บทที่ 5 ผมฟ้องหมิ่นประมาทคุณ
“ขโมยมา?”
หลินฝางชะงักไป อยู่ๆ เขาก็คิดถึงเรื่องเล่าตลกเรื่องหนึ่งขึ้น
มา
คนมีเงิน กินอาหารข้างทางกับผู้หญิง ผู้หญิงคิดว่าคุณติดดิน เป็นคนประหยัด
คนจนเก็บเงินทั้งเดือนซื้อกระเป๋าใบหนึ่งให้ผู้หญิง ผู้หญิงแอบ เอากระเป๋าไปที่ร้านดูว่าเป็นของแท้หรือของปลอม
เรื่องเล่าตลกนี้กับสถานการณ์ของหลินฝางตอนนี้ช่างคล้าย
กันนัก
ส่วนสาเหตุที่ทำให้เกิดเรื่องแบบนี้ ยังไม่ใช่เพราะคนอื่นคิดว่า คุณมีเงินหรือไม่มีเงิน
“ก็มันเป็นความจริง!”
หลินฝางสายหัวเล็กน้อยอย่างทอดถอนใจ
“อะไร หัวขโมย?!”
หยางเสวมองอย่างโง่ๆ อยู่ครู่หนึ่ง วินาทีต่อมาขอบนัยน์ตา เธอเปลี่ยนเป็นสีแดง น้ำตาไหลพรั่งพรูออกมา
“สามี ฉันรู้ว่าคุณรักฉัน แต่คุณไม่จำเป็นเลย ที่จะทำเรื่องพวก
ชัดเจนว่าเครื่องประดับพวกนี้เป็นของจริง และหลินฝางไม่มี ทางซื้อเครื่องประดับพวกนี้ได้
ถ้าอย่างนั้นก็เหลือเพียงอย่างเดียว เครื่องประดับพวกนี้ หลิน ฝางได้ขโมยมา
คิดถึงตรงนี้ หยางเสวก็เสียใจเอ่ยติดสะอื้น
“สามี เราไปมอบตัวดีไหม จะได้ลดโทษอีกหลายปี…… “คุณวางใจ ต่อให้คุณติดคุก ฉันก็ไม่หย่ากับคุณ…..ฮือฮือ
“เสี่ยวเสว่ จนถึงตอนนี้แล้ว ทำไมเธอถึงยังดึงดัน!” ได้ยินคำ นั้น โจวหย่าเชี่ยนรู้สึกโกรธจนจะระเบิดแล้ว ตะคอกเสียงดัง
“หลินฝางเป็นขโมย เขาขโมยเครื่องประดับ! ถ้าเขาแค่จนก ช่างเถอะ แต่พฤติกรรมแบบนี้ เป็นปัญหาที่ตัวบุคคลและศีลธรรม เขาทำเรื่องผิดกฎหมายไปแล้ว!
“คนแบบนี้ ชีวิตนี้จบเห่แล้ว! ทำไมเธอถึงจะยังอยู่กับเขา! รีบ
หย่ากับเขาเถอะ ผู้ชายแบบนี้ ไม่คู่ควรกับเธอเลยจริงๆ
โจวหย่าเชี่ยนยิ่งพูดยิ่งขึ้น ทั้งโกรธและไม่สามารถเข้าใจได้ สายตาที่มองหลินฝาง เต็มไปด้วยความดูถูก เหยียดหยาม
“ใช่แล้ว คุณหยางเสร่ รีบหย่าตอนนี้ยังทัน!”
ทุกคนในห้องทํางานต่างเอ่ยแนะนำ
“ไม่อย่างนั้นรอเขาถูกจับไปแล้วจะหย่า มันจะยุ่งยากแล้ว!”
“หลินฝางลั่น ทําเรื่องผิดกฎหมาย ทำไมเธอยังปักใจอยู่กับ
เขา?”
“หลินฝาง!”
เมื่อพูดกับหยางเสว่ไม่ได้ผลอะไร โจวหย่าเซียนจึงมองหลิน ฝางอย่างเย็นชา น้ำเสียงเย็นเยียบราวกับฤดูหนาว
“ฉันเตือนนายตอนนี้ ถ้าหากนายยังเป็นลูกผู้ชาย รีบหย่ากับ หยางเสว่เดี๋ยวนี้!!
“ไม่อนุญาตให้นายเล่นกับความรู้สึกของเสียวเสว! เพราะนาย
มันไม่คู่ควรกับเสี่ยวเหว่อยู่แล้ว!” “ก่อนคุณจะพูดคำพวกนี้ รบกวนดูชื่อบนใบเสร็จรับเงินก่อน
ไหม?” หลินฝางปรายตามองโจวห่าเชี่ยน
“พูดว่าผมเป็นขโมย ระวังผมฟ้องหมิ่นประมาทคุณ
“หืม?”
