ช้าไม่รับศิษย์

เมื่อเข้าไปดูก็เห็นว่ามีผู้หญิงคนหนึ่งกำลัง เสียงดัง ด่าทอ และ กําลัง โอวดตนเองยิ่งนัก

“ข้ารักษาให้แล้ว พอมาถึงคนก็ใกล้จะตายแล้ว ข้ารักษา ไปก็ตายอยู่ดี เสียประวัติข้ายิ่งนัก พาเขากลับไป เงินค่ารักษา เพียงน้อยนิด ! ยังจํามาหาข้าอีก ช่างไม่เจียมตน ดูก่อนว่าข้า คือใครใช่คนที่พวกเจ้าจะมาดูถูกได้” ว่าจบก็เชิดหน้า หยิ่ง ยะโส นางสวมใส่หน้ากากเงินปีศาจธรรมดาทั่วไป ต่างกันกับ ของเหมยอิงที่ใช้นางผีเสื้อสมุทร ในนิทานพระอภัยมณี มาทำ เป็นหน้ากาก ในโลกนี้หามีใครเหมือน ไม่มีหรอก

“เจ้าแน่ใจ ว่าเป็นข้าได้” เหมยอิงกล่าวขึ้นทำให้คนหันไป มอง ทุกคนตกใจ ทำไมใส่หน้ากากปีศาจที่หน้ากากก็ช่างน่ากลัว นัก ไม่เคยมีคนเคยเห็นหน้ากากที่น่ากลัวเช่นนี้

“เจ้าเป็นใคร บังอาจมาปลอมตัวเป็น ขะ…….” ยังกล่าวไม่จบ ก็เหมือนมีอะไรบ้างอย่างไม่เข้าไปในปากทำให้นางตกใจเผลอ ถอดหน้ากากออก เอามือล้วงเข้าไปในปากรีบเอาบางอย่างออก แต่ก็สายไปมันละลายในปากเสียแล้ว แล้วจึงกระนั้นก็มีแมลงบิน ออกมา

“หวี่ๆๆๆ” แมลงตัวนั้นบินมาหานาง แล้วบ่นๆๆ นางจึงหัวเราะ เสียงดังจริง โอเครๆข้าจะให้ของอร่อยกับเจ้าหลังจากจัดการ เรื่องนี้จบแล้ว
“เจ้าทําอะไรกลับข้า” “อ้าวเจ้ารักษาคนไดเก่งกาจ รักษา ตนเอง ฮ่าๆๆๆ อ้อ! แม้แต่ตาเฒ่าคนนั้นก็รักษาเจ้าไม่ได้หรอก นะ ฮ่าๆๆ ยาของหมอปีศาจอย่างข้าใครจะถอดได้

หลังจากที่นางไปที่ชายชราคนนั้นคนก็มองตาม

“เจ้ารู้ว่าข้าเป็นใคร? ” ชายชรากล่าวอย่างงงๆ

เหมยอิงหันหน้าไปมอง “ออ ท่านคือหมอเทวดาเชี่ยวหานเยว่ แห่งแคว้นเหลียน ลุงของฮ่องเต้องค์ปัจจุบัน อืม…เป็นอาจารย์ ของเขาด้วย และยังมีพวกชนชั้นสูงหลายพวกด้วย” ทุกคนตกใจ นางช่างกล้าหาญยิ่งนักที่กล่าวเช่นนั้น เป็นการหมิ่นราชวงศ์ ไม่ กลัวตายจริงๆ

ชายชราตกใจ รีนางจะเป็นหมอปีศาจจริงๆ

“ข้าจะมีส่วนร่วมในการช่วยเจ้า โดยตาเฒ่านั้นจะรักษาเจ้า โดยไม่เก็บค่ารักษา”

“ฮ่าๆๆ เจ้ารู้ได้อย่างไรว่าข้าจะช่วยเจ้ารักษาคน” เขาไม่ยอม รักษาหรอก ที! ให้ตายก็ไม่ ชายชราคิดในใจ

