บทที่ 5 นางบาเรอ

ราวเที่ยงคืน

ลูกกุญแจถูกสอดเข้าไปในลูกบิดประตูห้องนอนของณัฐ รวี เมื่อประตูคลายล็อกมือใหญ่ของเมฆาบิดลูกบิดประตู แล้วเปิดมันออกอย่างเบามือ แทรกตัวเข้าไปในห้องและ ปิดประตูล็อกลูกบิดตามเดิม

แสงนีออนในห้องเปิดสว่าง เมฆามองถุงกระดาษสองใบ ที่วางอยู่หน้าตู้เสื้อผ้า ก่อนเบนสายตามองเจ้าของห้อง ที่นอนหลับบนเตียง เหมือนเช่นเคยที่เข้ามาในห้องนี้ เขา จัดการปลดชุดนอนออกจากกาย เมื่อกายล่อนจ้อนเท้า ใหญ่ก้าวเดินไปยังเตียงนอน ร่างสูงใหญ่นำเข่าวางลงบน ที่นอนข้างตัวหล่อน ส่วนขาอีกข้างหยัดยืนอยู่บนพื้น มือ แข็งแรงจับตัวตนชายเขย่าเบาๆ รูดขึ้นรูดลงช้าๆ

“รวี” เสียงทุ้มปลุกคนกำลังหลับ เขาไม่ได้ปลุกด้วยเสียง เพียงอย่างเดียว ยังใช้ความอ่อนนุ่มที่เริ่มแข็งตัวในมือตบ ลงบนแก้มหล่อนเบาๆ “ตื่น”

คนถูกปลุกงัวเงียตื่นขึ้นมา ทั้งจากเสียงและอวัยวะ บางอย่างที่ตบลงบนแก้ม พอลืมตาขึ้นมาเต็มตา จึงรู้ว่า เจ้าของเสียงคือใคร และอะไรที่ตบลงบนแก้มตน

“คุณเมฆ”
“เธอนึกว่าเป็นใครล่ะถ้าไม่ใช่ฉัน” น้ำเสียงชวนหาเรื่อง เต็มที่ “ทำอะไรมากกว่านวดหรือเปล่า ถึงได้ปลุกยาก ปลุกเย็น

ณัฐรวียันตัวลุกขึ้นนั่ง มองเขาด้วยความหวาดกลัว น้ำ

เสียงแบบนี้ไม่ปลอดภัยสําหรับตนเลย “รวีไปนวดอย่างเดียวค่ะ รวีขอโทษค่ะที่หลับลึกไป

หน่อย”

ดูเหมือนหล่อนจะทำอะไรก็ผิดไปหมด

“อย่าให้รู้นะว่าไปนอนแบให้ใครเอา ถ้าเธอกล้าทำระยำ เหมือนแม่เธอล่ะก็ ฉันไม่เอาไว้แน่ ฉันจะตามล่าแม่เธอ แล้วทรมานแม่เธอต่อหน้าเธอ ให้เธอตายทั้งเป็น” เขาขู่ เสียงเขียว

“รวีไม่มีวันทำแบบนั้นค่ะ” เมฆากระตุกยิ้ม ผลักร่างเล็ก ลงบนที่นอน ขยับตัวมานั่งคร่อมใบหน้าหล่อน นำความ เป็นเอกบุรุษตบลงบนหน้าหล่อน

“ทําสิ”

“คุณเมฆคะ แก้วตามาบ้านนะคะ”
หล่อนพูดเชิงเตือน แก้วตาไม่รู้ความสัมพันธ์ระหว่างตน กับเมฆา มีเพียงสองคนที่รู้คือ เนาวรัตน์กับกิ่งโพยม ซึ่งทั้ง สองไม่ปริปากบอกแก้วตาหรือคนอื่นในไร่

“แก้วตาหลับแล้ว ไม่รู้เรื่องของเราหรอก” เมฆาตอบกลับ “อีกอย่างห้อง เก็บเสียง เสียงครางเธอไม่ลอดออกไป จากห้องนี้แน่ รู้แล้วก็รีบทำๆ ซะ อย่าขัดใจฉัน”

