บทที่ 4 ขอโทษเฉินทันที
บทที่ 4 ขอโทษสู่เฉินทันที
พานหมิงงั้นหรอ
เฉินจำคำขู่ของท่านหนึ่งที่โรงพยาบาลเมื่อวานนี้ได้ดี เขายิ้ม ออกมาอย่างเจ้าเล่ห์
อย่างไรก็ตามไม่ว่าเขาจะลาออกเองหรือถูกไล่ออกก็มีค่าเท่ากัน
เงินเดินมาที่ศูนย์การรักษาความปลอดภัย หยุไม่พูดขึ้นกับเขา ว่า “เฉิน คุณขอลางานบ่อยในช่วงนี้ ซึ่งทำให้แผนการทำงาน ของฝ่ายรักษาความปลอดภัยของเราต้องสะดุดลง ฉันได้คุยกับผู้ บริหารเสียแล้ว เราคงต้องเลิกจ้างคุณ
“หม ? ถ้างั้นก็จ่ายค่ามัดจำมาสู่เฉินกล่าวอย่างใจเย็น
“คุณถูกไล่ออกแล้วนะ จะให้เราจ่ายค่ามัดจำให้คุณได้ยังไง ? อีกอย่างคุณต่างหากที่ต้องจ่ายค่าเสียหายให้เรา” หนูไห่ยิ้มเบาๆ เขาคิดจะทำให้ลู่เฉินยุ่งยากลำบากใจ ดวงตาของเขาก็แสดงออก มาถึงความดูถูก
เด็กน้อยเอ๋ย แกไปขัดขาใครไม่ชัด ดันมาทำให้ผู้อำนวยการฟานไม่พอใจซะได้ เขาเป็นผู้มีอำนาจในบริษัทนี้ การที่จะไล่ ลู่เฉินออก ง่ายยิ่งกว่าปอกกล้วยด้วยซ้ำไป
ลู่เฉินมองไปที่หยูไห่ด้วยรอยยิ้มและพูดว่า “โอเค งั้นผมคงต้อง
ไปหาผู้บริหารเลี้ยสักหน่อย
เขาหัวเราะเยาะและออกจากศูนย์รักษาความปลอดภัยไป
แม้ว่าตอนนี้เขาจะได้รับมรดกสมบัติของตระกูล แต่เขาก็ไม่ได้ รังเกียจเงินเล็กน้อยแบบนี้ ที่สำคัญนี้เป็นสิ่งที่เขาควรได้รับมัน
หยูไห่ขมวดคิ้วเมื่อเห็นท่าทางมั่นใจของลู่เฉิน จากนั้นก็หยิบ โทรศัพท์ขึ้นมาแล้วโทรหาฟานหมิง
“ผู้อำนวยการฟ้านครับ ลู่เฉินกำลังไปหาผู้บริหารเสี้ย ถ้าเราไม่ รีบคืนเงินมัดจำให้เขา น่าจะเป็นเรื่องหรือเปล่าครับ ? ” หยูไห่พูด อย่างกังวล
“ไม่ต้องกังวลไป ฉันได้บอกผู้บริหารเสี้ยไปแล้ว เขาเป็นเพียง เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยธรรมดาๆ คนหนึ่ง ผู้บริหารเลี้ยจะ หยิบยกมาใส่ใจได้ยังไง ? ”
ฟานหมิงวางสายโทรศัพท์ลงหลังจากพูดจบ และยิ้มเยาะที่มุมปาก
ลู่เฉินหนอลู่เฉิน แกมันขยะชัดๆ ! แกมีสิทธิ์อะไรมาแย่งผู้หญิง กับฉันได้?
การไล่แกออกเป็นเพียงจุดเริ่มต้นเท่านั้น รอให้ฉันหาหลักฐาน ได้ว่าแกกู้เงินนอกระบบที่ไหน แกคงตายไม่ดีแน่
สิบนาทีต่อมา ณ ห้องทำงานของผู้บริหารเลี้ย
เสี้ยจนเงยหน้าขึ้นมองลู่เฉินที่บุกเข้าไปในห้องทำงานของเขา และขมวดคิ้ว “คุณเป็นใคร ? มาทําอะไร?
