ล้างมลทิน ตระกูลจาง 2

เมื่อกลับมา จวนตระกูลจาง พร้อมด้วยแม่ทัพพยัคฆ์จงเสงี่ย ทุกคนไม่มีอาการตกใจ เพราะเหมยอิงบอกไว้ล่วงหน้าแล้วและ ให้ก็จัดเตรียมการไว้ให้พร้อม

“ข้าไม่รู้ว่าเจ้ากลับมาอยู่ที่จวนแล้ว” จี้สวยเอ่ยปากพูดพลาง มองเจียงเฉียงอย่างขออภัย

“ข้าก็ไม่คิดจะกลับมา แต่คุณหนูอิงอิงให้กลับมา” อาเฉียงว่า พลางมองเหมยอิง

“อืม ว่าแล้วเหม่ยอิงก็เรียกทุกคนมา “เมื่อเป็นคนของข้าแล้ว ข้าจะไม่ปิดบังใดๆกับพวกเจ้า” ว่าแล้วเหม่ยอิงก็ถอดหน้ากาก

ทุกคนตกตะลึกตาค้าง ไม่เว้นแม้แต่ท่านแม่ทัพ เมื่อได้สติ จีเส วี่ยก็หันมองหน้าสหาย เอ่ยปากถามขึ้นว่า “เจ้าไม่ตกใจ?”

“ข้าเคยเห็นแล้ว อาการหนักกว่าเจ้าด้วยซ้ำไป ว่าพลาง หน้ายิ้มๆ มีเลศนัย “นางคือท่านหมอปีศาจ” อาเฉียงพูดต่อ ทําเอาเสงี่ยถึงกับอ้าปากค้าง

“นางอายุไม่มาก แต่เป็นถึงหมอปีศาจผู้ที่กำลังมีชื่อเสียงมาก ในตอนนี้”

อาเฉียงได้แต่พยักหน้า ตามองเหมยอิงอย่างชื่นชมปิดไม่มิด

“ข้าจะรักษาท่าน แต่ท่านต้องรับปากข้า 3 ข้อ” เหม่ยอิงเอ๋ยขึ้นพร้อมมองหน้า ท่านแม่ทัพก็พยักหน้ารับรู้

“ข้อแรก ท่านต้องช่วยข้าล้างมลทินให้คนตระกูลจาง

ข้อสอง ระหว่างที่ข้าอยู่ในแคว้นหนึ่ง ท่านต้องให้ความช่วย เหลือไม่มีขาดตก ข้อสาม ………งดไม่ออกเก็บไว้ก่อน” ว่าแล้วก็ยิ้มอ่อนๆ

ละลายใจคนมองเป็นอย่างยิ่ง “ท่านรับข้อเสนอช้าหรือไม่

“ไม่มีเรื่องใดต้องขัด เอาตามที่ท่านว่า” เจอรอยยิ้มของเหม่ ยองไปใครจะกล้าขัดล่ะ เลยอยากเอ่ยออกไปแบบนั้นจริงๆ

“กู่ ในตัวท่านคือ เชื่อฟัง มันจะเชื่อฟังคนที่มีตัวเมีย

“แต่ข้ามีวิธี แต่ท่านจะเจ็บปวดมาก จนไม่อยากมีชีวิตเขียว

ล่ะ”

“มันคงดีกว่าที่ข้าเป็นคนทําร้ายและทําลาย แคว้นบ้านเกิด ตน ข้าจะต้องทนให้ได้” จีเสวี่ยพูดด้วยความตั้งใจ และมั่นใจ

“เช่นนั้นพรุ้งนี้ ค่อยเริ่มละกัน วันนี้คุยเรื่องวิธีรักษากะอาเจียง ละกันนะ ข้าจะไปเตรียมการ ” พูดจบก็เดินจากไปโดยไม่รอคำ