เมฆานําแก่นกายชาย ลงบนปากณัฐรวี ราวกับกระตุ้น ให้หล่อนทำตามคำสั่ง แน่นอนว่าหล่อนทำตาม ริมฝีปาก เล็กเปิดกว้างอ้าอมหัวนกเขา อมๆ ดูดๆ จนมันพองขยาย ขึ้นเรื่อยๆ ไม่เพียงแค่ปากหล่อนที่ทำงาน มือทั้งสองข้างก็ ทํางานร่วมด้วย มือหนึ่งกอบกุมแก่นกายมหึมา อีกมือหนึ่ง หยอกเล่นกับพวงสวรรค์

ลิ้นเล็กแบบเลียส่วนปลายคล้ายหัวเห็ด เลียไปมาชั่ว ครู่ก็ให้ปากทำงาน อ้าอมส่วนนั้นเข้าปาก ดูดเข้าดูดออก ก่อนใช้มือประคองความอวบใหญ่ขยับรูดขึ้นลงไปตาม จังหวะปาก เมฆาครางออกมาแผ่วเบา หน้าตาเคลิ้มฝัน พอใจกับการปรนนิบัติของณัฐรวี

เมฆาเริ่มขยับสะโพกดันกายแกร่งเข้าไปในช่องปากเล็ก ซึ่งสาวเจ้าก็เหมือนรู้งาน อ้าปากกว้างมากขึ้นเพื่อรอรับ แรงส่งของแก่นกายชายที่ดันเข้าไปไม่ลึกมาก ไม่ทำให้ หล่อนสําลัก ความแรงก็ไม่ได้แรงจนปากร้อนฉ่า เป็น ความแรงอันนุ่มนวล
“ร้อนดีจัง…อืม” เขาครางพอใจ ก้มมองดูความอวบใหญ่ ตัวเต็มวันผลุบเข้าผลุบออกปากหล่อนก็ยิ่งรู้สึกดีและ พอใจมากขึ้น เมฆาเร่งซอยจังหวะแรงขึ้นมาหน่อย สาย วนสะโพกส่งผลให้ตัวตนชายควงในปากณัฐรวี สลับ กับดันเข้าดึงออก เขาถึงกับร้อนไปทั้งตัว ซาบซ่านถึงใจ ราวกับว่า เพลิงเสน่หาเขาได้ที่ เมฆาถึงความเป็นเอกบุรุษ ออกจากปากสาว จัดการถอดชุดนอนของหล่อนให้หลุด ออกจากกาย ในพริบตาชุดนอนสีหวานก็ลงไปกองอยู่บน พื้น เรือนร่างสาวเปลือยเปล่าล่อตาเมฆา ที่แน่นอนว่าไม่ รีรอโอ้โลมร่างสวยแสนเกลียดชัง

ปากของทั้งคู่แนบสนิทในเวลาต่อมา เมฆาบดเคล้ากลีบ ปากบางอ่อนโยนไร้ความกระด้าง นำพาความอุ่นซานซึม ลึกในหัวใจณัฐรวี แม้หล่อนจะรู้ว่า มันเป็นเพียงช่วงเวลา สั้นๆ เพราะเขาไม่ทำราวกับว่าตนเป็นเทพธิดาตัวน้อยๆ นานแน่นอน ทว่าเป็นช่วงเวลาอันสั้นที่มีค่ามากเหลือเกิน

ลิ้นใหญ่สอดเข้าไปในโพรงปากหอมหวาน กวาดต้อน หารสชาติหอมละมุนที่เขายอมรับว่า มีอยู่อย่างมากมาย และทำให้เขารู้สึกชุ่มชื่นหัวใจ แต่เขาจะสุขใจมากกว่านี้ หากสาวใต้ร่างไม่ใช่ลูกสาวของตัวต้นเหตุทำให้บิดาตน เสียชีวิต

ในขณะที่ปากทั้งคู่กำลังต่อสู้กัน สอดรัดลิ้นโรมรันอย่าง ไม่มีใครยอมใคร รุกเร้าตอบโต้เมามัน มือแข็งแรงกอบกุม เต้าทรวงอวบ เคล้นคลึงเบาๆ เสมือนทักทายก่อนเพิ่มน้ำหนักมือในการนวดเฟ้น ปั่นยอดถันด้วยปลาย นิ้ว ความเสียวซ่านเริ่มแผ่ขยายไปทั่วร่างกายณัฐรวี

