บทที่ 4 หลอกเธอไปแต่งงาน

พะ พี่สะใภ้?

ชางหลังมองย้อนกลับไปข้างหลัง เพื่อแน่ใจว่ามีแค่เธอคน เดียวที่เดินออกมาจากในห้องนี้

“พวกนาย…… เธอมองคนสิบกว่าคนนี้อย่างสงสัย แล้วนึกถึง คำพูดไม่คิดของตัวเอง ในเมื่อคืน

เธอพูดว่าไงนะ? จะจอง คนทั้งหมดนี้

“ผมชื่อหลีซิน จากนี้จะคอยดูแลชีวิตประจำวันของพี่สะใภ้ ทั้งหมดครับ” ชายคนหนึ่งเดินเข้ามา ด้วยรอยยิ้มเป็นมิตรบน ใบหน้า “พี่สะใภ้ครับ ท่านหวไหมครับ เดี๋ยวผมพาไปทานอาหาร เช่า”

ชางหลังมองท่าทีของหนุ่มคนนี้ หน้าตาสะอาด หล่อเหลา และ ยังเป็นคนที่ไม่สามารถละสายตาได้ถ้าเกิดอยู่ในฝูงชน โดย เฉพาะนัยน์ตาดอกท้อคู่นั้น เมื่อยิ้มก็ทำให้คนลดความระแวงได้ อย่างไม่รู้ตัว

แต่ว่า คนหล่อแบบนี้ จากนี้จะคอยดูแลชีวิตประจำวันของเธอ? เธอไม่ได้รวยขนาดนั้นหรอกมั้ง จองคนทั้งหมดนี้

“มะ ไม่เป็นไรนะขอบคุณมาก” ชางหลิงรีบโบกมือ หันหลัง แล้วเดินไปด้านนอก
แต่ พอเดินออกจากห้อง เธอเพิ่งรู้ว่าตัวเองอยู่ชั้นบนสุดของ คลับ เมื่อมองไปรอบๆ ข้างบนนี้สร้างด้วยหลังคาโปร่งใส นอก ห้องเป็น โต๊ะน้ำชาขนาดใหญ่ โซฟา และอื่นๆอีกมากมาย ล้วน เป็นเฟอร์นิเจอร์ที่ดีที่สุดทั้งนั้น

หลีซินเดินตามหลังเธอ เธอเดินถึงไหนเขาก็ตามถึงนั้น เหล่า คนชุดต่ก็เหมือนกัน เธอเดินพวกเขาก็เดินตาม พอเธอหยุดพวก เขาก็หยุด

“พวกนายทําอะไร?” ชางหลังไม่เข้าใจว่านี่มันอะไรกัน “พี่สะใภ้ครับ ลูกพี่ได้บอกไว้ว่า ให้เขาไม่ห่างแม้แต่สักนิ้ว” หลีซินตอบกลับอย่างเคารพ

ชางหลังมือเท้าเอว ไม่เข้าใจ “ลูกพี่ของพวกนายคือใคร? ทำไมนายถึงไม่ห่างแม้แต่สักนิ้ว? พวกนายเป็นหุ่นยนต์เหรอ?”

หลีซินเลิกคิ้ว เขายื่นมือ มีคนเอาสมุดเล่มสีแดงทั้งสองเล่มไว้ ในมือเขา

“ลูกพี่บอกแล้วครับว่า เพื่อป้องกันพี่สะใภ้ตื่นมาแล้วจะไม่ ยอมรับ ให้ผมเอาสิ่งนี้ให้ท่านดูครับ

ชางหลังคว้าสิ่งที่อยู่ในมือเขามา มองตัวหนังสือที่อยู่บนนั้น

อย่างชัดเจน เกือบจะกระอักเลือดออกมา

ใบทะเบียนสมรส

เธอเปิดดู แล้วบนตัวหนังสือที่อยู่บนนั้น
โหมวยู่ ชางหลิง

ในภาพถ่าย ชายหนุ่มนั่งตัวตรง ไร้สีหน้า แต่เธอ ตัวเธอเอง กลับยิ้มอย่างกับดอกไม้ที่เบิกบาน ยิ้มจนตาแทบหยี่เป็นเส้น เดียว!

“นี่เป็นไปไม่ได้!” ชางหลิงราวกับถือมันที่ร้อนมือ ไม่กล้ามอง เขวี้ยงกลับไปมือของหลีซิน “ทำไมฉันถึงแต่งงานกับผู้ชายที่ยอด นิยมเนี่ย? พวกนายจําผิดหรือเปล่า ท่าทางเมาขนาดนี้แล้วจด ทะเบียนนับด้วยเหรอ?”

