บทที่ 7 จูบเธอ

“คุณอยากทำอะไรหลังจากออกจากคุกนี่หรอเจน? ฉัน อยากไปทะเลสาบ เอ๋อไห่ ที่นั่นสวยมาก ก็ใสสะอาด นกน้ำที่นั่นน่ารักมาก ๆ ปลา และกุ้งก็สดและอร่อย ท้องฟ้า เป็น สีฟ้ามีน้ำใส ๆ แสงแดด ก็อุ่นกว่า ที่นี่เยอะ เลย”

“ ฉันอยากทำงานเยอะ ๆ เพื่อหาเงิน ให้ได้มาก ๆ แล้ว ฉันจะไปอยู่ที่นั่น เปิดโฮมสเตย์เล็ก ๆ ฉันไม่ได้ต้องการไ ปหาเงินที่นั่น ฉันเพียงแค่อยากจะเห็น เอ๋อไห่ ทุกวันนั่งดู กระแสน้ำไหลผ่านไป เงินไม่ใช่เป้าหมายหลักของชีวิต ฉัน แค่ยังพอมีกินมีใช้ก็เพียงพอแล้ว บางครั้งฉันมักจะ เห็นภาพเหล่านักเดินทางแบ็คแพ็คเกอร์ไป ๆ มา ๆ ที่นั่น อยู่บ่อย ๆ

เจน ฉันคิดว่าตัวฉันกำลังจะตาย ฉันควรจะทำอย่างไร ดี? ฉันยังไม่เคยเห็นความงามของ เอ๋อไห่ ด้วยตาของ ตัวเองเลย”

เจนจะไม่มีวันลืม เสียงอันไพเราะ แต่น่า เศร้า นั้น เธอ กอดผู้หญิงคนนั้นและใช้อุณหภูมิ ร่างกาย ของเธอเพื่อ ทำให้ร่างกายของผู้หญิงคนนั้นค่อย ๆ เย็นขึ้น

ในขณะที่เธอกำลังจะตาย ดวงตาที่สดใสของหญิงสาว ยังคงเต็มไปด้วยความปรารถนา เธอมองไปที่ท้องฟ้า นอกหน้าต่าง โลหะเล็ก ๆ ของเรือน จำและพูดว่า “ เจน บอกตรง ๆ ว่าฉันไม่เคยไปที่ เอ๋อไห่ ฉันเห็นความงดงามนั้นแค่ในจอทีวีและในนิตยสาร ฉันรู้ว่าแม้จะออกไปจาก ที่นี่ได้ฉันก็คงไม่มีเงินไปที่เอ๋อไห่ และเริ่มโฮมสเตย์เล็ก ๆ ฉันแค่อยากจะฝันถึงความฝันที่เป็นไปไม่ได้ก่อนที่ฉัน จะตายนั่นคือทั้งหมดที่ฉันวาดฝันไว้ ”

จนถึง ตอนนี้เจนยังคงจำความปรารถนา ในดวงตา ของ หญิงสาวขณะที่เธอกำลังจะเสียชีวิตลงได้

ความทรงจํานั้นช่างเจ็บปวดมาก จนดวงตาของเจนชุ่มไ ปด้วยน้ำตา ก่อนที่เธอจะรู้ตัว เธอเอื้อมมือไปเช็ดน้ำตา อย่างลับ ๆ ขณะที่เธอนอนราบบนพื้นเธอเอื้อมมือข้าง หนึ่งไปที่หลังส่วนล่างซ้าย มันว่างเปล่า เธอมีอวัยวะหนึ่ง ที่น้อยกว่าคนปกติทั่วไป 1

นั่นคือเหตุผล ที่เธอไม่สามารถ ดื่ม แอลกอฮอล์ ได้ เธอ ต้องการจะมีชีวิตอยู่

เธอติดหนี้ที่เธอยังไม่ได้ชำระคืน!

เธอมีบาปที่เธอยังไม่ได้ชดใช้!