โจวหย่าเซี่ยนเสียงหยุดไป แล้วเอ่ยกลั้วหัวเราะเสียงเย็น “จนถึงตอนนี้แล้ว ยังไม่ยอมรับว่าตัวเองเป็นขโมย! ยังหาเรื่อง ให้ถึงที่สุด!”
โจวหย่าเชี่ยนพูดพลางเปิดดูกล่องเครื่องประดับ หยิบใบเสร็จ ขึ้นมา
สร้อย ต่างหู แหวนเพชร กำไลราคาทั้งหมดรวมกันแล้ว ห้า แสนหยวน ผู้ซื้อ “หลินฝาง” สองพยางค์นี้เขียนอยู่บนนั้นอย่างชัดเจน
“แล้วอย่างไร?”
โจวหย่าเชี่ยนไม่ใส่ใจเลยสักนิด โยนใบเสร็จทิ้งไปอีกทาง
“สังคมเดี๋ยวนี้ เทคโนโลยีพัฒนาแล้ว อยากจะปลอมใบเสร็จ ไม่ใช่ว่าง่ายเหรอ? ฉันแค่คิดไม่ถึงว่า นายขโมยเครื่องประดับ พวกนี้มา แม้แต่ใบเสร็จก็ปลอมไว้ก่อนแล้ว! จงใจชัดๆ!”
“แต่ว่าฉันแฉคาโกหกนายได้ เพราะแหวนเพชรสีฟ้าข้างใน ฉันรู้จัก! ฉันยังเป็นสมาชิกทองคำของ Tiffany & Co ร้านของ พวกเขาฉันพึงจะไปมา แค่เพียงฉันโทรไป ก็สามารถยืนยันได้ แล้วว่านายจะเป็นขโมยจริงหรือไม่!”
“หลินฝาง ฉันจะให้โอกาสนายครั้งสุดท้าย รีบทำเรื่องหย่า กลับหยางเสว่เดี๋ยวนี้ จากนั้นใสหัวไปนอนในคุก!” โจวหย่าเชี่ยน พูดต่อ:
“อย่ารอให้ฉันโทรไป ยืนยันว่านายเป็นขโมย กระฉาก หน้ากากของนาย”
“แล้วแต่คุณ อยากทำอะไรก็ทำ” หลินฝาง โบกมืออย่างไม่ ใส่ใจ
“นาย!”
โจวหย่าเชี่ยนโมโหจนกัดฟันกรอด ตามด้วย
“ได้ได้ ในเมื่อนายยังเป็นแบบนี้ ถ้าอย่างนั้นอย่ามาโทษฉันไม่ไว้หน้าไม่ได้!”
เธอพูดพลางล้วงโทรศัพท์ออกมากดหมายเลขหนึ่ง แล้วจาก นั้นก็เปิดสปีกเกอร์โฟน
ตอนที่โจวหย่าเซียนถูกใจแหวนเฟชรสีฟ้าวงนี้ จึงขอเบอร์
พนักงานที่เคาน์เตอร์มา โดยเฉพาะถ้าต่อไปอยากซื้อจะได้
สะดวก ติดต่อได้โดยตรง พนักงานที่เคาน์เตอร์คนนั้น ถ้าโจวหย่าเขียนจําไม่ผิด เธอชื่อ
ฉู่เซียวเซียว
เมื่อรับสายแล้ว
“สวัสดีค่ะTiffany & Coค่ะ สวัสดีค่ะคุณโจว ต้องการให้ช่วย เหลืออะไรไหม?” เสียงมีมารยาทและอบอุ่นของเซียวเซียวดัง ขึ้น ทั้งห้องสำนักงานสามารถได้ยิน
หยางเสวีเหงื่อกาฬซึมออกฝ่ามือ ทุกคนดูสนุกกับการรอ หลินฝางอับอาย
สำหรับTiffany & Co ชื่อและเบอร์โทรศัพท์ของสมาชิก เซียวเชียวล้วนบันทึกไว้ เธอรู้ว่าคนที่โทรมาเป็นโจวหย่าเขียน เป็นสมาชิกระดับทองคำของTiffany & Co
แค่เพียงซื้อของ Tiffany & Coมากกว่าห้าแสนหยวน ถึงมี คุณสมบัติเป็นสมาชิกระดับทองคำของTiffany & Co
สำหรับคนประเภทนี้แล้ว ฉ่เซียวเซียวจำเป็นต้องปฏิบัติอย่างรอบคอบ
แน่นอนว่า ถ้าลูกค้าเป็นบุคคลที่มีมูลค่ามากกว่าร้อยล้าน ต่อ ให้ไม่ซื้อของTiffany & Co
Tiffany & Coก็สามารถให้สิทธิ์สมาชิกระดับทองและระดับ แพลทตินัมกับพวกเขา
“สวัสดีค่ะ ขอสอบถามหน่อยว่าแหวนสีฟ้าที่ฉันถูกใจก่อนหน้า นี้ ตอนยังอยู่ไหม?” โจวหย่าเชี่ยนเอ่ยถามตามตรง
“ขออภัยคุณโจว แหวนวงนั้นจึงถูกคุณชายท่านหนึ่งซื้อไป
แล้ว” ฉู่เซียวเซียวเอ่ยตอบ
“ซื้อไปแล้ว?” โจวหย่าเชี่ยนซะงักไป ดวงตาเบิกกว้าง: “คุณ แน่ใจนะว่าซื้อมา ไม่ได้ถูกขโมยมา?”