“ท่านผู้บริหารเสี้ย เขาเป็นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยชื่อว่า เฉิน เขายืนยันที่จะพบคุณให้ได้เลยค่ะ ” เลขารีบเข้ามาอธิบาย
เธอมองไปที่ลู่เฉินด้วยความโกรธ เธอไม่เคยเห็นผู้ชายที่ไม่ สภาพเช่นนี้เลย เมื่อเธอไม่ยอมให้เขาเข้ามา ลู่เฉินก็ผลักเธอออก ไป
“ลู่เฉิน จากแผนกรักษาความปลอดภัยงั้นเหรอ…….” เสี้ยจนพยัก หน้า จําได้ว่าฟานหมิงเหมือนจะบอกเขาเมื่อเช้าว่าคนชื่อลู่เฉินจะ ถูกไล่ออก
“ใช่ ผมเอง” ลู่เฉินนั่งลงบนเก้าอี้ตรงข้ามกับโต๊ะทำงานของเสีย จุนและมองเขา
“พวกคุณไล่ผมออก แต่ทําไมคุณไม่จ่ายเงินเดือนให้ผมล่ะ เงิน มัดจําก็ไม่คืนให้ คุณช่วยอธิบายเรื่องนี้ให้ผมฟังหน่อยได้ไหม ? ”
เสียจนขมวดคิ้วและพูดว่า “ผมได้รับรู้เรื่องการไล่คุณออกแล้ว เพราะคุณลางานบ่อยครั้งโดยไม่มีเหตุผล บริษัทของเราไม่ สามารถจ่ายเงินให้คุณได้อย่างแน่นอนและนี่เป็นกฎของบริษัท ด้วย”
ฟานหมิงมาบอกเขาเรื่องนี้ด้วยตัวเอง และเขาก็ควรให้ความ เคารพการตัดสินใจของฟานหมิงบ้าง
ยังไงฟานหมิงก็เป็นคนสำคัญของบริษัท เขาเป็นคนที่มีความ สามารถสูง ในแต่ละปีสามารถทำยอดสั่งซื้อทางธุรกิจให้บริษัท จํานวนมาก
ส่วนลู่เฉินเป็นเพียงแค่เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยธรรมดาๆ คนหนึ่ง เมื่อเทียบกันแล้วแน่นอนว่าฟานหมิงต้องสำคัญกว่า แน่นอน
“กฎของบริษัทเหรอ ? ทำไมผมไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย กฎที่ เอารัดเอาเปรียบพนักงานแบบนี้มันใช้ได้เหรอ?” เฉินรู้สึกโกรธ เขาได้รับมรดกของครอบครัวมากมาย ในตอนนี้เขาไม่ สนใจเงินเดือนเล็กน้อยแบบนี้อีกต่อไป แต่ที่เขาไม่พอใจมันเป็น เพราะเรื่องของความถูกต้อง
บริษัทมีกฎข้อนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน และอีกอย่างเขาไม่ได้ขาด งานโดยไม่มีเหตุผล และทุกครั้งที่เขาขอลาก็ได้รับการอนุมัติ แล้ว
เสียจนกำลังรวมหัวกับฟานหมิงกลั่นแกล้งเขา คงเห็นเขาเป็น แค่เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยธรรมดาคนหนึ่งใช่ไหม ?
“ผมเป็นเจ้าของบริษัทนี้นะ ถ้าผมบอกว่ามีก็คือมี เอาเป็นว่าถ้า คุณมีความสามารถเป็นผู้บริหารได้ ถึงเวลาคุณก็ตั้งกฏขึ้นมาเอง สิ”เสี้ยจนมองไปที่ลู่เฉินอย่างตลก เนื่องจากเขาเข้าข้างฟานหมิง จึงไม่สนใจว่าลู่เฉินจะพูดอะไร
ก็แค่ประกอบเล็กๆ คนนึง มีสิทธิ์มาเรียกร้องอะไร ?
“คุณแน่ใจนะว่าจะยึดเงินประกันของผม” ลู่เฉินหัวเราะออกมา ด้วยความโกรธ
เมื่อวันก่อน ถ้าเขาถูกรังแกแบบนี้ก็คงไม่มีทางสู้
แต่ตอนนี้ทุกอย่างมันเปลี่ยนไปแล้ว
“ถ้าคุณจะคิดแบบนี้ก็ไม่เป็นไร แต่ถ้าคุณไม่เห็นด้วยก็สามารถ โทรเรียกตำรวจให้มาดำเนินคดีได้นะ เอาละ คุณไม่ใช่พนักงาน ของบริษัทเราอีกต่อไป ตอนนี้คุณออกไปได้แล้ว” เสี้ยจนยักไหล่ และพูดกับลู่เฉิน
“ผู้บริหารเลี้ย คุณเป็นคนที่หยิ่งพอสมควร” ลู่เฉินยิ้มและยกนิ้ว ให้เสี้ยจุน บอกตามตรงว่าเขาไม่เคยถูกใครดูถูกแบบนี้มาก่อน
ถูกต้อง !
