให้ฉันไปดูแลตระกูลอ วี่เหวิน?”

“กลับไปบอกคนๆนั้น สำหรับฉันแล้ว ตระกูลอวี่เหวิน นับ ว่าเป็นอะไรกัน? ถ้ายังมาวุ่นวายกับฉัน อย่าหาว่าฉันไม่ เตือนที่จะให้ฉันต้องไปเยนตูด้วยตัวเอง”

คำพูดพวกนี้ เก็บอยู่ในใจเขามานานหลายปี ประสบการณ์ชีวิตทหารห้าปีมานี้ ทำให้จิตใจเขานิ่งสงบ แล้ว และไม่มีอารมณ์ร้อนแน่นอน แต่ตอนนี้ ความทรงจํ ที่เก็บกดไว้มานาน กลับทำให้ลูกผู้ชายคนนี้ดวงตาแดงก่ำ

หานเทียนเฉิงถอนหายใจยาว เหมือนกับคิดไว้แล้วว่า จะเป็นอย่างนี้ “เยี่ยนเฉินกรุ๊ปจะมาปักหลักที่เจียงโจวใน เร็วๆนี้ ในตอนที่แม่คุณยังอยู่เยนตู นี่คือชื่อที่แม่ของคุณ ใช้ชื่อของคุณและเธอมารวมกัน อาศัยแค่เพียงกำลังของ ตัวเอง พยายามก่อตั้งธุรกิจมาได้ ตอนนี้แม่ของคุณก็ได้ จากไปแล้ว ดังนั้นเยี่ยนเฉินกรุ๊ปก็ควรจะคืนให้กับคุณ”

หยางเฉินหัวเราะเย็นชา และแก้ไขให้ถูกว่า “ไม่ใช่ตระ กูลอวี่เหวินคืนให้ฉัน แต่เยี่ยนเฉินกรุ๊ปมันเป็นของแม่ฉัน มาตั้งแต่แรก แค่เพียงเคยถูกพวกนายแย่งไปอย่างไร้ จิตสำนึก”

เพิ่งพูดจบ หยางเฉินก็ก้าวเดินจากไป

“ตระกูลอวี่เหวิน ทำผิดต่อพวกคุณจริงๆ!”

มองดูแผ่นหลังที่จากไปของเขา หานเทียนเฉิงเศร้า หมอง จากนั้นก็สั่งซูเฉิงอู่ที่อยู่ข้างกายว่า “เสี่ยวซู ตั้งแต่ วันนี้เป็นต้นไป นายจะต้องคิดทุกวิถีทางที่นายสามารถ ทําได้ไปช่วยเหลือนายน้อย”

ได้ยินอย่างนี้ ซูเฉิงอู่พูดอย่างเคารพ “ท่านหานครับ หาก ไม่มีท่าน ก็ไม่มีซูเฉิงอู่ในวันนี้ ท่านสบายใจได้ ผมจะช่วย เหลือนายน้อยอย่างเต็มกำลังแน่นอนครับ”

แล้วอยู่ๆหานเทียนเฉิงก็พูดขึ้นอีกว่า “ใช่สิ นายน้อย แต่งงานตั้งแต่เมื่อห้าปีก่อนแล้ว ในเมื่อตอนนี้นายน้อย กลับมาแล้ว นายก็ไปแสดงความเคารพตระกูลฉินแทน ตระกูลอวี่เหวินหน่อยนะ”

“ครับผม!”
แท็กซี่คันหนึ่งกำลังค่อยๆเคลื่อนตัว หยางเฉินที่นั่งอยู่ ด้านหลัง ความคิดนึกย้อนไปถึงอดีต

ในคืนที่ในตกหนักในปีนั้น ในใจเขาก็ปิดกั้นตระกูลอ เหวินแล้ว ห้าปีก่อน แม่ของเขาที่อาการป่วยสาหัส และ หยางเฉินในตอนนั้นก็เพิ่งเรียนจบ ไม่มีเงินติดตัว และเจอ เข้ากับการถูกลอบวางแผนให้มีสัมพันธ์ข้ามคืนกับฉินซี พอดี

ตระกูลฉินให้หยางเฉินแต่งเข้าบ้านเพื่อชื่อเสียงของ ตระกูล เพื่อให้แม่เขาได้รักษาอาการป่วย เขาจึงตอบ ตกลง และขอเงินจากตระกูลฉินห้าแสน แต่ยังไม่ทันที่เงิน นี้จะส่งถึงโรงพยาบาล แม่ของเขาก็จากไปซะก่อน และ ไม่ได้เจอแม้กระทั่งครั้งสุดท้ายด้วยซ้ำ

หลังจากที่แม่เสีย หยางเฉินแต่งเข้าตระกูลฉินตามที่ ตกลงกันไว้ แต่เขารู้ตัวว่าไม่เหมาะกับฉินซีที่เขาแอบชอบ มานาน หลังจากแต่งงานไม่นาน ก็สมัครเกณฑ์ทหารและ จากไป

การจากลาครั้งนี้มากถึงห้าปี!

