บทที่ 4 ขืนใจคนเข้าแล้ว

คุณชายใหญ่คิดว่าที่เธอปฏิเสธเพราะอยากออกนอกหน้ากับ เขา แต่เขาให้เธอเรื่องนี้ไม่ได้ หลี่เจียในสวยมากก็จริงแต่ก็โลภ มากด้วย คนที่เขาจะแต่งงานต้องเป็นคนที่เหมาะสม ที่พ่อแม่ เลือกให้เท่านั้นเขาจึงจะมีสิทธิ์สืบทอดมรดกของครอบครัว

“ผมจะรอคุณ ยังไงก็คิดว่าเสี่ยวซินจะคิดให้ดี

หลี่เจียซินยิ้ม เธอออกจากห้องนั้นทันที จู่ ๆ ก็รู้สึกวิงเวียน ศีรษะ หลี่เจียซินจึงเข้าห้องน้ำเธอล้างหน้าและรู้สึกคอแห้งแปลก ๆ ตัวของเธอยังร้อนจนผิดปกติและรู้สึกถึงอารมณ์ที่อ่อนไหวของ ตัวเอง

หลี่เจียซินรู้ว่าตัวเองเป็นอะไรทันที ถึงจะยังไม่เคยมีแฟนเป็น ตัวเป็นตนแต่เธอก็ไม่ใช่หญิงสาวอ่อนต่อโลก ความผิดปกติแบบ นี้หลี่เจี่ยซินย่อมรู้

ในห้องน้ำที่เธอเข้ามาไม่มีใครสักคนเดียว หลี่เจียซินเดินเซ เธอเห็นผู้ชายสองคนเข้ามาพร้อมที่จะหิ้วปีกเธอไป เธอจำหน้า พวกเขาได้ทั้งสองคนเป็นคนสนิทของคุณชายใหญ่

“พวกแกวางยาฉัน”

สองคนนั้นยิ้ม มีคนหนึ่งพูดขึ้น

“เป็นผู้หญิงของคุณชายใหญ่ดีจะตาย ทำไมต้องวุ่นวายให้ พวกเราใช้วิธีนี้ เล่นตัวเรียกเงินเพิ่มเหรอ”
คนตัวใหญ่ทั้งสองพูดจบก็เข้ามาหิ้วปีกหลี่เจียซิน คิดจะพาเธอ ไปให้เจ้านาย แต่พวกเขาไม่รู้ว่าเธอมีความสามารถเพียงใด

ในตอนที่หลี่เจียซินเดินออกจากห้องน้ำ ก็ทำให้คนสองคนที่ ตัวโตสลบไปเรียบร้อย ดูเหมือนว่าคนหนึ่งจะถูกเธอบิดแขนจน ไหล่หลุดอีกด้วย

หลี่เจียซินพยายามจะกลับไปหาเพื่อนของเธอ และรีบออกจาก ที่นี่แต่ยาปลุกเซ็กส์ที่เธอโดนแรงจนเกินไป หญิงสาวในตอนนี้ รู้สึกต้องการเป็นอย่างมาก หลี่เจียซินหน้ามืดตามัวแล้ว เธอออก มานอกผับหรูกระทั่งโทรศัพท์ของตัวเองก็ไม่รู้ว่าทำหล่นไว้ที่ไหน

หลี่เจียซินเดินมาที่ลานจอดรถ ฝั่งตรงข้ามผับแห่งนี้เป็นสถานี ตำรวจและข้าง ๆ สถานีตำรวจเป็นโรงแรมหรู หลี่เจียซินเดิน โซเซข้ามถนนมาจนได้ เดิมที่ตั้งใจว่าจะไปแจ้งความว่าตัวเองถูก วางยา แต่ไม่รู้ด้วยเหตุใดเธอจึงเดินเข้าไปในโรงแรมได้

หลี่เจียซินเป็นคนสวย วันนี้แต่งตัวมาเที่ยวจึงยิ่งดูสวยเป็น พิเศษ ชุดที่เธอใส่เป็นชุดเดรสสีดำของหลินกว่างที่รัดรูปร่าง สมส่วนงดงามของเธอเป็นอย่างยิ่ง หลี่เจียซินจึงถูกมองว่าเป็น แขกในโรงแรมหรูแห่งนี้ หญิงสาวเดินโซซัดโซเซมาจนถึงหน้า ลิฟต์

