ตอนที่ 3 เผชิญหน้า

เกือบจะหมดอากาศหายใจ มีเพียงใบหน้าอันแดงที่สะท้อน อยู่ในดวงตาของชายหนุ่มในยามค่ำคืน ให้เขาได้จูบเธออย่าง เงียบๆ

เพ็ญนี้รู้สึกว่าหัวใจของตนนั้นตกเป็นเหยื่อของชายหนุ่มไป เสียแล้ว เธอไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าการจูบนั้นจะน่าหลงไหลได้ถึง เพียงนี้

เธอขลาดเขลาอยู่บ้าง แต่ทว่าการระรัวลิ้นของเขานั้นทำให้ เธอค่อยๆผ่อนคลายร่างจากการอาการเกร็ง ในเมื่อจำรูญยัง ทำได้ แล้วทำไมเธอจะลองทรยศบ้างไม่ได้กันล่ะ?

เมื่อคิดได้เช่นนี้ เธอก็เร่าร้อนขึ้นมาทันที ราวกับว่านี่คือการ

แก้แค้นอันสาสมแก่ชายคนนั้นที่เพิ่งจะถูกเธอเหวี่ยงทิ้ง

“สาวน้อย คุณกำลังเล่นกับไฟ” ปุริมพูดเตือนเพ็ญนี้ด้วยน้ำ เสียงที่ไม่ค่อยชัด ในขณะที่ลิ้นจูบเกี่ยวกันพัลวัล

ช่างมัน ไม่ว่าอะไรเธอก็ไม่สนแล้ว ชายหนุ่มตรงหน้าเธอนั้นไม่ แพ้จํารูญเลยสักนิด ตรงกันข้าม เขายังเหนือกว่าจำรูญทุกอย่าง ดูเหมือนว่าเขาจะมีความเป็นผู้ใหญ่มากกว่าและมีรสชาติของ ความเป็นชายยิ่งกว่า

เธอชอบเล่นกับไฟ สองมือของเธอนั้นไขว่คว้าท้ายทอยของ ริมไว้ เธอเพิ่มรสจูบหนักมากยิ่งขึ้น ราวกับว่าชายหนุ่มตรงหน้าเธอนั้นเป็นชายที่เธอรักอย่างลึกซึ้งมาเนิ่นนาน แต่ทว่าในตอนที่ เธอคิดเช่นนี้ นึกไม่ถึงว่าเธอกลับไม่มีความประหลาดใจเลย แม้แต่น้อย

ความชื้นแฉะ กลิ่นกายสาวคละเคล้าสเน่ห์ชายหนุ่มได้เริ่ม แทรกซึมไปทั่วทุกอณูของรถBMWคันสีดำแล้วในเวลานี้ ไม่มี ชายใดที่จะปฏิเสธการเย้ายวนเช่นนี้ ยิ่งไปกว่านั้นผู้ที่นั่งอยู่บน กลางตักเขานั้นก็เป็นหญิงสาวแสนสวย ดวงตาที่เผยอเล็กน้อย ของเธอราวกับปีกผีเสื้อที่กำลังขยับ ทำให้ปริมวูบวาบอยู่ชั่วขณะ และยังทำให้เขาตอบโต้เพ็ญนีกลับด้วยรสจูบที่เร่าร้อนยิ่งกว่า

เนิ่นนานจนเพ็ญนิติเกือบจะหมดลมหายใจ กระทั่งเธอรู้สึกถึง ริมฝีปากที่แดงเจอ ริมฝีปากหนาของชายหนุ่มได้ค่อยๆเคลื่อน ออก มือที่โอบเอวของเพ็ญนี้นั้นยังอยู่ตำแหน่งเดิมเหมือนกับ ตอนแรกเริ่ม ประคององศาไว้อย่างพอเหมาะจนกระทั่งถึงตอนนี้ นัยย์ตาสีดำของชายหนุ่มส่องประกายมองไปยังเพ็ญนต์ หลัง จากนั้นเขาตอบกลับด้วยเสียงเย็นชา “สาวน้อย ผมไม่สามารถ รักผู้หญิงคนไหนก็ได้ เพราะฉะนั้น อย่าได้ลองมาตกหลุมรักผม เด็ดขาด”