“ท่านตามหาข้า” นางตั้งใจเว้นวรรค “เพื่อช่วยคน 2 คน มิใช่ ?” กล่าวจบก็กวักมือเรียก หมอเขียวเข้ามาใกล้ๆ

แล้วตะโกนเสียงดังว่า “ไม่อยากเรียนรู้การรักษา จากข้ารี ตา เฒ่า” ชายชราตกใจสะดุ้งสุดตัว “ปีศาจน้อย” เผลอออกปากพู กออกมา

“ใช่ไง ก็ข้าปีศาจ นี่น่า อาเจียงไปจัดที่เตรียมการ” ไม่ต้องพูดอะไรต่อด้วยอยู่ด้วยกันมา 2 เดือนกว่าแล้วรูสานางต้องการอะไร

นางสั่งหมอเขียวว่า “ตรวจดู” ท่านหมอเขียวก็ทำตามอย่าง จําใจ เมื่อจับชีพจร ก็ต้องตกใจ เหมือนกับคนที่เขาไปรักษาแต่ รักษาไม่ได้เลยคาใจ จึงต้องการมารับการชี้แนะจากนาง เพราะ ได้ยินว่ามีหมอปีศาจมารักษาถึงจะโดนหลอกหลายครั้งแต่ก็ต้อง มาดูให้เห็นกับตา ไม่นึกว่าจะได้เจอตัวจริง เจ้าปีศาจน้อยนาง เฮ้อ! เสียชื่อหมอเทวดาที่มีชื่อเสียงโด่งดังหมด

“ทำตามวิธีของท่านจนขั้นตอนสุดท้ายค่อยมาบอกข้า” ว่า แล้วก็เดินไปนั่งยังเก้าอี้ที่อาเฉียงเตรียมไว้ มีทั้งน้ำชา ขนมต่างๆ

“ไหนว่าแค่ให้ข้าช่วยเจ้า แต่นี้ข้าทำเกือบทั้งหมดเลยนะยัย

ปีศาจน้อย”

“ก็ท่านรักษามาดีแล้ว แต่ท่านตกม้าตายตอนจบไง” เมื่อเห็น ชายชรางง นางจึงหันไปทางอาเฉียง

“ท่านรักษามาถูกทางแล้ว แต่ขั้นตอนสุดท้ายท่านทำไม่ถูกจึง รักษาไม่ได้” อาเฉียงแปลคำพูดเหม่ยอิงให้ชายชราฟัง

ได้ฟังเช่นนั้นชายฃราก็เข้าใจทันทีจึงทำการรักษา จนมาได้ ครึ่งทาง “เขาต้องกินยาทิพย์ ของข้าใช้หมดแล้ว ตัวยาก็หายาก สะ……”เหมยอิงโยนขวดยาให้ชายชรา 1 ขวด เมื่อชายชรารับ มาเปิดดูก็ต้องตกใจ นี่มันยาทิพย์ชั้นดีที่หายาก แต่นางโยนให้ เขาเหมือนสิ่งไร้ค่า ข้างในยังมีตั้ง 5 เม็ด เขาทำได้ 3 เม็ด ยังถูก ยกย่องว่าเป็นอัจฉริยะแล้ว แล้วนางเล่าปีศาจชัดๆ

“เจ้าจะตะลึกอีกนานไหม รีบทำรีบเสร็จข้าจะได้ไปพักผ่อน”
หมอเทวดาเชี่ยว ได้แต่ถอนใจเจ้าปีศาจน้อย เมื่อรักษาจนถึง ขั้นตอนสุดท้าย เขาก็เดินไปตามนางมา เมื่อนางมาถึงก็เอาเข็ม ไม้อย่างดีที่แข็งแรงออกมาทำการฝังเข็มแบบที่เขาทำแต่ต่างกัน ตรงนางใช้เข็มไม้แบะจุดสุดท้ายนางไปฝั่งที่จุดเถียนต้น

