ตอนที่7 ค่าทิป

เจ้าหนุ่มสมควรตาย ช่างมีทักษะการกระตุกเงินฉันจริงๆ

ใบหน้าหล่อเหลา

ดวงตาเสน่ห์ร้าย

ร่างกายก่าย่านําสัน

ซินเหยาเข้าสู่ห้วงสภาวะโดยสมบูรณ์…….

ฮ่องเต้ยิ่งก๋าเริบเบสาน จุมพิตอย่างหนักหน่วง เร่งเร้า ปา เถื่อน โรมรันเข้าใส่…อันตรายจนแทบถึงชีวิต!

พงหญ้าล้มระเนระนาด

ราตรีแห่งวังต้องห้าม ได้เผามอดไหม้ลงอย่างสิ้นเชิง

จนกระทั่งหมดสิ้นเรี่ยวแรง คนทั้งสองกอดก่ายกันและผล็อย หลับไป

สตรีนี้ น่าปลาบปลื้มเป็นอย่างยิ่ง

“เจ้า! มีนามว่าอะไร? เจิ้นจะแต่งตั้งเจ้าเป็นชายา” เรื่องแรก หลังจากที่ฮ่องเต้รู้สึกตัวขึ้นมาก็คือการตัดสินใจโปรด กรุณาธิคุณให้สตรีที่จุดไฟพิศวาสเขาเป็นพระชายา

แต่เมื่อเขาลืมตาขึ้นมาก็พบว่า ในลานสวนนั้นว่างเปล่าเหลือ แต่เพียงกองหญ้าที่ถูกกลิ้งทับระเนระนาด…..
ข้างกายของเขาวางไว้ด้วยทองคำหนึ่งแห่ง

หญิงงามไม่พบ กลับเหลือทิ้งไว้เพียงทองคำหนึ่งแท่ง

ฮ่องเต้เข้าใจได้อย่างรวดเร็วว่าเกิดอะไรขึ้น!

“สารเลว! นางอย่างไรถึงได้กล้าบังอาจเห็นเจิ้นเป็นชาย บ้าเรอ?

ฮ่องเต้ระเบิดโทสะขึ้นอย่างเกรี้ยวกราด ปรากฏกลิ่นอาย

สังหาร

ค่ำคืนแห่งความหลงใหลและพึงพอใจ ซินเหยาเถรตรงอย่าง มากจึงนำทองคำที่มีมูลค่าเพียงหนึ่งเดียวบนร่างของนางทิ้งไว้ ให้กับเขา

นางยอมรับว่าหนุ่มรูปงามทำให้นางเพลิดเพลิน เจ็บปวด ใคร

ตายกลับสุขสันต์ดั่งเทพเซียน

แต่ในเหยาไม่ใช่สตรีที่หมกมุ่นไร้ศีลธรรมสำส่อน เมื่อฤทธิ์ยา จางหายไป นางกลับไม่อาวรณ์ความรู้สึกแบบนั้นอีก

นางคือสายลับ!

สิ่งสำคัญที่สุดของสายลับก็คือความอิสระที่ไม่ตายตัว

ภายใต้สถานการณ์ที่ถูกฤทธิ์ยาควบคุม นางสามารถเรียก หนุ่มบริการได้แต่ไม่อาจที่จะชื่นชอบ แม้ว่าหนุ่มบริการผู้นั้นจะรูป งามและหาญกล้าก็ตาม

ฟ้าเผยแสงรำไร นางทิ้งทองคำไว้หลังจากที่ตื่นขึ้นแล้วพลันหลบหนีออกมา

นางวกไปวนมา ในสถานที่ที่ราวกับวงกต จนในที่สุดนางก็หนี ออกมาได้

แต่เมื่อนางกระโดดขึ้นกำแพงที่ฝั่งที่สูงสุด นึกว่าใกล้จะหลุด พ้นจากเขาวงกตที่ทั้งน่ากลัวและแปลกประหลาดนี้แล้ว กลับพบ ความสิ้นหวัง นางกวาดสายตามองออกไปไกล รูปแบบสิ่ง ก่อสร้างล้วนเหมือนกันหมดทุกหนแห่ง

ภายในใจนางเกิดความรู้สึกลางร้ายบางอย่าง

นี่มันไม่ใช่รูปแบบเมืองในศตวรรษที่ 21เลยนี่นา…….

นางเตร็ดเตร่อยู่ภายในเมืองที่แปลกและประหลาด พบเห็นสิ่ง ก่อสร้าง โบราณแสนประหลาดเหล่านี้ บนถนนแต่งกายกันก็ แปลกๆ รูปแบบการสัญจรที่ล้าหลัง นี่มันเหมือนย้อนกลับมาสมัย ยุคราชวงศ์ถัง-ซ่งโบราณเลยนะเฮ้ย……

นี่คือที่ใดกัน? ซินเหยาสิ้นหวังแล้ว!

ความอ่อนแอและความเหน็ดเหนื่อยในด้านกำลังกาย ได้ ทำลายจิตวิญญาณความเชื่อมั่นให้พังพลายลง นางสูญเสียการ ทรงตัว ดวงตาดำมืด ทรุดตัวสลบลงไปกลางถนน…..

ฮ่องเต้จอมเผด็จการสีหน้าเขียวคล้ำ

พวกทหารองครักษ์ชั้นหัวกระทิของพระราชวังหลวงที่แท้ล้วน เป็นสัดใส่ข้าวหรือไร? กระทั่งสตรีที่อ่อนแอก็ยังหาไม่พบ หรือ นางหนีออกไปนอกพระราชวังแล้ว?
ภายในตำหนักเทพอันเปลี่ยวร้าง

เรียวนิ้วของฮ่องเต้ลูบลวดลายดอกกุหลาบที่ยกขึ้นเล็กน้อย บนมุมขวาล่างของกล่องศักดิ์สิทธิ์ ภายในหัวเต็มไปด้วยความ สงสัยหนักอึ้ง “เหตุใดบนไหล่ของสตรีนางนั้นจึงมีรูปที่คล้ายกัน หรือนางมีความเชื่อมโยงแปลกประหลาดบางอย่างกับกล่อง ศักดิ์สิทธิ์? สตรีเอ๋ย! ไม่ว่าเจ้าจะอยู่ที่ใดเจิ้นจะต้องหาเจ้าพบ แน่นอน!

จวนอ๋องโจว่

สลบไปสามวันเต็ม จนในที่สุดซินเหยาก็รู้สึกตัว หลังจากที่ฟื้น ขึ้นมา นางตื่นตระหนกพบว่าตนนอนอยู่ในห้องประหลาดๆอีก แล้ว……