บทที่ 5 จะต้องมีความสุขแน่นอน

บทที่ 5 จะต้องมีความสุขแน่นอน

ตั้งแต่เด็กพวกเขาต่างก็บอกว่าเธอเป็นผู้หญิงที่ไร้ ยางอาย เธอไม่เชื่อ เธอไม่เชื่อว่าแม่จะเป็นผู้หญิงแบบนั้น เธออยากจะไปในสถานที่ที่แม่ของเธอเคยอยู่เพื่อยืนยัน!

“เอ๊ะ! เด็กคนนี้ ก็รู้ว่าปู่อดไม่ได้ที่ต้องเห็นเธอแบบนี้ ถ้าเธออยากไปก็ไปเถอะ ยังไงก็ตามตระกูลไป่ก็ยังมี อุตสาหกรรมที่เมืองเจียงเฉิงเหมือนกัน หลิงหลิงเธอบอก ปู่มาซิ… …”

เมื่อคุณปู่ไปพูดมาถึงครึ่งทางก็หยุดลง สายตาจ้องไป หลิงซีที่อยู่ตรงหน้าอย่างจริงจัง ทำเอาไป่หลิงซีนิ่งชะงัก ในใจก็อดไม่ได้ที่จะตั้งใจขึ้นมา

“คุณปู่ มีอะไรจะพูดกับหลิงหลิงหรอ?”

น้อยครั้งมากที่คุณปู่ไป๋จะใช้สายตาที่จริงจังแบบนี้คุย กับตัวเอง ยกเว้นตอนที่เธอหมั้นกับมู่จิ่งเหยียนเมื่อ5ปี ก่อน คุณปู่ไป๋เคยถามเธออย่างจริงจังแบบนี้

ครั้งนี้ เป็นครั้งที่สองในชีวิตของเธอ ทำให้ไป๋หลิงซีตื่น เต้นขึ้นมาอย่างควบคุมไม่อยู่ เธอรู้ว่า สิ่งที่คุณปู่ไป๋จะพูด ต่อจากนี้ คงจะต้องสำคัญมาก
“แต่งงานกับมู่จิ่งเหยียน เธอคิดว่าตัวเองจะมีความสุขจริ งๆหรอ?”

ไป่หลิง ชะงัก เธอคิดไม่ถึงเลยว่า คุณปู่ไปจะถาม คําถามนี้กับเธออย่างกะทันหันแบบนี้ ท่าทางที่ดูจริงจัง แบบนี้ ทำเธองุนงงไปชั่วขณะ เธอมีความสุขไหม?ที่ผ่าน มา มีแค่เธอที่ชอบมู่จิ่งเหยียน แต่คนที่มู่จิ่งเหยียนชอบคือ เจียงรั่วฉิง ที่ผ่านมาเธอพยายามมาตลอด ตกลงถูกหรือ ผิดกันแน่?

เธอรู้ดี ถ้าเกิดว่าตอนนี้เธอกลับคำพูดแล้วหละก็ คุณปู่ ก็จะใช้ทุกวิธีเพื่อที่จะหยุดการแต่งงานของพวกเขาแน่ๆ เธอปล่อยให้คุณปู่เสียสละทุกอย่างเพื่อตัวเองได้จริงๆ หรอ?

“มีความสุข ต้องมีความสุขแน่นอนอยู่แล้วค่ะ คุณปู่ลืม ไปแล้วหรอ? หลิงหลิงหวังเสมอว่าอยากจะแต่งงานกับพี่ จิ่งเหยียน ตอนนี้ความหวังใกล้จะเป็นจริงแล้ว คุณปูจะ ต้องได้เห็นหลิงหลิงมีความสุขนะ หลิงหลิงจะดูแลคุณปู่ ตลอดไปนะ!”

ไป๋หลิงซียิ้มอย่างอ่อนหวาน บนใบหน้าที่ขาวใสเผยให้ เห็นรอยบุ๋มเล็กของรักยิ้ม กอดแขนของคุณปู่ไปไว้อย่า งอ้อนๆ และเอนศีรษะลงบนตักของคุณปู่ไป

“หลิงหลิงมีความสุขก็ดีแล้ว ขอแค่เธอมีความสุข ปู่เต็มใจทําทุกอย่าง!

