ตอนที่ 11 เหยียบเรือสองแคม

จํารูญเป็นสุภาพบุรุษ เขาก็ไม่ควรนำเรื่องที่เธอพูดในโทรศัพท์ เมื่อเข้าไปกระจายข่าว

เธอหวาดกลัว แต่ก็ยังกลับไปมหาวิทยาลัยอย่างไม่ลังเล

เมื่อลงจากรถประจําทาง เพ็ญนี้เดินเข้ามหาวิทยาลัย บริเวณ หน้าประตูทางเข้า เริ่มมีเสียงกระซิบกระซาบ

“หน้าไม่อาย”

“ใช่ ที่จำรูญทิ้งเธอไปน่ะถูกแล้ว ที่แท้เธอมันก็พวกเหยียบเรือ สองแคม ทั้งอยากเป็นเมียน้อยของคนรวย ทั้งคบเป็นแฟนกับ จํารูญ”

“ได้ยินว่า ยังไปหลับนอนด้วยกันแล้วนี่”

“ใช่ ฉันได้ยินผู้ชายในแผนกวิศวะฯบอกมาอย่างนี้เหมือนกัน ว่าเธอยังเป็นฝ่ายที่โทรศัพท์บอกกับจำรูญด้วยตนเอง เธอว่าน่า อายมากไหมล่ะ”

ความโกรธของเพ็ญนีติ์พลุ่งพล่านขึ้นมา เธอเลื่อนสายตาไป มองผู้หญิงที่เพิ่งจะพูดเมื่อสักครู่ “เธอหุบปากซะ ฉันไม่ใช่อย่าง นั้นสักหน่อย” เธอไม่เคยต้องการเป็นผู้หญิงของปุริม เมื่อคืนเธอ เพิ่งจะได้รู้จักปุริม ยังไม่ทันถึงยี่สิบสี่ชั่วโมงดีด้วย

“เพ็ญนี้ ก็เป็นเธอที่โทรมาบอกเองนี่ นั่นเป็นโทรศัพท์ของจํารูญแต่กดแฮนด์ฟรีไง พวกเพื่อนที่หอพักต่างก็ได้ยินกันหมด แล้ว แถมเธอบอกว่ายังต้องการให้คนมารับผิดชอบ บางทีคง อยากจะเป็นคุณนายของตระกูลทัตธน

คําพูดเยาะเย้ยของเพื่อนนักศึกษาหญิงดังก้องในหูของเธอ เธอคิดไม่ถึงจริงๆว่าจำรูญจะเปลี่ยนโหมดโทรศัพท์เป็นแฮนด์ฟรี เขาจงใจทำร้ายเธอ แต่ทว่าตอนนี้มันแก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว ทุกคน ต่างเข้าใจเหมือนกันหมดว่าเธอนั้นเสียตัวไปแล้ว เพราะประโยค เหล่านั้นเป็นเธอที่พูดออกมาจากปากเอง

โทรศัพท์เป็นของส่วนตัว ทำไมจำรูญถึงต้องเปิดลำโพงแฮนด์ ฟรีในขณะที่อยู่ต่อหน้าคนอื่น?

เพ็ญนีหันหลังกลับ เธอตรงไปยังหอของจำรูญ มีบางอย่างที่ ต้องพูดกันต่อหน้าให้ชัดเจน เธอไม่อยากจะมีส่วนเกี่ยวข้องใดๆ ในชีวิตของเขาอีก

เธอเร่งเดินมาถึงทางเข้าหอพักของจำรูญด้วยความคุ้นเคย สายตามองไปยังประตูที่ไม่ได้ล็อค เธอผลักประตูเข้าไปอย่าง รุนแรง หลังจากนั้นจึงตะโกนเรียก “จำรูญ นายโผล่หัวออกมา เดี๋ยวนี้”

“อัยย่ะ นี่ไม่ใช่เพ็ญนีติที่กลายเป็นสาวเต็มตัวแล้วหรือ? เธอ มาทำอะไรที่นี่ล่ะ ยังคิดอยากจะเหยียบเรือสองแคมอยู่นั้นหรือ?” คนที่ออกมารับหน้าเพ็ญนี้ไม่ใช่จำรูญ แต่กลับเป็นสาวสวย ญาณิณท์ สายตาที่มองมายังเธอนั้นเต็มไปด้วยความดูหมิ่น

“จํารูญล่ะ นายออกมาซะ
“เพ็ญนิติ นี่ไม่ใช่ว่าเธอต้องการมาเอาเงินค่าเลิกรากันอีก นะ? แม่เธอเพิ่งจะเอาเงินของจํารูญไปห้าหมื่นเหรียญ เธอนี่ไม่ เบาเลยนะ เมื่อคืนวานเพิ่งจะประเคนตัวเองขายให้คุณปุริม วันนี้ ก็จะมาบีบเอาเงินกับจํารูญอีกเหรอ?

“เธอ นี่เธอพูดว่าแม่ฉันอะไรนะ?” เพ็ญนนิ่งตะลึง อะไรคือห้า หมื่นเหรียญ เธอฟังแล้วไม่เข้าใจ

“เมื่อวานแม่เธอได้มาหาเธอ พอไม่เจอเธอก็มาหาจํารูญ ฉัน บอกกับเขาว่าพวกเธอเลิกกันไปแล้ว แม่เธอต้องการค่าเลิกรากับ จํารูญ อีกทั้งปาวประกาศไปทั่วว่าต้องการเงินห้าหมื่น เธอก็รู้ว่า จํารูญเป็นคนใจอ่อนมาก แต่เขานั้นไม่มีเงินที่จะให้ฉันจึงนำเงิน เก็บของฉันไปช่วยให้กับแม่เธอ ไม่อย่างนั้นแม่เธอก็คงจะนอน เฝ้าจนตายอยู่ในมหาวิทยาลัยนี่ล่ะ เพ็ญนต์ เธออาจไม่รังเกียจ กับการทําตัวขายหน้าแต่ว่าฉันรังเกียจการขายหน้านะ จำรูญนี่ก็ โง่จริงๆที่ได้ผู้หญิงอย่างเธอเป็นแฟนเก่า ขายหน้าสิ้นดี…

ใบหน้าของเพ็ญนิตินั้นแดงจนถึงลำคอ ปัทมาเป็นคน

อย่างไร เธอได้เข้าใจอย่างแจ่มแจ้งอีกครั้ง ในอดีตเป็นเธอที่

คัดค้านมาตลอด แต่นึกไม่ถึงว่าครั้งนี้แม่ของเธอจะต้องการเงิน

ห้าหมื่นเหรียญกับจำรูญ นี่มันเกินมากไปแล้วจริงๆ เลือดสูบฉีด

พลุ่งพล่าน สีหน้าเธอยิ่งแย่ลงเรื่อยๆ และร่างเธอเริ่มสั่นคลอน

เห็นได้ชัดว่าเธอไม่ได้ทำอะไรผิด แต่ทำไมความวุ่นวายมากมาย

ทั้งหมดถึงทับถมมาที่เธอ “ฉัน ฉันจะไปถามแม่ดู ถ้าหากมีเงินห้า

หมื่นจริง ฉันจะคืนให้กับพวกเธอ