ไม่!

ยังตายไม่ได้!

เจนเงยหน้าขึ้นมองฌอนพรางส่ายหัว “คุณสจ๊วตตราบ ใดที่คุณไม่ให้ฉันดื่มฉันพร้อมที่จะทำอะไรก็ได้

อะไรก็ได้…อย่างนั้นหรอ?

ดวงตาที่เหมือนเหยี่ยวของชายคนนั้นหรี่ลง และมุมปาก ของเขาก็ค่อยๆ โค้งลง “อะไรก็ได้?” เขาเปิดปากเอ่ยขึ้น เผยให้เห็น ถึงความ อันตราย จากน้ำ เสียง ของเขา

ทายาทสาวแห่งครอบครัว ดันน์ ทิ้งความมั่นใจของ ตนเอง ความเย่อหยิ่ง และศักดิ์ศรี ของเธอไปหมดแล้ว หรือ?

คุณหนูดันน์ ที่เขาจําได้ไม่ใช่อย่างนี้ เขาจ้องไปที่เจน เพื่อที่จะดูว่าเธอเปลี่ยนไปแล้วจริง ๆ หรือไม่

“ตราบใดที่ไม่ต้องดื่ม จะให้ฉันทำอะไรก็ได้ค่ะ”

“ตกลง!” ใบหน้าของชายบนโซฟามีความพึงพอใจ จาก นั้นเขาก็ดีดนิ้วขึ้นไปในอากาศ ด้วยเสียงนี้ร่างหนึ่ง ค่อยๆเดินออกมาจากมุมมืด “ครับนายท่าน ” ชายคนนี้ แต่งกายด้วยชุดสูทสีดำผมที่ตัดแต่งอย่างเรียบร้อย และศีรษะของเขาโค้งคำนับทำมุม 45 องศาอย่าง เคารพ เขาคงจะเป็นบอดี้การ์ดของฌอน

เจนมองฌอน ด้วย ความ สับสน ภาย ใต้แสงไฟสลัว ๆ ใบหน้าที่เปล่งประกาย และสมบูรณ์แบบของชายคนนั้น ค่อย ๆ เผยรอยยิ้มออกมาราวกับเทพบุตร แต่ดูเป็นลาง ร้ายสำหรับ เจน ริมฝีปากเรียวบางและสง่างามของเขา ขยับ และพูดว่า “จูบเขาสิ

เจนจ้องมองตามนิ้วเรียว ๆ ของเขาไปและจ้องไปที่บอดี้ การ์ดชุดด่าที่ยืนเงียบงันอยู่ข้างหลังเขา…ทันใดนั้น ดวงตาของเขาก็เบิกกว้าง!

“ทำไม? ทำไม่ได้เหรอ?” เธอได้ยินเสียงหัวเราะ ที่น่า กลัวของฌอนอยู่ข้างหูของเธอ “ งั้นก็ดื่มซะเถอะ หรือว่าตอนนี้เธออยากที่จะเริ่มการแสดงของเธอแล้ว 1

ซูววว! เจนรู้สึกราวกับว่ามีอ่างน้ำแข็งเทลงบนหัวของ เธอ เจน ถูกแช่แข็งไปทั่วร่างกาย โดยไม่มีความอบอุ่น เหลืออยู่เลย หูของเธอ อื้ออึงเธอเงยหน้าขึ้นมองชายที่ นั่งอยู่บนโซฟาอย่าง งุนงง เขาช่างดูราวกับราชา …เขา พูดว่าอะไรนะ?

การแสดง ใช่หรือ ไม่ ? โอ้…เขาอยาก ให้เธอ แสดง เป็น โสเภณีอย่างนั้นหรือ?

