บทที่ 13 ลงโทษตัวเองหนึ่งแก้ว
ร่างกายอันบอบบางล้มลงในอ้อมแขนของหลินฝาง กลิ่นหอม จากตัวหญิงสาวโชยขึ้นมาเตะจมูกหลินฝางทันที
“คุณเป็นอะไรมากมั้ย ? ” หลินฝางรับหญิงสาวไว้ในอ้อมแขน ได้อย่างทันท่วงที จากนั้นก็ถามออกไปด้วยความเป็นห่วง “ปล่อยฉันนะ! ทำเสื้อฉันเลอะหมดแล้ว แกมีปัญญาจ่ายเห
รอ! ”
ท่าทางของหญิงสาวเหมือนกับแมวที่กำลังโดนเหยียบหาง ไม่มีผิด เธอตะโกนร้องโวยวายด้วยความโมโห พร้อมกับดิ้นไป มาในอ้อมแขนของหลินฝาง
“ปล่อยก็ปล่อย ทําไมจะต้องร้องตะโกนโวยวายด้วย?
หลินฝางขมวดคิ้วแน่น เขาหวังดีแท้ๆ แต่กลับถูกพูดจาแบบนี้
ใส่ น่าอึดอัดใจจริงๆ
หลินฝางปล่อยเธอลงทันที
“โอ๊ย! ”
เนื่องจากปล่อยมือกะทันหัน หญิงสาวจึงร้องโอดโอยออกมา เพราะร่วงลงไปบนพื้น
โชคดีที่เธอมือไว เธอจึงใช้แขนทั้งสองข้างยันตัวไว้ทัน ไม่งั้น คงล้มพับลงไปกองกับพื้นแน่
“ไอ้โง่ นี่แกเป็นผู้ชายรึเปล่าเนี่ย ทำไมถึงทำอย่างนี้กับผู้หญิง ได้?! ”
เด็กสาวโมโหมาก เธอตะโกนร้องโวยวายเสียงดัง “ไม่มี ความเป็นสุภาพบุรุษเอาซะเลย!
“แต่ก็นะ คนจนๆแบบนาย เลี้ยงตัวเองยังไม่รอดเลย จะเอา
ความสุภาพบุรุษที่ไหนมา
“ถ้าให้เดานะคงไม่เคยจับมือผู้หญิงคนไหนเลยล่ะสิ! เธอกำลังจะพูดต่อแต่พอเงยหน้าขึ้น หลินฝางก็เดินไปไกลแล้ว
“ทำคุณบูชาโทษแท้ๆ รู้งี้ไม่เข้าไปรับเธอไว้ตั้งแต่แรกก็ดี หลินฝางรู้สึกหดหู่ใจเล็กน้อย ซักพักก็มีพนักงานเสิร์ฟเดินผ่าน มาพอดี หลินฝางจึงเดินเข้าไปถามว่าห้องโหลงอยู่ตรงไหน
พนักงานคนนั้นเหลือบมองเสื้อผ้าที่หลินฝางใส่อยู่ด้วยความ ประหลาดใจ แต่สุดท้ายก็บอกเขาอยู่ดีว่าห้องโหลงไปทางไหน
ในขณะเดียวกัน ณ ห้องอาหารชุยหู
อาหารทุกอย่างถูกจัดเรียงอยู่เต็มโต๊ะ ทั้งกุ้งมังกรออสเตรเลีย มะละกอตุ๋นไข่กบหิมะ ซาชิมหอยเป๋าฮือ หูฉลาม…… มีอาหาร มากมายหลายชนิดวางอยู่เต็มไปหมด ทั่วทั้งห้องจึงอบอวลไป ด้วยกลิ่นหอมน่ารับประทานของอาหารที่วางอยู่ ทุกคนน้ำลาย สอกันเลยทีเดียว
แต่ละคนนั่งเป็นแถวขนาบข้างโต๊ะทั้งสองฝั่งอย่างเรียบร้อย สีหน้าเต็มไปด้วยความประหม่าราวกับกำลังรอรับแขกอันทรง เกียรติอะไรอย่างนั้น
