บทที่ 2 นี่เธอหาเรื่องเองนะ

ระหว่างที่ที่กลับจากอำเภอ ชางหลังไม่หยุดเลย

เมื่อเห็นว่าโหมวยนั่งอยู่ที่เบาะหลังด้วยท่าทางที่ล่อแหลม ไม่ สนใจเธอเลยสักนิด ปากของชางหลังก็พูดไม่หยุด ใช้นิ้วจิ้มไหล่ ของเขา “นายหน้าตาหล่อแบบนี้ ต้องมีใครหลายคนมาซัพพอร์ต งานของนายเลยสินะ” ชางหลิงหัวเราะฮิๆ ตาโค้งเป็นสระอี เพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ทำให้ใบหน้าเธอแดงนิดๆ ดูเซ็กซี่ เบาๆ

“คุณว่าล่ะ?” โหมวยถามเธอกลับ

“จีจีจี” ชางหลิงตบต้นขาเขาอย่างเสียดาย “ไอ้น้อง แม้ว่านี่จะ เป็นงานของนาย แต่ เรื่องแบบนี้ทำมากไปไม่ดีต่อร่างกาย นาย ยังหนุ่ม…………….. ชางหลิงพูดถึงครึ่ง ก็เรอออกมา แต่ไม่ เป็นไร ต่อไปนี้พี่ให้ท้ายนายเอง แม้ว่าฉันจะไม่มีประสบการณ์ เหมือนกัน………..ว่าฉันรักและดูแลคนเป็น!” พลางพูด เธอก็ตบ หน้าอกของตัวเองอย่างภูมิใจ

โหมวยหน้าตึง แต่หยูเฉินที่อยู่ข้างหน้ากลับกลั้นอย่างลำบาก กลัวว่าตัวเองจะหลุดหัวเราะออกมา

โหมวยยังคงไม่สนใจเธอ ทำให้เธอผิดหวัง ซางหลิงพลิกตัว ขึ้น ไปนั่งคร่อมตักเขา

“พี่คุยกับนายอยู่นะ…” เธอจ้องตาโต ดึงคอเสื้อของเขา”ไม่มีมารยาท ไม่มีจรรยาบรรณในวิชาชีพ……”

การสัมผัสอันใกล้ชิดของทั้งสองนี้ โหมวยรู้สึกเพียงว่าความ ร้อนในร่างตัวเองยิ่งเพิ่มมากขึ้น เขาเหลือบไปมองเบาะคนขับ ห ยูเฉินเป็นคนเข้าใจและมีเหตุมีผล เข้าใจความหมายทันที กดปุ่ม แผ่นกั้นค่อยๆยื่นออกมาระหว่างเบาะหน้าและเบาะหลัง

ซางหลิงขึ้นบนตัวเขา แปลกใจว่าทำไมร่างกายเขาไม่มีอ่อน นุ่มเหมือนเธอ ยื่นมือคลำบนร่างกายของเขา

แต่ท่าทีที่ไม่ตั้งใจของเธอ กลับเป็นการอ่อย ในสายตาของ โหมวย เขาพยายามกลั้นสัตว์ร้ายที่อยู่ในตัวเขา แต่เจ้าตัวเล็ก กลับไม่หยุดการกระทำ

“คุณรู้ไหมว่าคุณกำลังทำอะไร?” โหมวยประคองร่างเธอ ไม่ ให้เธอสัมผัสตัวเขา

“ฉันรู้” ชางหลิงตอบเขา “อย่าอายสิ ฉันก็แค่……ตรวจสอบดู หน่อย”

น้ำเสียงและท่าทีของเธอดูตรงไปตรงมา มือกลับไม่ซื่อสัตย์ อยากจะแกะเสื้อผ้าของเขา

อีกนิดโหมวยก็เกือบจะถูกเจ้าตัวเล็กทำจนบ้าแล้ว สมองของ เธอยังใช้ได้อยู่ไหม? ตอนนี้อยู่ในสถานการณ์แบบไหนก็กล้าทำ ตามอำเภอใจตัวเองต่อหน้าเขาแบบนี้ มั่นใจในความอดทนของ เขามากเลยเหรอ?