ในสมองมึนงงกว่าตัวเองกำลังจะไปที่ไหนกันแน่ จนกระทั่ง เธอเห็นผู้ชายคนหนึ่ง กำลังเดินเข้าลิฟต์รอบกายของเขามีคนอยู่ สองคน หลี่เจี่ยซินจู่ ๆ หลังจากมองหน้าคนหล่อคนนั้นแล้วเธอก็ เกิดน้ำลายสอ เธอเดินตามพวกเขาไปเป็นผู้หญิงคนเดียวภายในลิฟต์แห่งนี้ เธอยืนอยู่ข้างผู้ชายรูปหล่อ เขาตัวสูงกว่าเธอมากจน เธอต้องแหงนหน้ามองเขา ดวงตาของหลี่เจี่ยซินไม่ปิดบังว่า ต้องการเขา ผู้ชายคนนั้นทำท่าทางเย็นชาใส่เธอหลี่เจียซินก็ยัง ไม่เลิกมอง ทั้งหมดล้วนเป็นเพราะฤทธิ์ยา

บอดี้การ์ดสองคนนั่นมองเธออย่างระวัง แต่หลี่เจียซินไม่ได้ทำ อะไร และคนชายของพวกเขาก็ถูกจ้องเช่นนี้มาตั้งแต่เด็กแล้ว พวกเขาจึงค่อนข้างซิน หลี่เจียซินไม่สนใจสองคนนั้นรู้แต่ว่า สายตาของเธอกำลังจ้องไปที่ผู้ชายสุดหล่อตรงหน้า อารมณ์เปิด เปลือยเป็นอย่างยิ่ง จนกระทั่งลิฟต์เปิดหลี่เจียซินยังเดินตามเขา ไป และหยุดอยู่หน้าห้องของผู้ชายคนนั้น

เธอไม่ได้ยินว่าเขาพูดอะไร เมื่อคนสองคนกำลังจะเข้ามาจับ ตัวเธอ หลี่เจียซินก็ว่องไวทำร้ายผู้ชายพวกนั้นจนล้มลงไปกองที่ พื้นอย่างรวดเร็ว ภาพในสมองของเธอก็รางเลื่อนมีเพียงใบหน้า ของผู้ชายที่เธอมองเขาเป็นเหยื่อที่ถูกใจเท่านั้น

หากเธอจะต้องเสียตัวให้ใคร ก็ต้องเป็นคนนี้ที่เป็นสเปคของ เธอ

หลี่เจียซินบังคับผู้ชายคนนั้นเข้าไปในห้องจนได้ น่าแปลกที่ เขาไม่ขัดขืนเธอมากนัก คงเป็นเพราะเขาเห็นฝีมือของเธอแล้ว รู้สึกกลัวก็เป็นได้ หลี่เจียซินพาเขามาที่เตียงผลักเขาลงแล้วเริ่ม ต้นขืนใจเขา เธอใช้เนกไทมัดมือเขาเอาไว้แน่นหนาจนเขาดิ้นไม่ หลุด และแล้วเธอก็สามารถขืนใจปลุกปล้ำถอดเสื้อผ้าของเขา ออกจนหมด
“คุณผู้หญิง คุณบ้าไปแล้วเหรอ คุณผู้หญิงไม่ใช่คุณเป็นเอดส์ แล้วเที่ยวไล่ข่มขืนชาวบ้านหรอกนะ”

เขาผลักเธอออก แต่เธอมีเรี่ยวแรงมากกว่าผู้ชายทั่วไปถึงสาม เท่า ใครเล่าจะผลักออกสำเร็จ หลี่เจียซินหูอื้อตาลาย ไม่ว่าเขาจะ พูดอะไรมาเธอก็ไม่ได้ยินสักคำเดียว และดูเหมือนเขาจะพูดไม่ มากอีกด้วย

“นี่คุณปล่อยผมเดี๋ยวนี้ คุณเป็นใครกันแน่”

“ฉันขอโทษนะคะ แต่คุณถูกใจฉัน ฉันอดใจไม่ไหวแล้ว”

เขายังร้องโวยวาย พยายามขืนตัวเท่าไหร่ก็สู้แรงผู้หญิงคนนี้ ไม่ได้ เขาเป็นผู้ชายตัวโตเรื่องการต่อสู้ก็เก่งกาจ แต่ทำไมถึงทำ อะไรผู้หญิงบ้ากามคนนี้ไม่ได้ กระทั่งเสียหน้าถูกเธอจับมัดอยู่ แบบนี้

“ปล่อยผม ปล่อยนะ”