“ทำไมคุณชายหลินยังไม่มาอีก
หัวหน้าสาขาภาคตะวันออกเงินหวยซุนก้มมองนาฬิกาครั้ง แล้วครั้งเล่า สายตาดูร้อนใจมาก
ปีนี้เสิ่นหวยชุนอายุ50ปี แต่ตลอดเวลาหลายปีที่ดูแลสาขา ภาคตะวันออกมานี้ เขาทำงานทั้งวันทั้งคืนแทบไม่ได้พัก ผมของ เขาจึงขาวโพลนไปทั้งหัวเหมือนชายอายุหกสิบกว่ายังไงยังงั้น เลย
ทว่าอย่างไรก็ตามเขาก็ยังคงดูมีอำนาจบารมีและอิทธิพลที่น่า เกรงขามแบบที่ใครพบเห็นก็แทบจะหยุดหายใจนั่นอยู่ และนี่ก็ คืออำนาจบารมีที่มีแต่คนที่อยู่ในตำแหน่งสูงๆมานานเท่านั้นถึง จะมีได้
แกร๊ก…….
ทันใดนั้นเอง ประตูห้องโหลงก็ถูกผลักเปิดออก ชายหนุ่มคน หนึ่งเดินเข้ามาด้วยสีหน้าเรียบเฉย
“คุณชายหลิน! ”
เสิ่นหวยขุนตาเป็นประกาย เขารีบลุกขึ้นแล้วโค้งคำนับลงด้วย ความเคารพนับถือ
“คุณชายหลิน!
“คุณชายหลิน!
“คุณชายหลิน!
ทุกคนที่นั่งขนาบข้างทั้งสองฝั่งของโต๊ะรีบลุกขึ้นตามแล้วโค้ง คํานับไปทางหลินฝาง
“ขอโทษที มาช้าไปหน่อย
หลินฝางมองไปที่ทุกคนพลางยิ้มขึ้นบางๆ
“ไม่เป็นไรครับคุณชายหลิน แค่ท่านมาก็นับว่าเป็นเกียรติต่อ พวกเราสาขาภาคตะวันออกมากแล้ว อันที่จริงผมไม่เชื่อด้วยซ้ำ ว่าจะเชิญท่านมาได้! ”
เสิ่นหวยชุมยิ้มร่าเพราะท่าทีของหลินฝางทำให้เขารู้สึกไม่ อึดอัดเลย
หลินฝางช่างเป็นคนที่ไม่ถือตัวและเข้าถึงง่ายจริงๆ
“เชิญนั่งที่หัวโต๊ะเลยครับคุณชายหลิน จากนั้นพวกเราก็เริ่ม ทานกันเถอะ! ” เสิ่นหวยขุนพูดอย่างนอบน้อม
หลินฝางก็นั่งลงทานข้าวด้วยความยินดี
“ท่านหัวหน้า คุณหนูยังไม่มาเลย” ขณะที่เสิ่นหวยซุนกำลัง ทานข้าว เลขาก็เดินเข้ามากระซิบที่ข้างหูเขาเบาๆ
“ยัยเด็กนี่ทำไมถึงยังไม่มานะ! ฉันไม่ได้บอกให้หล่อนมาแต่ เช้าเพื่อมาต้อนรับหลินฝางหรอกเหรอ? ! นี่ถ้าหลินฝางไม่ พอใจขึ้นมาล่ะก็ คอยดูได้เลยว่าฉันจะจัดการหล่อนยังไง! ”
เสิ่นหวยชุนขมวดคิ้วขึ้นแล้วพูดออกไปอย่างเยือกเย็น เลขาคนนั้นตกใจกลัวจนนิ่งเงียบไปเลย
เสิ่นหวยซุนจะยิ้มก็ต่อเมื่ออยู่ต่อหน้าหลินฝางเท่านั้น ส่วนต่อ หน้าคนอื่นเขาจะทำหน้าเคร่งขรึมอยู่ตลอด โดยเฉพาะตอน โมโหล่ะก็มันหน้ากลัวจนอกสั่นขวัญแขวนเลยเชียวล่ะ
