บทที่ 2 กระดิกหางอ้อนวอน

บทที่ 2 กระดิกหางอ้อนวอน

“ไม่ต้องกระดิกหางอ้อนวอนขนาดนี้ก็ได้ อยากไปเมือง เจียงเฉิงมันก็ไม่ใช่ว่าไม่ได้!

ฝ่ามือใหญ่ข้างหนึ่งกดอยู่บนหัวของไป่หลิงซี ทำให้เธอ ต้องหยุดการเคลื่อนไหวทั้งหมดลง และเงยหน้าที่สงสัย นั้นขึ้นมามองใบหน้าของเขาที่หล่อเหลาเป็นพิเศษภายใต้ แสงไฟนั้น

“ขอแค่คุณยอมบริการแขกของผมหนึ่งคืน ผมก็จะตกลง และไม่เพียงแค่คุณสามารถไปเรียนต่อที่เมืองเจียงเฉิงได้ เท่านั้น คุณยังสามารถไปเรียนต่อที่อื่นที่คุณอยากไปได้ อีกด้วย ทางด้านคุณปู่ ผมจะช่วยคุณพูดเอง คุณคิดว่า ข้อเสนอนี้เป็นยังไง?”

มู่จิ่งเหยียนพูดจบ รอยยิ้มที่มุมปากก็ค่อยๆลึกขึ้น และ ยิ่งอยู่ก็ยิ่งแปลกขึ้น ริมฝีปากสีแดงสดราวกับเป็นผู้ส่งสาร จากนรก แพร่กระจายกลิ่นอายของเลือดออกมา ปิดล้อม วิญญาณของไป่หลิงซีไว้แน่น

“อะไรนะ? ไม่ ฉันไม่สามารถ……..

ให้เธอไปบริการผู้ชายคนอื่น…..ภายในหัวของไป่หลิงซี ยังคงวนเวียนอยู่กับประโยคนี้ ราวกับตกลงไปในสระนาล็กที่ไม่มีจุดสิ้นสุด ทําให้เกียรติที่มีอยู่น้อยนิดของตัว เธอเองนั้น ยิ่งต่ำต้อยลงไปอีก

“แต่ว่าคุณกับฉัน เราหมั้นกันแล้วนะ คุณปู่เคยบอกไว้ว่า หลังจากฉันเรียนจบ พวกเราก็จะแต่งงานกันไม่ใช่หรอ? ทำไมคุณถึงให้ฉัน ให้ฉันไปบริการผู้ชายคนอื่น!”

เธอทำไม่ได้ และยิ่งไม่อยากเชื่อ ว่าเขาจะสามารถพูด คำพูดพวกนี้ออกมาได้ จะให้เธอไปทำเรื่องที่น่าอับอาย แบบนี้ได้ยังไง เธอเป็นผู้หญิงของเขาแล้วนะ และที่ สําคัญพวกเขายังเป็นว่าที่คู่หมั้นของกันอีก หรือจริงๆแล้ว เขาไม่เคยแม้แต่จะสนใจเธอสักนิดเลยหรอ? ใช่สิ! ที่ผ่าน มาตั้งแต่ต้น คนที่เขาสนใจก็มีแต่เจียงรั่วฉิงเท่านั้น ไม่เคย เป็นไป๋หลิงซีเลย

ไป่หลิงซีอดไม่ได้ที่จะแสยะยิ้มอย่างรู้สึกไร้ค่า เพียงแต่ ว่ารอยยิ้มเล็กๆน้อยๆนี้ กลับไปทำให้สติของมู่จิ่งเหยียน เปลี่ยนแปลง ผู้หญิงคนนี้แอบเหม่อลอยลับหลังเขาอีก แล้ว เขาเกลียดท่าทีแบบนี้ของเธอเมื่ออยู่ต่อหน้าเขา

มือใหญ่เหยียดออกไป เชยใบหน้าเล็กๆนั้นขึ้นมาอีกครั้ง ราวกับราชา มองใบหน้าที่โดดเดี่ยวของคนใต้ร่างอย่าง เยือกเย็น

“คุณอยากแต่งงานกับผมซะขนาดนี้! วางใจเถอะ ผมมู่ จิ่งเหยียนตำแหน่งข้างๆผมนี้ จะเก็บไว้ให้คุณคนเดียวอย่างแน่นอน คุณเป็นถึงภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมาย ของผมมู่นิ่งเหยียนในอนาคต คุณเป็นเงื่อนไขที่ผมจะ สามารถสืบทอดตระกูลไป ผมจะปล่อยคุณไปได้ยังไง!

