บทที่ 15 สนใจหยูเฉินขนาดนี้เลย

ชางหลังไม่ตอบ

เมื่อกี้พูดไปแบบไม่คิด สุดท้ายก็เผยความในใจตัวเองออกไป จนได้

เธอสนใจ เธอสนใจมาก

คนที่อยู่ด้วยกันมาห้าปี คนที่กำลังเตรียมตัวจะแต่งงานกัน แล้ว จะปล่อยวางง่ายๆได้ยังไง

เธอบอกกับตัวเองตลอดว่าเอาความผิดหวังจากหยูเฉิน เปลี่ยนเป็นความเกลียดชังชางนิ่งแทน ที่บอกตัวเองเพราะไม่ พอใจ แต่ว่า พอเห็นหยูเฉินกับชางฉิงยืนด้วยกัน เธอก็ยังเจ็บ ปวดหัวใจเจียนตาย

“มายุ่งทำไม!” ซางหลิงในตอนนี้เหมือนเป็นที่ถูกกระตุ้น ทั้ง ตัวเธอมีหนามขึ้นเต็มไปหมด

บรรยากาศภายในรถเงียบสงบทันที โหมวยสีหน้าไร้อารมณ์

ไม่พูดอะไรอีก

กลับมาถึงnova โหมวยเดินไปข้างหน้าอย่างเงียบๆ ซางหลัง ไม่อยากเดินตามเขาไป แต่ตอนนี้เธอก็ยังไม่มีที่ไปอยู่ดี อีกอย่าง เธอยังต้องคิดวิธีหย่าให้ได้ก่อน ไม่มีทางอื่น จึงต้องตามหลังเขา ไปแบบนี้
“พี่ใหญ่!” ฉินซางเห็นคนตัวเล็กสกปรกมอมแมมเดินตามหลัง โหมวยมาแต่ไกล พอเรียกแล้ว โหมวยก็กลับไม่สนใจเขา พา ชางหลิงเข้าลิฟต์ไป

ฉือสังเกตสีหน้าคนเก่ง จึงไม่ได้ตามเข้าไปด้วย แค่โน้มตัว เคารพเท่านั้น ส่งพวกเขาเข้าลิฟต์ไป

“เขาเป็นอะไรน่ะ?” ฉินซางถือแก้วเหล้าเดินเข้ามา “ข้าวใหม่ ปลามัน ทำไมถึงทำตัวเหมือนโกรธอะไรมาเลย

ฉือส่ายหน้า เขาจะกล้าเดาใจคุณชายรองได้ยังไงกัน แต่ว่า

คุณชาง คืนนี้คงหนักแน่

อ้วนเหิงก็เดินตามหลังขยับเข้ามาใกล้ สีหน้ากลับเข้าใจ ทั้งหมดแล้ว ตบบ่าฉันซางเบาๆ

“ดังนั้นฉันว่านะ หาภรรยาอย่าหาที่อายุน้อยกว่าเลย ดูพี่ใหญ่

พวกเราสิ ดูกังวลใจมากเลย”

ชางหลิงตามโหมวยขึ้นตึกไป เธอก็ไม่เข้าใจ คนที่โกรธควรจะ เป็นเธอสิ ทำไมตอนนี้ผู้ชายคนนี้ท่าทางดูไม่มีความสุขกว่าตัว เองเลย?

“นี่” เงียบอยู่นานแล้ว ชางหลิงเปิดประเด็นก่อน “เรื่องของเช้า วันนี้ยังไม่ได้จัดการเลยนะ พวกเราจะหย่ากันเมื่อไหร่ ยื้อเวลาอยู่ แบบนี้ก็ไม่ใช่ทางที่ดีนะ”

คนข้างหน้าหยุดชะงักฝีเท้า ชางหลิงเบรกไม่ทัน หัวทิ่มไปถูก หลังเขาเข้าอย่างจัง
โหมายข่มความโกรธ ในใจไว้อยู่แล้ว พอได้ยินชางหลังพูด เรื่องหย่า ในใจอึดอัดมากกว่าเดิม เขาคว้าข้อมือชางหลิง ดึงเธอ เข้าไปในห้องนอน

“นายจะทำอะไรน่ะ!” โหมวยจับข้อมือเธอแรงมาก บวกกับที่ เธอไม่ยอมทําตาม ชางหลิงรู้สึกข้อมือตัวเองแทบจะหักแล้ว

“เธอคิดว่าไงล่ะ” ปิดประตูลง โหมวกดตัวชางหลังแนบประตู โน้มตัวเข้าไปใกล้เธอ ไม่ให้เธอมีโอกาสหนีได้

“นาย……

” ชางหลิงโกรธเขามาก “นายรีบปล่อยฉันเลยนะ ไม่

งั้นจะตะโกนเรียกคนอื่นจริงด้วย

“เธอลองดูสิ? ดูสิว่าจะมีคนมาช่วยเธอไหม หรือว่า เธอรู้สึกว่า มีคนอื่นมาดูจะตื่นเต้นมากกว่า?” โหมวยพูดอยู่นั้น มือก็ล่วง เข้าไปจับเอวบางหลัง

มือของผู้ชายเย็นมาก พอจับตัวชางหลัง ทำให้เธอรู้สึกขนลุกซู ขึ้นมาทันที

“นายอย่าทำตัวหน้าไม่อายแบบนี้ได้ไหม พวกเราสองคน ไม่ใช่สามีภรรยากันจริงๆสักหน่อย นายมีสิทธิอะไรมาทำกับฉัน แบบนี้?” ชางหลิงขัดขืนเขาสุดฤทธิ์

พวกเขาพึ่งรู้จักกันเมื่อคืน เรื่องที่จดทะเบียนก็แค่ความผิด พลาด เขาจะทําเรื่องแบบนั้นกับเธอ โดยที่ไม่แบ่งเวลาสถานที่ได้ ยังไงกัน

เขาก็เหมือนกับคนตระกูลชาง เอาแต่รังแกเธออย่างเดียว!
นึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในช่วงนี้ ความทุกข์ใจที่ซางหลิงสะสมมา นานก็ระเบิดออกมาทันที น้ำตาไหลอาบแก้มอย่างห้ามไม่ได้ เหมือนกับสร้อยไข่มุกที่ขาดและหลุดออกมา

“พวกนายผู้ชายไม่มีอะไรดีเลย! เป็นสัตว์ที่เอาท่อนล่างคิด อย่างเดียว” ชางหลิงน้อยใจมาก ทั้งที่เธอโดนทรยศ แต่กลับ ไม่มีใครมายืนฝั่งเธอเลย

มาดื่มเหล้าอยากระบายอารมณ์หน่อย ยังไม่ระวังมีเรื่องกับตา บ้านอีก กินเธอจนสะอาดแล้ว ยังจะมาเรียกร้องให้เธอรับผิดชอบ อีก

พอเธอร้องไห้แบบนี้ โหมวยหวั่นใจทันที เขาปล่อยมือออก เล็กน้อย สุดท้ายก็ยอมออกจากผิวที่นุ่มนวลนั้นได้

“ฉันทำอะไรเธอเหรอ?” สีหน้าโหมวยไม่เปลี่ยน แต่เสียงกลับ

อ่อนลง

“นายทำฉันนั่นแหละ!” ชางหลิงสะอื้น แต่ก็ไม่อยากถูกข่มฝ่ายเดียว