ทันใดนั้น ประตูของห้องโหลงก็ถูกผลักเปิดออกอีกครั้ง ผู้ หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามา
หญิงสาวผมยาวสลวย สวมเสื้อยืดโชว์หน้าท้อง รูปร่าง หน้าตาดี ผิวขาวเนียนละเอียด มีออร่าความเป็นเด็กสาววัยรุ่น แผ่ออกมา
“น่าน่า ทำไมจึงมาเอาตอนนี้
เมื่อเห็นเด็กสาวเสิ่นหวยชุนก็พูดตำหนิขึ้น “ฉันบอกแกแล้ว ไม่ใช่เหรอว่าให้มารอต้อนรับคุณชายหลินตั้งแต่เช้า แล้วให้ คุณชายหลินรอนานขนาดนี้เกิดท่านตำหนิขึ้นมาจะทำยัง ไง?! ”
เด็กสาวคนนี้เป็นลูกสาวของเสิ่นหวยชุนซือเงินน่าน่า ปีนี้เพิ่ง จะอายุยี่สิบ รูปร่างหน้าตาสดใส สวยงาม อ่อนเยาว์และน่ารัก มาก
“พ่อคะ หนูก็อยากมาเร็วๆนะ! แต่เมื่อกี้หนูเจอไอ้ยากที่ไหน ไม่รู้มาทำให้หนูสะดุดล้ม หนูโกรธมาก! ไม่งั้นคงไม่เสียเวลามาเจอคุณชายหลินหรอก!
เงินน่าน่าเม้มปากแน่น พอนึกถึงได้ยาจกที่สวมเสื้อผ้าทั้งตัว รวมกันไม่ถึงสองร้อยนั่น เธอก็รู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาทันที
“แล้วคุณชายหลินล่ะ? ”
เงินน่าน่ามองไปยังหัวโต๊ะพร้อมกับทำตาเป็นประกาย
เธอตลึงตาค้างไปทันที
“เป็นไปไม่ได้ ทำไมไอ้ยาจกคนนั้นถึงมาอยู่ที่นี่ได้?! ”
เงินน่าน่าไม่อยากจะเชื่อเลยว่าคนที่นั่งอยู่ตรงหัวโต๊ะตรงนั้น จะเป็นคนเดียวกับไอ้ยาจกที่เธอเจอเมื่อกี้
ไอ้ยาจก ทำไมถึงไปนั่งตรงนั้นได้
เงินน่าน่าเหม่อลอยไปชั่วขณะ
“ยาจก? ”
ทันทีที่เสิ่นหวยชุนได้ยิน เขาก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟขึ้นทันที “น่าน่า แกพูดกับคุณชายหลินแบบนั้นได้ยังไง!
“ยังไม่รีบไปขอโทษคุณชายหลินอีก! ”
“คุณชายหลิน? เป็นไปไม่ได้! คนนี้คือคุณชายหลินคนที่คุณ พ่อเชิญมาทานข้าวด้วยหรือ? คนที่เป็นผู้สืบทอดตระกูลหลิน ใน อนาคตนั่นเหรอ? “เงินน่าน่ายกมือขึ้นมาปิดปากอย่างไม่อาจจะ เชื่อได้
“แกหมายความว่าไง นี่แกกล้าสงสัยในฐานะของคุณชายหลิน
เหรอ? ! ”
เสิ่นหวยชุนโมโหควันออกหู ปกติลูกสาวของเขามองใครไม่ เคยพลาดหนี แล้วทำไมในช่วงเวลาสำคัญขนาดนี้ถึงได้โง่นัก กล้าดียังไงถึงมาสงสัยฐานะของคุณชายหลิน
ถ้าหากเรื่องนี้ถึงหูท่านหนล่ะก็ เขาคงถูกปลดออกจาก หัวหน้าสาขาภาคตะวันออกแน่!
