บทที่ 19 ยามาถึงแล้ว

“มาเร็วจริงๆ” หลินฝางยิ้มมุมปากขึ้น

เมื่อรู้ว่าเงินน่าน่ามาแล้ว

“หลินฝาง บริษัทจะมอบรางวัลให้ในฐานะที่นายมาวันแรก แล้วทำสัญญาได้สำเร็จ ทางเราจะให้รถนายคนหนึ่ง

จูเยวเยว่เดินเข้ามาพร้อมกับนำกุญแจรถที่เต็มไปด้วยคราบ ฝุ่นวางลงบนโต๊ะหลินฝาง

“สำหรับนายแค่รถอู่หลิงหงกวงก็คงหรูแล้วล่ะ”

จูเยวเยวมองหลินฝางอย่างดูถูก

บรรดาพนักงานต่างพากันหันมามองด้วยความสงสัย

“รถอู่หลิงหงกวงคันที่จอดอยู่ด้านล่างนั่นน่ะเหรอ? มันจอดอยู่ ตรงนั้นมานานหลายเดือนแล้วนะ! ”

“ฉันได้ยินมาว่าเบรคมันไม่ค่อยดีนี่นาเลยไม่มีใครขับ

“นึกไม่ถึงเลยว่าจะเอารถคันนี้มาเป็นรางวัลให้หลินฝาง น่า สนใจดีหนิ ”

“ครับ” หลินฝางรับกุญแจมาด้วยสีหน้าเรียบเฉย

จูเยว่เยวประหลาดใจนิดหน่อยเมื่อเธอเห็นว่าหลินฝางไม่ แสดงสีหน้าอะไรออกมาเลย แถมเขายังทำเหมือนกับไม่เห็นเรื่อง นี้อยู่ในสายตาเลยด้วยซ้ำ
“ไอ้กระจอกอย่างแกมันก็ขับได้แค่รถอู่หลิงหงกวงแหละ! ” เยวเยว่พูดพิมพ์ออกมาด้วยความเหยียดหยามพร้อมกับเดิน จากไป

ตอนนี้หกโมงเย็นแล้ว มันเป็นเวลาเลิกงาน พนักงานจึงค่อยๆ ทยอยกลับไปทีละคน

หลินฝางออกจากบริษัทเป็นคนสุดท้ายเขาเลยถือขยะที่วางอยู่ ตรงมุมห้องออกไปทิ้งด้วย

รถโรลส์-รอยซ์ยังคงจอดรออยู่ตรงข้างทาง ตอนนี้มีคนยืนมุง ดูเป็นจํานวนมาก

* ใหA9999 ป้ายทะเบียนรถ โรลส์-รอยซ์คันนี้เจ๋งสุดๆไป เลย! ”

“จริงด้วย รีบถ่ายไว้เร็ว! ”

กลุ่มคนที่ยืนมุงดูรอบๆต่างพากันหยิบมือถือออกมาถ่ายรูป ถ่ายวิดีโอแล้วโพสต์ลงอินเทอร์เน็ตกันรัวๆ

“ดูนั่นสิ มีคนเปิดประตูออกมาแล้ว!

“สาวสวยนี่นา!

ประตูรถถูกเปิดออก เงินน่าน่าเดินลงมาจากรถ

ผมที่ยาวสลวยของเธอปลิวไสวขึ้น เธอสวมชุดกีฬาสีขาวขอ งอาดิดาสพร้อมกับสวมรองเท้า YEEZY ขาทั้งสองข้างเรียวสวย มันอบอวลไปด้วยความสดใสแบบเด็กสาว ทันทีที่เธอปรากฏตัวขึ้นทุกสายตาก็จับจ้องมาที่เธอ

“เหมือนกับคนดังที่โรงเรียนฉันเปี๊ยบเลย!

