บทที่ 14 ก็แค่ช่วยนวดให้
“เก็บหล่อนไว้งั้นเหรอ? ”
พอได้ยินคำนี้หลินฝางก็อึ้งไปพักหนึ่ง จากนั้นก็มองไปที่เป็น น่าน่า
ต้องบอกเลยว่าเงินน่าน่าเป็นผู้หญิงที่สวยมาก เธอมีใบหน้า จิ้มลิ้ม แถมยังรูปร่างดีสูงโปร่ง บวกกับอายุที่ยังน้อย ผู้ชายหน้า ไหนเห็นยังไงก็ต้องใจเต้นแน่ๆ
ตอนนี้ใบหน้าของเงินน่าน่าแดงระเรื่อ แววตาของเธอทั้ง ประหม่าทั้งดีใจและคาดหวังอะไรบางอย่างอยู่
“ไม่ต้องหรอก”
หลินฝางปฏิเสธอย่างตรงไปตรงมา
เงินน่าน่าสวยมากก็จริง ทว่าสำหรับผู้ชายที่แต่งงานแล้วอย่าง หลินฝางย่อมรู้ว่าอะไรควรทำอะไรไม่ควรทำ
หลินฝางรักหยางเสว่ที่เป็นภรรยามากๆ ฉะนั้นไม่ว่าเรื่องอะไร ก็ตามเขาจึงไม่อยากทําให้เธอเสียใจ
“เอ่อ……คุณชายหลิน ลูกสาวผมไม่สวยเหรอครับ…….
เสิ่นหวยชุนประหลาดใจเล็กน้อย ไม่นึกเลยว่าจะถูกหลินฝาง ปฏิเสธอย่างตรงไปตรงมาอย่างนี้
เสิ่นหวยชุนรู้อยู่แก่ใจว่าหลินฝางแต่งงานแล้ว แต่สำหรับคนระดับหลินฝางเรื่องการแต่งงานแบบนี้มันไม่ใช่เรื่องสำคัญเลย
ถึงจะแต่งงานแล้ว แต่การที่จะออกไปหาผู้หญิงอื่นข้างนอกมัน ก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร
“พอเถอะ ผมปฏิเสธไปแล้ว” หลินฝาง
โบกมือปัดเพื่อตัดบทสนทนาที่เสิ่นหวยชุนจะพูดต่อ “ครับ” เสิ่นหวยชุนสั่นสะท้านไปทั้งตัว เขากินข้าวต่อโดยไม่ พูดอะไรออกมาอีก
พอได้ยินคำนี้สายตาของเงินน่าน่าที่นั่งอยู่ข้างๆก็ฉายแวว ความผิดหวังออกมาแวบหนึ่ง
การทานอาหารมื้อนี้ใช้เวลายืดเยื้อไปถึงหนึ่งชั่วโมงถึงจะจบ
ลง
“คุณชายหลิน ผมได้ยินมาว่าพ่อตาของท่านป่วย ผมเลยตั้งใจ เตรียมของบำรุงร่างกายมาให้ด้วย
เสิ่นหวยชุนหยิบกล่องของขวัญออกมาแล้วเปิดออก ด้านในมี ของบางอย่างที่มีสีดำและมีหนามแหลมวางอยู่สองอัน
“ปลิงทะเลเหรอ? ”
หลินฝางมองแวบเดียวก็รู้ทันที
เสิ่นหวยชุนพยักหน้าตอบ “แต่ว่านี้ไม่ใช่ปลิงทะเลที่ถูกเลี้ยง มาในประประเทศนะครับ มันถูกส่งมาจากท่าเรือมูร์มันสค์ใน มหาสมุทรอาร์กติกของประเทศรัสเซีย มันมีฤทธิ์ช่วยบำรุงร่างกายได้ดีกว่าปลิงทะเลในประเทศพวกนั้นเป็นสิบเท่า
“เจ้าสิ่งนี้จะช่วยบำรุงภายใน บำรุงไตและไขกระดูก มันเป็น ยาบำรุงที่เหมาะสำหรับคนที่เพิ่งหายป่วยหนัก โดยเฉพาะ
“ขอบคุณคุณหัวหน้ามากครับ
หลินฝางรับของขวัญมาอย่างสุภาพ
บนกล่องมีภาษารัสเซียที่หลินฝางอ่านไม่ออกเขียนอยู่เต็มไป หมด เห็นทีคงจะนำเข้ามาจากรัสเซียจริงๆ
“ไม่ต้องขอบคุณหรอกครับ นี่มันเป็นเรื่องที่ลูกน้องอย่างผม ควรจะทำอยู่แล้ว!
