บทที่ 5 ปัญหาเกิดขึ้นแล้วซิ

หัวใจของเจนยังคงเต้นเร็วและรัว แต่ก่อนที่เธอจะทันได้ รู้สึกโล่งใจที่ตัวเองไม่ร่วงลงไปกองกับพื้น จู่ๆ เธอก็นึก ขึ้นได้ว่าผู้ชายคนนี้กำลังโอบเอวของเธออยู่

“อุ้ยยย… ” เจนตกใจ และกรีดร้อง ตลอดทั้งชีวิตของ เธอไม่เคยมีผู้ชายคนไหนโอบกอดแนบชิดเธอขนาดนี้ม าก่อน จะเว้นก็แต่พี่ชายของเธอเอง ไม่เคยมีเลยแม้ กระทั่ง…เขาคนนั้น

เซอรอสค่อยๆเงื้อมมือมาปิดปากของเจน “เงียบเดี๋ยวนี้ นะ เธอจะกรี๊ด ทำกัน ” เธอนี่เป็นผู้หญิงที่พิลึกจริงๆ ผู้ หญิงส่วนใหญ่จะกรีดร้องตั้งแต่ที่เข้าจะล้มลงที่พื้นแล้ว แต่กับเธอไม่แม้จะส่งเสียงออกมาซักแอะ แล้วทำไมจู่ๆ เธอมากรีดร้องเอาตอนนี้หะ?

“ดะ-ดะ-ได้โปรด ปล่อยฉันไปเถอะค่ะ”

ไฮด์ เริ่มสังเกตุว่าตัวเธอสั่น และก็มีสิ่งหนึ่งผุดเข้ามาใน หัวของเขา “นี่เธอคงไม่ได้กรี๊ดเพียงเพราะฉันโอบเอว ของเธออยู่หรอกนะ?’ไฮด์ สังเกตุ ผู้หญิง ในอ้อมแขน ของเขามีสีหน้าที่ซีด จนเขาอดไม่ได้ที่จะเผลอยิ้มออกม

า

เอะ… หรือว่าเป็นเพราะฉันเหยียบเท้าเธอหรอ?” เขาคิด บางอย่างก่อนจะเผยรอยยิ้มแปลกๆ ให้เธอ “ นี่คุณผู้ หญิง อย่าบอกนะ ว่า เธอไม่เคยถูกผู้ชาย ทำแบบนี้กับเธอมาก่อนอ่ะ?”

ไฮด์ เห็นว่าปฏิกิริยาของเธอมันช่างน่ารักน่าสนใจ และ สังเกตุ เห็น ใบหูของเธอที่ตอนนี้มันแดงก่ำ เขากระชับ แขนรอบเอวของเจนให้แน่นขึ้น

นิ้ววว!เสียงลมพัดผ่าน

ไฮด์มองไปที่เธอและเขาก็มีสีหน้าที่เปลี่ยนไปในพริบตา ราวกับว่าเขาได้ค้นพบสมบัติล้ำค่ามากมายในเกาะร้าง เขาไม่คิดว่าสมัยนี้จะยังมีผู้หญิงที่แก้มและใบหูเปลี่ยน เป็นสีแดงจากการที่ถูกผู้ชาย โอบกอด! มันชั่งหายาก! และน่าหลงใหลซะเหลือเกิน!

ไฮด์จมอยู่ในภวังค์ความคิดของตัวเองด้วยความตื่นเต้น

เขาจงใจใช้มือลูบคลำไปที่เอวของเจน แต่เขากลับลูบไ ปเจอ แต่ผ้าที่เอวของเธอ ม้ทําให้เขาแปลกใจเป็นอย่าง มาก เขาเริ่มลูบไร้ที่เอวของเธอด้วยความรุนแรงที่มาก ขึ้น 1

“คุณจะทำอะไรอ่ะ?!

เจนขัดขืน และผลัก ไฮด์ออกจากตัวเธอ ไฮด์มองไปที่ เจน ด้วยความแปลกใจ “ เอวของเธอ…” เขาไม่รู้จะอธิ บายยังงัยกับสิ่งที่เขาเพิ่งจะได้สัมผัสไป มันไม่เหมือนกับ เอวของผู้หญิงทั่วๆไป

ไฮด์เรียกว่าเป็นเสือผู้หญิงเลยก็ว่าได้เขาผ่านผู้หญิงมา นับพันๆ คน มีทั้ง นางแบบ และคนดังจากต่างประเทศ มากมาย แต่เอวที่เขาเพิ่งจะสัมผัสไปนั้นบางกว่าผู้หญิงทั้งหมดที่เขาเคยผ่านมา มันบางมากจนเขาสามารถโอบ กอดเอวนั้นได้ด้วยแขนเพียงข้างเดียวของเขา!