“แม่สาวคนสวยนั่นเดินมาที่ประตูรถข้างคนขับแล้ว! ”

“เธอคงจะเข้าไปนั่งข้างคนขับแน่ๆ …….ไม่ใช่หนิ ทำไมเธอถึง เปิดประตูรถค้างไว้แต่ไม่เข้าไปนั่งล่ะ !

“อะไรน่ะ มีผู้ชายเข้าไปนั่งแล้ว!”

ฝูงชนแตกตื่นฮือฮากันขึ้นมาทันที

“เห้ย มัวแต่มองสาวสวย ลืมถ่ายรูปผู้ชายคนนั้นเลย! ” ผู้หญิงสวยขนาดนั้นทําไมกลายเป็นคนขับล่ะ! ผู้ชายคนนั้น เป็นใครกัน? ”

“เห็นไม่ชัดเลย ถ่ายได้แต่ด้านหลัง

“รีบโพสต์ลงในเน็ตเร็วเข้า

หลังจากขึ้นรถ หลินฝางก็ปิดหน้าต่างลงพร้อมกับหัวเราะออก มาเล็กน้อย “รถโรลส์-รอยซ์ยังคงเรียกเสียงฮือฮาได้เหมือนเดิม เลยนะ”

“ฮ่าฮ่า ถ้าท่านไม่ให้ฉันรอตั้งหนึ่งชั่วโมง คนคงไม่มามุงดู เยอะขนาดนี้หรอกค่ะ

เงินน่าน่าเริ่มขับรถออกไปพร้อมกับกลอกตาคู่สวยใส่หลินฝาง
ให้ผู้หญิงมารอนานขนาดนี้ ไม่มีความสุภาพบุรุษเอาซะเลย

“ขอโทษด้วยครับ” หลินฝางพูดขอโทษ

“ช่างเถอะ ใครใช้ให้คุณเป็นคุณชายหลินล่ะ! อยากทำอะไร ก็ได้ทำ ใครไม่ยอมก็ต้องยอม” เริ่มน่าน่าเม้มริมฝีปากบางแน่น เหมือนว่าคำพูดที่พูดออกไปเมื่อกี้นี้มีความหมายแปลกๆแฝงอยู่

“ยาล่ะ? ” หลินฝางเปลี่ยนหัวข้อสนทนาทันที

เงินน่าน่าเอื้อมไปหยิบกล่องเล็กๆจากข้างหลังแล้วยื่นให้หลิน

ฝาง

มันเป็นกล่องสีดำสนิท แถมผิวสัมผัสยังพิเศษมากด้วย

“นี่ยาอะไรเหรอคะ? ดูลึกลับจัง” เงินน่าน่ามองกล่องเล็กๆ น

ด้วยความสงสัย

“ตั้งใจขับรถไป”

หลินฝางพูดอย่างเฉยชาพลางเปิดกล่องเล็กๆนั่นไปด้วย

“หึ ไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษจริงๆเลย พูดจาแบบนี้กับผู้หญิง ได้ยังไง! “เงินน่าน่าร้องออกมาพร้อมกับตั้งใจขับรถไปอย่าง เชื่อฟัง

พอเปิดกล่องออกก็พบว่าด้านในมีฟองน้ำห่ออยู่อีกชั้น และมี หลอดแก้วยาวเท่าหัวแม่มือวางขวางไว้อยู่ตรงกลาง แถมด้านใน หลอดแก้วยังมีของเหลวสีเขียวเข้มไหลวนอยู่ด้วย

ส่วนที่ฝาของมันก็มีแผ่นโน้ตเล็กๆแปะอยู่
“เสี่ยวฝาง ตอนนี้พ่อกำลังยุ่งอยู่กับงานที่ต่างประเทศ ช่วงนี้ คงยังกลับไปไม่ได้ ถ้าแกมีเรื่องอะไรก็ไปหาลุงหยุนนะ เขาจะ ช่วยแกเอง ส่วนยานี่แค่ดื่มลงไปให้หมดก็เรียบร้อยแล้ว พ่อ รักลูกนะ หลินเทียนเสี้ยว