ตอบ

ณ จวนท่านอ๋องสามเสงี่ยเยี่ยจิ้ง เกิดการโกลาหลขึ้นอย่าง หนักเมื่อ อยู่ดีๆท่านอ๋อง ก็ล้มป่วยด้วยโรคที่ไม่อาจตรวจพบได้ และเซียว ก็ล้มป่วยด้วยเช่นกัน มีคนนำตัวเขียว กลับมาสิ่งที่ จวนแม่ทัพพยัคฆ์ แต่ก็ไร้เงาท่านแม่ทัพพยัคฆ์ ในระหว่างที่นำ ตัวนางมาส่งนั้นก็หามีคนติดเชื้อจากนางไม่
ทุกคนอีกแปลกใจยิ่งนัก คนสนิทของท่านอ๋องได้ทําการส่งคน ไปตามท่านอาจารย์ของท่านอ๋องมาเพื่อทำการรักษา และเพื่อไม่ ให้คนนอกรับรู้เรื่องอาการป่วยของท่านอ๋องจึงปิดเรื่องนี้และปิด จวนแจ้งว่าท่านอ๋องเดินทางไปเยี่ยมท่านอาจารย์ที่สำนักหยุ นเขียว ซึ่งเป็นสํานักศึกษาที่โด่งดังของแคว้นหนึ่ง

“เจ้าไปโดนพิษได้อย่างไร พิษกตัวร้ายกาจนัก คนที่จะมา รักษาพิษนี้มีแค่คนเดียวคือคนที่วางพิษแก่เจ้า แถมยังถ้ายังฝืน รักษาเจ้าตายแถมขายังติดพิษจากเจ้าอีก”

เขี่ยจิ้งอ๋องทําท่าครุ่นคิด จากนั้นก็หันไปทางองครักษ์ เจ้าให้ คนไปเอาตัวเซียวมาให้ข้า เดี๋ยวนี้” สิ้นคำสั่งองครักษ์การรับ ออกไปทันที

เป็นเพราะจง เสยยังไม่กลับจวนจึงไม่มีคนสนใจเชียว เมื่อองครักษ์ องสามมาพาตัวนางไปจึงไม่มีคนรู้

เมื่อมาถึงจวนท่านอ๋อง “เจ้าได้รับพิษนี้มาจากที่ใด” โดยที่ นางพึ่งเดินเข้าห้องมาพร้อมการประคองขององครักษ์

“มีคนคนหนึ่งวางให้ข้า ข้าจึงมาหาท่าน เพราะนั้นเป็นท่าน ที่ใส่เข้าไปในตัว เจียงเฉียง”

“เจ้าบอกว่าตัวนี้เป็นของท่านอ๋อง” ท่านอาจารย์เหรินจงถา มอแกไปอย่างไม่อยากเชื่อ

“ใช่เจ้าคะ นางไม่บอกว่าเป็นใคร

“บอกลักษณะของนางมา” เหรินจงเอ่ยถามอย่างร้อนใจ
“นางใส่หน้ากากปีศาจเงิน…….. ” เขียว ยังพูดไม่จบ เหรินจง

ก็พูดตัดทันที

“หมอปีศาจ เจ้าเจอหมอปีศาจแห่งหุบเขาปีศาจ ” ยังไม่ทันที เขียว จะตอบรับ

“พวกเจ้าตายแน่ๆ แปลว่า ตัวนี้นางได้ปรับแก้แล้วถึงเป็น แบบนี้ มันเจาะจงแค่พวกเจ้าสองคน แต่คนอื่นถ้าไม่ไปทำการ รักษาให้พวกเจ้าก็จะไม่เป็นไร”

ได้ยินที่เหรินจงกล่าวเยี่ยงอ๋องก็ถึงกลับตกตะลึก “ท่านก็ไม่ อาจรักษางั้น แล้วข้าต้องทํา…………….อ้ากกกกกกก” ยังกล่าว ไม่จบประโยคอาการเจ็บปวดรวดร้าวก็ทิ่มแทง แทบตายทั้งเป็น เขียวช ก็มีอาการไม่ต่างกัน