“เธอออ…” เขาพูดอย่างตะกุกตะกัก “นี่ซินะเหตุผล ที่ เธอต้องสวมใส่เสื้อผ้าหลายชั้นขนาดนั้น ในวันที่อากาศ ร้อนอบอ้าว ขนาดนี้” เขาจ้องมองไปที่ผู้หญิงตรงหน้า สีหน้า และแววตาของเธอ แสดงออก ถึง ความ เจ็บ ปวด และไม่เห็นค่าในตัวเอง จนไฮด์ถึงขึ้นพูดไม่ออก

เวลาผ่านไปไฮด์ ยังคงไม่สามารถลืมและละสายตาจาก แววตาของเจนในช่วงเวลานั้นได้ แววตาที่แสดงออกถึง ควาปวดร้าวอ่อนแอ และหยิ่งผยองในเวลาเดียวกัน ถึงจ ะดูขัดแย้งกันแต่มันกลับผสมผสานกันอยู่ในแววตาของ เธอได้อย่างลงตัว

เกิดอะไรขึ้นกับเธอกันนะ ทําไมเธอถึงมีแววตาสองขั้ว แบบนั้นกัน?

เจนผลักไฮด์ ออกไปและเริ่มวิ่งหนี แม้ว่าเธอจะวิ่งไปได้ แค่สองก้าวก่อนจะสะดุดล้มลง เธอถอยกรูดจนหลังของ เธอชนกับกําแพง เพื่อเว้นระยะห่างจากไฮด์ให้ได้มาก ที่สุด

ตอนนี้จิตใจของเธอยุ่งเหยิงไปหมด…ราวกับว่ามีคนค้น พบความลับที่น่าอับอายที่สุดในชีวิตของเธอ

หลังจากที่เธอออกจากคุก เธอก็แค่ต้องการชีวิตที่สงบ สุข ต้องการแค่อาหารและที่อยู่อาศัย สามารถเลี้ยงตัว เองได้และเก็บเงิน เพื่อที่จะได้ย้ายไปอยู่ที่ เอ๋อไห่ ซึ่ง เป็นทะเลสาบที่อยู่ห่างไกล ที่นั่นเธอจะสามารถมองเห็นน้ำทะเลใสๆและท้องฟ้าสีคราม ที่เธอใฝ่ฝัน และไม่เคย เห็นในช่วงตลอดเวลาที่เธอติดอยู่ข้างในคุก

เธอไม่อยากมีปัญหาใดๆทั้งสิ้น

ไฮด์ พยายามที่จะยื่นมือไปช่วยเหลือ เธอ แต่เธอกลับ ถอยหนีราวกลับว่าเขาเป็นปีศาจที่กำลังไล่ล่าเธออยู่

ไฮด์ไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากถอยห่างจากตัวเธอ

ณ ห้อง 606

เจนเคาะประตูและเริ่มเดินเข้าไปข้างใน

ทันทีที่เธอเข้าไปข้างในห้องเธอสัมผัสได้ถึงบรรยากาศ อันน่าขนลุกภายในนั้น ภายใต้แสงไฟสลัวๆเธอมองเห็น ลูกค้าสองสามคนท่านนั่งอยู่ที่โซฟาและรายล้อมไปด้วย เหล่านนางแบบสาว สองสามคน

มีเพียงเด็กสาวที่ดูบริสุทธิ์และไร้เดียงสายืนอยู่คนเดียว หน้าโต๊ะคริสตัลในห้องนั้น

เจนรู้จักผู้หญิงคนนั้น เธอเป็นพนักงานเสิร์ฟที่เพิ่งมาเริ่ม งานเธอชื่อ ซูซี่ ทอมสัน เธอเป็นเพื่อนร่วมห้องของเจน และเป็นนักศึกษาที่มหาวิทยาลัยเอส ที่เจนเคยศึกษาอยู่

“เจน…” จู่ๆซูซี่ก็เรียกชื่อเจนด้วยเสียงสะอื้น เจนสะดุ้ง ด้วยความตกใจและทุกส่วนในร่างกายของเธอก็เริ่มรู้สึก ชาไปหมด

สายตาทุกคู่จ้องมาที่เจน เจนตอบกลับ “ฉันเป็น พนักงาน ทำความ สะอาด ค่ะ มีคนเรียกฉันมาทำความสะอาดที่นี่ค่ะ” เจนพูดด้วยน้ำเสียงอันแหบพร่า

