เริ่มต้น

“แม่คะ ลูกสอบทุนได้ ไปเรียนต่อที่ญี่ปุ่นค่ะ” แววดาวสาวบ้าน นอกไปทํางานที่เมืองหลวงหลังเลิกงานเธอมีเรียนภาค ด้วยใต้ กล่าวกับคุณแม่ของเธอ

“แวว ใช้เงินเยอะไหมลูก แม่ไม่มีเงินให้นะ ลูกจะไปเรอ คิดดีๆ ก่อนนะ มันไกลนะลูก”แม่อ้อย แม่ของแววดาวกล่าวด้วยความ เป็นห่วง

“ฟรีทุกอย่างเลยคะแม่ ที่เหลือลูกกะว่าจะหางานทำไปด้วย มันดีกว่าเรียนที่นี่นะคะ จบนอกหางานง่ายกว่าเวลากลับมาอ่ะ

วันเดินทาง “เตรียมของครบไหม เอาอะไรเพิ่มไหม อย่าลืม โทรมาด้วยนะถ้าถึงแล้ว เข้าใจไหม”

“คร่าาาาาา แม่บอกแววเป็นรอบที่ร้อยแล้วนะ” “โอ๊ย!!! เจ็บ

นะแม่”

แม่อ้อยยกมือตีลูกสาวเบาๆ แล้วกล่าวว่า “ก็มันน่าไหมละ แม่ เป็นห่วง นิ ยังจะมาพูดอีก” สองแม่ลูกมองหน้ากันแล้วหัวเราะ เสียงดัง

ณ หอพักนักศึกษาในมหาลัย แววดาวติดต่อเรื่องที่พักและ นเรื่องเรียนเสร็จ ทางอาจารย์ก็กล่าวคราวๆแล้วให้กลับไปพัก ผ่อน ให้มาเข้าเรียนในอีกสามวัน หลังจากกลับถึงห้องแววดาวโทรเฟสหาแม่อ้อย”ทำอะไรแม่ ถึงแล้วนะ คุยทุกอย่างเสร็จแล้ว พรุ่งนี้ว่าจะไปหางานสักหน่อย ดีนะที่เรียนเอกภาษา ใช่ไหมแม่

“เออ เก่งงงงง เหนื่อยไหมเดินทาง กินอะไรรึยัง คือ

“จร้าาาา งั้นเดี๋ยวไปหาอะไรกิน แล้วก็จะนอนนะ พรุ่งนี้ตอน เย็นค่อย โทรนะแม่ บายค่ะ ”

หลังจากวางสายแม่ แววดาวก็เดินออกไปร้านสะดวกซื้อ จู่ๆก็ มีคนวิ่งมาชน แล้วก็มืดไปหมด

พอรู้สึกตัวอีกที แววดาวมองรอบๆห้องก็สงสัย”ที่นี่ที่ไหน เรา เป็นอะไร ทำไมอยู่ที่นี่ได้ แล้วแววดาวก็ได้ยินเสียงคนเดินเข้า มาหลายๆคน คุยกันเสียงดัง จึงแกล้งหลับเพื่อฟังสถานะการณ์

“คุณหมอ หลานสาวฉันเป็นไงบ้าง ต้องทำยังไง “เสียงผู้หญิง วัยกลางคนกล่าว

“ไม่เป็นอะไรแล้วครับ แต่แปลกมากๆเลยครับ พอหัวใจกลับ

มาเต้นปกติ ก็ไม่พบอาการป่วยเหมือนไม่เคยป่วยเลยนะ ครับ”เสียงผู้ชาย คาดว่าน่าจะเป็นหมอ แววดาวแปลกใจ หลานสาวอะไร? หมายถึงใคร? แล้วเข้ามา ในห้องเราทำไม?ได้แต่คิดในใจ สุดท้ายด้วยความอยากรู้จึง

ลืมตาขึ้น

“ฟื้นแล้วคะ คุณหนูยูเซริ ฟื้นแล้วคะ คุณท่าน” เสียงหญิงวัย กลางคนกล่าว ทำให้ทุกคนที่นั่งและยืนฟังหมอรีบมาที่ขอบเตียง แล้วกล่าวเป็นเสียงเดียวกันว่า “เป็นไงบ้าง ยังเจ็บตรงไหนไหม”
แววดาวนอนนิ่ง ทำหน้างง อะไร? ใครคือยูเซรี? ฉันเรอ? เมื่อ ยังงงอยู่จึงถามขึ้นมาว่า “พวกคุณเป็นใครคะ? แล้วฉันอยู่ ที่ไหน?”

