บทที่ 4 รบกวนช่วงเวลาอันสุดแสนจะโรแมนติก

สามเดือนผ่านไปแล้วตั้งแต่ที่เจนเริ่มทำงานที่ อีสต์เอ็มเ พอเรอร์

เมื่อเวลา ค่ำคืน มาถึงพื้นที่ แห่งนี้ ที่พลุกพล่าน ไปด้วย ผู้คนจะเริ่มสว่างไสวด้วยแสงไฟจากสถานบันเทิงย่านนี้

เจนเพิ่งจะทําความสะอาดร่องรอยการอาเจียนของหญิง สาวที่เมามาย ถึงแม้ว่าเจนจะเคลื่อนไหวตัวเองค่อนข้าง ช้า แต่เธอก็ทํางานได้อย่างมีประสิทธิภาพ หลังจากนั้น เธอได้วางน้ำหอมปรับอากาศทิ้งไว้ที่มุมห้องเพื่อดับกลิ่น

เธอถือ ไม้ถูพื้นทำความสะอาดห้องน้ำ แต่ละห้องจนมา ถึงห้องด้านในสุดที่เธอใช้เก็บอุปกรณ์ทำความสะอาด

ทุกอย่างถูกจัดไว้อย่างเป็นระเบียบเรียบร้อยและสะอาด ตา

ผู้ดูแลงานที่ตอนนี้หายไปไหนก็ไม่รู้ แต่เจนก็ไม่ได้สนใจ อะไร เธอเก็บอุปกรณ์ไม้ม๊อบและถังน้ำในห้องเก็บ อุปกรณ์และนั่งลงในพื้นที่ว่างข้างๆ

‘เจน ทั้งหมดที่เธอเจออยู้นี่มันคือความต้องการของคุณ สจ๊วต

‘เจน เธอไม่มีอะไรเลยในตอนนี้ เธอสูญเสียครอบครัว อันอบอุ่น เธอสูญเสีย ภาพพจน์ การแต่งตัวที่สวยงาม เธอสูญเสียการศึกษา ที่เธอเป็นได้ในตอนนี้ก็แค่นั่งขี้คุกบทที่ 4 รบกวนช่วงเวลาอันสุดแสนจะโรแมนติก สามเดือนผ่านไปแล้วตั้งแต่ที่เจนเริ่มทำงานที่ อีสต์เอ็มเ พอเรอร์

เมื่อเวลา ค่ำคืน มาถึงพื้นที่ แห่งนี้ ที่พลุกพล่าน ไปด้วย ผู้คนจะเริ่มสว่างไสวด้วยแสงไฟจากสถานบันเทิงย่านนี้

เจนเพิ่งจะทําความสะอาดร่องรอยการอาเจียนของหญิง สาวที่เมามาย ถึงแม้ว่าเจนจะเคลื่อนไหวตัวเองค่อนข้าง ช้า แต่เธอก็ทํางานได้อย่างมีประสิทธิภาพ หลังจากนั้น เธอได้วางน้ำหอมปรับอากาศทิ้งไว้ที่มุมห้องเพื่อดับกลิ่น

เธอถือ ไม้ถูพื้นทำความสะอาดห้องน้ำ แต่ละห้องจนมา ถึงห้องด้านในสุดที่เธอใช้เก็บอุปกรณ์ทำความสะอาด

ทุกอย่างถูกจัดไว้อย่างเป็นระเบียบเรียบร้อยและสะอาด ตา

ผู้ดูแลงานที่ตอนนี้หายไปไหนก็ไม่รู้ แต่เจนก็ไม่ได้สนใจ อะไร เธอเก็บอุปกรณ์ไม้ม๊อบและถังน้ำในห้องเก็บ อุปกรณ์และนั่งลงในพื้นที่ว่างข้างๆ

‘เจน ทั้งหมดที่เธอเจออยู้นี่มันคือความต้องการของคุณ สจ๊วต

‘เจน เธอไม่มีอะไรเลยในตอนนี้ เธอสูญเสียครอบครัว อันอบอุ่น เธอสูญเสีย ภาพพจน์ การแต่งตัวที่สวยงาม เธอสูญเสียการศึกษา ที่เธอเป็นได้ในตอนนี้ก็แค่นั่งขี้คุกของเธอดัน “ไม่เข้าหู “ของผู้ดูแล ผู้ดูแล กอดอก และ สีหน้าเริ่มเปลี่ยนไป “ลูกค้าโวยวายเธอกลับโยนความ รับผิดชอบนี้ให้กับลูน่างั้นหรอ หะ น่ารังเกียจ สิ้นดี?”

