ตอนที่ 8 ทําลายภาพลักษณ์ไอดอล

ขณะที่หลิ่วหมิงซีเก็บข้าวของอยู่นั้น

หานชิงเหอก็ขึ้นไปนั่งอยู่บนรถสปอร์ตเฟอรารี่ สีน้ำเงินสุดหรูแล้ว

ที่นั่งด้านหลังรถมีกระเป๋าหนังสือ และกีต้าร์หนึ่งตัว

เขาสวมเสื้อเชิ้ตสีขาว เนคไทดำ ผมจัดแต่งทรงที่ทัน สมัยที่สุดในปัจจุบัน

รอยสักรูปดอกฮีเธอร์สีดำตรงริมคอเสื้อนั้นส่งผ่าน บรรยากาศชั่วร้ายมืดหม่นออกมา

เพียงแค่เครื่องแบบโรงเรียนEDUNธรรมดา ๆ แต่เมื่อ เขาสวมใส่กลับดูแล้วบุคลิกโดดเด่นเป็นพิเศษ

“มัวยืนเซ่ออะไรอยู่? ถ้าไปสายแล้วเธอจะรับผิดชอบ

ไหม?”

หานชิงเหอจับพวงมาลัย มองยังนาฬิกาข้อมือ เร่งรัด อย่างไม่พอใจ

สลัดหลิ่วหมิงซีที่กำลังติดกับภาพลักษณ์อันหล่อเหลา ของเขาออกในทันใด

“เราไปด้วยกันเหรอ?” เธอดึงประตูด้านที่นั่งข้างคน ขับแล้วขึ้นไป

“คนขับรถไม่อยู่ ถ้าอยากจะเดินไปเองล่ะก็ ฉันไม่ว่านะ”

‘ หลิ่วหมิงซึมองเขาอย่างหมดคำพูด

เธอเลือกที่จะปิดปากเอาไว้

ไม่พูดอะไรกับผู้ชายคนนี้อีก

“พอถึงโรงเรียนแล้ว ห้ามบอกใครว่าเธอรู้จักฉันล่ะ” ทันใดนั้นหานชิงเหอก็เป็นฝ่ายพูดขึ้นก่อนเอง ทำลาย ความเงียบงันที่มี

” หลิ่วหมิงซีมองเขาอย่างเงียบเชียบ

ว่าตามตรง เธอก็ไม่เคยคิดว่าจะแนะนำตัวกับเขาที่ โรงเรียนอย่างไรเท่าไหร่ จะได้คอยอยู่ห่าง ๆ เขาไว้

“ห้ามพูดคุยกับฉัน”

“ห้ามบอกใครว่าเธออาศัยอยู่บ้านฉัน”

“อยู่ให้ห่าง ๆ ฉันไว้ได้ยินเหรือเปล่า”

“ตอนเจอกันก็ทำเป็นว่าไม่เห็นซะ ไม่งั้นก็ทำเหมือน เป็นคนแปลกหน้า ใช่ไหม?” หลิ่วหมิงซีอดตัดบทเขาขึ้น มาไม่ได้

จริง ๆ เลย
พูดไปพูดมาก็ความหมายเหมือนเดิม ทั้งที่จริงพูดแค่ ประโยคเดียวก็พอแล้ว

แต่จะว่าไป เจ้าหมอนี่ ช่างทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่อง ใหญ่ แล้วก็บ้าอำนาจมากขึ้นทุกที!

ได้ยินเธอพูดอย่างนั้น หานชิงเหอก็ไม่เถียงอะไรต่อ เพียงแต่หันหน้ามาจ้องมองเธอด้วยสายตาแฝงไปด้วย ความหมาย

ยัยเด็กคนนี้ไม่อยากจะเข้ามายุ่งวุ่นวายกับตัวเขาเลย แม้แต่นิดเดียว

แบบนี้ก็ดี

เมื่อถึงลานจอดรถของโรงเรียน หานชิงเหอก็ปิด ประตู ลงไปคว้าเอากระเป๋าหนังสือกับกีต้าร์แล้วหันมา เตือนเธออีกประโยค

“ข้อตกลงเริ่มขึ้นตั้งแต่ตอนนี้ ฉันจะไปก่อน เธอยืนอยู่ ตรงนี้นับเลขถึงหกสิบแล้วค่อยออกไป ได้ยินไหม?”

“รู้แล้ว นายรีบไปซะเถอะ” หลิ่วหมิงซีกลอกตาหันร่าง หนี ไม่อยากสนใจเขาอีกต่อไป

ไอ้คนอวดดีนี่ คิดว่าใคร ๆ ต่างก็อยากมาห้อมล้อมเขา นักหรือไง
ยืนยันความจริงได้แล้วว่า

หานชิงเหอเป็นจอมอวดดีคนหนึ่ง

เขาอายุเพียงสิบเจ็ดปี ก็เป็นนักร้องที่ออกเพลงได้ หลายอัลบั้ม ทั้งยังมีแฟนเพลงจำนวนมหาศาล

ฐานะทางบ้านก็ร่ำรวยระดับอภิมหาเศรษฐี ผสานกับ เบ้าหน้างดงามราวกับไม่ใช่คน ความสูงหนึ่งเมตรแปด สิบเจ็ดเซนติเมตร และบุคลิกอย่างคนชั้นสูงที่ติดตัวมา แต่กำเนิด

จึงทำให้ไม่ว่าจะเดินไปทางไหนเขาก็ดูราวกับดวงดาว ที่ส่องสว่าง

ดึงดูดให้ผู้คนไม่น้อยไล่ตามเขาอย่างแมลงเม่าที่บิน เข้าหากองไฟ

หลิ่วหมิงซีคนก่อน ก็เคยไล่ตามแสงสว่างนั้นเช่นกัน

เธอออกมาช้าไปหนึ่งนาที ยืนอยู่ตรงประตูทางเข้า ลานจอดรถ จ้องมองเงาหลังอันหล่อเหลาของเขาอยู่ ไกล ๆ

รอบข้างตัวเขา มีผู้หญิงมากมายถือโทรศัพท์เดินตาม เขา เพียงเพื่อจะถ่ายรูปเขาเพียงสักรูป

ผ้าปิดปากสีดำปกคลุมใบหน้าหล่อเหลาอันร้ายกาจ ของเขาไปครึ่งหนึ่ง แต่ก็ยังคงมีพลังทำให้ผู้คนคลั่งไคล้อยู่ดี

‘หลิ่วหมิงซีจับสายกระเป๋าหนังสือเรียนแน่น ส่ายหน้าอย่างเงียบเชียบ “น่าเสียดาย ที่ภาพลักษณ์ไอ ดอลของเขาในหัวใจฉันถูกทำลายลงไปหมดแล้ว”

พอเดินเข้าไปในโรงเรียน สายตาของผู้คนไม่น้อยก็ จับจ้องลงมายังเธอ

ข้อแรกเป็นเพราะเธอไม่ได้ใส่เครื่องแบบ แค่มองแวบ แรกก็รู้แล้วว่าเป็นนักเรียนใหม่ที่เพิ่งย้ายมา

ข้อสองเป็นเพราะใบหน้าของเด็กสาวคนนี้ สวยงามน่า รักอย่างมาก

โดยเฉพาะดวงตาคู่นั้น ใสบริสุทธิ์และมีเสน่ห์อย่าง เป็นธรรมชาติ ราวกับสามารถสะกดวิญญาณ ทำให้คน ที่ได้เห็นเพียงครั้งแรกยังยากจะลืมเลือน