คนอื่นๆ ในห้องต่างขมวดคิ้วด้วยความรำคาญ หลังจาก ที่ได้ยินเสียงของเจน

เจนทํางานที่ อีสต์เอ็มเพอเรอร์ เป็นเวลาสามเดือนแล้ว ดังนั้นเธอจึงรู้ดีว่าควรจะพูดให้น้อยๆ และทํางานเยอะๆ เธอ เป็น พนักงาน ทำความ สะอาด แม้ว่า พวกเขาจะไม่ ชอบเสียงของเธอเท่าไรนัก แต่ก็ไม่มีใครสามารถ ลงโทษ เธอได้เพียง เพราะเสียงของเธอ อย่างไรก็ตาม สถานการณ์ของซูซี่ที่นี่เห็นได้ชัดว่าอยู่นอกเหนือความ สามารถของเจน ดังนั้นสิ่งที่ไม่คาดคิด และสถานการณ์ อาจจะเลวร้ายลงหากเจนพยายามเข้าไปยุ่งกับเรื่องนี้ 1

เจนเอาแต่ก้มหน้าและเดินอ้อมซูซี่ มุ่งหน้าไปยังห้องน้ำ ห้องวีไอพีทุกห้องจะมาพร้อมกับห้องน้ำในตัวแต่ละห้อง มีอุปกรณ์ทำความสะอาดที่จำเป็นทั้งหมดในตู้ ที่ ออกแบบมาเป็นพิเศษเพื่อไม่ให้ทำลายความสวยงาม ของห้องนี้

เจนออกมาจากห้องน้ำพร้อมไม้ถูพื้นและถังน้ำ

เธอเอาแต่ก้มหน้าทำความสะอาด โดยที่ไม่สนใจท่าทาง อ้อนวอนขอความช่วยเหลือของซูซี่

สามปีที่เธออยู่ในคุกมันสอนให้เธอได้รู้ว่าเธอไม่ควรรับ บทเป็นฮีโร่ ทั้งหมดนี้เพียงแค่การกระดิกนิ้วของผู้ที่ ร่ำรวยมีอำนาจก็อาจจะผลักไสให้เธอไปสู่ชะตากรรมที่ เลวร้ายยิ่งกว่าความตายซะอีก เหมือนกับที่เธอเคยผ่าน มาถึงซูซี่จะมีฐานะที่ค่อนข้างยากจน แต่เธอก็ยังมีพ่อมีแม่มี การศึกษา ในณะที่เจน ไม่มีอะไรเลยเป็นแค่นั่งขี้คุกคน นึงเท่านั้นเอง

เธอไม่มีอะไรเลยและเธอไม่สามารถแบกรับความทุกข์ท

รมารได้อีกแล้ว เธอไม่สามารถที่จะช่วยเหลือใครได้อีก “เธอจะออกไปได้ก็ต่อเมื่อ เธอร้องเพลงนี้จนจบ” ชายค

นหนึ่งพูดกับกับซูซี่

เจนแอบชำเรือง ไปที่ซูซี่ และเห็นซูซี่กัดที่ริมฝีปากของ เธอราวกับว่าเธอรู้สึกอับอายอย่างที่สุดและไม่อยากที่จ ะทำมัน “ฉันไม่…”

ทันใดนั้น เจนก็ท่าไม้ถูพื้นของเธอ หล่น และกลิ้ง ไปที่ รองเท้า ของซูซี่ทำให้เธอตกใจและลืมสิ่งที่เธอกำลังจะ พูด ออกมา เธอมองไปที่เจน

เจนเงยหน้าขึ้นและเอ่ยขอโทษ “ขออภัย ทีฉันเผลอทํา ไม้ถูพื้นไปโดนรองเท้าคุณนะคะ”

มันดูเหมือนจะเป็นอุบัติเหตุๆ ที่เกิดขึ้นโดยไม่ได้ตั้งใจแต่ มันกลับดึงดูดความสนใจของผู้ชายในห้องนี้ได้เป็น อย่างดีทีเดียว

เจน ได้ยิน ซูซี่มากระซิบข้างหูเธออย่าง เคืองๆ ว่า “ฉัน ไม่ใช่นางแบบหรือพนักงานต้อนรับที่นี่นะ ฉันจะไม่ร้อง เพลง! ฉันเป็นแค่พนักงานเสิร์ฟ ที่ควรจะเสิร์ฟแค่ชาให้ พวกเขาก็เท่านั้นเอง!”ตอนนี้เจนเต็มไปด้วยความคิดที่ผิดและอยากจะบ้า ตาย… มีบางคนที่เธอสามารถช่วยได้ และก็มีคนที่เธอ