เมฆาถอนริมฝีปากออกจากปากจิ้มลิ้ม ไต่ปากไปตามพ วงแก้มสาวที่สูดดมกลิ่นหอมอย่างเสียมิได้ เมื่อมาถึงใบหู หอมสะอาด เขากัดติ่งหูเบาๆ ก่อนใช้ลิ้นตวัดไปมาชั่วครู่ ก็ห่อลิ้นสอดเข้าไปในส่วนรับฟัง สะบัดลิ้นไปมาอยู่ในนั้น เสียงฉ่ำแฉะในหูกระตุ้นอารมณ์ณัฐรวี นัยน์ตาหล่อนปรือ เสียงครางแผ่วเบาดังจากปากน่าจูบ

“อา….คุณเมฆ” เป็นความรัญจวนที่ไม่อาจกลั้นเสียง ครางได้ ปากเขาเพียรจูบใบหู ไล่ต่ำมาตามข้างลำคอ ซุก ไซ้ลำคอระหงโดยรอบ เลื่อนต่ำลงมาหาความนุ่มหยุ่น สองก้อนที่ถูกมือใหญ่นวดคลึง ความกระสันซ่านเพิ่ม ทวี เมื่อเขาย้ายปากมาครองงับตุ่มไตสีสวย เขาดูดกลืน ปลายถันแรงๆ ปล่อยออกมาเพื่อให้ลิ้นสากใหญ่ไล้เลีย “อา…อา…คุณเมฆ”

เสียงครางเพิ่มระดับเสียงมากขึ้น เพลิงเสน่หาพล่าน เดือดในกาย เมื่อเขาขยับมือลากต่ำลงไปตามหน้าท้อง แบนราบไร้ไขมัน วาดนิ้วเป็นรูปวงกลมหลายรอบ หล่อน แขม่วท้องตามความสยิวที่ได้รับ ไม่กี่อึดใจต่อมา มือใหญ่ ก็เดินทางถึงจุดหมายปลายทาง ฝ่ามือเขาลูบไปตามทรง สามเหลี่ยม ลูบขึ้นลูบลงเบาๆ แหวกร่องกลีบสาวด้วย ปลายนิ้ว สัมผัสกับกลีบเนื้อนวล ไม่ลืมแวะวางนิ้วลงบน เม็ดเกสรน้อย จุดกระสันซ่านแห่งสตรี
“อา…อา…คุณเมฆ…สะ…เสียวค่ะ…อา”

เมฆาไม่สนใจเสียงคราง เขากำลังเพลิดเพลินอยู่กับ ยอดกันเปื้อนไปด้วยน้ำใจปากตน หัวใจเขาเกลียดชังณัฐ รวี สวนทางกับร่างกายที่โหยหาปรารถนาเพียงหล่อนทุก คําค้น เขาพยายามหักห้ามใจ ห้ามอารมณ์ไม่ให้คิดถึง นวลเนื้อสาว แต่ก็ยากยิ่งนัก สุดท้ายก็พ่ายแพ้ต่ออารมณ์ และความเสน่หาในตัวเอง ราวกับหลงในบ่อโคลนพิศวาส ที่ยากจะตะกายขึ้นมาได้

ร่างกายของณัฐรวีถูกสายธาราปรารถนาซัดสาด มือ ปากและลิ้นของเขาทำให้หล่อนรู้สึกว่า กำลังล่องลอยอยู่ ในอวกาศ ยิ่งเขาสะกิดจุดอ่อนไหวเร็วรี่ ประสานงานกับ ปากที่ดูดดึงยอดถันไปพร้อมกับลิ้นไล้เลีย สมองคล้าย หยุดทํางาน ให้ประสาทสัมผัสทำงานเต็มที่ นำพาความ รัญจวนไปสู่จุดหมาย