เสียงจากลำคอของเขานั้นช่างน่าดึงดูดชวนฟัง เธอนั้นแทบ หลอมละลายไปกับน้ำเสียงอันเย็นเยียบของเขา ในตอนนั้น เธอ สั่นกระเป๋าไปทั่วทั้งร่าง แต่เมื่อมองลึกลงไปยังนัยย์ตาสีดำของ เขา เธอกลับหยุดตัวเองให้อดใจที่จะเต้นไม่ไหว ปริมพูดกับเธอ โดยที่ไม่แสดงอารมณ์ ซ่อนเร้นและปิดบัง ราวกับมีอะไรบาง อย่างผิดปกติ แต่ในชั่วขณะนั้นเธอกลับนึกไม่ออกว่าเพราะสาเหตุใด

นิ้วมือเรียวขาวของเธอลูบไล้อยู่บนริมฝีปากของชายหนุ่ม

“วางใจเถอะ ฉันไม่มีทางตกหลุมรักคุณหรอก” เสียงตอบตกลงบางเบา ทว่า ในใจกลับเต็มไปด้วยความเป็น

อาย

มันไม่ถูกต้อง มันมีบางอย่างผิดปกติจริงๆนะ

ภายใต้นิ้วเรียวเล็กของเธอ ริมฝีปากของเขานั้นอุ่นร้อน ราวกับว่ายังหลงเหลือรสชาติของเธออยู่นิ้วของเธอเปลี่ยนเป็น ตกอยู่ใต้การขบเม้มอันเร่าร้อนของเขา เวลานี้หัวใจของเพ็ญนี นั้นกระเพื่อมไหว มือที่โอบบนเอวนั้นกระชับแน่นยิ่งขึ้น ชายหนุ่ม นั้นซ้อนร่างของเธอขึ้นเล็กน้อยและในขณะเดียวกันประตูรถ เปิดออกอย่างแผ่วเบา ในขณะที่เขาก้าวเท้าออกนอกตัวรถ ร่าง ของเธอก็ถูกเขาอุ้มประคอง ศีรษะเธอหนุนอยู่บนไหล่ของเขา และผมยาวสลวยของเธอสยายบนเรือนร่างของเขาราวกับผืน น้ำตก เธอพริ้มตาลงอย่างแผ่วเบา ราวกับเป็นความฝัน และชาย ในฝันของเธอก็กำลังอุ้มเธอตรงไปยังประตูหลักของโรงแรมแคส์

เขากำลังพาเธอไปเปิดห้อง

จากประตูรถจนถึงล็อบบี้ ตลอดทางเดินนั้นเปิดโล่ง เธอได้ยิน แม้แต่เสียงบทสนทนาสั้นๆระหว่างเขากับพนักงานหญิงที่รับจอง ห้องในล็อบบี้ แต่เธอยังคงหลับตา

เพียงอยากจะลืมการมีอยู่ของจำรูญ ดังนั้นเธอจึงเลยตามเลย หลงมัวเมาไปกับโลกของชายหนุ่มผู้นี้ ในตอนนี้เธอนั้นเพียงอยากจะลองทรยศ เพียงอยากจะเรียกร้องความยุติธรรมให้กับ หัวใจที่โดนทําร้ายของตน

เธอนึกไม่ถึงว่าชายหนุ่มจะมีเรี่ยวแรงขนาดนี้ ความสูงของเธอ ประมาน 168 เซนฯ น้ำหนักประมานสัก 50 กิโลฯได้ แต่นึกไม่ ถึงว่าปริมจะอุ้มเธอมาตลอดทางตั้งแต่ลงจากรถจนเข้าห้องพัก

เมื่อร่างของเธอถูกวางลงบนเตียงอย่างนิ่มนวล ร่างเธอสั่น เบาๆ ราวกับหวาดกลัวขึ้นมาอย่างกระทันหัน แต่มาเสียใจเอา ตอนนี้ก็สายไปเสียแล้ว เพราะเธอรู้สึกถึงรอยเตียงที่ยวบยาบอยู่ ข้างกายเธอ ลมหายใจของชายหนุ่มที่หายใจรดต้นคออยู่นั้น ช่างหนักหน่วง…