คุณปู่ไปยิ้มอย่างพึงพอใจ ฝ่ามือใหญ่ที่เต็มไปด้วยรอย เหี่ยวย่นของคนชราค่อยๆสัมผัสบนศีรษะของไป่หลิง ซี เสียงประตูดังขึ้นเพราะมีคนเปิดออก ร่างที่มืดมิดเข้า มาอย่างช้าๆ เท้าที่ย่างก้าวทรงพลังและลึกล้ำเช่นเดียว กับรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา ทั้งสงบและแข็งแกร่ง แต่ก็ ราวกับเป็นความฝัน เหมือนไม่ใช่ความจริง

“หลิงหลิงคุยกับคุณปู่แล้วหรอ? ทางโรงเรียนได้จัดการ ทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว เดือนหน้า หลิงหลิงก็สามารถเดิน ทางไปได้เลย โชคดีที่ไม่ไกลจากบริษัทสาขาย่อยเท่า ไหร่ ทุกๆเดือนผมจะไปดูแลหลิงหลิงที่นั้นเองครับ”

มู่จิ่งเหยียนเดินไปหยุดที่ด้านหลังของไป่หลิงซี และกอด เธอไว้ในอ้อมกอดอย่างคุ้นเคย มองไปทางคุณปู่ไป์ อย่าง เคารพเหมือนดั่งเคย

อ่อนโยน ดูฉลาด อบอุ่นและพิถีพิถัน มู่จิ่งเหยียนที่เป็น แบบนี้ทำให้ไป่หลิงซีรู้สึกสับสนไปชั่วขณะ นี้คือมู่จิ่งเหยี ยนที่เธอรู้จักคนนั้นจริงหรอ? การแสดงที่แสนหวานนี้ ไม่รู้ ว่าพวกเขาแสดงต่อหน้าของคุณปู่มาหลายครั้งจนนับไม่ ถ้วนแล้ว แต่ไม่ว่าจะกี่ครั้ง ก็ทำให้เธอรู้สึกสับสน ทำให้ เธอดื่มฉ่ำกับการแสดงที่อ่อนโยนของเขาจนไม่สามารถ หลุดพ้นได้ บางทีหากแต่งงานกับเขา ความอ่อนโยนแบบนี้ก็อาจจะเกิดขึ้นจริงได้ เธออาจจะสามารถ มีความสุขได้จริงๆ!

“อ้อ งั้นก็ดี การแต่งงานของนายกับหลิงหลิง ฉันอยาก จะวางแผนก่อน ปีที่แล้วหลิงหลิงก็อายุครบ 18 ปีแล้ว ฉัน คิดว่าจะจัดงานแต่งงานให้พวกเธอทั้งสองคนในปีที่หลิง หลิงอายุครบ 20 นายคิดว่าเป็นยังไง!”

คุณปู่ไปพยักหน้าอย่างพอใจ ในขณะเดียวกันกับตอนที่ มู่จิ่งเหยียนเดินเข้ามา ความเมตตาบนใบหน้าก็ได้หายไป นานแล้ว สายตาตอนที่เงยหน้าขึ้นมามองนั้นจริงๆแล้วไม่ ได้มีคําถามด้วยซ้ำไป เรื่องนี้เขาได้ตัดสินใจไว้ก่อนแล้ว!

“คุณปู่ ไม่ได้บอกว่า…….

ไป๋หลิงซีชะงัก เธอรู้ว่าที่คุณปู่ทำแบบนี้ก็เพื่อตัวเอง ทั้งหมด เธอสามารถรับรู้ได้ถึงความแข็งทื่อของมู่จิ่งเหยี ยนที่อยู่ข้างๆ แต่ว่าบนใบหน้าของเขายังคงมีรอยยิ้มที่ อบอุ่นเล็กน้อย เธออยากที่จะหยุดข้อเสนอของคุณปู่นี้ แต่กลับถูกมือใหญ่ที่อยู่บนไหลรั้งเอาไว้อย่างแรง ความ เจ็บปวดนั้น ทําให้เธอไม่สามารถเอ่ยปากได้ เขาโกรธ แล้วจริงๆด้วย!

“ทุกอย่างจะเป็นไปตามที่คุณปู่ต้องการ ผมเองก็อยาก รีบแต่งงานกับหลิงหลิงเหมือนกัน ยังไงซะชีวิตมหาลัยที่เบิกบานแบบนั้น ปล่อยให้หลังหลังอยู่ที่นั่น เองก ไม่ค่อยวางใจเท่าไหร่ ขอบคุณคุณปู่ที่ไม่ใช่ครับ จึงเห ขียนจะดูแลหลิงหลิงอย่างดี จะไม่ทำให้คุณผิดหวัง แน่นอน”