บทที่17 ผู้ถือหุ้นรายใหม่ที่ลึกลับ

บทที่17 ผู้ถือหุ้นรายใหม่ที่ลึกลับ

เมื่อเห็นเสี้ยนเดินเข้าไปในห้องประชุมพร้อมกับผู้ถือหุ้นราย ใหม่ ผู้จัดการทุกคนต่างกลั้นหายใจไว้

ต่างรู้สกกลืนไม่เข้าคายไม่ออก

ผู้ถือหุ้นรายใหม่นี้เล่นเก่งเกินไป

ใส่หมวกสีดำและแว่นกันแดดปีกกว้างยังไม่พอ แถมยังได้ใส่ หน้ากาก ค่าด้วย

นี่ไม่ใช่งานพบปะกันของดาราเหรอ?

อย่างไรก็ตามแม้ว่าผู้ถือหุ้นรายใหม่นี้จะดูแปลกๆ แต่ทุกคนก็ เห็นได้ว่าเขาเป็นคนที่หนุ่มอยู่

หลายคนแน่ใจแล้วว่า ผู้ถือหุ้นรายใหม่นี้ต้องเป็นลูกชายของ เจ้าของบริษัทรายใหญ่แน่ๆ

มิฉะนั้นจะเป็นไปไม่ได้ที่จะมีงบเงินเพียงพอที่จะซื้อบริษัทของ พวกเขามาได้ด้วยอายุน้อยแบบนี้
ในความเป็นจริงการแต่งตัวของฉันได้ตัดสินใจหลังจากได้ยิน คำพูดของท่านหนึ่งแล้ว

แม้ว่าเขาจะไม่ถือท่านหนึ่งเป็นคู่แข่ง แต่ท่านหนึ่งกลับคิดอยาก จะประจบสอพลอผู้ถือหุ้นรายใหม่ของเพื่อมาจัดการเข้า นั้นเขาก็จะให้โอกาสแก่ท่านหนึ่ง

เขาอยากรู้ว่าเมื่อท่านหนึ่งความจริงจะมีหน้าตาแบบไหน

นั่นจะต้องวิเศษมากๆ

เฉินใช้สายตากวาดไปที่ผู้บริหารและเมื่อเขามองไปถึงที่หลิน จนเขาก็ข้ามอย่างรวดเร็ว

แม้ว่าเขาได้สวมหมวกใส่แว่นกันแดด แต่ทำไมเขาถึงรู้สึกว่า สายตาที่หลินจนมองเขานั้นเต็มไปด้วยความสงสัยละ

หลินจนไม่สับสนได้ยังไงล่ะ

เธอหลงเป็นแฟนกับเงินมาสาน และแต่งงานกันมาสี่ปี คุ้น เคยเขาเป็นอย่างยิ่งแล้ว

แม้ว่าเขาจะมองไม่เห็นใบหน้าของมันอย่างชัดเจน แต่รูปร่าง ของเขานั้นเหมือนกันทุกประการ
จะเป็นเขาหรือเปล่า?

จู่ๆก็มีความคิดนี้ก็ผุดขึ้นมาในใจของเธอ และหลินอี้จนก็ตกใจ เช่นกัน

จะเป็นลู่เฉินได้ยังไงล่ะ?

เธอส่ายหัวและระงับความคิดที่ไร้สาระและตลกในใจลงอย่าง

รวดเร็ว

“ทุกคนรู้ไหมว่าทำไมฉันถึงใส่ชุดนี้”หลังจากลู่เฉินและเซี่ยจน นั่งลง ก็พูดขึ้นมาก่อน

แน่นอนว่าเขาจงใจลดระดับเสียงของตนเอง ดังนั้นเสียงของ เขาจึงดูแทบเล็กน้อย แม้แต่หลินอี้จุนก็ฟังไม่ออก

ทุกคนสายหัวอย่างสงสัย

ลู่เฉินยิ้มเล็กน้อยและพูดต่อ: “เพราะฉันชื่อลู่ทู่(ในภาษาจีนคำว่า ท่แปลว่าดิน อุปมาถึงความสกปรก) ฉันเลยสกปรกไปหน่อย”