“ถ้าไม่เห็นว่าแกเป็นลูกสาวฉันนะ ฉันจะตบสั่งสอนให้แกรู้ว่า อะไรคือมารยาทไปแล้ว!” เสิ่นหวยชุดพูดเสียงดังพร้อมกับ กระทืบเท้าด้วยความโกรธ
พอเห็นเสิ่นหวยชุน โมโห ในที่สุดเงินน่าน่าก็เข้าใจซักทีว่าไอ้ ยาจกที่อยู่ตรงหน้านั้นก็คือคุณชายหลินแขกผู้มีเกียรติของคุณ พ่อ!
เธอติดตามเสิ่นหวยชุนไปงานเลี้ยงต่างๆมามากมายฉะนั้นจึง รู้ว่าควรจะทำยังไง เธอหยิบแก้วเหล้าที่อยู่บนโต๊ะขึ้นแล้วรีบลุก ไปตรงหน้าหลินฝาง จากนั้นก็พูดออกไปอย่างสำนึกผิด
“คุณชายหลินคะ เมื่อฉันเสียมารยาทกับท่าน ฉันขอลงโทษ ตัวเองด้วยการดื่มแก้วนี้เอง
พูดจบเธอก็ดื่มเหล้าในแก้วรวดเดียวหมดทันที
“เรื่องเล็กน้อย” หลินฝางยิ้มขึ้นบางๆ อย่างไม่ใส่ใจ “ท่านหลิงฝางนี่ใจกว้างจริงๆ” เสิ่นหวยชุนกล่าวชื่นชม
จากนั้นทุกคนก็ทานข้าวต่อ
ทุกคนที่มาร่วมทานอาหารต่างผลัดกันเข้ามาชนแก้วกับหลิน ฝางด้วยความเคารพ
หลินฝางเพียงแค่จิบเล็กๆน้อยๆเท่านั้น แต่ทุกคนกลับดื่มรวด เดียวหมด ทว่าก็ไม่มีใครกล้าพูดอะไรออกมา
เพราะแค่หลินฝาง ให้เกียรติมาร่วมทานข้าวกับพวกเขา นี่มันก็ ถือว่าโชคดีมากแล้ว
“คุณชายหลิน ท่านว่าน่าน่าลูกสาวผมเป็นยังไงบ้าง? ” เป็น หวยซุนเดินเข้ามาพร้อมกับแก้วเหล้าแล้วมองไปที่หลินฝางที่ กําลังยิ้มร่า
หลินฝางได้แต่อึ้ง เขามองไปที่เงินน่าน่าแวบหนึ่งแล้วยิ้มขึ้น “รูปร่างหน้าตาสะสวย แถมยังมีมารยาท จัดการเรื่องต่างๆก็ ใจเย็น”
หลินฝางพูดออกไปอย่างจริงใจตามที่เห็นท่าทางของเงินน่า น่าเมื่อกี้ในวงสนทนา
“ฮ่าฮ่า ลูกสาวผมได้รับคำชมจากปากของคุณชายหลิน เป็นสิ ริมคลกับชีวิตของหล่อนจริงๆ! ” เสิ่นหวยชุนหัวเราะร่าอย่าง ดีใจ
“น่าน่า คุณชายหลินกล่าวชมแกน่ะ ยังไม่รีบขอบคุณท่าน อีก? ”
“ขอบคุณที่ชมค่ะคุณชายหลิน เงินน่าน่าแก้มแดงระเรื่อขึ้น
“เรื่องเล็กน้อยน่า” หลังฝาง โบกมือปัด
“คุณชายหลิน ถ้าท่านถูกใจลูกสาวผมล่ะก็ ผมยกให้ได้นะ? เสิ่นหวยชุนลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แต่ก็พูดออกไป
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