บทที 6 เด็กไม่ใช่ลูกคุณ

“ฟูจิ่วหยุน, ช่างเถอะ! ฉินซินวิ่งขึ้นมา, ดึงมือเขาไว้ และขอร้อง, “เธอก็ไม่ได้ตั้งใจ, เธออาจไม่ได้มาที่นี้เพื่อ หาเรื่องฉัน, แต่อาจมีเรื่องอื่น

หน้าของฟูจิ่วหยุนดูเยือกเย็น, ในมือไม่มีความปราณี แม้แต่น้อย,

เขาตามหาเธอทั้งวัน, ทุกที่ที่คิดเธอจะไปเขาหา หมดแล้ว, สุดท้ายได้รับโทรศัพท์จากพ่อบ้าน, ว่าเธอมา โวยวายที่นี้!

ถังหนิงผมขอเตือนคุณ, เรื่องระหว่างผมกับคุณ, ทางที่ดีคุณอยากดึงฉินซินมาเกี่ยว! ถ้าคุณกล้าทำ อันตรายเธอแม้แต่น้อย, อยากว่าแต่เด็กในท้องคุณ, แม้ กระทั่งคุณ, ผมก็มีวิธีทำให้คุณเหมือนตายทั้งเป็น!

ฮา!

ถังหนิงหัวเราะจนน้ำตาไหล

เธอจะกล้าทำอันตรายอะไรฉินซิน

เธอเป็นผู้หญิงที่เก็บในใจเขามาสิบปี!

เป็นคนรักที่พูดเพียงประโยคเดียว, ก็ทำให้คุณโมโหได้ขนานนี้!

แล้วเธอถังหนิงเป็นใคร?

เป็นคนที่รอมาสิบปี, แต่ได้เพียงคำว่าตายทั้งเป็น

ถังหนิงหัวเราะออกมา, “ฟูจิ่วหยุน, คุณคิดว่าสภาพ ฉันตอนนี้, จะเป็นคู่ต่อสู้เธอ

ขอร้องให้เขาลืมตาดูให้ชัดๆหน่อยได้ไหม?

“เธอรังแกหม่ามี้! “ฟู่หยู่เฉินชี้ที่ถังหนิง, พูดอย่าง ดุดัน, เธอผลักหม่ามี้ล้มลง! ”

ฉินซินดูเบาๆ, เฉินเฉินอยากพูดไปเรื่อย! ผมไม่ได้พูดไปเรื่อย, เธอรังแกหม่ามี้, ยังคิดจะรังแก

ผม! ”

คำพูดของเด็กชายเข้าหูฟู่จิ่วหยุนด้วยไม่ตกหล่นเลย สักคำ, ฟูจิ่วหยุนกัดฟันแน่น, “เด็กโกหกไม่เป็น, คุณยังมี อะไรจะพูดอีก?

ถังหนิงไม่มีอะไรจะพูด

“ได้ ทั้งหมดเป็นความผิดฉัน เธอยอมแล้ว ใบหน้าที่ยิ้มกลับดูไม่ได้เลย.

เธอจำเป็นต้องยอมรับมัน, และขี้เกียจอธิบาย

“ฉันมาวันนี้ คืออยากยืนเงิน, หนึ่งล้าน, สำหรับคุณ แล้ว, ไม่เยอะ.

ฟูจิ่วหยุนยิ้มอย่างเย้ยหยัน, ดึงเธอขึ้นมาแล้วลงกด ลงบนรถ, ดวงตาคู่นั้นไม่มีเยื่อใยสักนิด, “ผมคิดว่าคุณ สูงส่งขนานไหม, คุณพูดอยู่บ่อยๆว่าความรู้สึกที่คุณมีให้ ผมไม่ได้หวังผลประโยชน์ใดๆ? บัตรที่ผมให้คุณไม่เอา แม้แต่บัตรเดียว, ทำไม, ตอนนี้เริ่มแสดงธาตุแท้ออกมา แล้ว? หนึ่งล้าน? สำหรับคุณนี้มันเงินก้อนโตเลย, เงิน, คิดจะเก็บไว้ใช้กับชู้?