หน้าประตูลานกว้างที่เก่าแก่แห่งหนึ่ง มีรถ Maybach

ใหม่เอี่ยมคันหนึ่งจอดอยู่
หยางเฉินมองดูรถหรูราคาแพง แล้วยิ้มอ่อน “ดูแล้ว บ้าน ฉินซี จะถูกให้ความสำคัญจากตระกูลฉินมากขึ้นกว่าเมื่อ ห้าปีก่อน พ่อตาถึงกับขับรถหรูราคา 3-4 ล้านหยวนแล้ว”

มาถึงบ้านตระกูลฉินอีกครั้ง ในใจหยางเฉินเองก็รู้สึก สับสนมาก เรื่องเมื่อห้าปีก่อน ถึงแม้ว่าเขาจะเป็นผู้ถูก กระทำเหมือนกัน แต่ยังไงซะเขาก็ได้ครอบครองครั้งแรก ของเธอ หญิงสาวคนที่มีฉายาว่าคนสวยอันดับหนึ่งของ เจียงโจว

ห้าปีก่อนที่จากไปโดยไม่ลาหลังจากที่เพิ่งแต่งงาน ไม่ว่า ยังไง นี่ก็เป็นความผิดของเขาทั้งนั้น

ไม่พูดก็รู้ว่าหลายปีมานี้ ฉินซีจะต้องแบกรับคำนินทาให้ ร้ายมากมายแค่ไหน

แต่เขาในตอนนั้นรู้สึกว่าตัวเองต่ำต้อยมาก มีเพียงแค่ เกณฑ์ทหารเท่านั้น ที่พอจะมีทางเทียบเท่ากับฉินซีได้ ใน วันนี้ เขาประสบความสําเร็จแล้ว มีอำนาจและสินทรัพย์ มากมายอยู่ในมือ ในที่สุดเขาก็มีสิทธิ์บอกกับทุกคนแล้ว ว่าเขาเหมาะสมกับฉินซี

เดินมาถึงหน้าประตูลานกว้าง หยางเฉินยกมือ กำลังจะ เคาะประตู มือก็นิ่งค้างในทันที บทสนทนาที่ลอยเข้าหูมา จากลานกว้าง
เสียงของคุณแม่ฉินดังขึ้น “เสี่ยวหวัง ตอนนี้ป่ากำลังยื่น ขอใบมรณบัตรของไอ้ขยะนั่น นายอย่าเพิ่งใจร้อนนะ รอ ใบมรณบัตรของไอ้ขยะนั่นท่าเสร็จเรียบร้อย เสี่ยว ก็จะ กลับสู่สถานะโสดแล้ว”

คุณพ่อฉินก็พูดต่อว่า “ถึงตอนนั้น ลุงฉิน จะเป็นคนแรก ที่ตกลงเรื่องแต่งงานของนายกับเสี่ยวซีเอง”

“ถ้าอย่างนั้นก็ขอบคุณคุณลุงคุณป้ามากนะครับ แต่ว่า ทางฝั่งเสี่ยวซีก็รบกวนพวกท่านด้วยนะครับ”

“เสี่ยวหวัง นายสบายใจได้เลย เสี่ยว จะต้องตกลง แน่นอน”

“งั้นก็รบกวนคุณลุงคุณป้านะครับ ใช่สิ คุณป้าครับ นี่ เป็นรังนกแท้บริสุทธิ์ที่ผมฝากเพื่อนนำเข้ามาจากต่าง ประเทศ คุณลุงครับ นี่คือหยกพระชั้นยอดที่ผมนำกลับ มาให้คุณลุงด้วยตัวเองจากประเทศพม่าครับ”

ในลานกว้างของบ้านตระกูลฉิน เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ ของคุณพ่อฉินและคุณแม่ฉิน สีหน้าของหยางเฉินเองก็ แปรปรวน

แต่แค่เพียงคิดถึงคนที่เขาไม่สามารถลืมได้ เขาก็พยายามเก็บกดอารมณ์โมโหไว้ ไม่ว่ายังไง เขาก็เป็นคน ที่ทําผิดต่อฉินซี

ยิ่งไปกว่านั้น ครั้งนี้ที่กลับมา ก็เพื่อเธอ

ตึง! ตึง! ตึง!

หยางเฉินจับที่เคาะประตู แล้วเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น

“ใครกัน?”

เหมือนกับว่าเสียงเคาะประตูไปขัดขวางความสุข เสียง ของคุณแม่ฉินเต็มไปด้วยความไม่พอใจ จากนั้นก็ได้ยิน เสียงฝีเท้าที่ยิ่งอยู่ยิ่งใกล้เข้ามา

คุณแม่ฉินเปิดประตู รอยยิ้มที่ยังหลงเหลืออยู่บนใบหน้า เมื่อเห็นเข้ากับคนที่ไม่อยากจะเจออีกตลอดชีวิต ท่าทาง ก็เปลี่ยนไปในทันทีเหมือนกับว่าเห็นผี พูดขึ้นอย่างตกใจ และโมโห “นาย…..นายคือหยางเฉิน?”