ไม่สามารถช่วยได้

เจนไม่รู้ว่าทำไมซูซี่ถึงเลือกแบบนี้ แต่ถ้าเจนอยู่ใน สถานการณ์เดียวกันกับเธอ ไม่มีทางที่เธอจะขัดขืนคำ สั่งของพวกชายหนุ่มที่ร่ำรวยเหล่านี้เพียงเพราะไม่ อยากจะร้องเพลง ใครก็ตามที่สามารถเข้ามาใช้บริการ ของห้องวีไอพีที อีสต์เอ็มเพอเรอร์ ได้จะต้องมีคอนเน คชั่นที่ดี มีอำนาจสูงดังนั้นพวกเขาจะทนต่อการไม่เชื่อ ฟังจากพนักงานเสิร์ฟเพียงคนเดียวได้อย่างไรกัน?

ซูซี่แสดงออก ถึงความไม่เคารพ พวกเขาอย่างชัดเจน ไม่มีทางที่พวกเขาจะปล่อยเธอไปง่ายๆแน่นอน

ชายหนุ่ม ที่ร่ำรวย พวกนี้ผ่านผู้หญิงมากหน้าหลายตา ผ่านมาทุกประเภท เนื่องจากซูซี่เธอดูสวยและไร้เดียงส าพวกเขาเพียงอยากจะขอให้เธอร้องเพลงก่อนจะปล่อย เธอออกจากห้องไปเท่านั้นเอง หากซูซี่เชื่อฟังและปฏิบัติ ตามชายหนุ่ม เหล่านี้สั่งมันก็จะไม่ทำให้เธอเดือดร้อน เลยแม้ซักนิด

ดูเหมือนว่าความพยายามของเจนในการช่วยเหลือซูซี่จ ะไร้ผล สิ่งที่เธอ ได้รับกลับมาคือ ความสนใจ ที่เธอไม่ ต้องการ จากแขกเหล่านี้แทน

เจนคิดในใจ ‘ฉันควรจะจบเรื่องนี้โดยเร็วและรีบออกไป จากที่นี่ ยิ่งเร็ว ได้เท่าไรยิ่งดี ยิ่งอยู่ที่นี่นานเท่าไหร่สิ่ง ต่างๆอาจจะยิ่งผิดพลาดมากขึ้น ฉันพยายามจะช่วยซูซี่ในตอนนี้ แต่ฉันอาจจะทำให้แขกในห้องนี้ ขุ่นเคือง ฉัน แทน ฉันไม่อยากยุ่งกับเรื่องนี้ ฉันควรจะออกจากห้องนี้ ให้เร็วที่สุด”

“โอ้? หยิ่งนักใช่มั้ย” ชายในห้องพูดด้วยน้ำเสียงเคืองๆ “ เธอจะไม่ร้องเพลงงั้นหรอ ? งั้นก็ดื่มไวน์ขวดนี้ทีนี่ให้ หมดแล้วค่อยออกไป

“ซัลไม่ดื่ม! ฉันไม่ใช่เด็กนั่งดริ้งที่จะมาดื่มกับพวกคุณ!”

“ฮ่าฮ่าฮ่าคุณจะไม่ดื่มงั้นหรอ” เสียงหัวเราะ อย่างผู้ที่ เหนือ กว่าออกมาจากกลุ่ม ชายเหล่านั้น “ ฉันไม่คิดว่า คุณจะมีสิทธิ์ที่จะปฏิเสธนะ ใครก็ตามที่ทำงานที่ อีสต์ เอ็มเพอเรอร์ ไม่ว่าจะเป็นเพียงเด็กเสิร์ฟหรือแม้แต่ พนักงานทำความสะอาดก็ต้องเชื่อฟังลูกค้าทุกคำ ไม่ใช่ หรือยังงัยกัน”

ทันทีที่เจนได้ยิน ‘พนักงานทำความสะอาด’ เธอก็สัมผัส ได้ถึงลางร้ายในทันใด วินาทีต่อมาลางสังหรณ์ของเธอ บ่งบอกแล้วว่ามันเป็นความจริง

“เฮ้ย ยัยผู้หญิงตรงนั้น เธอนั่นแหล่ะยัยผู้หญิงทำความ สะอาด เธอเห็นด้วยมั้ยหล่ะ”