“พ่อก็ยุ่งมาตลอดตั้งแต่ผมเด็กจนโต” หลินฝางถือกระดาษ โน้ตไว้ด้วยแววตาที่เศร้าสลด

เขาพับกระดาษเก็บไว้ จากนั้นก็บิดฝาเปิดออกแล้วดื่ม ของเหลวที่อยู่ในหลอดลงไปรวดเดียว

ทันทีที่ดื่มลงไปรสชาติของมันหวานเล็กน้อย แต่เย็นสดชื่น มาก มันไหลลงไปในกระเพาะอาหารอย่างรวดเร็ว ไม่นานหลิน ฝางก็รู้สึกร้อนวูบวาบตรงบริเวณท้องน้อยขึ้นมาทันที มันสดชื่น มาก

“เห็นผลเร็วขนาดนี้เลยเหรอ?”

หลินฝางรู้สึกร้อนวูบวาบอยู่ไม่สุขเหมือนกับมีอะไรบางอย่างที่ ถูกกดไว้นานกำลังจะปะทุออกมา

“คุณชายหลิน พวกเราจะไปไหนเหรอคะ? ” เงินน่าน่าที่กำลัง ขับรถอยู่ถามขึ้น

“กลับชุมชนสิงฝู”

ขณะที่หลินฝางกำลังก้มหน้าลงปิดฝากล่อง จู่ๆสายตาก็ เหลือบไปมองเรียวขาคู่สวยของเงินน่าน่าอย่างไม่รู้ตัว เขารู้สึก คอแห้งผากขึ้นมาทันที
ยิ่งคิดไปถึงเรื่องที่เงินน่าน่ารุกเขาเมื่อวาน ความรู้สึกอันร้อน

รุ่มก็พลุ่งพล่านขึ้นมามากกว่าเดิม กลิ่นเด็กสาวจากตัวของเงินน่าน่า สำหรับผู้ชายแล้วมันน่า

ดึงดูดมาก โดยเฉพาะหลินฝางในตอนนี้ หลินฝางสูดหายใจเข้าลึก เขากำลังพยายามระงับความร้อน

ลุ่มที่อยู่ในตัวไว้

“ค่ะ!”

เงินน่าน่าไม่ทันสังเกตเห็นท่าทีของหลินฝางที่ผิดปกติไปจาก เดิม เธอเปิดจีพีเอสนำทางแล้วขับรถไปอย่างเงียบๆ

จูเยวเยวที่ยุ่งมาทั้งวัน พอกลับถึงบ้านเธอจึงนอนไถโทรศัพท์ เล่นอย่างเบื่อหน่ายอยู่บนโซฟา

“พบป้ายทะเบียนหรู ไหA9999ตรงบริเวณตึกที่7ของสี่เหลี่ยม จัตุรัสฉาย !

“ตึกที่7ของสี่เหลี่ยมจัตุรัสฉาย นั่นมันด้านล่างตึกของ

บริษัทเรา นา?

หัวข้อข่าวนี้ทำให้จูเยวเยวตาเป็นประกายขึ้นมาทันที เธอกด เข้าไปดูคลิปวิดีโอสั้นๆ ในคลิปมีรถโรลส์-รอยซ์สีดำสนิทกัน หนึ่งโดดเด่นเป็นสง่าอยู่ในตาของเธอ

“เห้ย นี่มันรถโรลส์-รอยซ์นี่นา ว่ากันว่าแค่ร่มที่อยู่ด้านในเพียงอันเดียวก็ราคาตั้งหลายแสนแล้ว! แล้วนี้มันใต้ตึกบริษัท เรานี่! ทำไมตอนเลิกงานฉันไม่เห็นนะ! ”

จูเยว่เยว่จ้องโทรศัพท์ตาเป็นประกาย

“แถมยังมีผู้ชายขึ้นรถไปด้วย! ”