เธอค่อย ๆ เม้มริมฝีปากที่แห้งผากของเธอ จูบแรกของ เธอราคาช่างถูกยิ่งนัก แม้ว่าสิ่งที่เธอรู้สึกสำหรับเขาใน ตอนนี้คือความหวาดกลัว และความรู้สึกอื่นที่เธอ พยายามจะซ่อนความรู้สึกนี้ที่มีต่อเขาไว้ในที่ที่ลึกที่สุด ของหัวใจ แต่เธอก็ยังไม่สามารถหยุดตัวเองจากความ รู้สึกที่เจ็บปวดและขมขื่นนี้ได้เลย

เธอมองไปที่ฌอนช้า ๆ ดวงตา ของเธอปราศจากความ เกลียดชังหรือความรัก สิ่งที่เขาเห็นคือมีเพียงแค่ความ สิ้นหวัง!

ฌอนลิ้มรสความสิ้นหวังในดวงตาของเธออย่างมีความ สุข ผู้หญิงคนนี้…คงจะปฏิเสธ ความต้องการที่ไร้สาระ ของเขาใช่มั้ย? ระหว่างการดื่มวอดก้ากับการจูบผู้ชายที่ เธอไม่รู้จักเหมือนตัวตลก ผู้หญิงทั่วไปก็คงไม่เลือก หรอกใช่หรือไม่?

นอกจากนี้เธอยังเคยเป็น คุณหนูดันน์ ผู้เย่อหยิ่ง
“มีทางเลือกอื่นไหมคะ?” นี่เป็นจูบแรกของเธอ มันคง ไม่มี ความหมายอะไรสำหรับ เขา แต่มันสำคัญ มาก ๆ สําหรับเธอ

เธอไม่อยากเสียจูบแรกไปแบบนั้น

เธอไม่เหลืออะไรอีกแล้ว

ชายคนนั้นยกแก้วไวน์ขึ้นและพูดว่า “เธอไม่มี คุณสมบัติมากพอที่จะต่อรองกับฉัน” รอยยิ้มร่าเริง ปรากฏขึ้นที่มุมปากของเขา เขาอยากจะเห็นว่า คุณหนู ดันน์ แห่งเมืองเอส จะเป็นคนที่ถ่อมตัวและต่ำต้อยได้แค่ ไหนกัน!

“โอเค ฉันเข้าใจแล้ว” เจนยืนตัวแข็ง ขาของเธอไม่ได้ อยู่ในสภาพที่ดีนักหลังจากคุกเข่า เป็นเวลานาน เธอมี อาการชา และปวดที่กระดูก มันเกือบจะส่งเธอ ให้ล้ม กระแทก พื้น เธอยกมือ ขึ้น และทุบไปที่ต้นขาของเธอ อย่างแรงสองสามครั้งคลายความซาก่อนที่จะเดิน กะเผลก ๆ ไปหาบอดี้การ์ดชุดดำคนนั้น

เมื่อเธอทุบที่ขาของเธอแบบนั้นคนในห้องจึงสันนิษฐาน ว่าขาของเธอคงชาเพราะเธอนั่งคุกเข่า เป็นเวลานาน มี เพียงซูซี่เท่านั้น ที่รู้ว่าเจนกำลังเจ็บปวดเกินจะบรรยาย 1 ซูซี่เริ่มเสียใจกับการกระทำของเธอ ที่ทำให้เจนต้องเข้า มายุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้

“เจน…” ซูซี่พูดอย่างช่วยไม่ได้ แต่เรย์ เซียร์ร่า มองเธอ เป็นการ ตักเตือน เธอรีบปิดปาก และจ้องมองเจนด้วยความสำนึกผิด สิ่งที่เธอทำได้คือมองไปที่ผู้หญิงที่น่า สงสารคนนั้นขณะที่เธอเดินกะเผลก ๆ ไปทั่วห้อง

การแสดงออก ของเจนเรียบ เฉยขณะที่เธอเดิน ไปหา บอดี้การ์ด เธอสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ อย่างเงียบ ๆ และ ๆ ปล่อยลมหายใจออกยาว หลังจากหยุดไปนานเธอบังคับ ตัวเอง ให้สงบสติอารมณ์ ในขณะที่เธอค่อย ๆ ยกแขน ขึ้น และจับที่ไหล่ของบอดี้การ์ด

