ตอนที่ 13 อยู่ห่าง ๆ เขาไว้

“ซีเอ๋อร์ ตื่นเต้นอะไรน่ะ” ตันหนีจื่อแอบเห็นทุกสิ่งทุก อย่าง

เห็นปฏิกริยาของเธอเต็มสองตา

“เอ๋? ฉันเป็นอย่างนั้นเหรอ?” หลิ่วหมิงซีกระพริบตา อย่างงง ๆ

เมื่อครู่เธอแค่ไม่อยากให้พวกเขารู้ว่าตนเองรู้จักกัน กับหานชิงเหอ ก็เลยดูตื่นตกใจไปอย่างนั้น

“งั้นเหรอ?” ตันหนีจื่อจงใจมองไปยังทิศทางที่เธอมอง ไป

“รุ่นพี่เสี่ยวตันแปลกจัง ทำไมถึงต้องใช้สายตาอย่าง นั้นมองพวกเขาตลอดเวลาเลยล่ะ?” ในที่สุดหลิ่วหมิงซีก็ พบว่ามีอะไรไม่ชอบมาพากล

“ไม่มีอะไรหรอก ความสัมพันธ์ของพวกเรากับพวก เขาไม่ค่อยลงรอยกันน่ะ ทั้งโรงเรียนมัธยมEDUNนี้รู้กัน หมดแหละ”

ตันหนีจื่อประสานมือไว้บนหลังศีรษะอย่างสบาย อารมณ์พลางพูดต่อ

“ทำไมล่ะคะ?” หลิ่วหมิงซีประหลาดใจเล็กน้อย

เธอนึกว่าหนุ่มหล่ออย่างพวกเขาที่อยู่ในห้องเรียน เดียวกัน ควรจะเป็นมิตรต่อกันซะอีก
“ตอนอยู่โรงเรียนเจ้าหมอนั่นน่ะหยิ่งจะตาย อย่าเห็น ว่าเขาเล่นดนตรีได้แล้วจะเท่ ถึงมีผู้หญิงมากมายมา คอยตามกรี๊ด แต่ความจริงไม่มีเพื่อนสักคนหรอก มี แต่LKเท่านั้นแหละที่ไปไหนมาไหนกับเขา”

คำพูดพวกนั้นที่ต้นหนีจื่อเอ่ยถึง คงจะหมายถึงหาน ชิงเหอนั่นแหละ

“หยิ่งสินะ….” หลิ่วหมิงซีพยักหน้าอย่างเห็นด้วย

ก็นิดนึงจริง ๆ แหละ

“อีกอย่าง ตั้งแต่เกิดเรื่องนั้นขึ้น พวกรุ่นพี่ในโรงเรียน ก็ไม่ค่อยอยากต้อนรับเขานักหรอก”

ตันหนีจื่อพูดจบ ก็ตบลงบนบ่าเธอ

“ดังนั้น ฉันจึงขอแนะนำเธอไว้อย่างจริงจังตั้งแต่ตอน นี้ ซีเอ๋อร์เธออยู่ห่าง ๆ เขาไว้ดีกว่า แฟนคลับสาว ๆ ของ พวกนั้นยิ่งน่ากลัวมาก คราวก่อนมีผู้หญิงคนหนึ่งคุย กับหานชิงเหอแค่สองประโยค กลายเป็นว่าวันต่อมาก็ หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย หนึ่งอาทิตย์หลังจากนั้นพอ มาโรงเรียนก็ถูกบีบให้ต้องลาออกไป”

“ขนาดนั้นเชียว!” หลิ่วหมิงซีตกใจจนเบิกตากว้าง

มิน่าล่ะหานชิงเหอถึงห้ามไม่ให้เธอรู้จักเขา…….

เป็นเพราะกลัวว่าเธอจะถูกแฟนคลับทำร้ายเอาสินะ?
นี่นับว่าเป็นการปกป้องอย่างแอบ ๆ ในรูปแบบหนึ่ง

“น่ากลัวจัง ถ้าอย่างนั้นแล้วทำไมรุ่นพี่ในโรงเรียนถึง ต่อต้านเขาล่ะ? เรื่องที่พี่บอกนั่นคือเรื่องอะไรเหรอ?”

ต่อมความสงสัยของหลิ่วหมิงซีถูกกระตุ้นขึ้นมาแล้ว

“เรื่องนี้เธออย่าถามเลยดีกว่า มันเป็นเรื่องเฉพาะใน ชมรมดนตรีของพวกเราน่ะ ขืนรู้มากไปจะไม่เป็นผลดี กับเธอ”

สีหน้าของตันหนีจื่อเปลี่ยนกลายเป็นตึงเครียดขึ้นมา

“รุ่นพี่เสี่ยวตันเองก็เล่นดนตรีด้วยเหรอคะ?” จุดสนใจ ของหลิ่วหมิงซีถูกดึงออกไป ดวงตาสดใสเปล่งประกาย ขึ้นมา

“ใช่แล้ว โรงเรียนของพวกเรามีวงดนตรีส่วนตัวน่ะ เพราะว่ามีคนอย่างหานชิงเหอ ทุกคนก็เลยอยากเป็น อย่างเขาบ้าง พยายามไล่ตามให้ทันมาตลอด ซึ่งอาจ เรียกได้ว่าถึงขั้นเอาเป็นเอาตายเลยทีเดียว”

ตันหนีจื่อเห็นเธอทำท่าทางเป็นเด็กน้อยอย่างนั้น ก็อด เผยรอยยิ้มออกมาไม่ได้ กลับไปร่าเริงเป็นมิตรเหมือน อย่างเดิม

“แล้วเธอไม่ต้องเรียกฉันว่ารุ่นพี่แล้วล่ะ เรียกฉันว่า เสี่ยวตันเฉย ๆ ก็ได้”
“ค่ะ!” หลิ่วหมิงซียิ้มออกมาเล็กน้อย

รู้สึกว่านิสัยของเสี่ยวตันช่างอ่อนโยนและอบอุ่น

แต่ว่า ได้ยินเขาพูดถึงเรื่องนี้แล้ว ในใจเธอกลับรู้สึก เห็นใจหานชิงเหอขึ้นมาเล็กน้อย

ทั้ง ๆ ที่เป็นคนดังที่ควรจะเป็นที่ชื่นชอบของคนหมู่ มาก แต่นึกไม่ถึงว่า เมื่ออยู่ที่โรงเรียนกลับถูกแยกให้ อยู่ลำพัง

มิน่าล่ะเมื่อครู่แค่เขาขมวดคิ้ว ทุกคนก็กลัวกันขนาด นั้นแล้ว…….

“ชิงเหอดูสิ ห้องเรียนเรามีเด็กนักเรียนใหม่ย้ายมาล่ะ” LKสังเกตการณ์หลิ่วหมิงซีมาสักพัก ลดแว่นตาดำลงมา เล็กน้อยแล้วยกข้อศอกกระทุ้งหานชิงเหอ

“ตั้งแต่เด็กยันโตนายไม่เห็นเคยพูดถึงเรื่องความรัก เลย! อย่ามาหาว่าเพื่อนไม่สนใจนายเชียว ดูผู้หญิงคน นี้สิ แค่เธอเห็นพวกเราก็หน้าแดงขึ้นมาแล้ว สงสัยเป็น แฟนคลับของพวกเราแน่นอนร้อยเปอร์เซนต์ ฉันว่าเธอ ก็ดูไม่เลวทีเดียว นายว่ายังไงล่ะ? ให้เพื่อนออกหน้าช่วย นายสืบหาข้อมูลเอาไหม?”