บทที่ 11

นาราภัทรหันไปมองที่ประตูห้อง เมื่อได้ยินเสียงเปิดประตู ก็เห็นร่างใหญ่ล่ำสันของดอนริคคาร์โด้เดินเข้ามา ดวงตา คมกริบจ้องมองเธอเขม่ง เห็นเช่นนั้นก็นึกหวาดอยู่ไม่น้อย ว่าอีกฝ่ายจะโกรธที่เธอบังอาจหยิบเสื้อคลุมของเขามาใส่ แต่ถึงเขาโกรธ เธอก็ไม่สนใจ เพราะเธอจะไม่ยอมเปลือย กายตลอดเวลาที่ต้องอยู่ในห้องนี้แน่

เจ้าพ่อหนุ่มตีสีหน้าไม่ชอบใจให้เห็น ขณะจ้องมองเสื้อ คลุมตัวใหญ่ของตนเองที่อยู่บนเรือนร่างของนาราภัทร เขาไม่ได้โกรธที่เธอถือวิสาสะหยิบของใช้ส่วนตัวของเขา มาใช้ แต่โกรธที่นาราภัทรสวมเสื้อผ้าปิดบังเรือนร่างอรชร ละลานตาไว้หมด ซึ่งเขาอยากเห็นความงดงามที่สวรรค์ บรรจงปั้นเรือนร่างนี้ในตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกัน

“กินยาซะนารา” ริคคาร์โด้สั่งเสียงเข้ม ขณะยื่นยาเม็ดเล็ก มาตรงหน้าของหญิงสาว

นาราภัทรขบเม้มริมฝีปากไว้แน่น รู้ว่าเจ้าพ่อหนุ่มต้องการ ให้เธอกินยาอะไร กระนั้นก็ยังคงเน้นเสียงเหน็บแนมอีก ฝ่ายจนได้
“คงไม่ได้เอายาพิษมาให้ฉันกินใช่ไหมคะ”

ริคคาร์โด้กระตุกยิ้มตรงมุมปาก เน้นเสียงเยาะให้นารา ภัทรต้องเจ็บใจ “ถ้ามีผู้ชายคนไหนทำอย่างที่คุณว่า ก็ สมควรเรียกมันว่า ลา เพราะผู้หญิงสวยๆ อย่างคุณเก็บไว้ นอนกอดแก้หนาว ดีกว่าจะปล่อยให้เน่าเฟะ หนอนชอนไช อยู่ก้นหลุม”

“สารเลว!”

“กินยาซะนารา อย่าให้ผมต้องจับกรอกปากคุณ”

เจ้าพ่อหนุ่มกัดฟันกรอดกับคำด่าของนาราภัทร แต่ไม่ ว่าจะโกรธมากเพียงใด ก็ทำร้ายไม่ลง ผิดกับคนอื่น หาก ทำให้เขาโมโห คงได้เจอพายุโกรธทำลายจนราบเป็น แถบๆ

นาราภัทรยอมรับยาจากมือหนา ที่ส่งเม็ดมาให้พร้อมกับ บรั่นดีครึ่งแก้ว ซึ่งมันไม่เข้ากันเลยกับการกินยาแล้วดื่ม บรั่นดีกลั้วคอ

“ฉันไม่ดื่ม…
นาราภัทรชะงักคำพูดที่เหลือ ในตอนแรกตั้งใจจะปฏิเสธ นําสีอำพันในแก้วใบสวย แด่พอรู้ว่ามาเฟียร้ายคงไม่ฟัง และจะต้องบังคับให้เธอดื่มด้วย จึงชิงกระชากบรั่นดีมาจาก มือของเขา

“ดีมากนารา ทำตัวเป็นเด็กดีให้ดูน่ารักหน่อย”

ดอนริคคาร์โด้เน้นเสียงประชด ขณะมองตามนาราภัทรที่ กําลังค่อยๆ จิบบรั่นดีกลั้วคอ ไล่ยาคุมกำเนิดให้ลงไปใน ท้อง

“พอใจแล้วใช่ไหม” นาราภัทรกระแทกแก้วบรั่นดีลงบน โต๊ะกระจกหน้าโซฟาใหญ่จนเกิดเสียงดัง ขณะประชดกลับ อีกฝ่าย