“อา…คุณเมฆ…อา

ณัฐรวีถึงทางสวรรค์ เป็นเส้นทางเบื้องต้นที่หล่อนรู้ว่า การเดินทางสมบูรณ์แบบเป็นเช่นไร แม้ว่าจะพบเส้นทาง แห่งความสุขน้อยครั้ง แต่ทุกครั้งที่เขาจับจูงมือตนไป หล่อนจะรู้ซึ้งถึงความอิ่มเอมอย่างอธิบายไม่ถูก เสมือน เป็นพลังให้ตนต่อสู้กับความแข็งกระด้างที่สาดใส่เข้ามา ด้วยความบ้าคลั่งจากแรงโทสะ ครั้งนี้ก็เช่นกัน หลังจาก ปล่อยให้หล่อนขึ้นสวรรค์รำไร เมฆาก็จะผลักตนตกอยู่ ในห้วงอเวจี โหมใส่ร่างตนอย่างไร้ความเมตตา

เมฆาสอดนิ้วเข้าไปในรวงผึ้งฉ่ำหวาน นิ้วที่ถูกส่งเข้าไป เข้าไปเป็นคู่นิ้วชี้และนิ้วกลาง ส่งผลให้มันเข้าทะลวงลึก ถึงด้านใน เมฆาขยับนิ้วเร็วแรง โคนนิ้วกระแทกกับปาก ทางรัก นิ้วหัวแม่มือบดเม็ดน้อยตามจังหวะส่งนิ้ว

“อ๊า…อา…คุณเมฆ” ความเสียวกระสันประดังเข้าสู่กาย หล่อนต่อเนื่อง เขาเองก็ขยับนิ้วเร็วรี่ แรงขึ้นและแรง ขึ้น เสียงครางสวาทดังจากปากสาวไม่หยุด “อา…คุณ เมฆ…อา”

เมฆหยุดการกระทำของตนเอง เพราะเขามีเรื่องสนุกที่ น่าทํายิ่งกว่า ชายหนุ่มขยับตัวมาคร่อมร่างเล็กตรงช่วง ทรวงอก มองดวงหน้าหวานที่ตอนนี้แดงระเรื่อจากพิษ เสน่หาเล่นงาน

“เจลอยู่ไหน” เมฆาถาม

“ในลิ้นชักค่ะ” สิ้นคำตอบ ชายหนุ่มเอื้อมมือไปเปิดลิ้น ชักหัวเตียง หยิบเจลหล่อลื่นออกมา เทเจลสีขาวลงบน กายแกร่ง สาวใต้ร่างรู้งาน มือเล็กละเลงเจลไปจนทั่ว ความยิ่งใหญ่จนมันวาว เมื่อทุกอย่างพร้อมเขานำความ เป็นชายวางลงตรงร่องกลางอก ใช้มือทั้งสองข้างจับอก อวบของหล่อนไว้ทั้งซ้ายขวา ก่อนบีบเข้าหากัน จากนั้นก็ขยับแก่นกายใหญ่เริ่มต้นจากข้า ขยับจังหวะไปสู่เร็ว

“ดีจัง…เสียวไปทั้งลำเลย…อูว์” เมฆาครางจากความ เสียวสยิวที่แล่นปราดไปทั่วกาย โดยเฉพาะอาวุธประจํา กายที่เคลื่อนไหวอยู่กลางร่องอก ขยับเร็วเท่าไหร่ ความ ซ่านกระสันมากขึ้นเท่านั้น “โอ้ว…อูว์”

เอวสอบใหญ่นำความเป็นชายขยับโยกไม่หยุด มือใหญ่ ที่กอบกุมทรวงอกสาวก็ไม่ได้หยุดนิ่ง ขยำเคล้นความนุ่ม หยุ่นอย่างเมามัน เขาซอยกายท่านี้อยู่สักพัก ก่อนเลื่อน ตัวมานั่งคุกเข่ากลางร่างสาว แยกเรียวขาสาวออกไปด้าน ข้าง ฝังตัวตนลงไปในร่องหลืบสาว