ทุกคนล้วนยิ้มจากใจ ต่างคิดในใจว่าผู้ถือหุ้นรายใหม่ยังเป็นคน

อารมณ์ขันด้วย
“สาเหตุที่ฉันจัดการประชุมนี้ในวันนี้ ก็เพราะว่าธุรกิจของบริษัท ในช่วงนี้ ดูเหมือนจะไม่ค่อยดีนักฉันมาที่นี่เพื่อเป็นกำลังใจให้ทุก คน

ฉันไม่รู้ว่า ประธานเซี่ยเคยได้วางแผนก่อนหน้านี้อย่างไร แต่ ตอนนี้ฉันเป็นผู้ถือหุ้นรายใหญ่ที่สุดของบริษัท แน่นอนว่าฉันมี แผนของตัวเอง

ฉันจะไม่เปิดเผยรายละเอียด แต่ฉันบอกให้ทุกคนรู้ได้ว่าเป้า หมายระยะสั้นของฉันคือการทำให้บริษัทอิเล็กทรอนิกส์ตอง เจีย ได้ก้าวออกจากเมืองยวี่โจวและกลายเป็นหนึ่งในบริษัท อิเล็กทรอนิกส์ที่มีชื่อเสียงที่สุดในประเทศ

เป้าหมายระยะยาวแน่นอนคือก้าวไปสู่ต่างประเทศ

ดังนั้นในอนาคตบริษัทของเราจะมีการเปลี่ยนแปลงครั้งยิ่งใหญ่ และเราจะเปิดสาขาขึ้นทีละสาขา ซึ่งมันหมายความว่าผู้จัดการ ทุกคนในที่นี้ล้วนมีโอกาสได้เลื่อนตำแหน่งมากขึ้น ฉันจะมอบเวที ให้คุณแต่ละคนเพื่อแสดงความสามารถของคุณ แต่ข้อแม้ว่าคุณ ต้องมีความมั่นใจที่จะมอบอนาคตที่ดีแก่ฉัน”

หลังจากที่ลู่เฉินพูดจบทุกคนก็ปรบมือให้อย่างตื่นเต้น

ลู่เฉินบอกว่าจะมอบเวทีให้กับพวกเขา และจะให้พวกเขานำบริษัทไปสู่อนาคตที่ดี ดังนั้นทำไมไม่ใช้โอกาสนี้เพื่อแลกเปลี่ยน อนาคตที่ดีให้กับพวกเขาล่ะ

ผู้ถือหุ้นรายใหม่คนนี้เก่งจริงๆ แต่ไม่รู้ว่าตกลงเขาเป็นใคร

แม้แต่เซี่ยจนก็รู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย

แม้ว่าลู่เฉินจะบอกเขาเกี่ยวกับสิ่งเหล่านี้กับเขามาก่อนแล้ว แต่ เขาก็ยังรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อยเมื่อเขาจินตนาการถึงภาพพจน์ที่ งดงามในอนาคต

หากแผนที่ลู่เฉินวางไว้เป็นจริงได้ นั้นค่าตอบแทนที่เขาได้จะ มากกว่าตอนที่เขาบริหารที่บริษัทเองเป็นหลายๆเท่า

แน่นอนว่าเมื่อขนาดของบริษัทใหญ่ขึ้น สถานะของเขาก็จะสูง ขึ้นเช่นกัน

“ฉันพูดไปมากแล้ว ทุกคนอาจจะคิดว่าเป็นการพูดเปล่าๆ ดังนั้น ตอนนี้ฉันจะให้บางสิ่งที่เป็นประโยชน์แก่พวกคุณ ตั้งแต่เดือนหน้า เงินเดือนพื้นฐานของผู้จัดการแต่ละคนจะเพิ่มขึ้นหนึ่งพันบาททุก คน ส่วนพนักงานธรรมดาจะเพิ่มขึ้นห้าร้อย โบนัสสิ้นปีสูงกว่าเดิม 30%