เจ้าพ่อหนุ่มไม่ตอบ เขายัดยาที่เหลือไว้ในมือของเธอ พอ นาราภัทรทำท่าจะปัดทิ้งริคโค้ก็กำมือเล็กให้กำยาไว้ในมือ ของเธอ

“เก็บยาที่เหลือไว้ด้วย คุณต้องใช้มันอีกหลายเม็ดระหว่าง อยที่อัลซาโคร”

“ไม่ ฉันจะไม่อยู่ที่นี่ ฉันจะกลับบ้าน กลับประเทศไทย”
“ใครอนุญาตให้คุณกลับ” ดอนริคคาร์โด้ถามเสียงแข็ง แทบจะทันทีที่หญิงสาวพูดจบ

และนาราภัทรก็ตอบกลับเสียงแข็งไม่แพ้กัน

“ไม่ต้องมีใครอนุญาตทั้งนั้น ฉันมาเองได้ ก็กลับเองได้”

“ก็ลองดู ถ้าออกจากอัลซาโค้ร่ได้ คุณก็กลับประเทศไทย ได้

“เอะ! พูดแบบนี้หมายความว่ายังไง”

จากที่นั่งเถียงกับริคคาร์โด้ คราวนี้นาราภัทรผุดลุกขึ้นยืน เท้าสะเอว ขึ้นเสียงสูง ถลึงตาจ้องเจ้าพ่อหนุ่มเขม็งขณะ เอ่ยถาม

มาเฟียร้ายยักไหล่ใส่ แล้วเอ่ยตอบแบบขวานผ่าซาก “ก็ หมายความตามที่พูดนั่นแหละ

คนอย่างดอนริคคาร์โด้ฟังใครไม่เป็นอยู่แล้ว และหาก ต้องการอะไร ก็จะต้องเอาสิ่งนั้นมาอยู่ในครอบครองของ ตนเองให้จงได้ นาราภัทรๆ อยากกลับประเทศไทย และเขาก็จะทำในสิ่งตรงกันข้ามที่เธอ ต้องการ

“ไม่มีทาง ฉันไม่ยอมอยู่ที่นี่แน่

“แล้วผมจะเป็นศาลเตี้ยตัดสินเองว่าคุณจะกลับประเทศได้ หรือเปล่า”

เอ่ยตอบอย่างเอาแต่ใจตนไม่พอ มือใหญ่ยังผลักร่าง บางระหงให้ล้มลงไปนั่งบนโซฟาตามเดิมด้วย จากนั้นก็ช จดหมายที่เอามาจากห้องทำงานของตนเองให้นาราภัทร เห็น

“ช่วยกรุณาหุบปากน้อยๆ ของคุณสักสองสามนาทีก่อนนะ นารา ผมต้องการสมาธิในการอ่านจดหมายรักจากคู่หมั้น แสนสวย”

นาราภัทรกับเม้มเรียวปากแน่น เบือนหน้าหนีจากใบหน้า คมเข้ม เกิดอาการเจ็บแปลบขณะได้ยินคำว่าคู่หมั้น ความ อิจฉาพี่สาวพุ่งจ่ออยู่ในตัว จนนึกโกรธตัวเองที่เกิดอาการ เช่นนี้กับพี่สาว

ดอนริคคาร์โด้ไม่ได้สนใจมองสีหน้าของนาราภัทรจดหมายในมือถูกเปิดออกอ่าน พร้อมกับคำถามที่เกิดขึ้น มากมายบนใบหน้าคมเข้ม ขณะเจ้าตัวกำลังกวาดสายตา คมกริบอ่านข้อความที่เขียนด้วยลายมือหวัดๆ อยู่บน กระดาษแผ่นบางๆ

เมื่ออ่านจดหมายจบแล้ว เจ้าพ่อหนุ่มก็จ้องมองนาราภัทร เขม็ง ก่อนจะเค้นเสียงถามหญิงสาวด้วยน้ำเสียงติดไม่ พอใจสักเท่าไร

“พี่สาวของคุณกำลังตั้งท้อง”