ทุกคนหันหน้าไปมองหมอ หมอจึงกล่าวว่า “มันมีเคสที่พอฟื้น จากอาการโคม่าแล้วลืมอดีตนะครับ ผมว่าคุณหนูยูเซน่าจะอยู่ ในเคสนั้นครับ” ทุกคนจึงหันกลับมามองแววดาว แล้วกล่าว ว่า”หนู คือ หลานสาวป้าไงจ๊ะ ชื่อ ยูเซริ ส่วน ป้า คือ ป้ายูริ นั้น คือ พี่ทาเคชิ ยูสึเกะ จ๊ะ ส่วนคนนี้ คือแม่บ้านใหญ่ที่คอยดูแล หนูน่ะ”ป้ายูริกล่าว

ได้ยินดังนั้นแววดาวก็ตกใจ พอตั้งสติได้จึงบอกว่าอยากพัก ผ่อน ทุกคนจึงออกไป พอทุกคนพ้นประตู แววดาวก็รีบเดินไป ส่องกระจก ก็ยิ่งตกใจ นี่ฉันเธอสวยจังยังกะนางแบบ นี่ตกลงฉัน ตายแล้วมาสิงคนนี้เรอ เคยอ่านแต่ในนิยาย นี่เป็นจริงๆเรอ สัก พักหลังจากตั้งสติได้ก็เริ่มทำความเข้าใจและใช้ชีวิตแบบยูเซริ คือ การเรียนศิลปะการป้องกันตัว ยิ่งปืน เทวันโด ยูโด ปีนเขา การฝึกแบบทหาร เพราะเนื่องจากมารู้ทีหลังว่าครอบครัวใหม่นี้ เป็นมาเฟีย และชีวิตต้องเจอศัตรูมากมายต้องเรียนรู้ในการเอา ตัวรอด แววดาว ใช้ชีวิตแบบยูเซริ แต่ก็ไม่ลืมแม่ ได้ส่งเงินไปให้ ในนามผู้หวังดีตลอด 3 ปี จาก หญิงสาวบ้านนอกอายุ 28 ไม่มี ความรู้อะไรมากนอกจากทำงานและเรียน มาเป็นเด็กสาว 19 ปี เก่งด้านการต่อสู้ทุกรูปแบบ อยู่มาวันหนึ่ง “คุณหนูคะ รับเถอะคะ ทุกคนบอกให้คุณหนูเดินทางไปที่จีน เพราะมีบ้านพัก ที่นั้นคุณ หนูจะปลอดภัย รีบไปเถอะค่ะ”
แววดาวตกใจ ถามขึ้นว่า “มีเรื่องอะไรคะป้า แล้วทุกคนอยู่

ไหน”

“แล้วจะมีคนบอกระหว่างทางนะคะ”

“แล้วป้าล่ะ ไม่ไปเรอ ไปด้วยกันนะคะ”

“คุณหนูไปเถอะคะ แค่คุณหนูปลอดภัยป้าก็ตายตาหลับแล้ว คะ รีบไปนะคะ”

พอแววดาวขึ้นรถก็มาต่อเครื่องบินส่วนตัวถึงปักกิ่ง โดย ปลอดภัย และก็รู้ว่าป้ายโดนลูกน้องคนสนิทหักหลังไปอเมริกา พร้อมลูกชายทั้งสอง แต่เพื่อความแน่ใจจึงไม่ให้เธอไปด้วย ให้ แยกกัน พอลงเครื่องก็มีคนมารับระหว่างเดินทางไปบ้านพักก็ถูก ตามเจอช่วงที่กำลังจะหนีพ้นรถโดนยิงระเบิด ในตอนที่สติจะมืด ไปแววดาวคิดว่า นี่คงตายจริงๆแล้วสินะ