บทที่ 5 ซึ่ง

หลี่เจียซินไม่สนใจ เธอก้มลงแทะเล็มเขาจนในที่สุดเขาก็เริ่ม ร้อนขึ้นมา

แน่นอนว่าหลี่เจียซินที่สวยขนาดนี้ รูปร่างดีขนาดนี้เป็นใครที่ ถูกล่วงเกิน หากเป็นชายแท้แล้วย่อมต้องมีความรู้สึก เขากัดฟัน สะกัดกั้นเสียงของตนเองไม่ให้เล็ดลอดออกมา ในขณะที่ถูกหล เจียซินเล้าโลม

เขาเปลือยแบบนี้เธอจึงใช้มือลูบไปจนทั่วร่าง ทั้งยิ้มทั้งหัวเราะ อย่างพอใจ

“คุณบ้าไปแล้วจริง ๆ ด้วย”

ดูเหมือนเขายังด่าเธอไม่จบ หลี่เจียซินตั้งอกตั้งใจล่วงเกินจน เธอไม่สนใจว่าเขาจะพูดอะไรอีกต่อไป รู้แต่ว่าความปรารถนา ของตัวเองจะต้องถูกเติมเต็มให้เร็วที่สุด

หลี่เจี่ยซินถอดชุดเดรสของตัวเองออกจนหมด ในที่สุดเธอก็ค ล่อมเขาไว้และจับแขนทั้งสองข้างของเขากดเอาไว้บนเตียง เธอ ก้มลงมองเขาใกล้ ๆ ยังสูดดมความหอมจากซอกคอของเขา ด้วย

“พระเจ้าคุณหล่อชะมัด นี่มันสเปกของฉันเลย ยอมฉันเถอะขอ แค่คืนนี้เท่านั้น ฉันไม่อยากขืนใจคุณ”

“คุณพูดบ้าอะไรของคุณ”
“ฉันขอโทษด้วยนะคะ หากทำรุนแรงฉันไม่มีประสบการณ์”

ดวงตาใสแจ๋วเป็นประกายที่กำลังจ้องมองเขาเหมือนคนหิว กระหายจากทะเลทรายและคำพูดเพ้อเจ้อของเธอทำให้ชายหนุ่ม รูปหล่อแทบจะหัวเราะออกมา

“คุณบอกว่าไม่มีประสบการณ์แต่กำลังไล่ปล้ำผมอยู่นี่นะ”

“อืม ขอโทษค่ะ คุณถูกใจฉันจริง ๆ ฉันไม่คิดรังแกคุณ”

ถึงเธอจะพูดแบบนั้นแต่เธอก็ทนไม่ไหวแล้ว คุณชายใหญ่คง ใช้ยาแรงกับเธอ หลี่เจียซินมองรูปร่างที่เต็มไปด้วยมัดกล้าม แสนเพอร์เฟคของเขาไปทั้งตัว แบบนี้แหละชายในฝันของเธอ หญิงสาวหัวเราะชั่วร้ายและปล้ำเขาจนเขาหมดแรง เธอก่อกวน จนเขาพร้อมรับและในที่สุดชายนิรนามคนนั้นก็ถูกหลี่เจียซินล่วง เกิน

ในที่สุดเขาก็ร้องออกมา

“อ๊า อ้า อ้า นี่คุณ ไม่เคยจริง ๆ ด้วย”

เขาถึงกับตกใจเมื่อพบว่าหลี่เจียซินบริสุทธิ์เหมือนอย่างที่เธอ พูด นี่มันเกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้นมา ผู้หญิงบริสุทธิ์คนหนึ่งถึงได้ทำ แบบนี้ และผู้หญิงคนนี้ยังเป็นคนแปลกที่เรี่ยวแรงมหาศาลอีก ด้วย

“ใช่ค่ะ ฉันไม่เคย อ๊า อ๊า แต่ดีจังเลย”

ในที่สุดผู้ชายสุดหล่อของหลี่เจี่ยซินก็เลิกพูดแล้ว เขายังตั้ง อกตั้งใจช่วยเธออย่างเต็มที่อีกด้วย แต่หลี่เจียซินไม่วางใจ ทุกอย่างเธอเป็นคนลงมือ อันไหนที่ตอบสนองความพึงพอใจของ เธอได้ หลี่เจียซินย่อมไม่เขินอายที่จะลงมือ