เสี้ยจนกําลังดูถูกเขา
แม้แต่เทพเจ้ายังไม่อาจละความโลภโกรธหลง เฉินเป็นเพียง คนธรรมดาๆ เขาจะไม่ทนกับคำสบประมาทเช่นนี้อีก จะไม่มีใคร สามารถมาดูถูกและคดโกงเอารัดเอาเปรียบเขาได้อีกต่อไป
ลู่เฉินมองไปที่เสี้ยนจากนั้นก็หยิบโทรศัพท์ออกมาและโทรหา ลู่จง
“ลุงจงครับ บริษัทอิเล็กทรอนิกส์ตองเจียมีมูลค่าทางการตลาด ประมาณหนึ่งถึงสองพันล้าน ตามปกติแล้วจะต้องใช้เวลานานแค่ ไหนในการล้มละลาย? ” ลู่เฉินถาม
“ครึ่งวันครับคุณชาย ลู่วงชั้น
“ขอบคุณครับ ผมต้องการเห็นพวกเขาล้มละลายภายในวันนี้ เฉินพูดและวางสายโทรศัพท์
เขามองไปที่เสียจนและพูดเพียงเบาๆ ว่า “ไม่มีใครในโลกนี้กล้า โกงเงินของผมโดยไม่มีเหตุผล ถ้าผมไม่ยินยอม แม้แต่สตางค์ เดียวก็จะไม่ปล่อยให้หลุดมือ
เฉินพูดจบก็ลุกเดินจากไป
เสียจนหัวเราะเยาะเขาไม่สนใจคำขู่ที่ไร้สาระของลู่เฉิน
ถ้าสู่เฉินมีความสามารถที่จะทำให้บริษัทของเขาล้มละลายได้ จะมาเป็นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่นี่ได้อย่างไร?
เฉินระงับความโกรธเอาไว้และออกจากห้องทำงานของเสียจน ไปทันที เขากำลังจะไปที่จะไปโรงพยาบาล
วันนี้หลินจนมีนัดคุยธุรกิจ ดังนั้นเฉินจึงไปดูลูกสาวที่โรง
พยาบาล
ทันทีที่ลู่เฉินเดินไปถึงแผนกต้อนรับที่ชั้นหนึ่งของบริษัท เขาก็ เห็นฟานหมิงและคนอื่นๆ ที่แผนกต้อนรับดูเหมือนกำลังยืนรอเขา อย่างตั้งใจ
ใช่แล้ว ! ฟานหมิงจงใจรออยู่ที่นี่เพื่อทำให้ลู่เฉินต้องอับอาย
ลู่เฉินหักหน้าเขาเมื่อวาน วันนี้กลับถูกไล่ออก เขาจะไม่พลาด โอกาสนี้อย่างแน่นอน
“อ้าว ลู่เฉินไม่ใช่หรือ ? ผมได้ยินมาว่าคุณจะไปพบผู้บริหารเลี้ย ไม่ใช่เหรอ เขาคงจะให้ความช่วยเหลือคุณซินะ” ฟ่านหมิงมองไป ที่ลู่เฉินแล้วพูดอย่างประชดประชัน
หยูไห่และเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยอีกหลายคนก็หัวเราะ สนุกสนาน
พวกเขาล้วนเป็นทหารผ่านศึก มีประสบการณ์มากมายแต่กลับ มาพ่ายแพ้ให้กับคนที่ไม่เคยผ่านการฝึกอบรมอย่างลู่เฉิน ทำให้ พวกเขาค่อนข้างไม่พอใจลู่เฉิน
เมื่อได้ยินว่าลู่เฉินไม่เพียงแต่ถูกไล่ออก แต่เขายังไม่ได้รับเงิน เดือนกับเงินประกันด้วย เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเหล่านี้ก็ สะใจมาก
ลู่เฉินมองไปที่ฟานหมิงอย่างใจเย็นและพ่นควันบุหรี่ออกมาพูด ว่า “แสดงต่อไปสิ ! ”
ถ้าฟานหมิงสนุกกับเกมนี้ เขาก็จะเล่นด้วยสักหน่อย
อีกเพียงไม่กี่ชั่วโมง บริษัทอิเล็กทรอนิกส์ตองเจียก็ประกาศลัม ละลาย ดูสิว่าเขายังจะสนุกสนานได้อีกไหม!