นาราภัทรจําต้องหันหน้ามาตอบคำถามของดอนริคคาร์ โด้ “ใช่ค่ะ พี่เพิร์ลกำลังตั้งท้อง ฉันหวังว่าคุณคงจะเข้าใจ ว่าทำไมพี่เพิร์ลถึงขอถอนหมั้น และฉันขอให้คุณปล่อย เพิร์ลไป”

ริคคาร์โด้ไม่ตอบรับในสิ่งที่นาราภัทรกำลังอ้อนวอน ขอร้อง จากนั้นก็ถามต่อเสียงห้วนๆ “พี่สาวของคุณท้องกับ ใคร และท้องกี่เดือนแล้ว

ไม่ได้ถามเพื่อหาคําตอบให้กับตัวเอง แต่เพื่อหาคำตอบ ให้ใครสักคนที่หลงรักนิลนารามานาน และหากรู้เรื่องนี้เข้า คนๆ นั้นคงเสียใจอาการหนักเพราะรัก
เจอคําถามที่ตนเองก็ไม่เคยรู้มาก่อน และลืมถามพี่สาว เสียสนิทใจ ทําเอานาราภัทรหน้าซีด อึ้งอยู่ในสําคอ เพราะหาคำตอบไม่เจอ

“เอ่อ…เอ่อ…พี่เพิร์ลท้องได้ราวๆ สามเดือนแล้วค่ะ” เอ่ย ตอบแบบเดามั่วๆ ไปแล้ว ก็ได้แต่ภาวนาให้ดอนริคคาร์โด้ เชื่อในคำตอบของเธอด้วย

“พี่สาวของคุณท้องกับใคร” เขาย้ำในคำถามเดิมอีกครั้ง

“ฉันไม่รู้ มันเป็นเรื่องส่วนตัวของพี่เพิร์ล ฉันไม่ได้ถาม ไม่ใช่ไม่ได้ถาม แต่จริงๆ แล้วเธอลืมต่างหาก

“ทำไมถึงไม่รู้ คุณอยู่กับพี่สาวของคุณตลอดไม่ใช่หรือ ทำไมไม่รู้ว่าเพิร์ลท้องกับใคร” น้ำเสียงของเจ้าพ่อหนุ่มเต็ม ไปด้วยความคุกคาม

“ฟังไม่เข้าใจหรือยังไง ก็ฉันบอกว่ามันเป็นเรื่องส่วนตัว ของพี่เพิร์ล ฉันไม่อยากเข้าไปยุ่งด้วยว่าพี่เพิร์ลจะท้อง กับใคร สิ่งที่ฉันต้องทำคือมาบอกให้คุณทราบว่าพี่ของฉัน ต้องการถอนหมั้นกับคุณ เพื่อไปแต่งงานกับคนรักของเขา”
“ไม่ง่ายไปหน่อยหรือนารา ที่จู่ๆ ก็มาประกาศป่าวๆ ว่าขอ ถอนหมั้นแทนพี่สาว ขอยกเลิกงานแต่งทั้งที่มันกำลังจะ เกิดขึ้นในวันพรุ่งนี้แล้ว

นาราภัทรเบิกตากว้างกับคำตอบที่ได้ยิน “อะไรนะคะ งาน แต่งงานจะมีขึ้นพรุ่งนี้

“ใช่!” ดอนริคคาร์ได้รับคำเสียงเข้ม ก่อนจะเอ่ยตอบได้ อย่างไหลลื่นที่สุด “งานแต่งงานถูกเตรียมไว้เรียบร้อยแล้ว รอแค่เพียงให้พี่สาวของคุณเดินทางมาเป็นเจ้าสาวของผม เท่านั้น”

“พี่เพิร์ลจะมาเป็นเจ้าสาวของคุณได้ยังไง ก็ฉันเพิ่งบอก คุณไปเมื่อสักครู่ จำไม่ได้หรือยังไงว่าพี่ของฉันท้อง และ ขอถอนหมั้นกับคุณ

“จำได้ขึ้นใจเลยว่าพี่ของคุณเป็นคนใจโลเลมากเพียงใด และไม่ลืมว่าพี่สาวของคุณส่งจดหมายเฮงซวยฉบับนี้มา ขอถอนหมั้นกับผม ทั้งๆ ที่เป็นฝ่ายร่ำร้องขอให้ผมหมั้นกับ เธอเอง”