มันเป็นงานที่น่าขยะแขยงที่ลูน่าไม่ควรจะเข้ามาจัดการ แต่เธออ่ะควรทำเจน ผู้ดูแล พูดแบบไม่คำนึงถึงสภาพ จิตใจของเจนเลยแม้แต่นิด

เช่นเคย เจนไม่ตอบโต้ เธอแค่ตอบ “ค่ะ” นั่นยิ่งทำให้ผู้ ดูแลมองเธอด้วยสายตาที่น่ารังเกียจ 1

เจนก้มหน้าและเดินตามผู้ดูแลไปที่หน้าลิฟต์ เจนมองไป ที่ผู้ดูแด้วยสายตามึนงง ผู้ดูแลมองบนและเริ่มตะหวาด เจน “ทําอะไรของเธอ ไปขึ้นบันไดโน่น แค่ชั้นหกมันคง ไม่สูงไปหรอกมั้ง เป็นเรื่องดีซะด้วยซ้ำ” ผู้ดูแลมองที่เธอ อย่างดูถูกพร้อมพูด “มันช่วยให้หล่อนลดน้ำหนักได้น ะ”

เจนนั้น ไม่ได้อ้วนเลย ในทางตรงกันข้ามเธอผอมมากๆ ด้วยซ้ำ แต่เธอสวมเสื้อผ้าหนาๆ ทุกวันเมื่อไปทำงานจึง ทำให้เธอดูเทอะทะในสายตาผู้อื่น

เห็นได้ชัดว่าผู้ดูแล อยากจะกลั่นแกล้งเจนเท่านั้น เอง เพราะเจนไม่มีทางจะตอบโต้เธอกลับอย่างแน่นอน

อย่างที่คิดเจน เริ่ม เดินไปที่บันได อย่าง เชื่อฟัง ทันทีที่ ประตูลิฟต์ปิด ผู้ดูแลยิ้มที่มุมปาก เจนเธอช่างเป็นขยะที่

ไร้ประโยชน์ซะจริงๆ

ที่บันไดมีเพียงแสงสลัวๆและเสียงฝีเท้าของเจนเท่านั้นนี่คือบันไดหนีไฟ คนส่วนใหญ่จึงไม่ได้มาที่นี่เท่าไหร่นัก โดยส่วนมากพวกเขาจะขึ้นลิฟต์ไปยังชั้นที่พวกเขา ต้องการแทน สถานที่แห่งนี้มีเพียงแสงสลัวๆ นอกเหนือ จากเหตุฉุกเฉินแล้วยังมีอีกเพียงหนึ่งเหตุผลที่ผู้คนจะมา ทีนี่ — และนั่นก็คือการนัดพบอย่างลับๆนั่นเอง

เจนเดินขึ้นบันไดไปทีละขั้นอย่างช้าๆ เธอรู้สึกเหนื่อย เล็กน้อยเมื่อขึ้นไปถึงชั้น 5 ได้ครึ่งทาง เธอจึงตัดสินใจ 5 นั่งพักบนลานจอดรถ และนั่นเอง คือ ตอนที่เธอได้ยิน เสียงเสียงหนึ่ง…หัวใจของเธอเต้นรัวและเร็ว เธอมองขึ้น ไปตามเสียงนั้น เธอเห็น ชายคนหนึ่ง กำลัง โอบกอดผู้ หญิงอีกคนอยู่ที่มุมห้องการเคลื่อนไหวของพวกเขาช่าง เร่าร้อนและหนักหน่วง

จากจุดที่เธอยืนอยู่เธอจะเห็นแผ่นหลังของผู้หญิงและ ใบหน้าด้านข้างของผู้ชายคนนั้น

เธอสาปแช่งโชคชะตาของตัวเองที่ทำให้เธอต้องมาเจอ อะไรแบบนี้ เธอกำลังจะหันหลังเดินจากไปอย่างเงียบๆ ทันใดนั้นสายตาของผู้ชายก็สังเกตุเห็นเธอและจ้องมอง มาที่เธอ

ตอนนี้หัวใจของเจนเต้นรัวจนแทบจะออกมาข้างนอกอ ก เธอสบตากับผู้ชายคนนั้น จากใบหน้าด้านข้างของเขา เธอสามารถเห็น ดวงตา สีดำสนิทข้างหนึ่งของเขามอง ตรงมาที่เธอ และดวงตานั้นส่องแสงประกายเจิดจ้ายิ่ง กว่าดวงดาวบนท้องฟ้าซะอีก

เธอช็อค ก้มหน้าและเริ่มถอยหลังลงบันได“หยุดตรงนั้นแหล่ะ” เจนมึนงงเมื่อได้ยินเสียงนั้นดังมา จากข้างหลังของเธอ…เธอไม่ต้องการมีปัญหาใดๆ แต่ก็ ไม่มีใครบอกได้ว่าคนร่ำรวยและมีอำนาจเหล่านี้จะ สามารถทําอะไรได้บ้าง 1