เสิ่นหวยซุนยิ้มร่า
เวลาผ่านไปอีกครึ่งชั่วโมง ทุกคนกินกันจนอิ่มหนําสำราญแล้ว
หลินฝางจึงขอตัวกลับก่อน
“น่าน่า แกขับรถไปส่งคุณชายหลินกลับบ้านหน่อย ” เสิ่นหวย
ซุนสั่ง
“ค่ะ! ”
เงินน่าน่าพยักหน้ารับ แล้วหยิบกุญแจรถเดินออกไป
“เอ่อ คุณชายหลินครับ ส่วนเรื่องยาคาดว่าอีกสองวันคงจะมา ถึงแล้ว ถ้ายังไงเดี๋ยวผมให้น่าน่าเอาไปส่งให้คุณนะครับ ” เสิ่น หวยชุนพูดเสริม
เสิ่นหวยชุนก็ไม่รู้ว่ามันคือยาอะไร เขารู้แค่ว่าทางตระกูลจะส่งยาจํานวนหนึ่งมาให้หลินฝาง
“อืม” หลินฝางพยักหน้ารับ เมื่อยามาถึงมือเขาปัญหานกเขา
ไม่ขันที่เป็นมาตั้งแต่เกิดก็จะได้คลี่คลายซักที เสิ่นหวยชุนและพวกลูกน้องของเขายืนเรียงกันเป็นแถวที่หน้า ประตูร้านชุ่ยหูเพื่อส่งหลินฝาง ส่วนด้านนอกก็มีรถโรลส์-รอยซ์
หรูหราตันสีนําจอดรออยู่
“เชิญค่ะ คุณชายหลิน!
เงินน่าน่าเปิดประตูด้านข้างคนขับให้หลินฝาง
หลินฝางจึงก้าวขึ้นรถไป
“เดินทางปลอดภัยครับคุณชายหลิน
“เดินทางปลอดภัยครับคุณชายหลิน
เสิ่นหวยชุนและพวกลูกน้องต่างยืนเรียงกันเป็นแถวแล้วโค้ง ค่านับลง รถโรลส์-รอยซ์ค่อยๆเคลื่อนตัวออกไปจากร้านอาหาร
“บ้านของคุณชายหลินอยู่ไหนเหรอคะ? ”
เงินน่าน่าที่กำลังขับรถถามขึ้น
“ชุมชนติ้งฝู” หลินฝางตอบ
“ชุมชนสิ่งฝ? ไม่เห็นเคยได้ยินเลย” เงินน่าน่ากระพริบตา ปริบๆ “ฉันรู้จักชุมชนระดับสูงของเมืองตงไห้ทั้งหมด แต่ว่าไม่ เคยได้ยินชื่อชุมชนสิ่งฝูมาก่อนเลย มันเพิ่งสร้างใหม่เหรอคะ?
“ที่นั่นเป็นแค่ชุมชนธรรมดา ตั้งอยู่ที่ถนนเจิ้งซวน………เถอะ
เดี๋ยวผมเปิดจีพีเอสนำทางให้คุณขับตามจีพีเอสไปก็แล้วกัน หลินฝางหยิบโทรศัพท์ออกมาเปิดจีพีเอสนำทางด้วยท่าทาง เบื่อหน่าย
“ค่ะ!
เงินน่าน่าแลบลิ้นปริ้นตาอย่างขี้เล่น
หลังจากเปิดจีพีเอสนำทางแล้วหลินฝางก็หลับตาลงพักผ่อน
รถโรลส์รอยซ์นี่มันนั่งสบายจริงๆ หลินฝางรู้สึกเหมือนว่าตอน นี้ตัวเองกำลังนั่งอยู่บนก้อนเมฆยังไงยังงั้นเลย เพราะเขาแทบจะ ไม่รู้สึกถึงแรงกระแทกอะไรภายในตัวรถ แถมการตกแต่ง ภายในรถทั้งหมดยังทำด้วยหนัง ไม้ และโลหะต่างๆ มันละเอียด สวยงามพอๆกับงานฝีมือเลยทีเดียว
“รถหรูนี่มันรถหรูจริงๆ! ” หลินฝางเอ่ยชมเบาๆ จู่ๆเขาก็รู้สึกอุ่นๆที่ขา
พอลืมตาขึ้นจึงเห็นว่ามือของเงินน่าน่ามาวางอยู่บนขาตั้งแต่ เมื่อไหร่ก็ไม่รู้
“คุณทำอะไรน่ะ? ” หลินฝางขมวดคิ้วขึ้น ตอนนี้เงินน่าน่ายังคงสวมกางเกงยีนขาสั้นตัวเดิมที่เผยให้ เห็นเรียวขาขาวเนียนทั้งสองข้างอยู่ มันดูเป็นสาววัยรุ่นมาก
“ฉันเกรงว่าท่านนอนแบบนี้จะไม่สบายตัว ก็เลยยื่นมือออกไปช่วยนวดให้แค่เอง!