“อา…คุณเมฆ…อา” ณัฐรวีปล่อยเสียงครางครวญออก มาทันทีที่เขาเคลื่อนไหวตัว เรี่ยวแรงเมฆาเสมือนช้าง สาร แรงตั้งแต่ต้น เข้าสุดออกสุด ถี่แรงอัดระรัว เนื้อตัว หล่อนสั่นคลอนตามแรงกำลังที่ถาโถมอัดใส่ไม่ยั้ง กลีบ ดอกไม้ร้อนฉ่า ประหนึ่งมีไฟลามเลียอยู่ภายใน “โอ้…คุณ เมฆ…อา…เสียวค่ะ…อา

ความเสียวเกิดจากปากและลิ้นเมฆา ประโลมเลียและ ดูดกลืนยอดถันสีหวานชูช่อท้าสายตา ดุนดันเข้าปาก ปล่อยอิสระใช้ลิ้นปาดเลีย

“โอ้ว…อา” เขาเองก็ทนกับความเสียวไม่ได้เช่นกัน ระบายเสียงทุ้มต่ำออกมา แม้ว่าจะสยิวซ่านเพียงใดเมฆาก็ไม่หยุดสอดแทรกตัวตน เร่งเร้าทุกจังหวะ เข้าออก กระชั้นสุดแรง หฤหรรษ์จนเกินบรรยาย

เมฆาหยุดผสานร่างชั่วคราว เขาดึงกายแกร่งออกจาก ความอ่อนนุ่ม ขยับตัวนั่งบนที่นอน ดึงสาวร่างเล็กให้ลุก ขึ้นนั่ง

“หันหลัง” เขาพูดประโยคนี้ ณัฐรวีก็รู้ว่า ตนต้องทำอะไร หล่อนหันหลังตามคำสั่ง ขยับบั้นท้ายมาหาความเป็นเอก บุรุษตั้งตรง มือข้างหนึ่งจับสิ่งนั้นไว้ หล่อนหย่อนก้นต่ำลง ครอบครองกายชายเข้าไปในตัว และเมื่อกลืนมันหมดทั้ง ท่อนลำ ณัฐรวีกลายร่างเป็นจ็อกกี้สาว ควบคุมอาชาไนย ใจทมิฬ

“อา…คุณเมฆ…อา” หล่อนครางกระเส่า

“บดหน่อย” เขาสั่ง ณัฐรวีทิ้งตัวลงมาทั้งตัว บดเบียดจุด เชื่อมต่อ เสยตัวไปข้างหน้า ขยับตัวกลับมาทางด้านหลัง บดเคล้าแรงๆ ถี่ๆ

“อย่างนั้นแหละดี…อูว์…เสียวชะมัด…โอ้ว

“คุณเมฆ…อา…เสียวเหลือเกินค่ะ…อา” ณัฐรวีคราง ไม่หยุด ขยับตัวขึ้นลงแบบไม่มีพัก ขึ้นสูงกระชั้นลงมา แรงๆ และหนัก ฝ่ายชายไม่ได้ปล่อยให้หล่อนขับเคลื่อน ร่างกายเพียงฝ่ายเดียว เขาขยับเอวสอบสวนใส่ช่องทางสวรรค์ไปด้วย เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังประสานกับ เสียงครางของทั้งคู่ “อา…อืม…คุณเมฆ”

“โอ้ว…ดีจัง…อา…มันชะมัด”

มือเขาเลื่อนไปด้านหน้า ประคองเต้าทรวงใหญ่ที่ กระเพื่อมขึ้นลงตามจังหวะผสานกาย เคล้นหนักมือ ขยำ แรงๆ หมุนปลายกันหล่อนไปด้วย ความสุขวิ่งเข้าหาตัว ณัฐรวีไม่ขาดสาย ยิ่งพานพบความสุข แรงโยกตัวก็เพิ่ม ขึ้น คล้ายเร่งเร้าให้ตนเองทะยานถึงฝากฟ้าศรีวิไล

“อา…สะ…เสร็จแล้ว…อา…คุณเมฆ” หล่อนกรีดร้องอย่าง สุขสม

“แต่ฉันยัง…อูว์” ใช่ เมฆายังไม่ถึงฝั่งฝัน เขาไม่ปรารถนา จะให้เกมสวาทยุติลงตอนนี้ ความมันที่ได้รับที่มาพร้อม กับความเสียวซ่าน มันทำให้เขาอยากอยู่บนร่างกาย หล่อนไปอีกสักพัก การปรับเปลี่ยนท่วงท่าจึงเกิดขึ้น “โก่ง ตัว