เมื่อได้ยินคำพูดถากถางของลู่เฉินแบบนั้น ท่าทีของฟานหมิงก็ เปลี่ยนไปทันที สิ่งที่เขาต้องการเห็นในตอนนี้ก็คือ เฉินสิ้นหวัง และมาขอโทษเขา
“ลู่เฉิน แกมันก็เป็นได้แค่ขยะ จะมาวางทาอะไรต่อหน้าฉัน ? ” ฟ่านหมิงพูดขึ้น
“นั่นสิ เฉิน แกเป็นแค่เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยธรรมดาๆ คนนึง ผู้อำนวยการฝ่านมีทั้งอำนาจและเงินทอง แกมีคุณสมบัติ อะไรมาเทียบกับเบาได้ ผมขอเตือนนะว่าอย่าทําให้เขาโมโหเลย ขอโทษผู้อำนวยการฟานซะเถอะ ไม่อย่างนั้นบางทีแกอาจจะไม่มี ที่ซุกหัวนอนในย โจวแล้วก็ได้” ฟังดูเหมือนหยูไห่จะพยายาม เกลี้ยกล่อมลู่เฉิน แต่ใครๆ ก็เข้าใจว่ามันเต็มไปด้วยการข่มเหง
ลู่เฉินยิ้มกว้าง “ก็แค่ผู้อำนวยการฝ่ายขายตัวเล็กๆ คิดว่าจะ สามารถขัดขวางผมได้หรือ ? หยูไห่คุณกำลังเล่าเรื่องตลกให้ผมฟังหรือไง? ”
การแสดงออกของหยูไห่เปลี่ยนไปเล็กน้อย เขาไม่คาดหวังว่าลู่ เฉินจะพูดออกมาได้อย่างเย็นชาโดยไม่รู้สึกอะไร
ฟ่านหมิงยิ้มอย่างเย่อหยิ่ง “หึ ! แม้ว่าฉันจะเป็นแค่ผู้อำนวยการ ฝ่ายขายธรรมดาๆ แต่ฉันก็ไล่แกออกจากบริษัทได้ด้วยประโยค เดียวและคุณไม่ได้รับเงินเดือนและเงินมัดจำแม้แต่สตางค์ เดียว ! ”
“ลู่เฉิน ฉันจะบอกความจริงให้ฟังนะ เรื่องที่ให้แกออกไปก็คือ แผนของฉันเอง ฉันไม่เข้าใจจริงๆ ว่าแกจะเอาอะไรมาสู้กับฉัน ถ้า แกเก่งมากก็ไปหาวิธีเอาเงินเดือนกับเงินประกันที่ผู้บริหารเสียดสิ หรือไม่ให้ผู้บริหารเสี้ยให้คุณอยู่ต่อสิ ”
“ฟ่านหมิง แกนี่มันอวดดีจริงๆ !
ในขณะนั้นเอง เสียงที่สง่าผ่าเผยก็ดังขึ้นและทุกคนก็หันกลับ ไปมองพร้อมๆ กัน ผู้บริหารเสียกำลังเดินออกมาจากลิฟต์ด้วย อาการรีบร้อน
เมื่อเห็นว่าผู้บริหารเสี้ยมีสีหน้าไม่ดีนัก ฟานหมิงและคนอื่นๆ ก็ เริ่มใจคอไม่ดี
“ผู้บริหารเสี้ย จะไปไหนเหรอครับ” ฟานหมิงพูดด้วยความ นอบน้อม
“หึ! ” เสี้ยจนมองไปที่ฟานหมิงด้วยความโกรธและพูดว่า “ฉันขอ ถามแกหน่อย ลู่เฉินทำงานได้ดีมาตลอดทำไมคุณถึงขับไล่เขา ออกไปจากบริษัท และอีกอย่างคุณมันก็แค่ผู้อำนวยการฝ่ายขาย มีคุณสมบัติอะไรที่จะไล่เขาออก? ใครให้สิทธิคุณ ?
“ใช้อำนาจในทางมิชอบไล่พนักงานดีๆ ของบริษัทโดยไม่มี เหตุผล ฟานหมิง เว้นแต่คุณจะขอโทษลู่เฉินและได้รับการให้ อภัยจากเขาไม่อย่างนั้นผมจะให้คุณออกจากบริษัททันที! “เสี้ย จุนตะโกนด้วยเสียงก้องกังวาน
“คะ….ครับ? “ฟ่านหมิงตัวสั่น เขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ !
เมื่อเห็นผู้บริหารเลี้ยไม่สามารถควบคุมความโกรธของตัวเองได้ ขาของเขาก็เริ่มสั่น
หยูไห่และเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยคนอื่น ๆ ก็ดูตะลึงไม่ แพ้กัน ก่อนหน้านี้เสี้ยจนก็สนับสนุนให้ลู่เฉินออกจากบริษัทไม่ใช่ เหรอ ?
นี่มันหมายความว่าอะไร?
ลู่เฉินมองไปที่เสียจุนที่กำลังหัวหมุน และท่านหนึ่งที่กำลัง ลนลาน จากนั้นเขาก็หัวเราะออกมา
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