เงินน่าน่าเม้มปากทำหน้าตาน้อยอกน้อยใจ หลินฝางจนปัญญาจริงๆ เขาออกหรอกว่าเงินน่าจะอะไร
ตั้งแต่เด็กอย่างเงินน่าน่าแบบเป็นรุกเข้ามา
เงินนี่ดีจริง
นี่ฉันไม่ได้แต่งงานแล้วถูกเธอยั่วอีกหน่อยล่ะฉันคงทน ไม่ไหวแล้วอาจทำอะไรบางอย่างกับเด็กสาวคนบนคันนี้ แล้วก็…ใช่ตอนฉันทำเรื่องแบบนั้นได้
“ตั้งใจขับรถๆเถอะ”
หลินฝางไม่คิดอะไรต่ออีก เขาเพียงแต่กลอกตาใส่
เข้าใจ
เงินน่าน่ามือกลับอย่างเชื่อฟัง นัยตาฉายแววความผิดหวัง ออกเล็กน้อย
หรือว่าสนใจ? แล้วท่าทีของเขาถึงได้
ยิ่งคิดเงินน่าน่ายิ่งเสียใจ เป็นครั้งแรกเธอเป็นฝ่ายเข้าผู้ชายก่อนเชียวนะ ทว่ากลับได้ความเฉยชาตอบกลับแทน กริ๊งกริ๊งกริ๊ง……
จู่ๆเสียงโทรศัพท์ของหลินฝางก็ดังขึ้น
หลินฝางมองดูก็เห็นว่าเป็นสายเรียกเข้าจากพี่สาวคนโตหยาง
เยว่
“ฮัลโหล ว่าไงครับพี่” หลินฝางกดปุ่มรับสาย “หลินฝาง ไอ้คนเฮงซวย ไม่รู้จักกตัญญูหน่อยเหรอ! หยางเยวพี่สาวคนโตที่เย็นชาแผดเสียงขึ้นด้วยความโมโห “เรื่องที่พ่อพวกเราป่วย แกคงไม่เคยสนใจเลยสินะ! ”
“แกบอกว่าแกไม่ได้ไปทำงานวันๆ ไม่มีอะไรทำได้แต่นอนอยู่ บ้าน แล้วทำไมไม่มาเยี่ยมพ่อบ้างล่ะ! แกคงรอให้พ่อพวกเรา ตายก่อนถึงจะสาแก่ใจใช่มั้ย!
“ไม่ใช่อย่างนั้นนะ วันนี้ผม….” หลินฝางอยากจะพูดอธิบาย
ออกไป
ทว่าหยางเยว่กลับพูดแทรกขึ้นมา “ถึงแม้แกจะไม่รู้จักกตัญญู แต่แกไม่เข้าใจเรื่องมนุษยสัมพันธ์บ้างเลยหรอ? แกรู้ไว้ด้วยนะ ว่าถ้าไม่ใช่เพราะแกมาเป็นลูกเขยของบ้านตระกูลหยาง และถ้า บ้านตระกูลหยางไม่ให้ข้าวแกกิน ไม่ให้เสื้อผ้าแกใส่เศษสวะ อย่างแกคงไปตายอยู่ตามข้างทางแล้ว!
“ไอ้คนไม่เอาไหน! หัดดูพี่เขยให้เขาบ้าง เขามาเฝ้าพ่อทุก วันจนไม่ได้ไปทำงานทำการ! ส่วนแก? รู้จักกตัญญูซักหน่อยได้ ไหม? ”
“พอเถอะเสี่ยวเยว่ หลินฝางยังเด็กเลยไม่เข้าใจ แต่บอกเขาไม่ กี่คำก็คงรู้เรื่องแล้ว เอาโทรศัพท์มานี่เดี๋ยวผมคุยเอง ” จ้าวไห่ รับโทรศัพท์มาคุย
“ฮัลโหล หลินฝาง ตอนนี้นายว่างไหม? มาเยี่ยมพ่อหน่อย
ว่างครับ เดี๋ยวผมไป” หลินฝางตอบ พอดีเลยจะได้เอาปลิง ทะเลไปให้หยางจึงเทาเพื่อบำรุงร่างกายด้วย
“อืม แต่ว่านายต้องโบกรถมาเองนะ ฉันลืมเติมน้ำมัน รถBMWะ น้ำมันมันใกล้จะหมดแล้วคงไปรับนายไม่ได้” จ้าว ไห่พูด
“ยังจะไปรับมันอีก?
หยางเยาวที่อยู่ด้านข้างพูดจาเย้ยหยันขึ้น “ไม่เห็นหรอว่าไอ้ ขยะนั่นมันไม่คู่ควรที่จะนั่งรถBMW? ถ้าให้เดานะชาตินี้มันคง ไม่มีปัญญาแม้แต่จะซื้อล้อรถBMWได้เลยด้วยซ้ำ !
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