ณัฐรวียกตัวเองขึ้นสูง เข่าทั้งสองข้างวางอยู่บนที่นอน เช่นเดียวกับฝ่ามือที่เท้าวางรับน้ำหนักบนที่นอน หล่อน กางขาออกเล็กน้อยเพื่อให้เขาส่งความเป็นชายเข้าในตัว หล่อนได้โดยสะดวก และเมื่อเขาสอดกายเข้าไปจนสุด ทางรัก ลำแขนใหญ่ข้างขวาสอดเข้าไปในข้อพับเข่าสาวก่อนดึงรั้งสูง ตอนนี้มีเพียงเข่าข้างซ้ายของณัฐรวีที่ วางอยู่บนที่นอน

“อา…คุณเมฆ…อืม…อา” ท่านี้เขานำความอลังการเข้าไป ลึกและสุด ยิ่งอัดกระชั้นแบบไม่ออมแรง ส่วนปลายแก่น กายกระแทกกับผนังถ้ำด้านในจนเกิดเสียงกึกๆ

“โอ้ว….มันอะไรอย่างนี้…อูว์…เสียวไปทั้งท่อนเลย…อา อารมณ์สวาทของเมฆาเสมือมาสุดทาง เขาปล่อยขา สาวให้เป็นอิสระ มือทั้งซ้ายขวาจับแก้มก้นขาวเนียนที่ บีบหนักๆ จนเกิดรอยฝ่ามือ ก่อนจะสะบั้นเอวใส่ระรัวเร็ว ถี่ยิบ เร่งซอยกระแทกไม่ออมแรง ครางดังราวกับสัตว์ป่า ถูกเชือด “อา…อูว์”

เมฆาเร่งเครื่องเต็มสูบไม่กี่ครั้งก็รีบดึงอาวุธออกจากร่าง งาม “ฉันเสร็จแล้ว”

ณัฐรวีรีบหมุนตัวมาหาเมฆา อ้าปากครอบงับแก่นกาย ใหญ่มันเยิ้ม ขยับปากดูดสิ่งนั้นสองสามครั้ง น้ำรักก็พุ่ง เข้าปาก หล่อนกลืนกินน้ำเสน่หาทุกหยาดหยดอย่างไม่ รังเกียจ ดูดจนแก้มทั้งสองข้างตอบ

“โอ้ว…เสียวชะมัด…อูว์” ตัวเมฆาถึงกับสั่น เส้นเลือด ขึ้นตามลำแขนที่เกร็ง ขนเส้นอ่อนๆ บนตัวลุกชันพร้อม เพรียง “เธอนี่เก่งขึ้นทุกวัน ไม่เสียแรงที่เป็นอีตัวประจำตัวฉัน”

คำพูดไม่น่าฟังดังจากปากเมฆา มือใหญ่ดันหน้าสาวให้ ออกห่าง ผลักณัฐรวีจนหงายหลัง หลังจากสุขสม เมฆาไม่ สนใจความรู้สึกณัฐวดี เขาก้าวลงจากเตียงสวมใส่เสื้อผ้า ก้าวเดินไปยังประตูห้อง ก่อนที่เขาจะก้าวข้ามประตู เมฆา มองดูด้านนอกจนแน่ใจว่า แก้วตาไม่มีทางได้เห็นตอนที่ เขาออกจากห้องนี้ยามวิกาล เขาก็รีบก้าวเดินออกไป ตรง ไปยังห้องนอนของตนทันที

เป็นเช่นเคยที่เจ้าของห้องจะร้องไห้จากคำพูดและการก ระทำของเมฆา เป็นเรื่องที่เขาทำซ้ำๆ ทว่าหล่อนก็ยังไม่ ชาชิน เสมือนทุกอย่างมันเพิ่งเกิดขึ้นครั้งแรก น้ำตาเป็น เพื่อนที่ดีที่สุดของณัฐรวีตอนนี้ น้ำตาของความเสียใจที่ ไม่ลดเลือนจากหัวใจและจิตใจของหล่อนสักนิดเดียว