“อืม สุดยอด คุณร้องออกมา อ้า แบบนี้ ร้องเลย”

เขาสอนเธอ หลี่เจียซินท่าตามและพบความสุขอันเกิดจาก เรือนกายของเขาอย่างที่เธอคาดไม่ถึง

เธอล่วงเกินเขาหลายครั้ง ถึงครั้งแรกจะเจ็บสำหรับเธอ แต่ ความเจ็บนั้นสำหรับหลี่เจียซินมันเล็กน้อยมาก เมื่อมีอะไรกับเขา แล้วเธอก็ยังรู้สึกไม่พอ จวบจนกระทั่งเกือบตีสามเธอจึงทำเขา หมดแรงและหลับไป

ความรู้สึกของหลี่เจียซินว่องไวเป็นอย่างยิ่ง เมื่อยาหมดฤทธิ์ หลี่เจียซินก็พบว่าตัวเองได้ปล้นสวาทผู้ชายหล่อ ๆ คนหนึ่งไป เสียแล้ว ยิ่งมองเขาในตอนที่หลับทั้งยังกอดเธออยู่ก็รู้สึกผิดทั้ง ตกใจตัวเองอยู่ไม่น้อย นี่เธอทำอะไรลงไป

เธอจำไม่ได้ว่าเป็นคนลากเขาเข้าโรงแรมแห่งนี้ หรือนี่คือห้อง ของเขา เธอจําอะไรไม่ได้สักอย่าง คิดได้อย่างเดียวว่าต้องรีบ เผ่นออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด

หลี่เจียซินลุกขึ้นจากที่นอน เจ็บแปลบที่ช่วงกลางลำตัว หญิง สาวแต่งตัวอย่างรวดเร็วค้นหากระเป๋าสตางค์ของตัวเองที่ ทั้งเนื้อทั้งตัวเธอมีเงินแค่ห้าสิบหยวน หลี่เจียซินจึง สะพายมา ทั้งเน ยกมือขอโทษเขาเขียนการ์ดเล็ก ๆ ไว้ในหนึ่งว่า

ขอโทษ ฉันขอชดใช้ให้ฉันไม่ได้เป็นโรคร้าย แค่เมาไปหน่อย
แล้วเธอก็วางธนบัตรห้าสิบหยวน ยับ ๆ ใบนั้นไว้บนกระดาษ ทับด้วยที่ทับกระดาษอีกที

หลี่เจี่ยซินยังก้มลงลูบหัวเขาที่หนึ่ง เธอมองหน้าหล่อเหลาของ เขาคิดว่าผู้ชายคนนี้หล่อมากจนเธอไม่เสียใจแล้วที่ลงมือไปแบบ นั้น เธอยังกระซิบเบา ๆ

“นี่คือเงินทั้งหมดในกระเป๋าของฉันแล้ว ขอโทษจริง ๆ นะคะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ”

เขาลืมตาขึ้น หลี่เจียซินตกใจ เขายังไม่ได้พูดอะไรอีก หลี่เจีย นก็ต่อยเขาอีกครั้งจนสลบไปแล้ว

“ขอโทษนะคะ ฉันไม่ได้ตั้งใจอีกแล้ว”

เธอสำรวจเขาพบว่ามีเลือดออกเล็กน้อย จึงเช็ดให้อย่าง เบามือยังมีน้ำใจห่มผ้าให้เขาแล้วย่องออกมา

เมื่อหลี่เจี่ยซินเปิดประตูห้องออกมา เธอยังพบคนของเขานอน สลบอยู่บนพื้นเช่นเดิม หลี่เจียซินจึงคิดว่าชั้นนี้ทั้งชั้นคงเป็นชั้น พิเศษที่ไม่มีใครกล้าขึ้นมายุ่งแน่จนป่านนี้ยังไม่มีใครเห็นคนนอน สลบสักคน เธอยกมือประกบกันขอโทษขอโพยคนทั้งสองที่นอน อยู่ตรงนั้น แล้วรีบเผ่นแน่บทันที