แต่ท่าทางแบบนี้ของเธอก็ดึงดูดคนมาก แต่เขาก็ไม่อยากให้หยุด ทำได้เพียงเตะเบาะหน้า “หยูเฉิน!”

“กะ……..ใกล้ถึงแล้วครับ!” หยูเฉินลนลาน เหยียบคันเร่งถึง

หนึ่งร้อยหกสิบ

“มา ให้พี่ตรวจของหน่อย” ชางหลังกลับมีความคิดไม่ดี อยาก จะใช้มือลองจับดู “ไม่ใช่ว่าไม่ดีนะ ไม่งั้น ฉัน…….ฉันจะยกเลิก นะ!”

“อีกหน่อยคุณก็จะได้รู้แล้วแหละว่าได้หรือไม่ได้” โหมายทน ไม่ไหวอีกแล้ว เขาจับมือที่อยู่ไม่นิ่งของเธอ มืออีกข้างประคอง ศีรษะเธอไว้ ใช้ปากตัวเองกลบเสียงเธอ

“อื้อ…… ถูกเขาควบคุมจนรู้สึกเจ็บ ซางหลิงยังไม่ทันบ่น วินาทีต่อมา จูบของชายหนุ่มก็ทาบลงมา

ชางหลิงเหม่อไปครู่หนึ่ง แต่พอคิดกลับกัน เธอเป็นคนจ่ายนิ จะให้เขารุกได้ไง? ดังนั้นจึงเปลี่ยนจากรับเป็นรุก ดึงมือออกมา กอดคอเขา จูบตอบกลับเขา

การเคลื่อนไหวของเธอทำให้ทุกรูขุมขนในร่างกายของชาย หนุ่มต้องการเธอ เขากลืนน้ำลาย น้ำเสียงแหบลง

“เจ้าปีศาจตัวน้อย” คำพูดของโหมวยปะปนไปด้วยน้ำเสียง ตักเตือน “นี่เธอหาเรื่องเองนะ!”

รถจอดอยู่ที่หน้าคลับโหมวยเปิดประตู เดิมทีเขาว่าจะอุ้มทาง หลิงลงมาดีๆ แต่มือเธอดันชอบจับไปเรื่อย ชอบปลุกไฟสวาทใน ตัวเขาอยู่เรื่อย ทำได้เพียงแบกเธอขึ้นหลัง รีบขึ้นลิฟท์ส่วนตัวไป
ซางหลังดื่มเหล้าเข้าไปเยอะ แล้วยังถูกโหมวยแบกแบบนี้อีก ยิ่งรู้สึกอย่างอ้วก

ดังนั้น หลังจากโหมวยพาเธอมาถึงห้อง สิ่งแรกที่เธอท่าคือวิ่ง

เข้าไปในห้องน้ำ

เธอฟุบบนอ่างล้างมือ เมื่อท้องของเธอยังปั่นป่วนอยู่เลย ตอนนี้กลับอ้วกไม่ออก

ชางหลิงกำลังคิดเกี่ยวกับเรื่องอาเจียน ประตูหน้าห้องน้ำ ไฟ สวาทในสายตาของโหมวกลั้นไม่ไหวแล้ว ไหนๆก็มาถึงที่นี่แล้ว เขาก็ไม่จําเป็นต้องกลั้นอีก

ซางหลิงเงยหน้าขึ้น เธอเวียนๆ เห็นตัวเองที่อยู่หน้ากระจก เหมือนมีสามสี่หัว ผู้ชายที่อยู่ข้างหลังก็เหมือนกัน และกำลังเข้า ใกล้เธอเรื่อยๆ ยื่นมือเข้ามา กอดเธอไว้โดยไม่ต้องเสียแรงอะไร

เลย

“นาย……นายจะทําอะไร?” ชางหลังถามอย่างเบลอๆ

“ให้คุณตรวจสอบของหน่อยไง” โหมวกดเสียงต่ำ เข้าใกล้

ร่างเธอ……