“คุณโจวพูดเรื่องตลกแล้ว ตู้โชว์สินค้าของพวกเราTiffany & Co เป็นกระจกกันกระสุน ภายในร้ายมีกล้องวงจรปิดทุกจุด ตลอด24ชั่วโมง มียามรักษาความปลอดภัยมากกว่าสิบคน จะ ถูกขโมยได้อย่างไร” ฉู่เซียวเซียวหมดคำพูดเล็กน้อย ไม่คิดว่า โจวหย่าเซียนจะถามคำถามแบบนี้
สังคมเดี๋ยวนี้ กล้องวงจรปิดอินเทอร์เน็ตพัฒนา เรื่องขโมย เครื่องประดับในร้าน โดยปกติแล้วจะไม่เกิดขึ้น
ต่อให้เกิดขึ้นแล้ว คาดว่ายังไม่ทันเอาไปขายหรือทำลายก็ถูก ตำรวจจับแล้ว
ต้องโง่เท่านั้นถึงมีความคิดที่จะขโมยอัญมณีในร้าน นี่ไม่ต่าง อะไรกับปล้นธนาคารแล้ว
“ถ้าอย่างนั้นฉันรู้ได้ไหมว่าใครเป็นคนซื้อไป?” โจวหย่าเชี่ยน เอ่ยถามอีก
ในเมื่อไม่ได้ถูกขโมยมา ก็เหลืออีกแค่เหตุผลเดียว
หลินฝางปล้นมา
มีคนซื้อแหวนเพชรสีฟ้า แล้วถูกหลินฝางปล้นมา เมื่อปล้น สําเร็จแล้วหลินฝางจึงปลอมใบเสร็จ เป็นของขวัญให้หยางเสว่
“เอ่อ…เรื่องนี้ไม่สะดวกเปิดเผย” ฉู่เซียวเซียวเอ่ย “ลูกค้าเป็น สมาชิกกิตติมศักดิ์ของพวกเราTiffany & Co พวกเราต้องรักษา ข้อมูลส่วนตัวของลูกค้า ต้องขออภัยคุณโจว”
“ค่ะ!”
โจวหย่าเขียนพยักหน้า ผิดหวังเล็กน้อย แล้วถือโอกาสถาม ออกไป:
“ใช่คนที่ชื่อหลินฝางซื้อไปไหม?”
“คุณโจว คุณรู้จักคุณหลินฝางได้อย่างไร? คุณรู้จักกับคุณหลิน ฝางเหรอ?” ฉู่เซียวเซียวพูดออกมาทันที
เมื่อพูดจบฉ่เซียวเซียวก็สีหน้าเปลี่ยนทันที เริ่มกังวลขึ้นมา ว่าตัวเองหลงกลแล้ว! นี่โจวหย่าเชี่ยนกำลังชักนำเธอ ให้เปิดเผยข่าวของลูกค้า
จบกัน!
ฉู่เซียวเชียวเอ๋ยฉ่เซียวเซียว คิดไม่ถึงเลยว่าเธอจะผิดพลาดแบบนี้!
ฉู่เซียวเซียวกระทืบเท้าด้วยความเสียใจ เห้อ ใครใช้ให้ บัตรAmex Blackของหลินฝางเมื่อสักครู่ทำเอาคนอกสั่นขวัญ แขวนไปหมด ตอนนี้ฉันจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวแล้ว อยากรู้จัก กับผู้ชายที่ชื่อหลินฝางคนนั้น
พอคนอื่นพูดมา ก็หลุดข่าวสารของลูกค้าออกไปหมด!
ในตอนที่ฉู่เซียวเซียวกำลังเสียใจอยู่นั้น โจวหย่าเซียนที่ถือสา ยอยู่อีกด้าน สีหน้าท่าทางก็เฉื่อยชาลงในทันที สายตาปรากฏ ความไม่อยากเชื่อ
ทั้งสํานักงาน ก็เงียบลงโดยทันที!
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