เข็มเงินดีก็จริงแต่กับโรคชนิดนี้มีผลไปทำให้มันต้านยาและ ดื้อกับท่าน และจุดสุดท้ายเพราะมันดื้อจึงวิ่งไปที่ที่สำคัญใน ร่างกาย” นางอธิบาย ชายชราเข้าใจทันที มิน่าเข้ารักษาก็มาถูก ทางแต่ไม่หาย ความนับถือเกิดขึ้นในสายตาชายชรา เมื่อเสร็จ สิ้น นางเขียนเทียบยาให้ 2 เทียบ สั่งสว่าต้มกิน 1 วันเช้า 1 เทียบแบบข้นๆ เย็น 1 เทียบแบบข้นๆเช่นกัน

ครอบครัวคนป่วย คุกเข่าขอบคุณทั้งพยายามจ่ายค่าใช้จ่าย ให้แต่นางไม่รับ “พวกเจ้าถึงกลับขายบ้านขายเรือนมา จงเอาไป หาที่อยู่เถิด เมื่อใดที่ข้าจะเรียกร้องข้าจะไปหาเจ้า” นางดึงชาย เสื้อ ของคนป่วยมาเก็บไว้บอกว่านี้คือเครื่องยืนยันว่าเป็นนาง เมื่อไปหา ทุกคนจึงจากไป โดยที่เหม่ยอิงไม่รู้เลยว่าครอบครัว นั้นเอาเสื้อตัวนั้นใส่กรอบตั้งไว้เพื่อระลึกถึงความช่วยเหลือครั้งนี้

ก่อนนางจะไปท่านหมอเทวดาก็คุกเข่าลงคำนับนางโดย ไม่ทันตั้งตัว “รับข้าเป็นศิษย์ด้วยท่านอาจารย์” ทำเอาคนที่อยู่ที่ นั้นตกตะโกตาค้าง ” ท่านหมอเทวดา ขอเป็นศิษย์ท่านหมอ ปีศาจ”

เหม่ยอิงตกใจกระโดดหลบทันที “ผ้าไม่รับศิษย์” นางกล่าว แบบไม่มีเยื้อใย “ตาเฒ่าเช่นท่าน ข้าไม่รับ
“เมื่อกี้ท่านชี้แนะข้า ก็เท่ากับเป็นอาจารย์ช้าแล้ว ไม่รู้ล่ะ ท่าน คืออาจารย์ น่ะยัดนี้แล้ว

เหม่ยอิง เหนื่อยเกินกว่าจะเถียงต่อจึงเดินจากไปขึ้นรถม้า อา เฉียงควบรถม้าไปที่โรงเตี้ยม เมื่อได้ห้องพักนางก็เตรียมจะนอน แต่อาเฉียงกล่าวว่า “อาบน้ำก่อนเถิดคุณหนู จะได้สบายตัว

ขอรับ” ว่าแล้วก็ไปเตรียมน้ำให้นาง

เหม่ยอิงอาบน้ำเสร็จ ก็ล้มตัวลงนอนทันที

ในระหว่างนั้นหามีคนสนใจ คนที่ปลอมเป็นท่านหมอปีศาจไม่ เพราะตายทันทีที่ได้รับพิษ เจ้าหน้าที่จึงเอาไปทิ้ง ที่สุสานร้างไว้

ญาติ

แมลงตัวน้อยเกาะอยู่ที่โต๊ะน้ำชาพลางน้ำตาไหล บ่นพึมพำว่า “ไหนว่าจะให้รางวัล ฮือๆๆๆ ท่านอย่าพึ่งกลับสี นายหญิง” ท่าน รังแกข้าแล้ว คราวหน้าข้าไม่ส่วนงานท่านแล้ว ท่านใจร้ายจริงๆ ท่านไม่รู้ว่าปากหญิงคนนั้นเหม็นมากกก ข้าแทบตายตั้งแต่นาง อ้าปากแล้วนะ นายท่าน ท่านปลอบใจข้าหน่อย

เมื่อเสียวเปียได้ยินคำรำพันก็ครามเสียงดังที่ได้ยินเฉพาะ สัตว์อสูรเท่านั้น แมลงน้อยจึงบินไปแอบทันที