เธอคิดบางอย่างแล้วรีบหันกลับมาคำนับด้วยความ เคารพ “ขออภัยค่ะ ฉันต้องขออภัยจริงๆที่มาขัดจังหวะ ของคุณผู้ชาย” นิ้วของเจนชี้ไปที่ทางออกฉุกเฉินที่นำไ ปสู่ชั้นหกพรางพูด“ ฉันเป็นพนักงานทำความสะอาดค่ะ พอดีมีแขกเรียกดิฉันให้ไปทําความสะอาดห้อง 606 มัน เป็น แค่เรื่อง บังเอิญ ที่ฉันดันมาขัดจังหวะ ความสุขของ คุณ ขออภัยด้วยนะคะ”

อย่างไรก็ตาม ชายคนนั้นกลับมองมาที่เธอด้วยความ สนใจอย่างมาก “ คุณเป็นพนักงานทำความสะอาดที่นี่ งั้นหรอทั้งๆที่คุณยังเด็กอยู่อ่านะ?” สายตาของเขามอง มาที่เจนหัวจรดเท้า “ คุณจะไปที่ห้อง 606 ใช่มั้ย?” เจนกำลังจะตอบแต่ชายคนนั้นกลับกวักมือเรียกเธอ “ ไ (( ปซิ ฉันจะพาคุณไปที่นั่น

เอ่อ ?…เจนมองไปที่ชายคนนั้นพร้อมความรู้สึกสับสน แต่ก็ยอมเดินตามเขาไปด้วยท่าทีกล้าๆกลัวๆ

เจนรู้จักผู้หญิงที่อยู่กับผู้ชายเมื่อกี้ เธอเป็นนางแบบหน้า ใหม่ชื่อเจนนี่ เมื่อเจนนี่เห็นชายคนนั้นเดินไปที่ทางออก ฉุกเฉินเธอจึงเดินตามหลังเขาไป

จู่ๆชายคนนั้นก็หยุดเดินและหันกลับมาบอกเจนนี่ว่า “ ฉันบอกว่าฉันจะพาเธอไปที่นั่น ไม่ใช่ คุณ คุณไม่ต้อง
ตามฉันมา”

เจนนี่หน้ามุ่ยมองไปทางชายคนนั้นพลางสะอื้น “ อาจารย์โซรอสคุณจะทิ้งฉันไว้ที่นี่หรอคะ…?” ขณะที่ เธอกำลังพูดอยู่นั้น เช็คเงินสด ก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าเธอ อย่างน่าอัศจรรย์และ ‘อาจารย์โซรอส’ ยิ้มให้เธอพราง พูด “ คุณจะไปได้รึยังล่ะ?”

เจนนี่ ตาลุกวาวและหัวเราะคิกคักขณะที่เธอยื่นมือมา หยิบเช็คและขอบคุณเขา

เจนสามารถ เห็นใบหน้า ของโซรอสกำลังยิ้ม อย่างเย้ย หยันเมื่อเขาให้เช็คเจนนี่ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วย ความดูถูกอย่างชัดเจน ดูเหมือนโซรอสจะรู้สึกได้ถึงการ จ้องมองของเจนและทันใดนั้นเขาก็เงยหน้าขึ้นมองเธอ ด้วยสายตายั่วยวน ” มัยหรอ? คุณตกหลุมรักฉัน ย”

แฮะ?”

ร่างสูงโปร่งของโซรอสเดินตรงมาที่เจน เมื่อโซรอสเข้าม าใกล้เธอเขากลับทำให้เจนดูตัวเล็กไปถนัดตาด้วย ร่างกายที่สูงโปร่งของเขา เขาส่งสายตายั่วยวนของเขา และจ้องมองไปที่ผมสีดำขลับของเจน ร่างเล็กๆของเจน สูงเพียงแค่หน้าอกของเขา เขาโน้มตัวมากระซิบข้างหู ของเธอว่า “ คุณตกหลุมรักฉันจริงๆเหรอ? คุณรักฉันใน ฐานะคนๆ หนึ่งหรือรักด้วยเงินของฉันกันหล่ะ”

เจนรู้สึกได้ถึงลมหายใจอุ่น ๆ ที่ข้างหูของเธอและหูของ เธอ ก็เปลี่ยน เป็นสีแดง เจนถอยหลังพร้อมกับกรีดร้องด้วยความตกใจ! เธอก้าวถอยหลังอย่างรวดเร็ว โดยไม่ ได้ระมัดระวัง จนขาของเธอสะดุดและเธอเริ่ม เสียการ ทรงตัว

อย่างไรก็ตามมือขนาดใหญ่และแข็งแรงก็คว้าที่เอวของ เธอและจับเธอได้ทันเวลาก่อนที่เธอจะล้มลง