แต่เดี๋ยว! โหม……..โหมวยคนไหน? คงไม่ใช่โหมวยที่เธอ เคยได้ยินข่าวลือหรอกนะ!

“ลูกพี่ของพวกนาย ชื่อโหมวย?” ชางหลังไม่อยากจะเชื่อ “คง

เป็นโหมวตัวเดียวกับตระกูลโหมวของบริษัท เซงซื่อ กรุ๊ปผู้นั้น

เท่านั้น ใช่ไหม!”

“ทั้งเมืองหนาน มีแค่ตระกูลโหมวตระกูลเดียวเท่านั้น” หลีซิน ปฏิเสธการเดาของเธอ “ลูกพี่ของพวกเรา คือคุณชายรองของ ตระกูลโหลว ท่านประธานของบริษัท เซ็งซื่อ กรุ๊ป คลับnova เป็นเพียงหนึ่งในอุตสาหกรรมภายใต้ชื่อของเขา อุตสาหกรรม แบบนี้ มีบริษัทหลายพันแห่งทั่วประเทศ หรือแม้แต่ทั่วโลก…….

“หยุด!” ชางหลิงอึ้งทันที เธอรีบหยุดหลีซิน ไม่อยากฟังเขาพูด อีกต่อไป

เธอไม่สนใจว่าภายใต้ชื่อของเขาจะมีทรัพย์สินมากแค่ไหน เธอรู้แค่ว่า โหมวยที่เธอเคยได้ยิน เป็นคนที่เย็นชา ได้ข่าวว่าเขาไม่เข้าใกล้ผู้หญิง บวกกับผู้ชายที่อยู่ข้างกายเยอะ ทุกคนต่าง บอกว่าเขาเป็นเกย์

ชางหลังมองแล้วพิจารณาหลีซันคนนี้ ยิ่งมั่นใจกับข่าวนี้มัน

เป็นจริง

แต่เมื่อคืน………..

เธอมีเพศสัมพันธ์กับโหมวยที่ชอบแค่ผู้ชาย? คิดว่าหัวหน้า ตระกูล โหมวที่มีชื่อเสียงในเมืองหนานเป็นคน……..ขายบริการ?

ชางหลังแน่วแน่กับความคิดที่ตัวเองจะหนี

เธอย่องกะจะหนี แต่พอหันไป แต่พบกับหยูเฉินที่เอามือไขว้ หลังแล้วเดินมาทางนี้

“คุณซาง” หยูเฉินเห็นท่าที่จะหนีของชางหลิง แล้วนึกถึงเรื่อง

เมื่อวานที่เขาเห็นละได้ยิน รอยยิ้มเผยบนหน้าอย่างอดไม่ได้

“คุณชายรอง ให้ท่านไปพบครับ

เขาอยู่เคียงข้างโหมวยมาหลายปี เป็นครั้งแรกที่เห็นผู้หญิงที่ ไม่โดนโหมวยผลักออก อีกอย่าง ทั้งสองคนยังรู้สึกไฟสวาท เร่าร้อน แค่จุดก็ติด

แต่หลังจากชางหลิงที่ได้สติขึ้นมาไม่ได้รุกเหมือนตอนเมาแบบ นั้น คล้ายกับแกะน้อยตัวหนึ่งที่ตกอยู่ในกำมือของหมาป่า

ชางหลังนึกถึงคำพูดเหล่านั้นที่บอกกับโหมวยในห้องนอน ใน ขณะนี้อยากจะวิ่งหนีแม้แต่เงาเขาก็ตามไม่ทัน
แต่พอมองใบทะเบียนสมรสเล่มแดงสองเล่มนั้น เธอก็รู้สึก หมดหนทาง

“ฉันก็แค่ดื่มเยอะไปไม่ใช่เหรอ? เป็นผู้ใหญ่กันทั้งนั้น สวมเสื้อ เสร็จแล้วช่วยทําเป็นเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นไม่ได้เหรอ?” ชางหล งอดที่จะพึมพำไม่ได้

“คุณชาง คุณชายรองเป็นทหารที่เกษียณแล้ว และเขาก็ความ ต้องการต่อตัวเองนั้นก็เข้มงวดมาก ไม่ชอบยุ่งกับคนอื่น ให้เป็น ปัญหาอยู่แล้วครับ”

เสียงพึมพำของชางหลิงหยูเฉินได้ยินอย่างชัดเจน อธิบายให้ เธออย่างมีความอดทน ดังนั้น เพื่อมีอะไรด้วย ก็เลยหลอกเธอไปแต่งงาน?