ไม่นานก็ได้ยินเสียงหญิงสาวกล่าวขึ้นมาว่า “รู้สึกอย่างไรบ้าง ล่ะ จิๆ!! น่าเสียดายๆ” เหม่ยอิงปรากฏตัวขึ้นในห้องริมหน้าต่าง

“หมอปีศาจ” เสียงอุทานดังทั่วห้อง

“เรียกขาทําไมรี อ้อ ข้าว่าพวกเจ้าอย่าใช้กำลังภายในนะ ไม่ งั้นอย่าหาว่าข้าไม่เตือน ส่วนเจ้า” ชี้ไปที่เหรินจง “ทำให้ผู้บริสุทธิ์ ตายไปมากนะ ข้าไม่ใช้ เทวดา แต่ก็ไม่ใช้มารร้าย อย่างเจ้า

“ข้ามาบอกว่าแผนของพวกเจ้าจะจบในไม่ช้า เพราะข้าใจดี เร่งเวลาให้ ฮ่าๆๆๆ” ว่าแล้วก็กำลังจะจากไป ก่อนหันมาบอกว่า “เจ้ารู้ว่าจะหาข้าได้ที่ใด เมื่อไหร่” จากนั้นก็จากไป ยังไม่ทันไรก็ มีองครักษ์เงาคนหนึ่ง ตกลงมาชักดิ้นชักงอและตายในที่สุด เมื่อผ่านไปสักครู่ก็ได้กลิ่นเหม่ยฮวาลอยมา จึงหายเป็นปกติ

เช้าวันต่อมา เหม่ยอิง ทำการรักษา เสวย ที่จวนตระกูลจาง นางฝั่งเข็มให้ตัวเย็นและกายใจรวยรินเหมือนจะตายจากนั้นเท ยาให้ที่มีฤทธิ์แสบร้อนเข้าไปและใช้เข็มเงินไล่ต้อนที่อยู่ ร่างกาย เสวี่ยให้มาที่หลังมือ สุดท้ายใช้มีดกรีดเอาออกมาให้ ลงไปในถาดที่ใส่ขี้เถา แล้วเอาฝาแก้ว รอบเอาไว้

นางให้ทุกคนมองตัวกู่ที่ ดิ้นรนสบัดตัวอ่อนออกมาเต็มไปหมด โดยตัวอ่อนเหล่านั้นเมื่อโดนน้ำขี้เถาก็แข็งตายทันที จนตัวแม่ ก็ แข็งตายในที่สุด จากนั้นเหมยอิงเอาน้ำมันมาลาดลงไปเผาตัว ทุกตัวไม่เหลือ แล้วกล่าวว่า “แต่ละวิธีก็แตกต่างกันไป อาเฉียง ของเจ้านั้นฆ่าไม่ตาย มันจะตายก็ต่อเมื่อร่างที่มันอาศัยอยู่ตาย เท่านั้น” เมื่อทุกคนเห็นตัว ก็รู้สึกขยะแขยง ทั้งตัว ทั้งคนที่วาง พิษ เพราะหม่ยอิงเล่าว่าการที่จะเชื่อฟังใคร ต้องใช้เลือดคน คนนั้นเป็นอาหารยิ่งนานก็ยิ่งควบคุมง่าย และเชื่อฟัง บางตัวถึง ขั้น สั่งงานทางจิตได้เขียว ทุกคนจึงรู้สึกขยะแขยง

เมื่อรักษาเสร็จนางก็ทำให้ เสวย กลับมาเป็นปกติและให้ยา ไปสองเม็ด เม็ดแรกรักษาอาการภายใน เม็ดต่อมารักษา ภายนอก แบะให้นั่งเดินปรับร่างกาย ให้หายดี