ตอนที่ 6 ท่านประธานแห่งบริษัททัดธนกรุ๊ป

“จํารูญ ไปตายซะ” ทําไมเธอถึงรับโทรศัพท์ของเขากันนะ นึกไม่ ถึงว่าไอ้ชั่วนั่นจะเปลี่ยนใช้เบอร์แปลกโทรมาหาเธอ ทำให้เธอ เข้าใจผิด

กดปุ่มวางสายโทรศัพท์อย่างรวดเร็วเพื่อจบการสนทนา ระหว่างเธอกับจํารูญ แต่หัวใจเธอนั้นราวกับว่าจะกระโดดออก

มา

ปุริม เขาทําร้ายเธอเจียนตาย เธอนึกไม่ถึงจริงๆว่าจะบอก เรื่องที่ตัวเองโดนคนอื่นกินไปแล้ว ในสายโทรศัพท์ที่แฟนเก่าเธอ โทรมา

โอ้ พระเจ้า คิดว่าคงใช้เวลาไม่ถึงสิบนาที เรื่องนี้คนคงจะได้

รู้กันทั่ว!

สองเดือนเลยนะ แล้วสองเดือนนี้เธอจะทำอย่างไรดี?

ให้เธอไปมหาวิทยาลัยก็เหมือนกับการฆ่าเธอให้ตายทั้งเป็น นั่นล่ะ

แต่ถ้าไม่ไปก็จะโดนหักคะแนนเข้าเรียน

เมื่อจินตนาการถึงใบแจ้งที่อาจารย์จะเขียนคะแนนอันด่าง พร้อยแล้วเขวี้ยงใส่มายังตัวเธอ เพ็ญนี้เริ่มสูดลมหายใจ เธอ อยากจะร้องไห้แต่กลับไม่มีน้ำตา
ทุกอย่างเป็นเพราะปริมทำร้ายเธอ เขาทำร้ายเธอจนตอนนี้ จิตใจเธอนั้นสับสน ทำร้ายเธอจนพูดอะไรที่ผิดพลาดออกไป ทําร้ายเธอ…

ไม่ได้การ เธอจะต้องพบเขา พอนึกอยากจะหาเขา เธอจึงเพิ่งรู้ว่าที่ใช้เวลากับเขาไปทั้งคืน กลับรู้แค่ชื่อของเขาและรถยนต์ที่เขาใช้

แต่แค่นี้ มันก็น่าจะพอแล้ว ไม่ใช่เหรอ?

ชายหนุ่มที่ใช้รถยนต์ BMW ในมหาวิทยาลัยดรัลมีน้อยเท่า นิ้วมือนับ

เมื่อคิดได้ดังนั้น เพ็ญนีก็โทรหาศูนย์ดูแลรถทันที “สวัสดีค่ะ คุณผู้หญิงต้องการให้ช่วยเหลืออะไรบ้างคะ? “ฉันต้องการร้องเรียนรถคันหนึ่ง รถคันนั้นซนคนแล้วหนีไป

ค่ะ”

“คุณผู้หญิงคะ ในกรณีนี้ควรจะแจ้งความกับทางตำรวจนะคะ

ทางเรา…”

“เฮ้อ ก็แล้วจะให้ฉันทำยังไงล่ะ เป็นคนมีเงิน ขับBMWเชียวนะ คะ ฉันแจ้งไปแล้วมันจะมีประโยชน์อะไร ฉันแค่อยากจะรู้ว่ารถ คันนั้นเป็นของใครถึงได้กร่างขนาดนั้น คราวหลังฉันจะได้เลี่ยงๆ เขา

“BMWงั้นหรือคะ? ”
“เป็นรถสีอะไรคะ?”พนักงานถามต่อ

“สีดาค่ะ”

“ถ้าอย่างนั้นคงเป็นรถของคุณปุริม ประธานของบริษัททัดธน กรุ๊ปค่ะ เมื่อเร็วๆนี้ดูเหมือนเขาเพิ่งจะถอยรถสปอร์ตBMWสีดำ คันใหม่มา แต่ว่า… เอ่อ…” เสียงหญิงสาวเสียงแหบ ราวกับ เพิ่งนึกได้ว่าตัวเองนั้นหลุดปากพล่อยออกไป

“ขอบคุณค่ะ ฉันทราบแล้ว คราวหน้าฉันจะระวังค่ะ” เพ็ญนี วางสายโทรศัพท์เสียงดัง “ปัง”ดูเหมือนว่าปุริมเป็นคนที่ค่อนข้าง มีชื่อเสียงอยู่บ้าง ไม่อย่างนั้น พนักงานสาวคงจะไม่นึกถึงเขาใน ทันที หึหึ ในที่สุดเธอก็รู้แล้วว่าเขาคือปริม ประธานแห่งบริษัท ทัดธนกรุ๊ป เธอเคยได้ยินชื่อทัดธนกรุ๊ปมาก่อน เพราะเมื่อก่อนที่ จะใกล้จบการศึกษา นักศึกษาจำนวนมากต่างก็ต้องหางานทำ ดังนั้น ในหมู่เพื่อนนักศึกษามักจะพูดถึงบริษัททัดธนกรุ๊ปกันปาก ต่อปาก

เธอต้องการที่จะไปหาปุริม เธอต้องการให้เขาอธิบายอย่าง ละเอียดพร้อมกับเหตุผลเกี่ยวกับเรื่องที่เธอเสียตัวในคืนนั้น

แต่เมื่อคิดถึงใบหน้าอันมีเสน่ห์ของเขา ใจเธอก็อดที่จะเต้นรัว ไม่ได้ ในค่ำคืนนั้น เรือนร่างและท่าทางของปุริมได้ตราตรึงในใจ เธออย่างลึกล้ำ

เพ็ญนต์ขึ้นแท็กซี่ตรงไปยังบริษัททัดธนกรุ๊ปด้วยความโกรธ เพียงแค่พูดถึงบริษัททัดธนกรุ๊ป ไม่มีใครนั้นไม่รู้จัก ยิ่งไม่ต้องพูด ถึงคนขับรถแท็กซี่
แท็กซี่ขับมาถึงด้วยความรวดเร็ว เมื่อคิดว่าจะได้เจอกับปริม ในใจเพ็ญนีต็อดไม่ได้ที่จะเริ่มวางแผนคร่าวๆถึงสิ่งที่อยากจะพูด

แต่กับเรื่องที่เสียตัว เธอไม่รู้จริงๆว่าจะต้องจัดการอย่างไร ถ้า ต้องการเงิน ก็เหมือนกับว่าเธอขายตัวเอง เธอไม่ยินยอม ปุริม ต้องชดใช้ด้วยการขอโทษเธอ เธอจึงรู้สึกได้เปรียบเขาอยู่บ้าง

ในขณะที่กำลังใช้ความคิด แท็กซี่ก็จอดอย่างกระทันหัน “ถึง แล้วครับ”