เธอดูสงบเสงี่ยม มาก แต่คนที่ใกล้ชิดกับเธอมากที่สุด อย่างบอดี้การ์ดที่เธอกำลังจับไหล่อยู่ เขาสัมผัสได้ อย่างชัดเจนว่าเจนกําลังตัวสั่น

เขารู้จักคุณหนูเจน ดันน์ ด้วยเช่นกัน จนถึงขณะนี้บอดี้ การ์ดก็ยังไม่สามารถเชื่อสายตาตัวเองได้เลยว่าผู้หญิง ที่ต่ำต้อยคนนี้เป็นคนคนเดียวกับทายาทดันน์ หญิงสาว ที่มีความเย่อหยิ่ง และสดใส 1

เจนเขย่งปลายเท้าของเธอ และยื่นริมฝีปากสีขาวซีดที่ สั่นเทาของเธอเข้าหาบอดี้การ์ด …

มันเป็นเพียงแค่จูบแรกของเธอ เธอจะไม่รู้สึกเจ็บปวด กับการสูญเสียมันไป เท่าถ้าเธอต้องดื่มวอดก้าจนหมด ขวด ถ้าเธอ ดื่ม มัน โอกาส รอดชีวิต ของเธอนั้น แทบจะ เป็นศูนย์

เธออยากที่จะมีชีวิตอยู่ แล้วจูบแรกของเธอล่ะมีความ สำคัญอย่างไร?

การแสดงออกของฌอนนั้นดูสับสน เธอได้เลือกอย่างหลังแล้ว เธอเลือกที่จะจูบ

ชายบนโซฟาหรี่ตาริมฝีปากบางของเขาเพิ่งเปิดออก มี เสียงประตูดังขึ้นอย่างกะทันหัน “โอ้วว นี่คุณเองเหรอ? ทำไมคุณยังอยู่ที่นี่?”

ในขณะที่เสียงนั้นพูดทุกคนในห้องก็มองไปที่เสียงนั้น ก่อนที่พวกเขาจะรู้ตัวชายร่างสูงกำลังยืนอยู่ที่ประตูห้อง เจนหันไปที่ประตู “คุณนั่นเอง…”

เรย์มองคนตัวสูงที่ประตูก่อนจะหันกลับมาหาเจน ดวงตาที่เซ็กซี่ของเขาหรี่ลงขณะที่แสยะยิ้มและพูดว่า “ โย่วว ไฮด์ รู้จักยัยนี่ด้วยหรอ” นั่นเป็นเรื่องที่แปลกมาก ทำไม ไฮด์ โซรอส ถึงรู้จักผู้หญิงทำความสะอาดคนนี้?

เรย์ลูบคางของเขา นี่เป็นเรื่องที่น่าสนุก

ในขณะเดียวกัน ฌอน ก็มองไปที่ ไฮด์ เช่นกันด้วย สายตาที่แฝงไปด้วยความลึกลับ

ไฮด์ ไม่ได้สนใจที่ทุกคนจ้องมองมาที่เขา เขามองไปที่ เจนแปลก ๆ …ผู้หญิงคนนี้กำลังทำอะไรอยู่กันนะ? ทำไมดูเหมือนว่าเธอกำลังจะจูบบอดี้การ์ดส่วนตัวของ ฌอน สจ๊วต

เขากระพริบตา และโค้งริมฝีปากของเขาให้เป็นรอยยิ้ม “แปลกจัง ฉันออกไปแปปเดียว แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าที่นี่ จะร้อนแรงขึ้น ” ไฮด์สอดมือข้างหนึ่งเข้าไปในกระเป๋า เสื้อ และวิ่งไปหาเจนถามว่า “ คุณกำลังทำอะไรอยู่เหร อ?”