สําหรับแผนกธุรกิจค่าคอมมิชชั่นสําหรับพนักงานแผนกการตลาดเพิ่มขึ้น 1% หัวหน้าเพิ่มขึ้น 2% และผู้อำนวยการเพิ่มขึ้น 3% แน่นอนว่าเพื่อให้ได้รับค่าคอมมิชชั่นนี้ พนักงานขายแต่ละคน และแม้แต่ผู้อำนวยการสองคนในฝ่ายการตลาด จะต้องมียอดเงิน ที่ขายถึงเกณฑ์เป็นรายเดือน ซึ่งประธานเซี่ยงจะเป็นผู้กำหนด ยอดเงินเอง

ยังไงพวกคุณก็พยายามขยันหน่อยและก็จะได้รับผลตอบแทน มากขึ้นด้วย ยอดการขายของคุณยังถือเป็นการประเมินด้วย หาก คุณมีผลการประเมินที่ยอดเยี่ยมคุณจะมีโอกาสถูกเลื่อนตำแหน่ง ขึ้น ฉันหวังว่าผู้อำนวยการฟางและหัวหน้าหลินจะไม่ทำให้ฉัน และประธานเซียผิดหวัง ”

ลู่เฉินพูดและมองไปที่หลิน จนและฟานหมิง ทั้งคู่พยักหน้า อย่างตื่นเต้น เห็นได้ว่ามีความเชื่อมั่นปรากฏบนใบหน้าของพวก เขา

ผู้จัดการคนอื่น ๆ ก็รู้สึกตื่นเต้นเช่นกัน

ลู่เฉินพูดถูก สิ่งที่เขาพูดก่อนหน้านี้นั้นเมื่อฟังแล้วทำให้คนน่า น่าตื่นเต้นมาก แต่มันให้ความรู้สึกเหมือนเป็นเรื่องไม่จริง สิ่งที่ พนักงานสนใจมากที่สุดคือเงินเดือนปัจจุบัน

ดังนั้นเมื่อพวกเขาได้ยินสิ่งนี้ ผู้จัดการหลายคนจึงส่งข่าวในกลุ่ม แผนกของพวกเขา
ทันทีที่พวกเขาเห็นว่าสิ่งแรกที่ผู้ถือหุ้นรายใหม่นี้ทำก็คือเพิ่ม เงินเดือนให้พวกเขา พนักงานในแผนกต่างๆล้วนรู้สึกตื่นเต้นเช่น กัน

มีเสียงเชียร์และเสียงปรบมือทุกที่ เพราะการขึ้นเงินเดือนเป็นสิ่ง ที่ทุกคนชอบ

แม้ว่าการเพิ่มขึ้นจะไม่สูงมาก พนักงานธรรมดสเพียง 500

แต่เงินเดือนต่อเดือนของพวกเขาค่อนข้างต่ำ ห้าร้อยในสายตา ของหลายๆคน เป็นค่าเช่าตั้งหนึ่งเดือน

ซึ่งเท่ากับว่าบริษัทจ่ายค่าเช่าให้พวกเขา

ควบคู่ไปกับโบนัสสิ้นปีก็เทียบเท่ากับว่าได้ขึ้นเงินเดือน700ต่อ เดือน

และไม่ว่าผู้ถือหุ้นรายใหม่จะสร้างรายได้มหาศาลให้กับทุกคน แต่สิ่งที่แท้จริงคือเขาทำให้ทุกคนมองเห็นภาพพจน์ของการ ก้าวหน้าในบริษัท

พนักงานที่ไม่อยากเป็นผู้จัดการไม่ใช่พนักงานที่ดีใครไม่อยาก เป็นผู้จัดการในบริษัทที่มีอนาคตสดใสละและจะได้เงินเดือนสูง ขึ้นด้วย?
“อืม ฉันจะพูดแค่นี้หรอก จากนั้นคุณสามารถถามในสิ่งที่คุณ ต้องการถาม” ลู่เฉินมองไปที่ทุกคนขณะที่เขาพูด

เมื่อเห็นว่าไม่มีใครพูดอะไรหลินจนจึงยืนขึ้นและกล่าวว่า “ประธานลู่ ฉันไม่สงสัยเกี่ยวกับอนาคตของบริษัทเรา แต่ใน ขั้นตอนนี้ฉันคิดว่า บริษัท ของเรายังไม่มีความสามารถที่จะเอา โครงการวิลล่าจิ่งหลงหูลงมาได้ แต่ผู้อำนวยการฝ่านกลับต้อง ให้ฉันติดตามโครงการนั้น ฉันมีข้อสงสัยอยู่ในใจจึงอยากถาม ประธานลู่ว่ามันหมายความว่าอย่างไร ”

เมื่อฟานหมิงเห็นหลิน จนบ่นกับถือหุ้นรายใหม่ต่อหน้าตัวเอง ใบหน้าของเขาก็ค่อนข้างน่าเกลียดขึ้น พวกเขาทุกคนล้วนรู้ว่านี่ เป็นงานที่ทำไม่ได้อยู่แล้ว ผู้ถือหุ้นใหม่จะไม่รู้ได้ยังไงล่ะ?