“แม้จะเป็นแค่ด้านหลัง แต่ก็รู้เลยว่าต้องหล่อมาก! ถ้าฉันได้ แต่งงานกับผู้ชายแบบนี้ก็คงดี! ”

จูเยว่เยว่รู้สึกหัวใจกระชุ่มกระชวยขึ้นมาเล็กน้อย “ถ้าพรุ่งนี้ได้ เจอกับผู้ชายคนที่ขึ้นรถโรลส์-รอยซ์คันนั้นไปคงจะดีไม่น้อย เลย! ”

“เขาคือเจ้าชายขี่ม้าขาวในใจฉัน!

พอหลินฝางถึงบ้าน เขาก็รู้สึกร้อนวูบวาบไปทั้งตัว ทว่าหยาง เสว่ยังไม่เลิกงาน

“ต้องทนไว้ก่อน ครั้งแรกต้องให้ภรรยา หลินฝางดื่มน้ำเย็นๆเข้าไปอีกใหญ่ เพื่อดึงสติของตัวเอง ผ่านไปครึ่งชั่วโมง ในที่สุดก็มีเสียงไขกุญแจดังขึ้น หยางเสวีเลิกงานแล้ว!

“ที่รัก ฉันกลับมาแล้ว!

หยางเสวก้าวเข้ามาในห้องพร้อมกับเอื้อมมือไปปิดประตู จากนั้นก็ก้มลงถอดรองเท้าส้นสูงออกพลางควานหารองเท้าแตะในตู้ รองเท้า

รูปร่างที่เพอร์เฟคปรากฏตัวขึ้นแล้ว

หลินฝางสูดหายใจเข้าลึกแล้วเดินไปโอบหยางเสาจากข้าง

หลัง

“นี่ ที่รัก จะทำอะไรน่ะ? ”

หยางเสวสะดุ้งเล็กน้อย

“ที่รัก เสื้อผ้าที่คุณซื้อมาก่อนหน้านี้ยังอยู่ไหม? ” หลินฝาง กระซิบถามเบาๆที่ข้างหูหยางเส

“ยังอยู่ ทำไมหรอ? ” หยางเสาหน้าแดงระเรื่อ จากนั้นก็รู้สึก ร้อนวูบวาบที่หูขึ้นมาทันที

หยางเสรรหาวิธีต่างๆนาๆเพื่อมากระตุ้นให้หลินฝางมี อารมณ์ แม้กระทั่งใส่เสื้อผ้าที่เซ็กซี่พวกนั้นเธอก็ทำมาหมดแล้ว ทว่าหลินฝางก็ยังนกเขาไม่ขันเหมือนเดิม

“ใส่ให้ผมดูหน่อยสิ” หลินฝางยิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์

หยาวเสบู่หน้าแดงแปร๊ด แต่เธอก็พยักหน้าลงอย่างเชื่อฟัง เธอเดินเท้าเปล่าเข้าไปในห้อง

ซักพักหยางเสวก็ออกมา

ตอนนี้เธอเปลี่ยนเป็นใส่ชุดเซ็กซี่แล้ว เธอมองมาทางหลินฝาง ที่กำลังมีท่าทีตื่นกระหายอย่างรุนแรง
หยางเสวกัดริมฝีปากบางแล้วมองหลินฝางตาใสแป่ว

จากนั้นเธอก็หลับตาลงอย่างเป็นๆ หน้าเธอแดงแปร๊ดอย่างกับ มะเขือเทศสุก ร่างกายอันบอบบางสั่นระริก

หยางเสวรู้สึกอายมากก็จริง แต่เพื่อหลินฝางแล้ว เธอยอม

หลินฝางค้นพบว่าในที่สุดตัวเองก็มีปฏิกิริยาตอบโต้เหมือน กับผู้ชายทั่วไปซักที

เขาไม่รอช้าจึงรีบเดินเข้าไปแล้วอุ้มหยางเสาขึ้นมาทันที

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