ถังหนิงมองชายที่ยืนตรงหน้าด้วยความพร่ามัว น้ำตาบดบังดวงตา, เธอหัวเราะ, คุณไม่ต้องยุ่งว่าฉันใช่ ยังไง, คุณให้ฉันก็พอแล้ว? สิบปี, แลกกับค่าเลิกราหนึ่ง ล้าน, ถือว่าคุ้มมาก, ฟูจิ่วหยุน, ต่อให้หาสวาบริการ, ก็ยัง ต้องจ่ายเงินเลย? ”

เธอพูดให้ตัวเองดูแย่เท่าไร ก็เหมือนจะยิ่งสะใจ เท่านั้น.

ในที่สุดเธอก็ทำให้ฟูจิ่วหยุนโกรธ, ถังหนิงหายใจลำบากขึ้น, ใบหน้าแดงจนออกม่วง

อาการปวดท้องรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ

“คุณ, เหมาะสม?

เขาพูดว่า, เธอยังเทียบอะไรไม่ได้กับสาวบริการ

ถังหนิงหัวเราะจนน้ำตาไหล, กลับทำเป็นเข้มแข็ง กลั้นเสียงร้องไห้เอาไว้ แต่ความน้อยใจที่ซ่อนอยู่ในใจ, กลับสั้นสะเทือน!

“ฟูจิ่วหยุน, เป็นเพราะคุณ, ฉันไม่ได้เจอหน้าพ่อเป็น ครั้งสุดท้าย, เขาจากไปหกปี, หกปี! หกปีนี้ฉันภาวนาให้ เขายกโทษให้ฉันทุกวัน ถึงวันนี้ฉันพึ่งจะรู้, เขาไม่มีวันยก โทษให้ฉันอีกต่อไปแล้ว!

“ฟู่จิ่วหยุน, คุณโหดร้ายมาก เพื่อที่จะทำให้ฉันอยู่ กับคุณ, เลือกใช่วิธีที่สกปรก! ตอนนี้คุณอยากทิ้งก็จะทิ้ง แค่เงินหนึ่งล้านก็ไม่ยอมให้เหรอ?

ในที่สุกถึงหนิงก็ทนไม่ไหวและร้องไห้, เธออ้อนวอน อย่างน่าสงสาร “เถอะว่าฉันขอร้องคุณละ, ฉันขอแค่ หนึ่งล้าน! ”
เผชิญหน้ากับการเลิกรา, เธอแค่ต้องการเงิน

ตั้งแต่เมื่อไหร่, ที่ความรักของเธอกลายเป็นซับซ้อน ขนานนี้?

เพื่อผู้ชายคนอื่น, พ่อแท้ๆของลูกในท้องเธอ?

สีหน้าของฟูจิ่วหยุนเปลี่ยนไป, ริมฝีปากขยับเล็ก น้อย, “ได้, ผมให้คุณ

ถังหนิงโล่งอก, เฮ่อ, แค่นี้ก็พอ, จากนี้หายกัน, ไม่ ติดค้างกัน.

“แต่ว่า, คุณต้องเอาเด็กออก. ”

ถังหนิงอึ้งไป, หน้าฟูจิ่วหยุนก็ยุตรงหน้าเธอ, ใบหน้า เย็นชาไม่มีความเมตตาสักนิด, ทำให้ใจถึงหนิงเยือกเย็น ไปหมด.

ถังหนิงปากสั้น, “ไม่น่ะ…….

“คุณเลือกเอาเอง, ว่าจะเอาเงินหนึ่งล้านหรือจะเอา เด็ก. “ฟูจิ่วหยุนเหล่มอง

ถึงหนิงสายหัวอย่างสิ้นหวัง, ละถูกขึ้นมาว่า “ ใน เพื่อลดเถิดว่าเด็กคนนี้ไม่ใช่ลอยจอด ลดเยี่สิงสารให้ฉันเอาออก? เด็กไม่ใช่ลูกของคุณ , เด็กไม่ใช่ลูกคุณ! 33

เธอยอมรับแล้ว! “