ตอนที่ 4 โฉมงามลำดับหนึ่ง

โฉมงามลำดับหนึ่งแห่งราชวงศ์เทียนส้ง เมื่อเปรียบเทียบสตรี รายนี้กับหลู่เฟยผู้เย้ายวนเร่าร้อน ช่างเป็นความแตกต่างระหว่าง ดินตะกอนกับก้อนเมฆ

“นางเป็นเทพเซียนที่สวรรค์ประทานมาให้มิใช่หรือ?”

มู่หรงฉีสำรวจลมหายใจของนาง ยังพอมีลมหายใจอยู่เพียง แต่อ่อนแรงไปบ้าง

“ทหาร มาจับตัวนักฆ่านี้ไว้!” มู่หรงถ่ายทอดคำสั่งลงไป

“พะย่ะค่ะ ฝ่าบาท!” ขันที่น้อมรับพระบัญชา

“รอเดี๋ยว!” มู่หรงฉู่เปลี่ยนใจกระทันหัน

เขาพินิจมองสตรีผู้โดดเด่นดุจเทพธิดาอย่างเงียบๆ ใบหน้า งดงามเพริศแพร้วที่ทำให้ไม่ว่าชายใดล้วนไร้แรงต้านทาน………

โดยเฉพาะร่างแข็งขันที่กำลังอยู่ในห้วงปรารถนา ร่างฮ่องเต้ เปล่าเปลือยแข็งผงาด!

“พวกเจ้าถอยไปให้หมด!” ในดวงตาส่องประกายรัศมี อำนาจ…….

หลี่เฟยเห็นดังนั้นจึงร้องเรียกเสียงดัง “ฝ่าบาท! ไม่แน่ว่า นาง อาจจะเป็นนักฆ่า!

มู่หรงฉ่คิ้วตั้งตรง “เมื่อไหร่กันที่ถึงคราวเจ้ามาสั่งสอนเงิน?ไสหัวไป! “เจ้าหมดธุระที่นี่แล้ว!”

หลี่เฟยแตกตื่นลนลานยามที่อารมณ์เข้าด้ายเข้าเข็มถูกคนขัด ตอนกระทันหัน แม้แต่บุรุษก็ยังถูกแย่งไปอย่างน่าฉงน นางกล้า โกรธไม่กล้าพูด จึงจากไปอย่างไม่พอใจ

มู่หรงยกเลิกให้วันทีทั้งหมดออกไป มองดูสตรีที่นอนไม่ไหว ติงราวกับปลาตาย กล่าวอยู่ภายในใจ “เทพธิดาลงมาประทาน ให้เจิ้นได้สนิทสนม ไฉนเลยจะทรยศความปรารถนาดีจากสรวง สวรรค์ได้?”

“เข้ามา!” น้ำเสียงเผด็จการแผ่อำนาจ

“ฝ่าบาททรงมีพระดำรัสสิ่งใดหรือพ่ะย่ะค่ะ?” วันทีคนสนิทชิ่ง ซอยเท้าเข้ามา

“ก่อนหน้านี้ที่ให้หลี่เฟยทานเรียกว่ายาอะไร?”

“ยากําหนัดชนิดนั้นเรียกว่า ซุนเทียนปายฮัวคาย พ่ะย่ะค่ะ “หลี่เฟยทานไปเท่าไร?”

“หนึ่งถ้วยยาสามส่วนพ่ะย่ะค่ะ”

“ไปทำมาอีกถ้วยซะ!”

“พ่ะย่ะค่ะ ฝ่าบาท”

ขันที่ยกน้ำแกงยาชามสีเขียวอ่อนมาอย่างไรว่อง หลังจากนั้น ปรนนิบัติป้อนยาให้กับสตรีที่สลบสไลอย่างระมัดระวัง จนกระทั่ง น้ำแกงยาทั้งถ้วยถูกกลืนลงไปจนหมด
“ออกไปให้หมด! ยามที่เฝ้าหน้าประตู ไม่ว่าเกิดเรื่องใดขึ้นก็ ไม่ต้องเข้ามา อีกทั้งไม่อนุญาตให้ผู้ใดเข้ามาทั้งสิ้น!

เมื่อฮ่องเต้ขับไล่ขันทีไปแล้ว หลังจากนั้นจึงได้เริ่มเสาะสำรวจ การผจญภัยของเขา…….

เรือนผมยาวสีดำสนิทที่แผ่พลิ้วนุ่มสลวย ขนตายาวที่โค้งหนา เป็นงอนงาม ใบแก้มซีดเผยให้เห็นร่องรอยอาการมึนงงของฤทธิ์ ยา….

ผิวพรรณงดงามดุจเนื้อน้ำแข็งอันเรียบเนียน ไม่กล้าเชื่อว่าที จริงแล้ว ใต้หล้าจะมีสตรีงดงามเช่นนี้ ริมฝีปากของฮ่องเต้คล้อย ลงบนดวงหน้าสตรีที่สลบสไลราวกับหยาดพิรุณ…..

“อืออ อาห์! ร้อน ร้อนจังเลย…..

ยาเริ่มออกฤทธิ์ สตรีที่หมดสติครางตื่นขึ้นมาอย่างเจ็บ ปวด…..

ไฟปรารถนาฮ่องเต้ทรราชย์ถูกกระตุ้นขึ้นอย่างสมบูรณ์

“ไม่ได้! เจิ้นจะหยาบคายกับสตรีงามเช่นนี้ได้ลงหรือ? เพิ่ง จะกระทำเรื่องเช่นนั้นกับหลี่เฟย ร่างกายยังเหลือกลิ่นของสตรีผู้ นั้นอยู่ สมควรไปล้างเนื้อล้างตัวให้สะอาดเสียก่อนจึงค่อยจะ คู่ควรกับใบหน้าอันเลอโฉมของหญิงงาม”

แม้เจ้าฮ่องเต้จะตื่นกระหายราวกับสัตว์ป่า แต่ภายในใจกลับ เกิดความหวาดหวั่นว่าการมีตำหนิแม้เพียงน้อยก็อาจจะเป็นการ ไร้มารยาทต่อเทพธิดาโฉมงามแสนบริสุทธิ์ที่ฟ้าประทานให้กับเขา

เมื่อรับสั่งให้เหล่าวันที่อารักขาประตู และไม่อนุญาตให้ผู้ใด เข้ามาโดยเด็ดขาด ฮ่องเต้จึงรีบสั่งให้คนมาปรนนิบัติอาบน้ำ ช่าระร่างกาย

“อ๊าา ร้อนน!!”

“ทำไมถึงร้อนได้ขนาดนี้?”

“เมื่อสักครู่ดูเหมือนว่ามีคนมาป้อนยาข้านนา? แย่แล้ว เป็น…เป็นยาเสน่ห์!” ซินเหยาตื่นขึ้นมาท่ามกลางความทรมานที่ งุนงง

ครั้งนี้นางพบว่าตนนอนทอดอยู่ในห้องที่มีกลิ่นอายโบราณ เพียงแต่ห้องนี้สีทองงามอร่าม หรูหราจนไร้ที่เปรียบ