ในน้ำเสียงที่ทุ้มต่ำนั้น มีลมที่หนาวเย็นพัดอยู่ และยังมี ความดูถูกเล็กน้อย สำหรับผู้หญิงที่อยู่ใต้ร่าง นอกจาก เขาจะขยะแขยงแล้ว ยังมีอีกนิดหนึ่ง… …คือสามารถ รองรับความอยากในร่างกายเขาได้ เขาต้องยอมรับเลย ว่า ร่างกายของผู้หญิงคนนี้ เป็นสิ่งหนึ่งที่ทำให้เขาพอใจ มากที่สุด เขาชอบความไร้เดียงสาของเธอและความ ละเอียดอ่อนที่มีต่อตัวเอง เขาไม่สามารถสลัดความรู้สึก นี้ออกได้!

“ใช่แล้ว! ฉันลืมไปได้ยังไงว่าในตัวฉันยังมีสิ่งที่คุณ ต้องการอยู่!”

ไป่หลิงซีพึมพำ กลับเต็มไปด้วยความโศกเศร้า ถ้าด้าน หลังของเธอไม่มีรัศมีพวกนี้อยู่ เขาคงไม่แม้แต่จะมองตัว เธอเลยสักนิด! เขาคงจะโยนเธอทิ้งไปในกองขยะนั้นแล้ว กลายเป็นกองขยะที่ไร้ค่า สําหรับเขาแล้วเธอก็เป็นแค่ เครื่องมือที่จะทำให้เขาได้ในตระกูลไป๋เท่านั้น!

“เมื่อรู้มูลค่าของตัวเองแล้ว และอยากจะใช้เรื่องนี้มาขู่ ผม เพื่อป้องกันตัว?”

มู่จิ่งเหยียนกระตุกยิ้มอย่างดูถูกที่มุมปาก ดวงตาที่มืดมิดนั้นหดลงและ จ้องมองไปที่ผู้หญิงใต้ร่าง ชั่วขณะหนึ่ง เขาเกิดสั่นไหวขึ้นมา!

เขากำลังกลัว? เขาจะกลัวได้ยังไง ถึงแม้สุดท้ายผู้หญิง คนนี้จะไม่ยอมแต่งงานกับเขาอย่างเชื่อฟังก็ตาม เขาก็ยัง สามารถเอา บริษัทLKกรุ๊ป มาได้เหมือนกัน เขาเป็นอะไร ไป? ถึงได้ไปกังวลเพราะผู้หญิงคนนี้

มู่จิ่งเหยียนรู้สึกตลกกับปฏิกิริยาของตัวเอง มือใหญ่ ที่จับไป่หลิงซีไว้ คลายออกอีกครั้ง คว้ากางเกงที่อยู่บน เตียง มาสวมอย่างเรียบร้อย แล้วหันหลังเดินไปที่ประตู “แม้คุณจะอยากใช้เรื่องนี้มาขู่ผมมันก็ไม่มีประโยชน์ อย่า ลืมไปว่า ผมเป็นประธาน บริษัทLKกรุ๊ป ที่ปู่ของคุณเป็น คนแต่งตั้งขึ้นมา คุณจะแต่งหรือไม่แต่ง ก็ไม่สามารถ เปลี่ยนแปลงความจริงนี้ได้!”

เปิดประตู ปิดประตู ไป่หลิงซีมองไปทางประตูที่เงียบลง ทันใดนั้นก็ยิ้มออกมา แต่ทว่า ด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของ เธอ นํ้าตาที่ใต้ตาก็เอ่อล้นหล่นลงมาด้วยเหมือนกัน!

เขาจะไปรู้ได้ยังไง แม้ว่าจะไม่ใช่เพราะทรัพย์สินของ ตระกูลไป์ เธอก็ยินดีที่จะแต่งงานกับเขา เธอชอบเขาไง ชอบมา 10 ปีแล้ว ความรักนั้น ถึงแม้เขาจะแต่งงานกับตัว เองเพราะผลประโยชน์ แต่เธอก็ยินดี