อีกะหรี่ รอดูฉันสิ!

ฟ่านหมิงปล่อยเสียงแผ่วเบาและกำลังจะลุกขึ้นเพื่ออธิบาย

ในขณะนี้ลู่เฉินยิ้มและกล่าวว่า “วิลล่าจึงหลงหูอึม ด้วยชื่อ เสียงของบริษัทเราในตอนนี้โครงการนี้คงยากที่จะเอาชนะได้

แม้ว่ามันจะลำบาก แต่ไม่ได้หมายความว่าจะไม่มีโอกาสใช่หรือ ไม่? หัวหน้าหลิน เรื่องบางสิ่งจะประสบความสําเร็จหรือไม่มันไม่สำคัญ สิ่งที่สำคัญคือคุณเต็มใจที่จะลองดูไหม

กลุ่มแกรนด์ไฮแอทจวินเยวี่ยไม่ได้บอกโดยตรงว่าจะไม่ใช้ ผลิตภัณฑ์ของบริษัทเรา บางทีพวกเขาอาจพบว่าราคาของบริษัท เราถูกกว่าบริษัทอื่น และพวกเขาก็จะเซ็นสัญญากับบริษัทเรา มัน ก็เป็นไปได้นะ?

ดังนั้นข้อเสนอแนะของฉันคือ อย่าปล่อยมือจากธุรกิจใดๆที่ยัง ไม่ได้รับการสรุป แม้ว่าคำสั่งซื้อนี้จะไม่สำเร็จ แต่อย่างน้อยเราได้ รับประสบการณ์จากงานครั้งนี้ และการสั่งซื้อครั้งต่อไปก็อาจจะมี โอกาสประสบความสำเร็จมากขึ้น ”

เมื่อได้ยินคำพูดของลู่เฉิน ฟานหมิงมองไปที่หลินอี้จนด้วยรอย

ยิ้ม

ผู้ถือหุ้นรายใหม่นี้เอียงมาที่เขา

ด้วยเหตุนี้ ฟานหมิงจึงมั่นใจมากขึ้นในการประจบสอพลอผู้ถือ หุ้นรายใหม่

“ขอบคุณประธานลู่ ฉันจะทำโครงการนี้อย่างจริงจัง” ผู้ถือหุ้น รายใหม่กล่าวเช่นนี้แล้วหลินจนยังสามารถพูดอะไรได้อีกล่ะ
แต่เธอยังคิดว่าสิ่งที่ผู้ถือหุ้นใหม่พูดนั้นสมเหตุสมผล ไม่ว่าจะมี โอกาสแค่ไหนเธอได้มองดู

แน่นอนว่านี่เป็นเพียงการใช้เองของหลิน จน เธอยังไม่เชื่อว่าธุรกิจนี้มีความหวังที่จะประสบความสำเร็จ หลังจากเลิกงานในช่วงบ่ายสินมได้โทรหาเงิน

“คุณเลิกงาน โม?” หลานสาวม

“ฉันกลับมานานแล้ว กระหายเงินตาม

“คืนนี้เป็นวันเกิดของฉันไปซื้อของขวัญลักชิ้นด้วย” หลิน

จนพูด

“อืมฉันเพิ่งได้รับ เดี๋ยวจะไปซื้อเงิน กล่าว

ช่างเถอะ คุณก็ไม่รู้ว่าพ่อของฉันชอบอะไรรอฉันเลิกงานไปกับ คุณละกัน หลิน จนดและวางสายโทรศัพท์ เธอเก็บของในโต๊ะ ให้เป็นระเบียบ จากนั้นก็ออกจากท